Τα Ψυχολογικά “κατάλοιπα” του Καπιταλισμού και το “δέον γενέσθαι”
*Γράφει ο Ηλίας Γιαννακόπουλος, Blog “ΙΔΕΟπολις”
&Αφιέρωμα στην Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας*
«η παραγωγή πολλών χρήσιμων αγαθών οδηγεί στη δημιουργία πολλών άχρηστων ανθρώπων».
Η αξιολόγηση ενός ανθρώπου, μιας κοινωνίας, ενός φαινομένου, ενός τεχνολογικού επιτεύγματος, ενός έργου ή ακόμη κι ενός πολιτισμού είναι συνάρτηση του-των κριτηρίου-ων που επιλέγονται κάθε φορά. Εξαίρεση από την παραπάνω διαπίστωση δεν θα μπορούσε να αποτελέσει φυσικά ούτε η αξιολόγηση του Καπιταλισμού ως οικονομικού συστήματος που κυριαρχεί σχεδόν απόλυτα σε όλη την υφήλιο εδώ και 3 αιώνες.
Για πολλούς αναλυτές (οικονομολόγους, κοινωνιολόγους…) το υπέρτατο αξιολογικό κριτήριο για την αποτίμηση της λειτουργίας και των αποτελεσμάτων που είχε και έχει ο Καπιταλισμός είναι αυτό που συνέβαλε όχι μόνον στην βελτίωση των όρων της υλικής διαβίωσης -επιβίωσης των ανθρώπων και στην γενικότερη πρόοδο του πολιτισμού είναι, αλλά και στην ψυχική ισορροπία του ατόμου, ως του υποκειμένου της Ιστορίας. Κι αυτό γιατί, “ουκ επ΄ άρτω μόνον ζήσεται άνθρωπος”.
Οι αξιολογήσεις του Καπιταλισμού είναι αντιτιθέμενες(όπως συμβαίνει άλλωστε σε όλες αυτού του είδους τις αξιολογήσεις).
Όσοι υπερθεματίζουν την προσφορά του εστιάζουν στα μεγάλα άλματα του ανθρώπου σε όλους τους τομείς (οικονομικό, κοινωνικό, επιστημονικό…).
περισσότερα ΕΔΩ
