Συγκάλυψη και εργαλειοποίηση
Εντυπη έκδοση. Να και μια φορά που ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είπαν αλήθειες στη Βουλή. Καθένας είπε τη μισή αλήθεια, αλλά αν τις προσθέσουμε προκύπτει η πραγματικότητα.
Ο κ. Νίκος Ανδρουλάκης αναφέρθηκε στο συντριπτικό ποσοστό των πολιτών (75,2%, MRB στις 7.3.2025) που θεωρούν ότι έγινε συγκάλυψη στο δυστύχημα των Τεμπών. Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης απάντησε: «Δεν σας προκαλεί εντύπωση, κ. Ανδρουλάκη, ότι το 85% της κοινωνίας θεωρεί ότι η αντιπολίτευση εργαλειοποιεί το ζήτημα των Τεμπών; Αυτή είναι η πραγματικότητα σήμερα, μιας και μου μιλάτε για τις δημοσκοπήσεις. Δεν σας προβληματίζει καθόλου;» (Βουλή, 8.3.2025). Βεβαίως, αυτό το 85% δεν προκύπτει από κάπου. Μάλλον ο πρωθυπουργός στρογγυλοποίησε προς τα πάνω το εύρημα της GPO (5.3.2025), στην οποία το 82,4% των πολιτών πιστεύει ότι «τα κόμματα της αντιπολίτευσης προσπαθούν να εκμεταλλευτούν πολιτικά την υπόθεση». Μικρό το κακό –μόλις 2,6%– αλλά το ερώτημα είναι: Τι σημαίνει πως προκύπτει η «εργαλειοποίηση» και σε τι διαφέρει από τη συγκάλυψη;
Το προφανές είναι ότι η συγκάλυψη είναι ποινικό αδίκημα, ενώ η εργαλειοποίηση ανήκει στη σφαίρα των ηθικώς καταδικαστέων προθέσεων. Ισως να είναι ανήθικες οι (εξ αντικειμένου άγνωστες) προθέσεις της αντιπολίτευσης, αλλά η ηθική απαξία είναι σαφώς μικρότερη από τη συγκάλυψη και γι’ αυτό δεν ποινικοποιούνται. Αντιθέτως, η συγκάλυψη δεν είναι στη σφαίρα των προθέσεων. Απαρτίζεται από συγκεκριμένες πράξεις. Αυτές είναι ποινικώς κολάσιμες και όχι οι όποιες προθέσεις.
Το δεύτερο ερώτημα είναι: Τι ακριβώς πρέπει να κάνει μια αντιπολίτευση ώστε να μην εργαλειοποιήσει ένα πολύνεκρο δυστύχημα; Πρώτον, μπορεί να μην κάνει καμιά δήλωση, διότι ό,τι κι αν πει κάποιος για μια τέτοια τραγωδία είναι υπόλογος για την ανήθικη πρόθεση πως «προσπαθεί να εκμεταλλευτεί πολιτικά την υπόθεση». Ισως να πει απλώς «λυπούμαστε πολύ γι’ αυτό που έγινε και ο Θεός να αναπαύσει τις ψυχές των 57». Αυτό είναι στα όρια της «εργαλειοποίησης» του δυστυχήματος, αλλά στο μέγιστο της «εργαλειοποίησης» του θρησκευτικού συναισθήματος των Ελλήνων. Να κάνει μια απέλπιδα πρόταση μομφής, ένα από τα λίγα πλεονεκτήματα που έχει η αντιπολίτευση στη χώρα μας; Εδώ η «εργαλειοποίηση» φτάνει στο κόκκινο…
Γενικώς πάντως, όταν ο δημόσιος διάλογος είναι τόσο θολός και τα συνθήματα θεωρούνται επιχειρήματα, κερδίζουν πάντα εκείνοι που έχουν το επικοινωνιακό πλεονέκτημα. Δεν εννοούμε μόνο τη ρητορική δεινότητα, αλλά όλα τα πλεονεκτήματα που έχει η εκάστοτε κυβέρνηση σε σχέση με την αντιπολίτευση, ήτοι χρήμα, χάρες σε ημέτερους διακινητές απόψεων, τρολ κ.λπ.
