Τα πέρα-δώθε των Τεμπών. Πάσχου Μανδραβέλη

Ακόμη και οι πλέον ένθερμοι υποστηρικτές της κυβέρνησης γράφουν ότι η τροπολογία για τον Αγνωστο Στρατιώτη δεν πρόκειται να εφαρμοστεί. Μικρό το κακό έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα στην Ελλάδα. Δεν είναι δα η πρώτη απόφαση του Κοινοβουλίου που ψηφίζεται για να μην εφαρμοστεί. Ετσι κι αλλιώς, υπάρχει ήδη νόμος που απαγορεύει την «τοιχο-πεζοδρομιο-γραφία» καθ’ άπασα την επικράτεια και ο οποίος φυσικά δεν εφαρμόζεται «ούτε στο μνημείο ούτε πουθενά…».

Συνεπώς, δεν έχει κανένα λόγο η κυβέρνηση να κάνει το χατίρι εκείνων των μπάχαλων που περιμένουν μια συναισθηματική αφορμή για να τα κάνουν όλα ρημαδιό. Τα ονόματα θα φύγουν αφού καταλαγιάσει η φόρτιση, όχι μόνο για το δυστύχημα καθαυτό, αλλά για όλους τους μετέπειτα χειρισμούς της κυβέρνησης. Είχαμε το ταχύτατο και άκαιρο μπάζωμα του χώρου που έγινε για προεκλογικούς λόγους· το θάψιμο από τη Βουλή της δικογραφίας για τη μη υλοποίηση της σύμβασης 717 που είχε ζητήσει η Ευρωπαία εισαγγελέας· την εξεταστική-παρωδία, που κατά τον πρωθυπουργό «δεν ήταν η καλύτερη στιγμή του Κοινοβουλίου.

Μετά άρχισαν τα πέρα-δώθε που ενισχύουν την επιχειρηματολογία των συνωμοσιολόγων. Από το «λυπάμαι και οργίζομαι όταν κάποιοι μιλάνε για μπάζωμα» (Κυριάκος Μητσοτάκης, 12.3.2024) περάσαμε στο «αν πάρθηκαν επιχειρησιακές αποφάσεις (…) δεν το γνωρίζω, αλλά είμαι σίγουρος ότι όλα έγιναν με καλή πρόθεση» (Κυριάκος Μητσοτάκης, 29.1.2025), καταλήξαμε στην παραπομπή-εξπρές του Χρήστου Τριαντόπουλου δίχως η προανακριτική της Βουλής να εξετάσει το βάσιμο των κατηγοριών ή αν υπήρχαν «καλές προθέσεις».

Μην παρεξηγηθούμε: αυτή είναι η ορθή διαδικασία, που θα έπρεπε να προβλέπει το Σύνταγμα και φυσικά δεν εφαρμόστηκε στην υπόθεση ΟΠΕΚΕΠΕ. Ομως, ξεχνώντας τη συνταγματική ανορθογραφία, από η οργή για τη λέξη «μπάζωμα» μέχρι την παραπομπή-εξπρές ενός υπουργού για το μπάζωμα υπάρχει τεράστια απόσταση.