Σταγόνες της βροχής στο τζάμι

Σε πολλές συνομιλίες του προσπαθούσε να κρατήσει μια εξισορροπητική στάση ανάμεσα στις δύο αντιλήψεις, αυτής που μιλούσε περί του δυϊσμού νου και σώματος, ψυχής και σάρκας και της άλλης, η οποία διακήρυττε την αυθυπόστατη αξία της ζωής. Πελαγοδρομούσε είναι η αλήθεια, αλλά επέμενε να χρησιμοποιεί λογική επιχειρηματολογία ακόμα και για τα μεταφυσικά ζητήματα, οπότε τα αδιέξοδα ήταν αναπόφευκτα

Κάποιος από τους συμφοιτητές του σε μια σχετική συζήτηση στο αμφιθέατρο της σχολής, είχε χρησιμοποιήσει κάποιο επιχείρημα από τον φυσικό κόσμο, που του έκανε εντύπωση και προσπάθησε να το αναλύσει πολλές φορές μόνος του. Ήταν το παράδειγμα με τις σταγόνες της βροχής που πέφτουν στο τζάμι δυο – δυο και αντί να γίνουν τέσσερις, πολύ σύντομα καταλήγουν σε μία.

Αυτό το παράδειγμα ήταν επιχείρημα και αντίλογος απέναντι σ΄αυτούς που ήταν θιασώτες των μαθηματικών και θεωρούσαν πως μόνον αυτά μπορούν να οδηγήσουν σε απόλυτες βεβαιότητες και να στηρίξουν την αλήθεια!

Πάσχιζε να ανακαλύψει κάποια πειστικά παραδείγματα κατά του ορθολογισμού και κάθε φορά που κάτι τον ικανοποιούσε, μέχρι να το επεξεργαστεί να το οριστικοποιήσει και να το ισχυροποιήσει στο μυαλό του, ξεκινούσε η αντίστροφη πορεία της αυτοαναίρεσης.

Αλλά και δεν μπορούσε να δεχτεί με τίποτα, ως επιχείρημα υπέρ της ανυπαρξίας του Θεού, το ό,τι δεν μπορούμε να τον βάλουμε στον πειραματικό σωλήνα της επιστήμης για να τον αποδείξουμε!

Και μπορεί στις πολλές συζητήσεις του, με διάφορα πρόσωπα εντός και εκτός της πανεπιστημιακής κοινότητας, να μην κρατούσε σημειώσεις και να μην έκανε εγγραφές στα Τετράδιά του, αλλά σ΄αυτές, με την «κολλητή» του παρέα όπου κι αν αυτές γινόταν, ότι θέμα κι αν αφορούσαν, κρατούσε Ημερολόγιο πάντα.

Σε αυτά καταφεύγει και τώρα με περίσσεια νοσταλγία και αναστοχαζόμενος συνεχίζει ακάθεκτος να πορεύεται για την αναζήτηση απαντήσεων στα μεταφυσικά ερωτήματα……

Ηλίας Μάρκου