Αισθάνομαι την ανάγκη, μετά από την προσφατη είδηση, ότι ο π. Αυγουστίνος Μύρου εκοιμήθη (28/12/2020 και ώρα 5:30 το πρωί).
Τον Μακαριστό τον γνώρισα στη δεκαετία του 1980 (1970 – 1980), όταν εγώ επέστρεψα στην Κοζάνη μετά από ένδεκα (11) χρόνια απουσίας (Σεπτέμβριο του 1970). Μέσα στην πρώτη πενταετία (1970 – 1975) έγινε η γνωριμία μας. Δεν θα αναφερθώ στο βιογραφικό του, έχουν ασχοληθεί άλλοι και μάλιστα εκτενέστατα.
Θα γράψω λίγα πράγματα για τον τότε λαϊκό Παναγιώτη Μύρου. Κάπου εκεί στα 1975-76, αποφασίστηκε από μια ομάδα (Παν. Μύρου, Απόστολο Παπαδημητρίου κ.λ.π.) να ανεβάσουν το θεατρικό έργο με τίτλο ‘’ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ’’, θέμα του οποίου ήταν τα γεγονότα στη Λατινική Αμερική και ο διωγμός των Ινδιάνων εκ μέρους των ‘’πολιτισμένων λευκών’’. Το έργο αυτό παίχτηκε στην Αθήνα στα φοιτητικά χρόνια του Μακαριστού Αυγουστίνου. Μεταφραστής και πρωταγωνιστής του εν λόγω έργου ήταν ο Δημήτρης Μυράτ. Ο τότε φοιτητής παρακολούθησε το έργο αυτό με αποτέλεσμα να επηρεασθεί τόσο πολύ, που κάποια στιγμή ζήτησε να μιλήσει με τον πρωταγωνιστή του έργου, δηλαδή τον κ. Μυράτ. Αυτό και έγινε, με την μόνη παρατήρηση που του έκανε ο κ. Μυράτ ήταν: «Άκου παιδί μου, το έργο αυτό είναι δύσκολο, θέλει τρομερή προσπάθεια κ.λ.π.». Την παρατήρησή του, ο τότε αγαπητός Παναγιώτης την κράτησε, αλλά τον βασάνιζε η σκέψη ότι το έργο, έπρεπε να βρεθεί τρόπος να το μεταφέρει στο ευρύ κοινό της περιοχής μας. Την άδεια ο μακαριστός Μυράτ έδωσε προφορικά στον κ. Απόστολο Παπαδημητρίου, όταν ήρθε στην Κοζάνη να δώσει άλλη θεατρική παράσταση. Απο δώ και πέρα δεν έπρεπε να χάσουν χρόνο οι άνθρωποι που συνέλαβαν εκείνη την ιδέα. Αρχικό τους μέλημα ήταν να βρεθούν οι «ηθοποιοί» και μετά να διανεμηθούν οι ρόλοι. Αυτό μετά από αρκετές προσπάθειες επετεύχθη. Να σημειώσω εδώ ανάμεσα στα πρόσωπα ήταν και η αφεντιά μου. Ο ρόλος μου ήταν μεγάλου προσώπου, αυτό του Επισκόπου, αλλά με μικρό ρόλο. Ξεκίνησαν οι πρόβες και όσο πλησιάζαμε προς την επίσημη έναρξη, συχνές και έντονες πρόβες, όλα ήταν έτοιμα με αποτέλεσμα να δοθεί η πρώτη παράσταση στην Κοζάνη, για να φθάσουν οι παραστάσεις τις 46 καλύπτοντας όλη την Κεντρο-Δυτική Μακεδονία, με άριστα σχόλια από τον έντυπο τοπικό τύπο όλων των περιοχών. Από όλες τις εμφανίσεις μας, εμένα εκείνο που μου έκανε μεγάλη εντύπωση, ήταν οι πρωταγωνιστές αυτής της παράστασης και δεν είναι άλλοι από τους Παναγιώτη Μύρου και τον Απόστολο Παπαδημητρίου. Οι ρόλοι τους μεγάλοι και το κείμενό τους επίσης μεγάλο. Αυτή την εποχή διαπίστωσα ότι το ταλέντο που τους έδωσε ο Δημιουργός, το αξιοποίησαν και το αξιοποιούν μέχρι τις ημέρες μας σε μεγάλο βαθμό. Αυτά με το θεατρικό έργο «ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ».
Ερχόμαστε στο έτος 1985 όπου οι ίδιοι παραπάνω πρωταγωνιστές δημιουργούν το Σύλλογο «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ» με πρώτο πρόεδρο τον Παναγιώτη Μύρου. Ανάμεσα στα ιδρυτικά μέλη και ο υποφαινόμενος. Το έργο του παραπάνω Συλλόγου ήταν κυρίως πνευματικό, ομιλίες κ.λ.π.
Τον Αύγουστο του 1996 ο Παναγιώτης κείρεται μοναχός στο μετόχιο της ιεράς μονής οσίου Γρηγορίου του Αγίους Όρους και λαμβάνει το όνομα Αυγουστίνος. Στις 8/9/1996 χειροτονείται Διάκονος στον ιερό ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Κοζάνης. Εδώ αρχίζει το μεγάλο έργο της προσφοράς στο λαό της περιοχής της Κοζάνης, έργο του οποίου έγινε γνωστό νομίζω σε όλους μας. Το αποκορύφωμα ήταν αυτό του κτήτορα και ηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίου Νεκταρίου Παλαιογρατσάνου από το 2006. Να τι μας είπε στην πρώτη επίσκεψή μας το 2011 στο ησυχαστήριό του: «Αυτά που βλέπετε παιδιά μου έγιναν μέσα σε πέντε (5) χρόνια και από αυτά το μεγαλύτερο μέρος από προσφορές και εθελοντές». Από τότε μέχρι σήμερα ο Σύλλογός μας «Ο ΑΛΙΑΚΜΩΝ», στον οποίο ηγούμαι, έχει καθιερώσει κάθε χρόνο του Αγίου Νικολάου να εκκλησιαζόμαστε στον Ενοριακό Ναό του χωριού προς τιμή του Αγίου Νικολάου, όπου λειτουργούσε και κήρυττε ο Μακαριστός π. Αυγουστίνος. Ακολουθούσε ξενάγηση στο Μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου από τον ίδιο, με τις καλύτερες εντυπώσεις όλων μας. Αυτά μέχρι την 28/12/2020. Πληροφορούμενος από τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης τη θλιβερή αγγελία της κοιμήσεώς του μένοντας άναυδος. Εδώ ισχύει το «Αλλαι αι βολαί ανθρώπων και άλλα ο Θεός κελεύει». Σε μας όλους μας δεν μένει τίποτε άλλο από το να ευχηθούμε καλό παράδεισο μαζί με τον αδελφό του Κωνσταντίνο, που πρόωρα μας άφησε και τους αγαπητούς γονείς του Ιερέα Γεώργιο Μύρου και Σταυρούλα Μυλωνά.
Αιωνία σας η Μνήμη!
Η φωτογραφία από το έργο ’’ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ’’ .
ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΓΡ. ΚΟΝΤΟΣ
