Έλεγε : ” Όπου δεν υπάρχει Χριστός, δεν γίνονται θαύματα. Όπου γίνονται, είναι προσκυνούμενα, όχι εξηγούμενα”!
Από την Κερπινή Αρκαδίας, στην Ι.Μ. Παναγίας Μικροκάστρου και για τα περισσότερα χρόνια στο Τσοτύλι Βοϊου!
Χειροτονήθηκε την Κυριακή 9 Αυγούστου του 1953 στον Ι.Ν. Αγίας Τριάδας Σιατίστης ως διάκονος, από τον Μητροπολίτη Ιάκωβο και στις 15 Αυγούστου 1953 στον Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτοκου Μικροκαστρου, χειροτονήθηκε Ιερέας!
Έλεγε : ” Γιατί μου χαρίστηκε η ζωή; Μήπως για να την χαρίσω κι εγώ με την σειρά μου εκεί που πρέπει;”.
Ήταν τότε που είχε έρθει για να παραλάβει τα οστά του σκοτωμένου αδερφού του κατά τον εμφυλιο και το αυτοκίνητο που επέβαινε, κοντά στην Έδεσσα, πάτησε νάρκη! Σκοτώθηκαν όλοι, εκτός από αυτόν!
Μετά από την Παναγία Μικροκάστρου έκανε κάποια χρόνια στο Α’ Σώμα Στρατού στην Κοζάνη, στην Θρησκευτική υπηρεσία και στις 14 Μαϊου 1965, επέλεξε να πάει στο Τσοτυλι. Στην πιο φτωχή επαρχία Βοϊου, όπου άφησε τεράστιο κοινωνικό έργο. Όλα με πλήρη διαφάνεια και όπως έλεγε : “Σε δύο αφέντες έσκυψα μόνο. Στον Θεό και στον νόμο…Όλα τα ακούω, τα βλέπω, τα καταλαβαίνω, αλλά έχω μιαν αρχή : Πάντοτε σέβομαι τον άνθρωπο”!
Η πόρτα του Επισκοπείου του πάντα ανοιχτή για όλους και το φιλανθρωπικό του έργο τεράστιο!
Έλεγε : “Για μένα δεν υπάρχει χειρότερη εκδήλωση φιλανθρωπίας, από την οποία να δίνεις σε κάποιον ένα πιάτο φαγητό και να βγάζεις φωτογραφία μαζί του”!
Την Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 1980 χτύπησε για πρώτη φορά η καμπάνα του Επισκοπείου πένθιμα. Σιωπηρά και ήρεμα εκείνο το πρωινό είχε αναχωρήσει. Το σκήνωμά του το μετέφεραν στην Αγία Μαρίνα και την ημέρα αυτή χιόνιζε συνέχεια!
Ο “Άγιος Τσοτυλίου” ξεκίνησε από την Κερπινή της Πελοποννήσου, σπούδασε Ιατρική, για να καταλήξει Θεολόγος και γιατρός ψυχών, στην πιο φτωχή επαρχία του Βοϊου!
Ο Ιωάννης Ζηκόπουλος, έγραψε τότε στην εφ. “Δυτική Μακεδονία” : “Ο Πατήρ εξέλιπε. Η επαρχια ωρφάνεψεν…”!
Ετάφη κατά δική του επιθυμία, όπισθεν του Ιερου Βήματος του Ιερού Ναού Αγίου Νεκταρίου Τσοτυλίου!
Ο σύγχρονος Άγιος Τσοτυλιου!
Όσοι τον γνωρίσαμε, τον θυμόμαστε με σεβασμό και αγάπη!
Διαμαντή Θ. Βαχτσιαβάνου
