Τέλειωσα το λύκειο το 1991. Τα κορίτσια κυριολεκτικά μας βασάνιζαν για να τους πιάσουμε το χέρι. Τι να κάνουμε κι εμείς; Βάζαμε τα δυνατά μας να περάσουμε στις εξετάσεις μπας κι ως φοιτητές δούμε επιτέλους το “φως το αληθινό”. Τώρα “γίνηκε η θάλασσα γιαούρτι”.
Πριν από 20 μόλις χρόνια στη μικρή και φτωχική Άρτα μια κοπελιά μόλις έμπαινε στο μπαρ “σκοτώνονταν” πάνω από έξι αρσενικοί ποιος θα την πρωτοκεράσει. Ήθελα κι εγώ. Αλλά ποτέ δεν πρόλαβα να είμαι ο πρώτος, οπότε ποτέ δεν κέρασα. Σήμερα θα της έλεγα: “κορίτσι μου, αυτοί είναι επικίνδυνοι, θα σε κάνουν αλκοολικιά, πάμε κάπου υγιεινά”. Τότε δε μου ‘κοβε να πω τέτοια. Το μόνο βέβαιο είναι πως σε όποια και να πω αυτή την ιστορία σήμερα νομίζει ότι τη “δουλεύω”. Κι οι ελάχιστες που την πιστεύουν νομίζουν πως αναφέρομαι στην εποχή της Πενταγιώτισσας, τότε που “στης Μαρίας την ποδιά σφάζονταν παλικάρια (https://www.krokilio.gr/el/static/pentagiwtissa).
Δυστυχώς ο Ρασούλης πρόλαβε κι έφυγε χωρίς να μας αποκωδικοποιήσει ποια είναι η “καλή γριά” που αγοράζει από το χάροντα δυο κιλά.
Απομένει λοιπόν σε εμάς να ψηλαφίσουμε την κατάσταση, τις αιτίες της και ενδεχόμενες λύσεις.
Η κατάσταση βεβαίως είναι προφανής. Έχει μειωθεί σε τεράστιο βαθμό η αρρενωπότητα των αντρών. Η τεστοστερόνη που ρέει στο αίμα μας.
Παράδειγμα απλούστατο. Λίγα χρόνια μετά την προειδοποίηση του Ρασούλη εμφανίστηκε στη δισκογραφία ο Θέμης Αδαμαντίδης. Όλοι τον είχαμε κατατάξει στην κατηγορία του ελαφρού τραγουδιού, σχεδόν του ποπ. Σήμερα ο Αδαμαντίδης είναι περιζήτητος ως ένας από τους ελάχιστους εναπομείναντες “αυθεντικούς λαϊκούς τρταγουδιστές”. Τι έγινε λοιπόν; Βάρυνε η φωνή του Αδαμαντίδη; Όχι βέβαια. Το δικό μας μέτρο σύγκρισης άλλαξε, αφού “λέπτυνε” η φωνή των άλλων τραγουδιστών της εποχής μας. Τόσο απλά.
Που πήγε η τεστοστερόνη; Κήρυξαν απεργία οι όρχεις μας και “πάγωσε η τσιμινιέρα” (https://www.youtube.com/watch?v=JA54aveItw4);
Αν το καλοσκεφτείτε, θα έπρεπε. Τόσο αχάριστοι που είμαστε απέναντί τους.
Πρώτα και πάνω απ’ όλα εμείς κηρύξαμε έναν ανελέητο χημικό πόλεμο εναντίον τους.
“Δεν έχει εκτιμηθεί η μόλυνση των ψαριών και της τροφικής μας αλυσίδας που μπορεί να επέλθει από BPA (δισφαινόλη Α’ , άκρως καρκινογόνα ουσία), η οποία σχετίζεται με τη φθορά των πτερυγίων. Τα αιολικά πτερύγια απελευθερώνουν από 0.5 έως 2.5 γραμμάρια καθαρής δισφαινόλης Α (BPA) ετησίως. Στις υπεράκτιες ανεμογεννήτριες η απελευθέρωση καθαρής δισφαινόλης Α είναι 40% μεγαλύτερη. (Πηγή: https://dwarsliggers.eu/index.php/2016-04-03-16-33-59/filosofie/28-economie/918-wordt-bisfenol-a-de-pfos-van-dewindenergie ). Το Norwegian Turbine Group υπολόγισε την ποσότητα εποξειδικής σκόνης για ολόκληρη την επιφάνεια των πτερυγίων σε περίπου 62 κιλά εποξειδική σκόνη σε όλη την επιφάνεια ανά έτος. Η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA) πρόσφατα μείωσε σημαντικά τις διατροφικές προσλήψεις δισφαινόλης Α από ανεκτή ημερήσια πρόσληψη 4 μικρογραμμαρίων το 2015 σε 0,04 νανογραμμάρια ανά κιλό σωματικού βάρους και ανά ημέρα. Η δισφαινόλη Α δημιουργεί επίσης σοβαρά προβλήματα για το νερό. 1 κιλό δισφαινόλης Α κάνει 10 δισεκατομμύρια λίτρα νερού αχρησιμοποίητα. Παράλληλα, η ΣΜΠΕ δεν αναφέρεται καθόλου στις σωρευτικές επιπτώσεις στα νερά και στο περιβάλλον της Ικαρίας από την ευκολότερη διασύνδεση των χερσαίων Ανεμογεννητριών της Ικαρίας (σημείο 2)” (https://www.radio-ikaria.gr/kata-ton-yperaktion-aiolikon-parkon-stin-ikaria-apofasi-toy-dimotikoy-symvoylioy/)”….
“Η δισφαινόλη Α (BPΑ), μια ουσία που χρησιμοποιείται σε πλαστικές συσκευασίες και κατηγορείται για διαταραχές του ορμονικού συστήματος, ανιχνεύεται στον οργανισμό σχεδόν όλων των Ευρωπαίων, ανακοίνωσε αυτή την εβδομάδα η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Περιβάλλοντος (ΕΕΑ)…
Πρόσφατη μελέτη που χρηματοδοτήθηκε από το μεγάλο ευρωπαϊκό πρόγραμμα Horizon 2020 «ανίχνευσε BPA στο 92% των ενήλικων συμμετεχόντων από 11 ευρωπαϊκές χώρες» αναφέρει έκθεση της υπηρεσίας με έδρα την Κοπεγχάγη. Η λίστα πάντως δεν περιλαμβάνει την Ελλάδα (σσ. θα βαρέθηκαν, φαίνεται να μας μετρήσουν)…
Η δισφαινόλη Α χρησιμοποιείται ευρέως στην παραγωγή πολυκαρβονικών πλαστικών. Η χρήση της σε μπιμπερό απαγορεύτηκε σε Ευρώπη και ΗΠΑ λόγω ανησυχίας για ορμονικές διαταραχές, η ουσία όμως χρησιμοποιείται ακόμα σε ορισμένες πλαστικές συσκευασίες, όπως η πλαστική επένδυση στα εσωτερικά τοιχώματα κονσερβών…
Ακόμα πιο αποτελεσματική στο χημικό ευνουχισμό είναι η ατραζίνη.
Αντιγράφω από το καθεστωτικό “Βήμα”:
“Ζιζανιοκτόνο κάνει θηλυκούς τους αρσενικούς βατράχους
Η ατραζίνη, ένα από τα πιο ευρέως χρησιμοποιούμενα, αλλά και επίμαχα, ζιζανιοκτόνα στην παγκόσμια γεωργία, μπορεί να αλλάξει το φύλο το βατράχων, μετατρέποντας τους αρσενικούς σε θηλυκούς, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που εγείρει ανησυχίες για τις επιπτώσεις στους ανθρώπους.
Η ατραζίνη, ένα από τα πιο ευρέως χρησιμοποιούμενα, αλλά και επίμαχα, ζιζανιοκτόνα στην παγκόσμια γεωργία, μπορεί να αλλάξει το φύλο το βατράχων, μετατρέποντας τους αρσενικούς σε θηλυκούς, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που εγείρει ανησυχίες για τις επιπτώσεις στους ανθρώπους
της χημικής ουσίας, η οποία στην Ευρωπαϊκή Ένωση επισήμως βρίσκεται υπό απαγόρευση.
Η έρευνα είναι η πρώτη που επιβεβαιώνει ότι η ατραζίνη μπορεί να έχει τόσο σοβαρές επιπτώσεις. Μέχρι τώρα υπήρχαν ενδείξεις ότι η συγκεκριμένη ουσία επιδρά στις ορμόνες και η ατραζίνη θεωρείτο μια από τις βασικές υπόπτους για τη σταδιακή μείωση των αμφίβιων στον πλανήτη, σύμφωνα με τα πρακτορεία Ρόιτερ και
Γαλλικό. Για «χημικό ευνουχισμό» έκαναν λόγο οι ερευνητές του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας (Μπέρκλεϊ) υπό τον καθηγητή βιολογίας Τάιρον Χάιες, που παρουσίασαν τα πορίσματά τους στο περιοδικό PNAS της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ και στο περιοδικό βιολογίας «Journal of Experimental Biology».
Ενώ είχε ήδη δειχτεί ότι η ατραζίνη μπορούσε να κάνει «ερμαφρόδιτους» τους αρσενικούς βατράχους, δηλαδή να αναπτύσσουν τόσο αρσενικά όσο και θηλυκά χαρακτηριστικά, η νέα μελέτη, που έκανε πειράματα σε 40 (δυστυχείς) αρσενικούς βατράχους, έδειξε ότι η επίπτωση μπορεί να φτάσει μέχρι τον πλήρη «ευνουχισμό»
και την αλλαγή φύλου. Η ατραζίνη προκαλεί τέτοια ορμονική ανισορροπία, που οι αρσενικοί βάτραχοι μετατρέπονται σε θηλυκούς. Τρεις στους τέσσερις βάτραχοι «εκθηλύνθηκαν« και λόγω του «χημικού ευνουχισμού» τους δεν μπορούσαν πια να αναπαράγουν με κάποιο θηλυκό του είδους τους εξαιτίας έλλειψης τεστοστερόνης και σπέρματος.Το 10% των βατράχων του πειράματος έγιναν πλήρη θηλυκά, που μάλιστα ζευγάρωσαν με άλλα (πιο τυχερά) αρσενικά, που δεν ήσαν πειραματόζωα, και μάλιστα έκαναν και υγιή αυγά, από όπου μεγάλωσαν μόνο αρσενικά βατραχάκια!
Είναι ακόμα ασαφές αν κάτι ανάλογο μπορεί να συμβεί στους ανθρώπους. Το δέρμα των βατράχων μπορεί να απορροφήσει πολύ πιο εύκολα την ατραζίνη και επιπλέον τα αμφίβια αυτά κάνουν κυριολεκτικά «μπάνιο» στο μολυσμένο νερό.
Η ΕΕ έχει πάντως απαγορεύσει την ατραζίνη από το 2004 (αν και σε μερικά ευρωπαϊκά κράτη δεν έχει σταματήσει τελείως η χρήση της) και τώρα οι ΗΠΑ θα δεχτούν νέα πίεση να κάνουν το ίδιο. Η ατραζίνη μπορεί να μεταφερθεί μέχρι και 1.000 χλμ. μακριά από το σημείο που αρχικά ψεκάστηκε στο έδαφος. Η Syngenta,
μια από τις εταιρίες που παράγει την ατραζίνη, έχει κατ’ επανάληψη υποστηρίξει ότι η ουσία είναι ασφαλής. Η ουσία χρησιμοποιείται κυρίως στις γεωργικές καλλιέργειες καλαμποκιού, σόργου και ζαχαροκάλαμου” (https://www.tovima.gr/2010/03/02/science/zizanioktono-kanei-thilykoys-toys-arsenikoys-batraxoys/ κι εντελώς ενδεικτικά σε επιστημονική μελέτη https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0960076011000665).
Οι “ψεκασμένοι” λένε ότι η ατραζίνη χρησιμοποιείται και σε άλλες καλλιέργειες, ιδιαιτέρως ευρείας κατανάλωσης, αλλά υποσχέθηκα στον εαυτό μου το άρθρο αυτό να βασιστεί μόνο σε συστημικές πηγές.
Η απαγόρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθόλου δε μας προστατεύει, καθώς δε συνοδεύεται από απαγόρευση εισαγωγής αγροτικών προϊόντων που παρήχθησαν με τη χρήση ατραζίνης κι αντίστοιχους ελέγχους. Ξέρετε τι έτρωγαν τα τρία γουρουνάκια πριν πάρουν απόφαση να σας δωρίσουν τις μπριζόλες τους; Το καλαμπόκι τους ήταν ευρωπαϊκό ή άκουγε στο τρανζίστορ τ’ αμερικάνικα (https://www.youtube.com/watch?v=GrLmE9HefXU);
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η ατραζίνη σε κάποιο βαθμό ευθύνεται γι’ αυτό που κάποιοι ονομάζουν δυσφορία φύλου (https://www.axios.com/2023/07/05/pollution-vaccine-theory-trans-people-mainstream).
Η δραστική ουσία glyphosate του ευρύτατα χρησιμοποιούμενου ζιζανιοκτόνου roundup έχει κατηγορηθεί ότι “παρουσιάζει ιδιότητες που μοιάζουν με οιστρογόνα και όλο και περισσότερα στοιχεία δείχνουν ότι μπορεί να διαταράξει τη φυσιολογική ενδοκρινική λειτουργία, με δυσμενείς συνέπειες για την αναπαραγωγική υγεία. Επιπλέον, έχουν αναφερθεί επιδράσεις πολλών γενεών και έχει αποδειχθεί ότι εμπλέκονται επιγενετικοί μηχανισμοί στις αλλοιώσεις που προκαλούνται από το ζιζανιοκτόνο (https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34305812/).
Το ζήτημα είναι τεράστιο καθώς οι αγρότες κυριολεκτικά λούζουν με roundup τα δημητριακά, δηλαδή το ψωμί, τα ζυμαρικά, αλλά και τη μπίρα, τη βότκα και το ουίσκι.
Μέχρι και σε προφυλακτικά βρέθηκαν χημικές ουσίες που συνδέονται με στειρότητα και καρκίνο (https://oudensxolion.gr/index.php/2024/09/25/major-condom-maker-sued-after-chemicals-linked-to-cancer-and-infertility-are-found-in-its-products/). Φαίνεται πως η εταιρία πρόσεχε τους πελάτες της να μην πολυξοδεύονται.
Αν συνέχιζα με τους παράγοντες που κατά τους ψεκασμένους ευθύνονται για τη συνολική και σταδιακή εκθήλυνση της ανθρωπότητας θα μπορούσα να γράψω βιβλίο.
Το βέβαιο είναι ότι όλες αυτές οι χημικές ουσίες, λες και είναι συνεννοημένες μεταξύ τους, όλες σπρώχνουν το ενδοκρινικό σύστημα του ανθρώπου προς τα οιστρογόνα. Δε βρέθηκε ούτε μία τεστοστερονικιά.
Φτάσαμε λοιπόν αβίαστα στον καρμικό λόγο (ή μάλλον έναν από τους καρμικούς λόγους) για τον οποίο ζούμε μια τόσο δυστοπική πραγματικότητα. Απλούστατα, άντρες – γυναίκες, είμαστε αχάριστοι. Δε σεβόμαστε την τεράστια σημασία των όρχεων για την ύπαρξή μας. Κι είναι συμπαντικός νόμος ο αχάριστος να χάνει το πολύτιμο δώρο που δεν εκτιμάει. Τόσο απλά.
Όλα ξεκινούν από την αδιανόητη άγνοιά μας για την αλφαβήτα του σεξ.
Οι άντρες έχουμε ενέργεια γιανγκ κι οι γυναίκες γιν, που δεν έχω βρει αντίστοιχες λέξεις στην ελληνική (εντελώς εισαγωγικά https://enallaktikidrasi.com/2014/01/to-symvolo-yin-yang/), ακριβώς επειδή ποτέ δε μελετήσαμε το φαινόμενο. Η ανδρική ενέργεια παράγεται στους όρχεις και μεταβιβάζεται στη γυναίκα κατά τη διάρκεια του σεξ με τη μορφή του σπέρματος. Ακριβώς γι’ αυτό μετά το σεξ ο άντρας είναι κουρασμένος κι επιθυμεί διακαώς να κοιμηθεί. Έχασε ενέργεια και το αυτόματο σύστημά του τον βάζει για ύπνο για να ξεκουραστεί και να την αναπληρώσει. Αντίθετα η γυναίκα, ιδίως αν “γέμισε” από ενέργεια, νιώθει ορεξάτη και στεναχωριέται που ο σύντροφός της γυρνάει πλευρό και ροχαλίζει. Για τον ίδιο λόγο όλοι οι προπονητές αντρών σκαρφίζονται τεχνάσματα για να μαντρώσουν τους αθλητές τους μακρυά από τις θηλυκές πριν τον αγώνα, ενώ οι προπονητές γυναικών σχεδόν τις εξωθούν σε σεξουαλικές περιπτύξεις.
Με άλλα λόγια οι άντρες είμαστε ήλιοι κι οι γυναίκες είναι φεγγάρια.
Για την ενεργειακή αλφαβήτα του σεξ καταπληκτικό είναι το βιβλίο του Jolan Chang “το ερωτικό Ταό” (https://www.politeianet.gr/index.php?category_id=&page=shop.browse&option=com_virtuemart&Itemid=89&limitstart=0&advanced=1&keyword1=&keyword1method=0&keyword2=&keyword2method=0&writerid=46205&edWriter=CHANG+JOLAN&epimid=-1&edEpimelitis=&metfid=-1&edMetafrastis=&illustratorid=-1&edIllustrator=&publisherid=-1&edPublisher=&category_id=0&edKMAdvCategory=0&edKMAdvSubCategory=0&isbn=&pcode=&langFilter=-1). Βλέπετε σ’ αυτά τα θέματα εμείς ο δυτικοί κοιμόμαστε όρθιοι, οπότε μας “βάζουν τα γυαλιά” οι ανατολίτες.
Κοντολογής οι όρχεις είναι εργοστάσια. Κι εμείς ούτε να τους αναφέρουμε δεν τολμάμε, λες και πρόκειται για κάτι μιαρό. Γράφουμε α…δια, προσπαθώντας να κρυφτούμε πίσω απ’ το δάχτυλό μας κι από τα αποσιωπητικά λες και πρόκειται για κάτι ποταπό. Αντίθετα γράφουμε κανονικότατα χέρι, πόδι, μάτι, σπλήνα, στομάχι, παρότι τα όργανα αυτά δεν φτάνουν “ούτε στο νυχάκι τους” τη συμβολή των όρχεων και στην καθημερινή ζωή μας και στη διαιώνισή της.
Για όσους νιώθουν ή ισχυρίζονται ότι νιώθουν δυσφορία φύλου, ότι δε “χωράνε” στο κορμί που τους δόθηκε από τον Δημιουργό και τη φύση, οπότε θέλουν να αυτοπροσδιοριστούν ως κάτι άλλο, το οποίο ορίζουν ως κάποια ενδιάμεσα φύλα, των οποίων έχουμε χάσει το μέτρημα, τα πρόβλημα είναι απλούστατο.
Το έλυσε πριν από μας ο Ηράκλειτος. “Εμαυτόν εδιζησάμην” (https://nirav37.blogspot.com/2013/02/blog-post_25.html). “Τον εαυτό μου ρώτησα”. Ας ρωτήσουν λοιπόν τον εαυτό τους αν η “δυσφορία” που νιώθουν ή νομίζουν ότι νιώθουν οφείλεται σε οργανικά – χημικά αίτια ή σε ψυχολογικά. Αυτοί ξέρουν για τον εαυτό τους, όταν βεβαίως θα έχουν ενηλικιωθεί. Το σίγουρο είναι ότι αν κόψουμε χέρι, πόδι, αυτί, δεν ξαναφυτρώνει. Μάλλον κάπως έτσι πάει και με τους όρχεις.
Το ίδιο ακριβώς ισχύει και με τους ομοφυλόφιλους άνδρες. Για αρχή θα πρέπει να αναρωτηθούν πόση τεστοστερόνη είχε ένας άνδρας πριν έναν αιώνα κι ακολούθως να ρωτήσουν τον εαυτό τους πόσο συμβάλει στις προτιμήσεις τους η χημεία και πόσο ο ψυχισμός τους, ο οποίος τουλάχιστον από εμένα είναι απόλυτα σεβαστός.
Και τι θα κάνουμε τώρα που στατιστικά μιλώντας δεν έχουμε ούτε τη μισή τεστοστερόνη απ’ όση είχαν οι πρόγονοί μας;
Για αρχή θα πρέπει ο καθένας μας να μελετήσει το φαινόμενο. Εμείς οι άντρες για να αυτοπροστατευόμαστε και βεβαίως να προστατεύουμε τα παιδιά μας κι οι γυναίκες για να προστατεύουν και τους αγαπημένους τους και βεβαίως το κάρμα τους.
Ιδίως από το εξωτερικό έχουν αρχίσει να έρχονται ενθαρρυντικά μηνύματα. Όλοι και περισσότεροι άντρες παλεύουν να διαφεντέψουν την τεστοστερόνη τους κι όσο γίνεται να την αυξήσουν.
Δυστυχώς οι γυναίκες γενικώς κι ειδικά στη χώρα μας έχουν βυθιστεί σε μια τυφλή μοιρολατρία. Δεν το κρύβουν ότι το φαινόμενο της σταδιακής έκλειψης της τεστοστερόνης δεν τις ανησυχεί απλώς, τις κάνει να τρέμουν και ταυτόχρονα τις αηδιάζει, ακόμα κι εκείνες που ξεστομίζουν βλακείες για την “τοξική αρρενωπότητα”, δασκαλεμένες απ’ τη woke παράνοια. Νομίζουν ότι αν απλά δημοσιεύσουν στα social media τη δυσαρέσκειά τους για το φαινόμενο ή λοιδορήσουν τους άντρες για τη μειωμένη τεστοστερόνη τους κάτι θα γίνει. Μια τρύπα στο νερό κάνουν. Εκτονώνουν στιγμιαία τα αρνητικά συναισθήματά τους, τα οποία την αμέσως επόμενη στιγμή ξαναφουντώνουν, χωρίς απ’ αυτή την εκκένωση να βγαίνει απολύτως τίποτα χρήσιμο ούτε για τις ίδιες ούτε για εμάς που τις διαβάζουμε.
Καλά θα κάνουν λοιπόν κι αυτές να αναλογιστούν ότι η όλη συζήτηση που έγινε πρόσφατα στη χώρα μας ενόψει της ψηφίσεως του νόμου για το γάμο των ομοφυλοφίλων ήταν εντελώς βλακώδης, αφού δε λάμβανε υπόψη της τον χημικό ευνουχισμό.
Αυτές που αναρτούσαν στο facebook “εξυπνάδες” για κοκόρια που κλωσούν αυγά καλά θα κάνουν να αναλογιστούν τι τάιζαν και τι ταΐζουν τους συντρόφους τους και τα παιδιά τους. Αφού συσκεφτούν με τον εαυτό τους, καλά είναι να κοιτάξουν και τον εαυτό τους στον καθρέφτη.
Και καθένας από εμάς τους άντρες καλά θα κάνει να σέβεται και τον εαυτό του και βεβαίως και τους όρχεις του.
Εξηγώ: Αν μια κοπελιά που λέει ότι είναι ερωτευμένη μαζί μου συστηματικά οδηγεί επικίνδυνα με εμένα μέσα στο αυτοκίνητο και δεν παίρνει κι από κουβέντες, δεν είναι απλά επικίνδυνη, οπότε θα αρκούσε να μην ξαναμπώ στο αυτοκίνητό της. Δεν με σέβεται. Καλά είναι να φύγει απ’ τη ζωή μου. Τόσο απλά.
Κι αφού φύγει απ’ τη ζωή μου, ας πάει να αγναντέψει σε μια ραχούλα με μια ανεμογεννήτρια στην πλάτη της κι αμερικάνικα ποπ κορν στο χέρι.
Οι γυναίκες θα πρέπει να καταφέρουν και κάτι ιδιαιτέρως δύσκολο. Να αντιληφθούν πώς τις “τρελαίνουν” τα παραπανίσια οιστρογόνα και κυρίως να βρουν τρόπο να ισορροπήσουν. Ομολογώ ότι δεν ξέρω πώς μπορούν να γίνουν αυτά τα δύο.
Αυτά όμως δε φτάνουν. Κάπως πρέπει να ζήσουμε τη ζωή μας. Κι ό,τι και να κάνουμε δε φαίνεται στο ορατό μέλλον μια προοπτική που θα αποκαθιστούσε την ισορροπία, ότι δηλαδή θα ξαναγύριζε η τεστοστερόνη. Ίσα ίσα ο χημικός ευνουχισμός είναι όλο και πιο έντονος.
Αυτή τη στιγμή στον πλανήτη δεν υπάρχει ούτε η μισή γιανγκ ενέργεια για να ισορροπήσει τη γιν ενέργεια των γυναικών, που κι αυτή έχει “γκαζώσει” απ’ τα παραπανίσια οιστρογόνα.
Τι κάνουμε λοιπόν;
Για μια φορά ακόμα θα πρέπει να συμβουλευτούμε τους ανατολίτες, οι οποίοι αντιμετώπισαν αυτό το ζήτημα πριν από μας για μας.
Υπάρχει λόγος σοβαρός που στη Δύση έχουμε άγρια μεσάνυχτα στα θέματα αυτά, ενώ οι ανατολίτες βρίσκονται “έτη φωτός” μπροστά μας.
Ο Βατσιαγιάνα λοιπόν ήταν ο πρώτος που είπε στους άντρες το απλούστατο “αν έχεις γυναίκα, καλά θα κάνεις να την έχεις σεξουαλικά ικανοποιημένη, κι αυτό θέλει τέχνη”. Ο δυτικός άντρας, εμπιστευόμενος την τεράστια αντρίλα που ξεχείλιζε από μέσα του, νόμιζε ότι αυτό το κάστρο παίρνεται με τη δύναμη. Κι αμελούσε να ασχοληθεί με την τεχνική.
Μόνο τους τελευταίους δύο αιώνες κάποιοι δυτικοί άρχισαν να προσέχουν το έργο του Βατσιαγιάνα. Οι περισσότεροι από δαύτους δεν κατάλαβαν γρυ. Κόλλησαν με τις λεπτομέρειες, τις στάσεις, τα αεροπλανικά, τα ζογκλερικά και τις περίεργες γωνίες εισόδου του πέους στο αιδοίο, που λόγω της μειωμένης ευλυγισίας του σώματος του δυτικού ανθρώπου πολλά από αυτά είναι και επώδυνα και επικίνδυνα. Οι ανατολίτες χιλιετίες τώρα ασκούνται στη γιόγκα και ανάλογες τεχνικές, οι οποίες μεταξύ άλλων συνιστούν και διατάσεις των μυών, οπότε η σύγκριση της ευλυγισίας τους σε σχέση με τη δική μας είναι μέρα με τη νύχτα.
Δε χρειάζεται να γίνεις Νάντια Κομανέτσκι (https://www.sansimera.gr/biographies/1942) για να ευχαριστηθείς το σωματικό έρωτα. Χρειάζεται όμως να έχεις κατά νου ότι καλά είναι να το ευχαριστιέται κι ο σύντροφός σου.
Ειδικά ο άντρας δεν πρέπει να ξεχνάει ποτέ το μήνυμα του Βατσιαγιάνα. “Αν θες να έχεις γυναίκα, κόψε το λαιμό σου να έχει ένα χαμόγελο απ’ το ένα αφτί μέχρι τ’ άλλο. Αλλιώς δε συμφέρει…”.
Κι είναι λύση να μελετήσουμε το Κάμα Σούτρα;
Και βέβαια όχι.
Η ενέργεια που μας απόμεινε των αρσενικών είναι πολύ λιγότερη. Απλά, καθαρά και ξάστερα σήμερα στον πλανήτη ολόκληρο δεν υπάρχει η αντρική ανέργεια που θα ισορροπήσει τη γυναικεία.
Μπορούμε όμως να βρούμε τις λύσεις στη σοφία της ανατολής που προέκυψε μετά τον Βατσιαγιάνα.
Τα βιβλία των ανατολιτών για την Τάντρα συνηθέστατα ρέπουν σε ακατάσχετη ποίηση, χωρίς πρακτικό αντίκρυσμα. Έχεις διαβάσει ακριτομυθίες ότι η Τάντρα σου αποκαλύψει το μυστικό της απόλυτης σεξουαλικής απόλαυσης, με τεράστια προσμονή αγοράζεις βιβλίο για την Τάντρα και μόλις το ανοίξεις προσγειώνεσαι ανώμαλα στον ποιητικό οίστρο του ανατολίτη, κι αφού δε σου λέει τι να κάνεις για να το ευχαριστηθείς, ευλόγως χαρακτηρίζεις το έργο του μπαρμπούτσαλα.
Με τον καιρό συνειδητοποίησα ότι κάθε πολιτισμός προσπαθεί και να μεταφέρει το απαύγασμα της γνώσης του, τον “αφρό” του, στις επόμενες γενιές, αλλά ταυτόχρονα να μην αποκαλύψει τα μυστικά του στους ξένους. Γι’ αυτό τα μεταφέρει κατά το δυνατόν κωδικοποιημένα.
Προφανώς η γνώση της Τάντρα κωδικοποιήθηκε λίγο παραπάνω.
“Τάντρα είναι η καθημερινή έκσταση. Είναι το σταθερό ρεύμα της ευχάριστης ζωντάνιας που μας συνδέει με την Πηγή μας, που μπορεί να γίνει αληθινή και μόνιμη κατάσταση, όταν ερωτευτούμε τη ζωή και την αγκαλιάσουμε σαν εραστή ή σαν ερωμένη”.
Καταλάβατε τίποτα; Εγώ πάντως όχι.
Ευτυχώς που βρέθηκε η Δέσποινα Παλαμάρη, η οποία εξέδωσε το βιβλίο της “ΤΑΝΤΡΑ – πρακτική στην ερωτική αλχημεία” (https://www.daidaleos.gr/shop/meleti-tantra/, https://tantra-yoga-events.blogspot.com/, https://www.youtube.com/@despoinapalamaritantra). Η Παλαμάρη με λόγια απλά και κατανοητά, χωρίς την παραμικρή χυδαιότητα, μας εξηγεί τι είναι το μονοπάτι της Τάντρα. Αντιγράφω:
“Η Τάντρα αποτελείται από αρκετά διαφορετικά μονοπάτια που έχουν σχέση με τη φιλοσοφία, την θρησκεία, την αυτογνωσία, τα mantras και τα τελετουργικά για την ψυχή και το σώμα. Εδώ όμως θα ήθελα να σας φέρω σε επαφή με εκείνο το μονοπάτι που αφορά την Ταντρική Σεξουαλικότητα και που δεν έχει καμιά σχέση με τη σεξουαλικότητα όπως την ξέρουμε και την αντιμετωπίζουμε εδώ στη Δύση, γιατί είναι πολύ μακρυά από αυτό που ο κοινός νους μπορεί να προσδιορίσει…
Στην ταντρική σεξουαλική πραγματικότητα, τα πράγματα γίνονται αντίστροφα. Δεν υπάρχει στόχος και σίγουρα η εκσπερμάτιση δεν είναι το ζητούμενο. Η αγάπη, η αποδοχή, η προσφορά και το μοίρασμα χαρακτηρίζουν οποιαδήποτε μορφή ταντρικής προσέγγισης, γιατί τα τρία ανώτερα, τα πνευματικά τσάκρα προσελκύουν τα τρία γήινα τσάκρα στο κέντρο της καρδιάς…”.
Μα καλά, θα μας τρελάνει αυτή η Παλαμάρη; Γίνεται να υπάρξει ανδρικός οργασμός χωρίς εκσπερμάτιση;
Απολύτως ναι. Οι λεπτομέρειες στο βιβλίο της.
Η Τάντρα είναι ο μόνος τρόπος για υγιείς συναισθηματικά ερωτικές σχέσεις σήμερα που δεν κυκλοφορεί μπόλικη τεστοστερόνη. Είναι τελείως βλακεία οι συμβατικές σχέσεις από συνήθεια ή “για να μοιραστούμε το ενοίκιο”.
Ο λόγος είναι ότι κατά την παρατεταμένη ταντρική ερωτική πράξη γίνεται ενεργειακή ανάδραση. Δε δίνει δηλαδή μόνο ο άνδρας ενέργεια στη γυναίκα, αλλά κι αυτή του επιστρέφει ένα μέρος της ενέργειας που πήρε. Οπότε δεν τελειώνει η ενέργεια του άντρα. Δεν “ξεζουμίζεται”.
Κι αυτό είναι κομβικό. Ο έρωτας έτσι μπορεί να κρατήσει στο χρόνο.
Ας το δούμε μέσα από τα μάτια του Μάνου Ελευθερίου.
Εκ πρώτης όψεως το τραγούδι “ναύτης βγήκε στη στεριά” είναι ένα απλοϊκό τραγουδάκι για έναν επιπόλαιο έρωτα δυο νέων.
Αμ δε.
“Ναύτης βγήκε στη στεριά για περιπολία
Μάνα μου αναστέναξε όλη η παραλία
Τέλειωσε η περίπολος κι ήρθε το ναυτάκι
Κι έριχνε στη θάλασσα μαύρο βοτσαλάκι
Ναύτης βγήκε στη στεριά και μπροστά μου βγαίνει
Κύριε των δυνάμεων τι χρωστώ η καημένη
Μου ‘πε δυο γλυκόλογα θέλει να κεράσει
Μια βανίλια παγωτό και γλυκό κεράσι
Ναύτης βγήκε στη στεριά και φοράει τ’ άσπρα
Γέμισε το σπίτι μου κι η καρδιά μου μ’ άστρα
Βγήκαμε κι ενθύμιο μια φωτογραφία
Στο Χατζηκυριάκειο μέσα στην πλατεία
Ναύτης βγήκε στη στεριά μ’ άδεια τρεις ημέρες
Παραγνωριστήκαμε κι άρχισε φοβέρες
Μου ‘κανε και μια σκηνή μες στην παραλία
Μην κοιτάζω γύρω μου σαν περιπολία (https://www.youtube.com/watch?v=yCz0uLB3BZg, https://www.greeklyrics.gr/stixoi/nauths-bghke-sth-steria/)
Πάμε απ’ την αρχή:
“Ναύτης”: Δηλαδή άντρας νεαρός και πιθανότατα “σκασμένος” για γυναίκα λόγω του εγκλεισμού. Κρατάμε τα νεαρός και “σκασμένος”. Θα μας χρειαστούν.
“Βγήκε στη στεριά για περιπολία, μάνα μου αναστέναξε όλη η παραλία”: Οι κοπέλες της παραλίας δεν αναστέναξαν βεβαίως λόγω της ομορφιάς, αλλά λόγω της αρρενωπότητας. Κρατάμε και το ιδιαιτέρως αρρενωπός.
“Ναύτης βγήκε στη στεριά και μπροστά μου βγαίνει, Κύριε των δυνάμεων τι χρωστώ η καημένη”: Μακράν η πιο καταπληκτική περιγραφή ever της γυναικείας ερωτικής διάθεσης. Ταυτόχρονα πρόκειται για απίστευτη ντρίμπλα του ποιητή. Την εποχή εκείνη (1977) δεν πολυεπιτρέπονταν οι προγαμιαίες σχέσεις κι αυτοί που ήθελαν να χωρίσουν ντύνονταν με σεντόνια (καλούσαν την αστυνομία να τους πιάσει σε φάση μοιχείας, η οποία τους μετέφερε σεντονάτους στο τμήμα, ξεφτιλίζονταν λίγο, αλλά σιγούρευαν την έκβαση της δίκης). Βάζοντας λοιπόν στο στόμα της κοπέλας επίκληση στο Θεό, ο ποιητής εκμαιεύει από τον ακροατή τη συναίνεσή του στην ερωτική επιθυμία της κοπέλας.
“Μου ‘πε δυο γλυκόλογα θέλει να κεράσει, μια βανίλια παγωτό και γλυκό κεράσι”: πρώτα και πάνω απ’ όλα ο ποιητής αποτυπώνει την εποχή. Αν σήμερα άντρας προσεγγίσει γυναίκα με γλυκερά γλυκόλογα δεν προλαβαίνει να φτάσει στο κεράσι. Κάθε σοβαρή κοπέλα θα τον ρωτήσει: “θα τη φας εδώ ή να σου την τυλίξω για το σπίτι τη χυλόπιτα;”.
“Ναύτης βγήκε στη στεριά και φοράει τ’ άσπρα, γέμισε το σπίτι μου κι η καρδιά μου μ’ άστρα”: Εντάξει, τους “ενοποιήθηκαν τα συναισθήματα”…
“Βγήκαμε κι ενθύμιο μια φωτογραφία, στο Χατζηκυριάκειο μέσα στην πλατεία”: Η κοπέλα θα ήθελε να συνεχιστεί και μάλλον να μονιμοποιηθεί η σχέση τους. Οι άντρες κοιμόμαστε όρθιοι και δεν προσέχουμε τέτοιες λεπτομέρειες.
Τέλος οι σάλτσες και πάμε στο “ψητό”.
“Ναύτης βγήκε στη στεριά μ’ άδεια τρεις ημέρες, παραγνωριστήκαμε κι άρχισε φοβέρες”: απλό είναι. Μέσα σε μόλις 3 μέρες πρόλαβε και έσβησε ο νεαρός, αρρενωπότατος και πιθανότατα “σκασμένος” (άρα με “αποθηκευμένη” ενέργεια) ήλιος πριν φωτιστεί το φεγγάρι. Ευλόγως φόρεσαν πλερέζες κι δυο τους.
“Μου ‘κανε και μια σκηνή μες στην παραλία, μην κοιτάζω γύρω μου σαν περιπολία”: Αποτελεί ίδιον του ανασφαλούς περί την ικανοποίηση της συντρόφου του αρσενικού να την καταπιέζει. Μέχρι και σήμερα, 50 χρόνια μετά το τραγούδι, δισεκατομμύρια γυναικών κυριολεκτικά βασανίζονται από άντρες που νιώθουν ανασφάλεια αν μπορούν να ικανοποιήσουν τη σύντροφό τους. Τόσο απλά.
Αντίθετα ο άντρας που πιστεύει στον εαυτό του δεν τραβάει κανένα ιδιαίτερο ζόρι αν δεν ικανοποιηθεί η κοπέλα. Δεν επηρεάζεται η αίσθηση του ανδρισμού του. Ίσως δεν ταιριάζουν, ίσως η κοπέλα είναι εγκεφαλική, ίσως άλλη ώρα. Αν είναι έξυπνος νοιάζεται, αλλά επ’ ουδενί δεν υποφέρει.
Ο ποιητής υπονοεί ότι η σχέση τους τελείωσε. Σιγά το θέμα θα μου πείτε. Κάθε μέρα αρχίζουν και τελειώνουν πάμπολλες σχέσεις. Με μια σχέση που υπήρξε μόνο στη φαντασία του ποιητή θα ασχοληθούμε;
Κι όμως το βασικό τους πρόβλημα ήταν που δεν πρόλαβαν να μάθουν, για τον εαυτό του ο καθένας, αν η σχέση τους τελείωσε επειδή απλά δεν ταίριαζαν ή επειδή διαχειρίστηκαν στραβά την ερωτική τους ενέργεια, αφού κατάφεραν κι οι δυο να σπαταλήσουν τη γνωστική τους ικανότητα σε ανούσια πράγματα, παραμελώντας αντίστοιχα τα βασικά.
Αυτό όμως είναι τεράστιο ζήτημα. Αν ξέρεις ότι απλά δεν ταίριαζες με τον προηγούμενο σύντροφό σου, όσο κι αν κράτησε η ένωσή σας, είτε δηλαδή ήταν ένα δυο βήματα είτε μαραθώνιος, φεύγεις απ’ τη σχέση ανάλαφρο πουλάκι, χωρίς το παραμικρό αρνητικό συναίσθημα. Ίσα ίσα αισθάνεσαι ευγνωμοσύνη για τον προηγούμενο σύντροφο, αφού σε βοήθησε να καταλάβεις (σε κάποιο βαθμό) τον εαυτό σου κι άρα σε ετοίμασε για την επόμενη σχέση σου.
Αν αντίθετα αυτά δεν είναι ξεκαθαρισμένα μέσα μας, πάντα την πληρώνει (εκτός από τον εαυτό μας) ο επόμενος άνθρωπος της ζωής μας. Τόσο απλά.
Αρκετοί συγγραφείς ασχολήθηκαν με το θεμελιώδες ερώτημα ποιος μπορεί να κάνει τον έρωτα να κρατήσει για πάντα. Άλλοι απλά έφαγαν τα μούτρα τους, αλλά τουλάχιστον ήταν ειλικρινείς απέναντι και στον εαυτό τους και στους αναγνώστες τους, κι άλλοι έγραψαν γλυκερές βλακείες για να γεμίσουν το χαρτί και να κονομήσουν κανένα φράγκο.
Κατά το δικό μου μέτρο γνώσεως μόνο η Τάντρα μπορεί να κάνει τον έρωτα να διαρκέσει.
Μιας και είπα “σκασμένος”. Παραδειγματάκι για να δείτε τι κάνουν για την ανδρική ενέργεια αυτές που ξέρουν.
Η μεγάλη και τρανή ιταλίδα δημοσιογράφος Οριάνα Φαλάτσι κάποια στιγμή έμαθε ότι ο έλληνας πολιτικός κρατούμενος, Αλέκος Παναγούλης, ήταν φυλακισμένος σε αυστηρή απομόνωση (έβλεπε μόνο τον φρουρό που του πήγαινε φαΐ) επί διετία. Μία ερώτηση έκανε στο συνομιλητή της: “Δηλαδή (δεν τον αφήνουν να δει) ούτε τη μάνα του;”. Καθώς πήρε την απάντηση που ήθελε, υλοποίησε αυτό που ο Ρασούλης αργότερα περιέγραψε ως “όταν μια γυναίκα θέλει, όλα τα μπορεί” (https://www.youtube.com/watch?v=uNumXJXrNr0, https://stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=12107).
Μέσα σε ένα μήνα τον έβγαλε απ’ τη φυλακή (https://www.lifo.gr/culture/vivlio/i-oriana-falatsi-kai-polykroto-biblio-tis-gia-ton-aleko-panagoyli). Είχε τον τρόπο της. Καθώς ήταν απίστευτα καπάτσα, ήξερε πολύ καλά ότι καραδοκούσαν πάμπολλες Σεμίνες Διγενή για να της τον αρπάξουν (https://www.lifo.gr/san-simera/me-ton-aleko-panagoyli-sta-mpoyzoykia-kai-sta-syntrimmia-toy-mirafiori-toy), κι άμα της τον έπαιρναν, σιγά μην της τον έδιναν πίσω. Βλέπετε οι Σεμίνες έπαιζαν εντός έδρας, ενώ αυτή ζούσε κομματάκι μακρυά.
Πήρε λοιπόν το μαγνητοφωνάκι της και τον περίμενε στην πόρτα της φυλακής. Για χάρη της συνέντευξης η πάμπλουτη απαίτησε να φιλοξενηθεί στο σπίτι του πάμφτωχου. Σαν καπάτσα που ήταν του “έβαλε και φωτιά” του ανθρώπου, οπότε αυτός δε μπόρεσε να κοιμηθεί καθόλου το πρώτο βράδυ. Βημάτιζε συνεχώς πάνω κάτω στο δωμάτιό του με τα παπούτσια, που τότε είχαν ξύλινες σόλες, πάνω σε ξύλινο πάτωμα. Πήγε περίπατο δηλαδή κι ο ύπνος της ιταλίδας. Λίγο που στο άλλο δωμάτιο κοιμόταν η μάνα του, λίγο τα ήθη της εποχής δεν τον άφηναν να μπουκάρει στο δωμάτιο της φιλοξενούμενης για να της εκμυστηρευτεί ότι “του ενοποιήθηκαν τα συναισθήματα”. Κανονικά θα ‘πρεπε να το έχει υποπτευθεί ότι τα συναισθήματα της κοπέλας ήταν ενοποιημένα πριν μπει καν στο αεροπλάνο στην Ιταλία.
Για να μη μένει άυπνη κάθε βράδυ η κοπέλα βρήκε τον τρόπο κι από αναποφάσιστο τον έκανε αποφασιστικό.
Διήγηση τέλος.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι η Φαλάτσι δεν είχε κάποια ιδιαίτερη επιστημονική γνώση. Μια λαϊκή τύπισσα “απ’ αυτές που ξέρουν” ήταν. Κι επειδή φρόντιζε να φωτίζεται ως φεγγάρι, διατηρούσε σχετικά νεανικό πρόσωπο μέχρι τα γηρατειά της.
Το βιβλίο της Παλαμάρη είναι πολύ ανώτερο από το βιβλίο του Chang. Αλλά η συγγραφέας γράφει με το δικό της “ποιητικό” τρόπο. Ακολουθεί την έμπνευσή της, χωρίς να ακολουθεί μια συστηματική παράθεση των πληροφοριών. Αντίθετα το βιβλίο του Chang είναι περισσότερο “ένα κι ένα κάνουν δυο”.
Κλείνοντας, δυο εντελώς απαραίτητες διευκρινίσεις.
Πρώτον: Και η Παλαμάρη και ο Chang ξέχασαν να υπενθυμίσουν στους αναγνώστες τους ότι σέρνονται κι αρρώστιες, οπότε θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί. Μην τους παρεξηγείτε, κρίνουν από τον εαυτό τους. Για λόγους που δε μπορώ να σας εξηγήσω (και βιβλίο δε θα έφτανε), έτσι όπως ζουν τη ζωή τους, δε μπορεί καν να τους πλησιάσει άτομο με σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα. Αντίθετα όλοι εμείς που είμαστε άνθρωποι του δυτικού πολιτισμύ, πολύ καλά θα κάνουμε να προσέχουμε. Μη νομίσει κανένας σας ότι προτείνω να έχουμε το “μυαλό πάνω απ’ το κεφάλι”.
Δεύτερον: Νιώθω τυχερός που γεννήθηκα σ’ αυτή τη χώρα, οπότε είμαι έλληνας χριστιανός ορθόδοξος. Το άρθρο αυτό γράφτηκε αποκλειστικά για την ερωτική Τάντρα. Τα άλλα παρακλάδια της καλά κάνουν οι ανατολίτες και τα έχουν και τα χαίρονται.
ΥΓ 1. Κάποιοι γονείς έχουν ήδη υποβάλει αίτηση απαλλαγής των παιδιών τους από το “μάθημα” της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης που κρύβεται κάτω από τον παραπλανητικό τίτλο των κοινωνικών δεξιοτήτων. Ουσιαστικά όλα τα σχετικά πρότυπα αιτήσεων (εντελώς ενδεικτικά https://mumdadandkids.gr/images/pdfs/oikogeneia/sexoualiki-diapedagogisi/seksoyalikh-diapaidagwghsh-dhlwsh-2.pdf) βασίζονται στο άρθρο 2 του προσθέτου πρωτοκόλλου της ευρωπαϊκής σύμβασης των δικαιωμάτων του ανθρώπου (ΕΣΔΑ), το οποίο ως περιεχόμενο διεθνούς συνθήκης είναι υπερνομοθετικής ισχύος, δηλαδή υπερτερεί αντίθετης διάταξης ελληνικού νόμου, κατ’ άρθρο 28 παράγραφος 1 του Συντάγματος (“Oι γενικά παραδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου”).
Γι’ αυτό κάποιοι διευθυντές σχολείων απέκτησαν “αλλεργία” κι αρνούνται να πιάσουν στα χέρια τους την αίτηση απαλλαγής και να την πρωτοκολλήσουν (https://www.youtube.com/watch?v=j8eKfDdjrTM), ακριβώς επειδή θέλουν να κάνουν δημόσιες σχέσεις με την εξουσία, χωρίς όμως να αναλάβουν τη νομική ευθύνη των πράξεων και των παραλείψεών τους.
Τα πράγματα είναι απλούστατα. Τα (δημόσια) σχολεία είναι κι αυτά δημόσιες υπηρεσίες. Ισχύει λοιπόν το άρθρο 10 παράγραφος 1 του Συντάγματος, κατά το οποίο “καθένας ή πολλοί μαζί έχουν το δικαίωμα, τηρώντας τους νόμους του κράτους, να αναφέρονται εγγράφως στις αρχές, οι οποίες είναι υποχρεωμένες να ενεργούν σύντομα κατά τις κείμενες διατάξεις και να απαντούν αιτιολογημένα σε εκείνον, που υπέβαλε την αναφορά, σύμφωνα με το νόμο”.
Απλούστατα λοιπόν αν σε ένα φύλλο χαρτί έχετε γραμμένο το όνομά σας και βεβαίως θέσετε την υπογραφή σας, όπως κι αν το ονομάσετε (αναφορά, αίτηση, δήλωση ή ο,τιδήποτε συναφές), κάθε δημόσια υπηρεσία είναι υποχρεωμένη και να το παραλάβει και να σας δώσει αντίγραφό του με τον αριθμό πρωτοκόλλου, ό,τι μα ό,τι κι αν γράφει το έγγραφό σας. Και τα αποτελέσματα του μπάσκετ να γράψετε ή το δημοσίευμα της κουτσομπολίστικης φυλλάδας να περιέχει το έγγραφό σας, η υπηρεσία είναι υποχρεωμένη να το παραλάβει. Και βεβαίως με την υποβολή του εγγράφου εσείς θα αναλάβετε την ευθύνη του περιεχομένου του κι η υπηρεσία την ευθύνη της αντίδρασής της σε αυτό.
Για την περίπτωση που ο διευθυντής του σχολείου, αντί να πράξει το στοιχειώδες καθήκον του, έχει όρεξη για κουβέντα, καλά είναι να έχετε πρόχειρη τη διάταξη της παρ. 5 του άρθρου 4 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας (ν. 2690/1999), η οποία έχει ως εξής:
“Η υπηρεσία στην οποία υποβάλλεται η αίτηση χορηγεί στον ενδιαφερόμενο απόδειξη παραλαβής όπου περιλαμβάνονται ο οικείος αριθμός πρωτοκόλλου, η προθεσμία εντός της οποίας υφίσταται υποχρέωση προς διεκπεραίωση της υπόθεσης, καθώς και η επισήμανση ότι, σε περίπτωση υπέρβασης των χρονικών ορίων που καθορίζονται στις παραγράφους 1 και 2 του παρόντος άρθρου, παρέχεται δυνατότητα αποζημίωσης κατά τις ρυθμίσεις των παραγράφων 7 και 8 του άρθρου 5 του Ν. 1943/1991 (ΦΕΚ 50 Α`), όπως ισχύει”.
Αν σέβεστε το χρόνο σας, εξηγήστε στον διευθυντή ότι έχετε όλη την καλή διάθεση να τον ακούσετε, αφού προηγουμένως τηρηθεί η στοιχειώδης νομιμότητα με την κατάθεση της αιτήσεως απαλλαγής και τη χορήγηση της απόδειξης με τον αριθμό πρωτοκόλλου.
Μετά από όλα αυτά είναι σχεδόν απίθανο να βρεθεί διευθυντής που θα αρνηθεί να παραλάβει την αίτηση απαλλαγής και χορηγήσει την απόδειξη παραλαβής. Σε περίπτωση που το πράξει θα έχει τελέσει παράβαση καθήκοντος κατά την έννοια του άρθρου 259 του Ποινικού Κώδικα. Εκτιμώ πως δεν πρόκειται να συμβεί.
Βεβαίως από μόνη της η υποβολή της αίτησης απαλλαγής δε σας διασφαλίζει ότι θα γίνει δεκτή. Είναι πιθανό ο διευθυντής του σχολείου να παρανομήσει, απορρίπτοντας την αίτησή σας είτε ρητά είτε σιωπηρά.
Το ενδεχόμενο αυτό θα το αντιμετωπίσουμε σε επόμενο άρθρο.
ΥΓ 2. Η ομάδα “σκεπτόμενοι γονείς και ενεργοί πολίτες” ανήρτησε στο facebook αυτή την εξόχως σημαντική δημοσίευση (https://oudensxolion.gr/index.php/2024/10/05/i-agenda-tou-poy/). Την αναδημοσίευσα. Μου την κατέβασε ο ζαχαροζούμης (Ζούκερμπεργκ), γιατί, λέει, προσπάθησα να κερδίσω likes με παραπλανητικό τρόπο, ενώ την άφησε στους “σκεπτόμενους γονείς”.
Μαρκ, αφιερωμένο:
“Βρε καθέτως το καλάμι,
αχ, μας το καβάλησες
και την ταπεινή μας γνώμη
συ την εχαράμισες…
το πολύ το πηγαινέλα
την ανάβει τη κοπέλα
το πολύ το τάκα τάκα
κάνει το παιδί μαλάκα (https://www.youtube.com/watch?v=dmiyE6y0OyI)…
Ο Άρης Τάτσης είναι δικηγόρος Άρτας (https://aristatsis.wordpress.com/). Ειδικεύεται σε διαζύγια, τροχαία ατυχήματα και πτωχευτικό νόμο.
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
