Στις σύγχρονες δημοκρατίες δεν προβλέπονται «από μηχανής θεοί» του Αριστοτέλη Βασιλάκη

Αναρωτιούνται πολλοί φίλοι μου, πως είναι δυνατόν ένας τύπος που ποτέ δεν αυτοπροσδιορίστηκε ως αριστερός ή ΠΑΣΟΚος, ούτε καν ως φιλελεύθερος κεντροδεξιός, να είναι θετικά προκείμενος απέναντι από μια συγκυβέρνηση, η οποία έχει ως βασικό κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ!!!
Θα μου πείτε… και θα έχετε απόλυτο δίκιο πως οι αυτοπροσδιορισμοί του καθενός δεν παίζουν κανέναν ρόλο… Είμαι πεπεισμένος πως όλοι μας έχουμε γνωρίσει αμέτρητους αριστερούς με δεξιές τσέπες και ακόμα περισσότερους δεξιούς με άδειες τσέπες… Σημασία έχει η «μετάβαση» των ιδεών στην πραγματική ζωή, και κατά πόσο συνεπείς είμαστε απέναντι σ’ αυτές…
Θα πρέπει να ξεκαθαρίσω πως κατά την γνώμη μου, στις σύγχρονες δημοκρατίες δεν προβλέπονται «από μηχανής θεοί». Προφανώς και τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Αν περιμένει κανείς από μια κυβέρνηση να επιλύσει σε 3 μήνες, όσα δεν κατάφεραν οι προηγούμενοι σε 35 χρόνια είναι επιεικώς επικίνδυνος… Γι’ αυτό και δίνω στην κυβέρνηση την περίοδο χάριτος που δικαιούται, χωρίς αυτό να σημαίνει πως της δίνω και λευκή επιταγή… Άλλωστε ήμουν ο πρώτος που στάθηκε απέναντι στις ιδεοληπτικές ανοησίες της Χριστοδουλοπούλου στο μεταναστευτικό, καθώς και αμυντική στάση έως φίλα προσκείμενη στάση της κυβέρνησης απέναντι στους «αντιεξουσιαστές»…
Ο υποφαινόμενος από το 2010 που ξεκίνησε η ελληνική κρίση, έχει ταχθεί ξεκάθαρα ΚΑΤΑ των μνημονιακών πολιτικών… Με μετριοπάθεια και χωρίς εξαλλοσύνες, οι οποίες το ΜΟΝΟ που καταφέρνουν είναι να γεμίζουν τα σακούλι του κοινωνικού αυτοματισμού και άμβλυνση των ταξικών διαφορών….
Η ιστορία δικαίωσε την εκτίμηση μου, πως οι παλιές ιδεολογικές διαχωριστικές γραμμές αντικαταστάθηκαν από το νέο διλημματικού τύπου διαχωρισμό των μνημονιακών και των αντιμνημονιακών… Αυτό μεσοπρόθεσμα το κρίνω ως καλό, αλλά μακροπρόθεσμα ως κακό και επικίνδυνο…. Η ιδεολογική ισοπέδωση, σαπίζει την κοινωνία και οδηγεί σε αποχαύνωση.
Στο δια ταύτα, για να είμαι καθαρός απέναντι σας, θεωρώ το Μνημόνιο και τα συμπαρομαρτούντα του, δηλαδή τις υφεσιακές πολιτικές και την εσωτερική υποτίμηση εντός ευρώ, εντελώς λανθασμένη συνταγή για την Ελληνική οικονομία, όπως αυτή οικοδομήθηκε από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους…
Πάμε λοιπόν στο περιβόητο μνημόνιο. Καταρχήν θα πρέπει να ξεκαθαρίσω πως καμία σημασία δεν έχει το όνομα… Τα βαπτίσια είναι επικοινωνιακά και αυτό το αντιλαμβάνεται και ο πλέον αδαής… Είτε όταν πρόκειται για «γραμμές στήριξης», είτε για «θεσμούς»…
Σημασία έχουν οι πολιτικές και πως αυτές προσαρμόζονται στην οικονομική πραγματικότητα μιας χώρας…
Για παράδειγμα τα Μνημόνια σε άλλες χώρες, είχαν επιτυχία διότι σ’ εκείνες τις χώρες δεν έχουν τους πολιτικούς που έχουμε εμείς. Δεν έχουν τους επιχειρηματίες που έχουμε εμείς. Δεν έχουν την διαπλοκή που έχουμε εμείς. Δεν έχουν τον δημόσιο τομέα που έχουμε εμείς. Δεν έχουν τον κρατικοδίαιτο ιδιωτικό τομέα που έχουμε εμείς. Δεν έχουν τα ΜΜΕ που έχουμε εμείς. Και βέβαια δεν έχουν τους πολίτες που έχουμε εμείς…
Κάθε χώρα έχει δομήσει την δική της κοινωνία και την δική τους οικονομία… Ούτε η Ελλάδα μπορεί να γίνει Γερμανία, ούτε η Γερμανία μπορεί να γίνει Ελλάδα… Αυτό που χρειάζεται είναι μετριοπάθεια και ενότητα… Η στάση του Κώστα Καραμανλή δείχνει τον δρόμο και αυτό θα πρέπει να το κατανοήσουν και οι πλέον έξαλλοι… Κάπως έτσι θα ξεχωρίσει η πραγματική ήρα, από το πραγματικό στάρι…