Η οικονομική δραστηριότητα στην Μικρασιατική πόλη Σπάρτη Πισιδίας. Κατασκευή εργαλείων – Σηροτροφία – Χρήση δυσικών χρωμάτων. (Σταυρού Π. Καπλάνογλου Σπάρταλη εκ πατρός)
Στην προηγούμενη δημοσίευση δώσαμε νια γενική εικόνα για την οικονομική δραστηριότητα των Ελλήνων στην Μικρασιατική Σπάρτη .
Σήμερα συνεχίζουμε με αναφορά σε κάποιες άλλες δραστηριότητες που νομίζουμε έχουν ξεχωριστό ενδιαφέρον .
1.Την κατασκευή Ιατρικών εργαλείων .
2.Την καλλιέργεια μουριών και η εκτροφή μεταξοσκωλήκων, που μετά από μια επιτυχημένη πορεία 40 και πλέον ετών είχε άδοξο τέλος λόγω της Ισπανικής γρίπης που εμφανίσθηκε το 1918-1920 , αλλά και της ευπιστίας των ανθρώπων σε κάποιες λανθασμένες παραινέσεις από θρησκευτικούς παράγοντες των Μουσουλμάνων
3. Την Η χρησιμοποίηση φυσικών χρωμάτων που έπαιρναν από φυτά,και που με ειδική επεξεργασία ,έδιναν αξία στα χαλιά που κατασκεύαζαν
4. Δημιούργημα των ‘Ελλήνων το Εμποροβιομηχανικό Επιμελητήριο της Σπάρτης το 1911
ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΙΑΤΡΙΚΩΝ ΕΡΓΑΛΛΕΙΩΝ
Ο γιατρός Γαβριηλίδιης Μιχαήλ ,ο φαρμακοποιός Σιζίγκος Κώσταντίνος και ο
Λεοντειάδης Σοφοκλής έμποροι της Σπάρτης συνεργάσθηκαν με έναν Έλληνα καλλιτέχνη σιδηρουργό στην Απολλωνιάδα (Ουλούμπουρλου ) τον Γεώργιο Δεμερτζη (απόγονοι του ζουν σήμερα στην Λεύκα Πρεβέζης )και τον χρησιμοποιούσαν να κατασκευάζει χειρουργικό ιατρικό εξοπλισμό που σχεδιαζόταν στην Σπάρτα .
Ο Δεμερτζής ταξίδευε κατά καιρούς προκειμένου να προμηθευτεί το μετάλλευμα που χρειαζόταν για τις παραγγελίες του στα ορυχεία της Σεβάστειας (Sivas-Divriği ) και της Αργυρούπολης του Πόντου ( Gümüşhane)
Έμενε για εβδομάδες στην Αργυρούπολη όπου υπήρχαν διάφορα μεταλλεύματα στα εκεί ορυχεία και κυρίως αργύρου.
Επί τόπου κατασκεύαζε το ανάλογο κράμα αργύρου-σιδήρου ανάλογα με τον τύπο του ιατρικού υλικού που θα κατασκεύαζε και τα μετέφερε στο Ουλούμπορλου.
Μερικά από τα εργαλεία που κατασκεύαζε ήταν :
Συσκευή αιμοδοσίας.
Ο Α. Αραβαντινός πραγματοποιεί θεραπευτικές μεταγγίσεις με την έννοια της ανοσοθεραπείας σε περιπτώσεις λεϊσμανιάσεως Βαλκανικοί & Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Δεν πραγματοποιούνταν μεταγγίσεις στην Ελλάδα.
Δαχτυλίδι που χρησιμοποιείται για την παραγωγή οδοντοστοιχιών –
Προσαρμοσμένα εργαλεία διαχωρισμού στόματος .
Εργαλείο κοπής σμάλτου που χρησιμοποιείται σε οδοντιατρικές θεραπείες και εξαγωγή
Εργαλείο πελεκάνου οδοντιάτρου ..
Υλικά για τον τοκετό.
Λαβίδα για τα δόντια
Λαβίδα οδοντιάτρου, (οδοντική πένσα )
Βιδωτή πένσα για δόντια Ιατρικό πριόνι οστούΜαχαίρι περιτομής και μέγγενη και μαχαίρια κοπής οργάνων Αλλά και αλλά ιατρικά εργαλεία
Αφού κατασκεύαζαν τα εργαλεία τα απολύμαναν με ξύδι που έβγαινε από σταφύλια και με την διάθεση των εργαλείων φρόντιζαν να δίνουν τις σωστές οδηγίες για την χρησιμοποίηση τους
ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΜΟΥΡΙΑΣ ΚΑΙ ΕΚΤΡΟΦΗ ΜΕΤΑΞΟΣΚΩΛΙΚΑ ΣΤΗΝ ΣΠΑΡΤΗ
– Η χρήση του μεταξιού
Η Πισιδία ήταν και είναι από τις κλιματολογικές περιοχές που είναι κατάλληλες για την καλλιέργεια μουριών και εκτροφή μεταξοσκωλήκων.
Τα κουκούλια μεταξοσκώληκα χρησιμοποιούνται σε όλο τον κόσμο σε χειροτεχνίες και χειροτεχνίες.
Το μεταξωτό ύφασμα, το πιο σημαντικό ύφασμα στον κόσμο, παράγεται με την επεξεργασία μεταξωτών νημάτων από κουκούλια μεταξοσκώληκα. –
Πολλά προϊόντα όπως κασκόλ, γραβάτες, εσάρπες, κασκόλ, μαξιλάρια ριχτάρι, μπουφάν, πουκάμισα, πιτζάμες, μαξιλαροθήκες, σεντόνια, υφάσματα για το σπίτι, κορδέλες ύπνου και φουρκέτες προσωπικής φροντίδας κατασκευάζονται από μεταξωτά υφάσματα που προέρχονται από κουκούλι μεταξοσκώληκα
Η Προύσα, βρισκόταν στον ιστορικό Δρόμο του Μεταξιού, και ήταν μια από τις επαρχίες όπου παραγόταν μεγάλες ποσότητες μεταξιού έχοντες προηγουμένως οργανωθεί ,φυτεύοντας μουριές προκειμένου να γίνει εκτροφή μεταξοσκωλήκων από τους οποίους έβγαινε το μετάξι όλη αυτή η διαδικασία ονομάζεται με μια λέξη Σηροτροφία η οποία βεβαίως απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις
Η Σηροτροφία κατ συνέπεια είναι η τέχνη της εκτροφής των μεταξοσκωλήκων για την παραγωγή ή μεταξιού
Αυτή η ενασχόληση έδινε στην περιοχή της Προύσας ικανοποιητικά οικονομικά εισοδήματα
Άλλες περιοχές που οι κλιματολογικές συνθήκες επιτρέπουν την καλλιέργεια της μουριάς που τα φύλλα όπως Σμύρνη,η Σπάρτη, η Αττάλεια ,το Μπαλικεσέρ, η Μούγλα κ.α βλέποντας τις προοπτικές που έχει αυτός ο κλάδος της οικονομίας θέλησαν αναπτύξουν αυτή την δραστηριότητα και στον τόπο τους για να δώσουν εισόδημα και στους κατοίκους των περιοχών τους
–Πως ένας Σπάρταλης προσπάθησε να επιβάλει την Σηροτροφία στην περιοχή
Το 1871 Βόρεια της Σπάρτης στην Απολλωνία ( στο Ουλούμπουρλού,) σμήνη από ακρίδες κατέστρεψαν την γεωργική παραγωγή, ο Έλληνας από την Σπάρτη Κώστας Εφραίμογλου, αποφάσισε να κάνει μεταστροφή στην γεωργική ενασχόληση των κατοίκων και να ασχοληθεί με το μετάξι
Η ενασχόληση αυτή προϋποθέτει γνώσεις για την καλλιέργεια μουριών και την εκτροφή με τα φύλλα τους των μεταξοσκωλήκων . Πρέπει όμως να μάθει και τα μυστικά της παραγωγής.
Ο Κώστας Εφραίμογλου προστρέχει σε συγγενείς στην περιοχή της Προύσας που ασχολούνται με το αντικείμενο.
Αφού μαθαίνει τις λεπτομέρειες καλλιέργειας, αναπαραγωγής μεταξοσκωλήκων και τον τρόπο παραγωγής του νήματος από μετάξι υλοποιεί το σχέδιο του.
Δημιουργεί ένα μεταξουργείο στην περιοχή Cirimbolu όπου υπήρχαν νερόμυλοι που ανήκαν στους Έλληνες.που βρισκόταν στον παλιό οικισμό της συνοικίας.
Οι δουλειές πηγαίνουν καλά και με δεδομένο. Ότι την ίδια εποχή άρχισε με πρωτοβουλία της Πολιτύμης Κιουρτσόγλου και η μαζική παραγωγή υφαντών ,χαλιών και γούνας με σπιτικούς αργαλειούς, αναπτύχθηκε και η παραγωγή μεταξωτών υφασμάτων.
Πολύ σύντομα η παραγωγή μεταξιού γενικεύετε σε όλη την περιοχή του Σαντζακιού της Σπάρτης. Μέχρι και στις δεντροστοιχίες στην πόλη της Σπάρτης φυτεύονται μουριές.
Τα μεταξωτά υφάσματα τύπου Uluburlu είναι περιζήτητα στο εξωτερικό.
Για σχεδόν 50 χρόνια κατακτούν τις αγορές φέρνοντας χρήμα και ευημερία στην περιοχή.
– Ισπανική γρίπη 1918-19 καταστρέφει ολοσχερώς την σηροτροφία
Δυστυχώς η εκτροφή του μεταξοσκώληκα το 1918 θα διακοπεί απότομα και με τον ποιο παράξενο τρόπο.
Από το 1917 η Ευρώπη μαστίζεται από την Ισπανική γρίπη.
Η Ισπανική γρίπη ήταν πανδημία γρίπης η οποία εκδηλώθηκε το 1918 και είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων.
Ο ιός μεταπήδησε από τα πτηνά στον άνθρωπο και στη συνέχεια άρχισε να μεταδίδεται μεταξύ των ανθρώπων.
Οι περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες είχαν επιβάλλει λογοκρισία για τον αριθμό των θυμάτων της φονικής γρίπης λόγω του πολέμου.
Το 1918 η επιδημία επισκέπτεται και την περιοχή της Σπάρτας.
Ήταν από τις πιο επικίνδυνες γρίπες που εμφανίσθηκαν πότε ,μολυνθήκαν πάνω από 500 εκατομμύρια πολίτες , προκαλώντας το θάνατο περίπου 50 εκατομμυρίων ανθρώπων σε 18 μήνες .
Εκτός από τη δημογραφική καταστροφή που προκάλεσε η γρίπη, οι στρατοί του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου υπέφεραν τόσο πολύ από αυτή την επιδημία που η γρίπη ήταν ένας σημαντικός παράγοντας για τον τερματισμό του πολέμου. Ενώ η ισπανική γρίπη έπληξε σχεδόν ολόκληρο τον κόσμο, η Μ. Ασία δεν μπορούσε να ξεφύγει από αυτή την επιδημία.
Η προσπάθεια ελέγχου της ταχύτατης διασποράς του ιού στηρίχθηκε στη επιβολή και αυστηρή τήρηση μέτρων, που αφορούσαν τις μετακινήσεις και συγκεντρώσεις των πολιτών,το κλείσιμο δημόσιων χώρων όπως τα σχολεία τη χρήση μάσκας και τους κανόνες υγιεινής.
Δεν υπήρχε θεραπεία και οι κάτοικοι δεν γνώριζαν την προέλευση της και βρισκόταν σε απελπισία
-Οι εικασίες ενός δικαστή και ιμάμη για την προέλευση της γρίππης κατέστρεψαν ένα οικονομικό κλάδο στην περιοχή της Σπάρτης που υποσχόταν πολλά .
Ένας ευφάνταστος Ιμάμης που ήταν και δικαστής (κατής) στην Σπάρτα, ο Kuddisi Kadir στα κηρύγματα του στο τζαμί υποστηρίζει ότι το μικρόβιο της γρίπης γεννιέται και αναπτύσσετε στο κουκούλι του μεταξοσκώληκα.
Οι μουσουλμάνοι τις περιοχής τον πιστεύουν παρά τις διαμαρτυρίες των Ελλήνων αλλά και μερικών Μουσουλμάνων θρησκευτικών της περιοχής που αντιτίθενται λέγοντας πως οι απόψεις του ιμάμη δεν είναι σύμφωνες με την θρησκεία.
Πολύ σύντομα οι φανατικοί καταστρέφουν όλη την γραμμή παραγωγής μεταξιού με αποτέλεσμα να λήξει έτσι άδοξα η ευημερία αυτού του κλάδου
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΦΥΣΙΚΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΑΦΗ ΤΩΝ ΝΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΧΑΛΙΩΝ
Η επιτυχία των χαλιών που κατασκευαζόταν στην Σπάρτα πέρα από τα καλά σχέδια και την επιμελημένη δουλειά οφειλόταν και στην χρήση φυσικών χρωμάτων που στην πλειοψηφία τους προερχόταν από τα φυτά ευδοκιμούσαν στην περιοχη . Εκείνη την εποχή δεν είχαν επικρατήσει τα συνθετικά χρώματα ,αλλά σε κάθε περίπτωση τα φυτά που διάλεγαν για να πάρουν τα χρώματα και συνδυασμός που γινόταν ανάμεσα σε αυτά έδιναν στο τελικό προϊόν εντυπωσιακό αποτελέσματα
– Φυσικά χρώματα & η βαφική των νημάτων.
Τα φυσικά χρώματα χωρίζονται σε τρεις βασικές κατηγορίες ανάλογα με την προέλευσή τους. Έτσι έχουμε:
• ΦΥΤΙΚΑ ΧΡΩΜΑΤΑ: είναι χρώματα που προέρχονται από διάφορα μέρη των φυτών, όπως φύλλα, ρίζες, φλοιός και πέταλα (π.χ. ριζάρι, λουλάκι, ρόδι, καρυδόφυλλα)
• ΖΩΙΚΑ ΧΡΩΜΑΤΑ: αυτά προέρχονται από ζωικούς οργανισμούς (π.χ. κρεμέζι, πορφύρα)
• ΟΡΥΚΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ: τέτοια ορυκτά είναι του σιδήρου, του χαλκού, του χρωμίου κ.λ.π.
Οι αποχρώσεις που προκύπτουν από τη χρήση των φυσικών βαφών είναι:
Η βαφική, άρχισε στα αρχαία χρόνια σαν οικοτεχνία και εξελίχθηκε σε μια βιομηχανική δύναμη. Η διαδικασία της βαφής του υφάσματος σε γενικά στάδια παραμένει η ίδια:
• Πλύσιμο
• Πρόστυψη
• Βαφή
• Ξέπλυμα
Η βαφή των υφασμάτων γινόταν συνήθως τους ανοιξιάτικους και τους καλοκαιρινούς μήνες. Το γεγονός αυτό δεν απέκλειε την ύπαρξη φθινοπωρινών και χειμωνιάτικων βαφών. Ακόμα όμως και μέσα στην κάθε περίοδο, ο βαφέας δεν μπορούσε ποτέ να είναι σίγουρος για το χρωματικό αποτέλεσμα της βαφής του. Το χρώμα που θα προκύψει εξαρτάται από την κατάσταση του φυτού ή του ζώου προέλευσης, τις κλιματολογικές συνθήκες και την κατάσταση του εδάφους.
Τα φυσικά χρώματα είναι μοναδικά και ανθεκτικά. Αντιδρούν διαφορετικά σε κάθε περίπτωση βαφής, με την δική τους προσωπικότητα. Ο βαφέας που ασχολείται με τις φυσικές βαφές, κάθε φορά που βάφει, προσπαθεί να αντλήσει τα μυστικά που βρίσκονται μέσα σε κάθε λουτρό βαφής.
– Κόκκινο χρώμα
Για το κόκκινο χρώμα χρησιμοποιούσαν τις ρίζες από το φυτό Ριζάρι ή αλιζάρι ή μπογιά (επιστ. όνομα Rubia tinctorum ) που αφθονούσε στα βουνά της Πισιδίας ,μάλιστα γινόταν συλλογή και διατίθεντο στο εμπόριο από τους Σπαρταλήδες Γινόταν όμως και από βρασμένα Κρεμμύδια ( alium cepa )
– Καφέ χρώμα
Το καφέ χρώμα γινόταν από τις καρυδιές (Juglans regia ) οι οποίες επίσης αφθονούσαν στην περιοχή ( γινόταν με το βράσιμο των καρυδότσουφλων. )
Επίσης από φλοιό Βελανιδιάς (επιστ. Δρυς, Quercus)
Τα βελανίδια τα χρησιμοποιούσαν για να δώσουν στα νήματα χρώμα το ανοιχτό καφέ αλλά και του μπεζ.
Η βαφή με βελανίδι είναι κατάλληλη για το στερέωμα της βαφής στα μάλλινα.
Στέμφυλα και φλοιός και φύλλα πλατάνου. Δίνουν ανοικτό καφέ χρώμα. Τα στέμφυλα πρέπει να μην είναι πολύ φρέσκα αλλά να έχουν σκουρύνει. Η χρήση στυπτηρίας ήταν απαραίτητη.
– Χρώμα μπεζ
Χρησιμοποιούσαν τους καρπούς και το φλοιό των βελανιδιών για βαφή σε αποχρώσεις του μπεζ.
Επίσης από το κέλυφος καρυδιάς και την φλούδα του ροδιού (Ροιά η κοινή ή Punica granatum) . Ήδη από την αρχαιότητα, χρησιμοποιούσαν τη φλούδα του ροδιού στην βυρσοδεψία και στην ιατρική .
– Πορτοκαλί χρώμα
Το Lawsonia inermis (chena)είναι ένα φυτό που περιέχει μια αρχαία χρωστική ουσία στα φύλλα του που παράγει μια πλούσια, κόκκινη προς πορτοκαλί χρωστική ουσία η χρωστική ουσία ήταν γνωστή σαν βαφή Χένα.
Έχει χρησιμοποιηθεί από την αρχαιότητα για βαφή του δέρματος, των μαλλιών και των νυχιών, καθώς και υφασμάτων όπως το μετάξι, το μαλλί και το δέρμα. Και ριζάρι
– Κίτρινο χρώμα
Κίτρινο χρώμα έπαιρναν από τους κίτρινους στήμονες του φυτού Κρόκος (Crocus sativus ή σαφράν ) φυσικά δεν χρησιμοποιούσαν τα ερυθρά στίγματα γιατί ήταν και είναι πανάκριβα
Ακόμη χρησιμοποιούσαν Αμπελόφυλλα ή Ρόδια .
– Γκριζωπo πράσινο χρώμα
Για αυτό το χρώμα χρησιμοποιούσαν το φυτό Ρεσέντα ( reseda odorata )
Το πράσινο Reseda έδινε μια απόχρωση του γκριζωπό πράσινου
Πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο , ο Γαλλικός Στρατός πειραματίστηκε με πράσινες στολές reseda για να αντικαταστήσει το υπάρχον χρώμα ομοιόμορφης indigo (λουλακι, )αλλά απορρίφθηκαν.
– Μαύρο χρώμα
Για το μαυρο χρώμα χρησιμοποιείται επίσης το φυτό Χένα και το Indigofera tinctoria,
Το Indigofera tinctoria , που ονομάζεται επίσης αληθινό λουλακί , είναι ένα είδος φυτού από την οικογένεια των ψυχανθων (φασολιών) που ήταν μια από τις αρχικές πηγές βαφής Indigo . Υπάρχει στην Ασία και μέρη της Αφρικής
Σήμερα η περισσότερη βαφή είναι συνθετική, αλλά η φυσική βαφή από το I. tinctoria είναι ακόμα διαθέσιμη, η οποία διατίθεται στο εμπόριο ως φυσικός χρωματισμός όπου είναι γνωστή ως tarum στην Ινδονησία και nila στη Μαλαισία.
–Πράσινο χρώμα
Το πράσινο χρώμα έβγαινε από προαναφερθέν φυτό Indigofera tinctoria ,από αμπελόφυλλα (Vitiς vinifera ) και την Ροδιά
Οταν δεν διέθεταν τα προαναφερόμενα φυτά γινόταν ανάμειξη φυσικών χρωμάτων που έδιναν φυτά που μας έδινα μπλε ( Indigofera tinctoria ) και κίτρινα.
– Κόμμι τραγακάνθου
Το κόμμι αυτού του φυτού χρησιμοποιείτο για την σταθεροποίηση του χρώματος των νημάτων που χρησιμοποιούσε η ταπητουργία ,υπήρχε συλλογή του φυτού και εμπορεία αυτής της ουσίας από τους Σπαρταλήδες
Το κόμμι τραγακάνθου, που λαμβάνεται κυρίως από τη ρίζα και το στέλεχος, έχει ένα ευρύ φάσμα εφαρμογών. Η μεγαλύτερη ζήτηση προέρχεται από την κλωστοϋφαντουργία στην οποία το κόμμι χρησιμοποιείται ως παχύρρευστο στην παρασκευή βρασμένων βαφών για την εκτύπωση με τσίτι, στην εφαρμογή βαφών για κλωστοϋφαντουργία, για το κολλάρισμα των νημάτων και των νημάτων και στο ντύσιμο μεταξωτών υφασμάτων και δαντέλας.
– ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ ΤΟ 1911
Η οικονομική επιρροή της Ελληνικής κοινότητος της Σπάρτης ήταν τόσο μεγάλη θεωρούνται οι ιδρυτές του Εμπορικού και βιομηχανικού επιμελητηρίου της Σπάρτης το 1911 .Η εκδίωξη των Ελλήνων δρομολόγησε την παύση λειτουργίας του το 1922 που κράτησε Για δυόμιση σχεδόν χρόνια μια και επαναλειτούργησε το τέλος του 1924.
Είναι γεγονός ότι προϋπήρχε μια άτυπη μορφή του επιμελητηρίου από το 1867 το Εμπορικό συμβούλιο της Σπάρτης το οποίο ανέλαβε να συμβουλεύει την διοίκηση σε θέματα οικονομικά και να προστατεύει τα συμφέροντα των εμποροβιοτεχνών, λειτούργησε ως φορέας ερασιτεχνικού εμπορίου και την ίδρυση εμπορικής αγοράς στην Σπάρτη
Στην διοίκηση εκείνου του συμβουλίου συμμετείχαν 6 άτομα 3 Μουσουλμάνοι .2 Έλληνες και 1 Αρμένιος, πρόεδρος ήταν ο Μουσουλμάνος ο Çall ızade Hac ı Mehmet Efendi διορίστηκε από την διοίκηση των Τούρκων πρόεδρος του Εμπορικού συμβουλίου .
Γνωρίζουμε 3 ονόματα Ελλήνων που ήταν μέλη του Εμπορικού Συμβουλίου της Σπάρτης .
– Το 1867. ο Σταύρος Γιοκμπάσογλου και μετά ο γίος του Γιάννης Γιοκμπάσογλου
Ήταν εξαγωγείς Ροδέλαιου, Γαλακτώματος οπίου και Χαλιών από την Σπάρτα σε Ευρωπαϊκές χώρες.
Ήταν φιλάνθρωπη οικογένεια . Χρηματοδότησαν την κατασκευή κρηνών σε γειτονιές που δεν είχαν πόσιμο νερό, το άνοιγμά δημοτικού σχολείου για τους Αρμένιους και βοηθούσαν τις οικογένειες ανεξαρτήτως θρησκεύματος στις περιπτώσεις που στρατεύονταν ο προστάτης τους.
– Και ο Χρήστος Αβράκογλου. (Μέλος του Εμπορικού Συμβουλίου της Σπάρτης για κάποιο διάστημα
Ήταν επιχειρηματίας .Εξήγαγε: Ροδέλαιο ,καπνά Atabey, βαμβάκι Harman-oren, όπιο ,ρίζες ριζάρι που συλλέγονταν από τα γύρω χωριά της Σπάρτας.
Με την άτυπη αυτή μορφή το συμβούλιο λειτούργησε μέχρι το 1911 όποτε πήρε νομική μορφή και έγινε εμποροβιομηχανικό επιμελητήριο το Isparta Ticaret ve Sanayi Odası
– Την πρωτοβουλία για την δημιουργία του είχαν οι Έλληνες που εκείνο το διάστημα έλεγχαν το 90% της οικονομίας ,γνωρίζουμε μόνον ένα από τα ιδρυτικά μελή που ήταν Έλληνας ,τον Νίκο Τεμελίδη . (από τους ιδρυτές του Εμπορικού Επιμελητηρίου της Σπάρτης)
Ήταν δικηγόρος και έμπορος. Εξήγαγε: Ροδέλαιο ,Ρακί μαστίχας,Κρασιά
Το ITSO λειτουργεί σήμερα καλά οργανωμένο σε καινούργιο χώρο σε ένα πολυτελές κτίριο πολλών τετραγωνικών με εκθεσιακές εγκαταστάσεις που είχε σαν στόχο εκτός από τις υπηρεσίες του επιμελητηρίου να συμπεριλάβει και όλες τις υπηρεσίες και οργανισμούς που έχουν σχέση με την οικονομία (Εμπόριο,βιομηχανία,βιοτεχνία γεωργία και κτηνοτροφία )
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
