Εμβρόντητη και μουδιασμένη η ελληνική κοινωνία γίνεται μάρτυρας ενός ακόμη τραγικού περιστατικού, απότοκου του τυφλού οπαδισμού και της κακώς εννοούμενης και αρρωστημένης αφοσίωσης σε μια ομάδα, που στοίχισε τη ζωή ενός νεαρού παιδιού και αμαύρωσε την ιστορία του αθλητισμού. Το συγκεκριμένο συμβάν κατέδειξε με τον πιο οδυνηρό τρόπο ότι πλέον στους κόλπους του αθλητισμού έχουν παρεισφρήσει εγκληματικά στοιχεία, που ουδεμία σχέση έχουν με την ορθή και υγιή έννοιά του, και καλυμμένα με τον μανδύα του οπαδισμού, και στο όνομα αυτού, βυσσοδομούν, διαπράττοντας ειδεχθή εγκλήματα, επισφραγίζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την γενικότερη παθογένεια της ελληνικής πραγματικότητας. Τα άτομα αυτά, φτάνοντας στο σημείο να αφαιρέσουν αναίτια και εν ψυχρώ μια ανθρώπινη ζωή, πιθανόν σε οποιαδήποτε άλλη περίσταση και κατόπιν οποιασδήποτε “αφορμής” , θα ενεργούσαν με τον ίδιο τρόπο, απλώς η αγαπημένη τους ομάδα λειτούργησε αυτή τη φορά ως ο «δούρειος ίππος», στον οποίο φώλιαζαν τα σκοτεινά, άγρια και αιμοδιψή ένστικτά τους.
Θύμα της οπαδικής βίας είχε πέσει και ένας 28χρονος βουλγαρικής καταγωγής στη Θεσσαλονίκη του 2020, αλλά το θέμα τότε δεν έτυχε τόσο μεγάλης προβολής, ούτε είχε δοθεί εντολή από τον πρωθυπουργό να διερευνηθεί σε βάθος το έγκλημα και να συλληφθούν άμεσα οι δράστες. Γιατί άραγε; Γιατί κύριοι εκπρόσωποι της κυβέρνησης και των μέσων ενημέρωσης όταν, προβάλλοντας το θέμα της δολοφονίας του Άλκη, που όλους μας συγκλόνισε και συντάραξε, αναφέρεστε στην επαγγελματική ιδιότητα των γονέων του, με τους οποίους βεβαίως συμπάσχουμε, προσδίδοντας μια ταξική διάσταση και χροιά στο θέμα; Αυτό που θα πρέπει να αναδειχθεί, προκειμένου να κινητοποιηθούν οι ιθύνοντες και να ξεκινήσει μια προσπάθεια εξυγίανσης του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού εν γένει, είναι η βάναυση δολοφονία ενός ακόμη νέου ανθρώπου στο βωμό του τυφλού οπαδισμού. Η αναίτια απώλεια της ανθρώπινης ζωής είναι αυτή που σοκάρει, και όχι οτιδήποτε άλλο. Η αξία κάθε ανθρώπινης ζωής είναι η ίδια και δεν έχει εθνικότητα, θρησκεία και κοινωνικά στάτους και η άγρια δολοφονία νέων και αθώων ανθρώπων δεν θα πρέπει να χρωματίζεται από ταξικά, κοινωνικά και ρατσιστικά σχόλια του τύπου δράστης αλβανικής καταγωγής κ.λ.π., διότι το ειδεχθές και αποτρόπαιο του εγκλήματος δεν διαμορφώνεται και δεν εξαρτάται από αυτά. Αφήστε λοιπόν αυτές τις άθλιες, ανούσιες και διχαστικές πρακτικές κατηγοριοποίησης των ανθρώπων και επικεντρωθείτε στο προκείμενο.
Έχουμε σιχαθεί πια την πολιτική δύο ταχυτήτων που ακολουθείτε. Γιατί δεν λαμβάνονται επιτέλους δραστικά μέτρα, με σκοπό να καθαριστεί, στο μέτρο του δυνατού, ο χώρος του αθλητισμού και δη του ποδοσφαίρου από την κόπρο του Αυγεία; Γιατί σε άλλες περιπτώσεις, ορθώς καμωμένα κατά τα λοιπά, παραπέμφθηκαν άμεσα στη δικαιοσύνη και καταδικάστηκαν ορισμένες οργανώσεις ως εγκληματικές και στην προκειμένη περίπτωση, ενώ οι λέσχες ομάδων (και πολύ πιθανό όχι μόνο μιας συγκεκριμένης) λειτουργούν ως γιάφκες εγκληματιών, διαθέτοντας κάθε είδους φονικά όπλα, όπως λοστάρια, μαχαίρια και τσεκούρια, υπάρχει κωλυσιεργία ή εθελοτυφλείτε; Προφανώς είναι πολλά τα λεφτά και χοντρά τα συμφέροντα…Τι άλλο θα πρέπει να συμβεί για να κινητοποιηθείτε επιτέλους;
Παρόλη όμως τη θλιβερή εικόνα, ο αθλητισμός ήταν ανέκαθεν και θα συνεχίσει να είναι συνδεδεμένος με έννοιες όπως αυτές του ευ αγωνίζεσθαι και της ευγενούς άμιλλας, ώστε να εμφυσά κατ’ επέκταση στους εκάστοτε οπαδούς ομάδων ιδανικά, όπως την ομόνοια, την ομοψυχία και το φίλαθλο πνεύμα και δεν μπορεί σε καμία περίπτωση με αφορμή το συγκεκριμένο περιστατικό να ενοχοποιούνται και να σπιλώνονται οπαδοί και ομάδες.
