Στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος – Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν. Του Πασχάλη Τσολάκη

«Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές – είναι γιατί τ’ ακούς γλυκύτερα,

κι η φρίκη δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή – γιατί είναι αμίλητη και προχωράει. Στάζει τη μέρα, στάζει στον ύπνο – μνησιπήμων πόνος…» Γ. Σεφέρης

Μνησιπήμων πόνος, είναι ο πόνος που υπενθυμίζει τα παθήματά του ανθρώπου και της κοινωνίας. Είναι ο πόνος που διεγείρει τη μνήμη.

Δυστυχώς αυτός ο πόνος δεν συνετίζει τους ανθρώπους ούτε ως άτομα ούτε ως κοινωνία. Η εξουσία, που δημιουργεί αυτόν τον πόνο στους ανθρώπους και στην κοινωνία, φροντίζει με κατασταλτικά χάπια να τον σκεπάσει κι όταν δεν πιάνουν αυτά, τότε φροντίζει να πείσει την κοινωνία ότι από αλλού προήρθε ο πόνος και όχι από την ίδια!

Η Ελληνική μυθολογία είναι πηγή γνώσης και διδαγμάτων. Ο Δίας, η υπέρτατη εξουσία του σύμπαντος, κάθε φορά που απατούσε την Ήρα, συνέβαινε το ίδιο γεγονός. Επειδή δεν μπορούσε να τιμωρήσει τον Δία, τιμωρούσε το θύμα! Όχι μόνο το μεταμόρφωνε, αλλά το έκανε να το φοβούνται και να το αποστρέφονται όλοι οι άνθρωποι! Η Αθηνά, όταν ο Ποσειδώνας βίασε την Μέδουσα, ιέρεια στο ναό της, τιμώρησε την Μέδουσα μεταμορφώνοντάς την σε τέρας

Ο Δίας για να τιμωρήσει τον Προμηθέα, έστειλε τον Θεό Ήφαιστο να τον δέσει με αλυσίδες στον Καύκασο. Του έδωσε και δύο από τους υπηρέτες του. Τον Κράτος και τη Βία!

Έτσι λειτουργούσε και λειτουργεί η εξουσία. Απλά οι υπηρέτες της, σήμερα έχουν πληθαίνει. Στην Βία και στο Κράτος προστέθηκαν η ενημέρωση, η δικαιοσύνη, o πλούτος, οι νάρκισσοι, οι κόλακες και άλλοι.

Δεν φταίει ο λύκος που έφαγε την κοκκινοσκουφίτσα. Η γιαγιά έφταιγε που δεν την πρόσεχε καλά! Για όσα δεινά κατακλύζουν κατά καιρούς την κοινωνία, η πολιτική νίπτει τας χείρας της. Ποτέ δεν φταίει η ίδια. Το θύμα φταίει πάντα. Δηλαδή η κοινωνία.

Η κοινωνία έφταιξε για την χρεοκοπία, η σπάταλη  κοινωνία τα έφαγε και έπρεπε να ξοφλήσει τα μνημόνια. Ο αέρας φταίει που παίρνει τη σημαία, τα θαλάσσια ρεύματα   φταίνε που μπαίνουν τα τουρκικά πλοία στα χωρικά ύδατα της χώρας.  Η κοινωνία φταίει για το lockdown γιατί δεν εφαρμόζει τα μέτρα. Η κοινωνία φταίει που μπήκε η δημοκρατία σε καραντίνα και τιμωρούνται  οι άνθρωποι σε κατ’ οίκον περιορισμό!

Οι εγκλεισμοί και οι περιορισμοί ονομάστηκαν έξυπνα μέτρα. Θα βγάλουν τώρα και την έξυπνη, χαμογελαστή μάσκα και οι αγγελιοφόροι της εξουσίας θα λένε πόσο χαρούμενοι είναι οι άνθρωποι! Άλλαξαν ακόμα και την καθιερωμένη σημασία των λέξεων, για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους.

Οι πολίτες νιώθουν πως βρέθηκαν σε μια σκοτεινή, φουσκωμένη, πικρή θάλασσα. Κι όπως λέει ο ποιητής, στις πικρές θάλασσες τα νερά υποφέρουν.

Ο μνησιπήμων πόνος, αυτόν τον καιρό έγινε πολύ δυνατός και πολύ έντονος. Στέλνει διαρκώς μηνύματα στην εξουσία. Το τελευταίο του μήνυμα είναι και αδιαπραγμάτευτο.

Δεν θα πάψω να ζω για να μην πεθάνω!!!!

Το πάρτι εξουσίας κρίθηκε νόμιμο. Όλα για πάρτη της είναι και ηθικά και νόμιμα!

Στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος – Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν.

Μιχάλης Κατσαρός, Έλληνας ποιητής

Υ.Γ 1.Με εξαπάτησαν οι Κοσκωτάδες! Δικό μου το λάθος, Ε. Βλάχου εκδότης.

Με εξαπάτησε ο Λιγνάδης! Τίνος το λάθος κ. Μενδώνη; Δικό σου δεν είπες. Εκείνου που σου τον πρότεινε δεν είπες. Ποιος φταίει; Η κοινωνία φταίει…! Που σε ανέχεται ακόμα…

Υ.Γ2. Αυτοί που μπορούν να σε κάνουν να πιστέψεις απιθανότητες, είναι ικανοί να σε πείσουν να διαπράξεις φρικαλεότητες. Βολταίρος,  Γάλλος φιλόσοφος