290
Τα καζάνια από τον Πεντάλοφο και τον Βυθό Βοΐου, μέχρι τα Ζαγοροχώρια και τα Γρεβενά. – Η Γιορτή του Τσίπουρου
Τα Καζάνια της Πίνδου – Η Γιορτή του Τσίπουρου
Ένας από τους πιο αγαπημένους μήνες της Ηπείρου και της Δυτικής Μακεδονίας είναι ο Οκτώβριος και ο Νοέμβριος.
Οι μέρες μικραίνουν, τα φύλλα του δάσους βάφονται με φθινοπωρινά χρώματα και τα χωριά ξαναζωντανεύουν από τις φωτιές και τις ευωδιές των καζανιών.
Αυτόν τον καιρό, σε κάθε γωνιά της Πίνδου —από τον Πεντάλοφο και τον Βυθό Βοΐου, μέχρι τα Ζαγοροχώρια και τα Γρεβενά— τα καζάνια με τα τσίπουρα παίρνουν μπροστά.
Το τσίπουρο δεν είναι απλώς ένα ποτό· είναι ιεροτελεστία, παράδοση και δεσμός ανθρώπων.
Είναι το πρώτο κέρασμα που θα σου προσφέρει ο Ηπειρώτης και ο Βοϊώτης, με τη φράση:
«Να σε βάλω ένα τσιπουράκι να ξαποστάσεις…»
Το καζάνι είναι η ψυχή του φθινοπώρου. Εκεί σμίγουν φίλοι, συγγενείς, γείτονες.
Στήνονται τραπέζια, ψήνονται κρέατα, γεμίζουν ποτήρια, κι όλα αυτά κάτω από τον καπνό και το γλυκό άρωμα του μούστου.
Τα τραγούδια και τα κλαρίνα δεν λείπουν ποτέ — γιατί το τσίπουρο είναι αφορμή για γιορτή.
Η φράση “σμίγουμε στα καζάνια” έχει γίνει σχεδόν συνώνυμη με την επανένωση του χωριού, μια δεύτερη γιορτή μέσα στο χρόνο, σαν μικρός δεκαπενταύγουστος του φθινοπώρου.
Το άναμμα των καζανιών και η απόσταξη τσίπουρου κρατάει αιώνες. Ξεκίνησε από ανάγκη – να μη χαθεί τίποτα από τον καρπό της γης – κι έγινε σύμβολο φιλοξενίας και μοιρασιάς.
Κάθε καζάνι είναι ένα μικρό πανηγύρι ζωής, που κρατάει ζωντανή την ψυχή του τόπου.
Η ομάδα Κυρατζήδων Μονοπάτια τιμά κάθε χρόνο αυτήν τη γιορτή, γιατί μέσα από τη φωτιά, τη μουσική και το κοινό ποτήρι, αναβιώνει η παράδοση, η φιλία και το αντάμωμα των ανθρώπων της Πίνδου.
Το καζάνι δεν είναι απλώς μια απόσταξη – είναι μια μυσταγωγία, ένα κομμάτι από τη μνήμη του τόπου.
Ελάτε κι εσείς να ζήσετε τη μαγεία των καζανιών, να γευτείτε το φθινόπωρο της Πίνδου και να νιώσετε τη ζεστασιά της παρέας στα βουνά της παράδοσης.









