Στο πλευρό των σεισμοπαθών συνανθρώπων μας της Κεφαλλονιάς από την πρώτη στιγμή στάθηκε αρωγός στο σύνολό της η Εκκλησία της Ελλάδος και μέσα σε αυτήν την κίνηση δίνει την παρουσία της και η Ιερά Μητρόπολη Σερβίων και Κοζάνης.
Με Επισκοπικό Γράμμα (αρ. πρωτ. 224/11-2-2014) ‘’προς άπαντας τους Αιδεσιμ. Εφημερίους και το ευσεβές πλήρωμα της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως’’, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος σημειώνει ότι ‘’κανέναν από εμάς δεν αφήνει ασυγκίνητους η τραγική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι άνθρωποι εκεί’’, αναφέρεται στο χρέος της Εκκλησίας, ‘’η Αγιωτάτη μας Εκκλησία ως φιλόστοργη Μητέρα κατά το παράδειγμα Αυτού, που πρώτος έπαθε για τη σωτηρία του κόσμου, του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, πρέπει και στην περίπτωση αυτή να επιτελέσει το θεοφιλές Αυτής χρέος έναντι των συνανθρώπων, αλλά και να γνωρίσει σε όλους εσάς ότι βρίσκεται από την πρώτη στιγμή κοντά στα δοκιμαζόμενα παιδιά της’’ και στη συνέχεια απευθύνει έκκληση προς το λαό: ‘’Το πρωταρχικό και αναγκαίο κατά τη στιγμή αυτή είναι η ολόψυχος προσωπική και κοινωνική προσφορά όλων μας προς τους δοκιμασθέντας αδελφούς μας και η εκ βαθέων και με πίστη προσευχή προς τον Παντοδύναμο και Πανάγαθο Θεό για την ανακούφιση και παρηγοριά τους’’.
Στο Γράμμα αναφέρονται και τα συλλεγόμενα είδη τροφίμων και υγιεινής: ‘’γάλα εβαπορέ, ζάχαρη, ρύζι, μακαρόνια, κονσερβοποιημένα προϊόντα μακράς διαρκείας, αλεύρι, νερά, σαπούνια, απορρυπαντικά’’.
Αυτό που διαπιστώνουμε μέσα από τον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω Βελβεντού στο εύρος της εκκλησιαστικής του δικαιοδοσίας είναι η ολόθυμη ανταπόκριση του λαού στην έκκληση του Σεβ. Μητροπολίτη μας με την αθρόα προσφορά, από το υστέρημά του, στα ζητηθέντα.
Άνθρωποι μεροκαματιάρηδες, φτωχοί, χαμηλοσυνταξιούχοι, ακόμα και άνεργοι και οικονομικοί μετανάστες έφεραν και ακούμπησαν με αγάπη ειλικρινή τις προσφορές τους στο Αρχονταρίκι, συνοδεύοντας τες με ένα λόγο προσευχής για τους δοκιμαζόμενους Κεφαλλονίτες: ο Θεός να τους βοηθήσει κι αυτούς και όλους μας, ώστε να είμαστε κοντά Του και κοντά ο ένας στον άλλον. Αυτό θα μας σώσει. Από παχιά λόγια χορτάσαμε.
Η διαπίστωση αυτή δείχνει ότι ο λαός εξακολουθεί ακόμα να λειτουργεί και να λειτουργείται μέσα στην Εκκλησία του Χριστού.
Δεν είναι αδιάφορος θεατής στο ανθρώπινο δράμα. Ξέρει από ανάγκη και από φτώχεια και στέκεται αρωγός στην ανάγκη του άλλου.
Απαντά με θετικό τρόπο στην έκκληση που του απευθύνει η Ποιμένουσα Εκκλησία και δραστηριοποιείται αυθόρμητα, με αθωότητα, συλλογικά, ανοιχτά και ενωτικά για την επούλωση όσων πληγών, που προκαλούνται από φυσικές, συστημικές ή ανθρώπινες αιτίες στο συλλογικό σώμα του.
Δεν εξαιρεί. Δεν υποτιμά. Δεν αδιαφορεί. Δεν κλείνει την καρδιά του στον ξένο. Απλώνει το χέρι για να στηρίξει, όχι για να απωθήσει. Ανοίγει την ύπαρξή του για να συν-χωρέσει με το συνάνθρωπο.
Έχει εμπιστοσύνη στο Θεό. Και τη φανερώνει στο φιλάδελφο τρόπο του βίου του. Αιτείται την παρουσία Του στο συλλογικό του βίο ως σχέση κοινωνίας. Και ερμηνεύει το ψωμί για τον άλλον ως πράξη πνευματική.
Το ήθος του λαού είναι αξιοπρόσεκτο παράδειγμα: Συμπαριστάμεθα στο συνάνθρωπο. Κοινωνούμε με το πρόσωπό του. Δεν του γυρίζουμε την πλάτη – αυτό είναι η κόλασή μας. Που οφείλουμε να την ανατρέψουμε.
Είναι αξιοπρόσεκτο παράδειγμα για προβληματισμό και αυτοέλεγχο των ηγεσιών (πνευματικών και πολιτικών). Όταν, αντί να ανατάσσουν, να διακονούν και να ενώνουν το λαό, τον διχάζουν και τον αποκοιμίζουν.
Παράδειγμα για προβληματισμό και αυτοέλεγχο για να οδηγηθούμε όλοι, μικροί και μεγάλοι, στη μετάνοια. Και στην αφύπνιση. Για να δούμε ότι το καλό για εμάς, περνά μέσα από το καλό των συνανθρώπων μας. Μέσα από την αλλήλων περιχώρηση.
‘’Μετανοίας ο καιρός, προσέρχομαι σοι τω Πλαστουργώ μου. Άρον τον κλοιόν απ’ εμού τον βαρύν, τον της αμαρτίας, και ως εύσπλαχνος μοι δος, δάκρυα κατανύξεως’’. (Τριώδιο. Τροπάριο α’ ωδής, τη Πέμπτη της α’ εβδομάδος εις το Απόδειπνον).
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας
παπαδάσκαλος
