«Στο τέλος έρχεται η Κάθαρση ή μήπως όχι; Υπάρχει happy end ή είναι απλώς ένας μύθος; Τι θα συμβεί όταν τελικά ο κριτής επιβάλλει την τεχνική ποινή; Κάθε βράδυ ο καθένας μας κοιμάται αγκαλιά με κάτι… Τυχεροί όσοι κοιμούνται αγκαλιά με την αλήθεια τους.»
(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
1. Είμαι ο (συνέχισε την πρόταση).
Στέλιος Λιθοξοΐδης.
2. Ήρωες των άκρων: ναρκωτικά, βία, σεξ. Γιατί;
Δεν ξέρω κατά πόσο το τρίπτυχο που αναφέρεις ανήκει πλέον στα λεγόμενα άκρα. Προσπαθώ μάλιστα να καταλάβω και γιατί δεν ανήκει πλέον στα άκρα. Τείνει να γίνει η επικρατούσα τιμή, αν προσθέσει κανείς και τις λοιπές καταχρήσεις, τύπου αλκοόλ. Στη δική μου περίπτωση, στο βιβλίο μου δηλαδή, αναπαρίσταται η εργαλειοποιημένη μορφή τους. Αυτή δηλαδή που ενυπάρχει στη σύγχρονη ποπ κουλτούρα, που θεωρούνται ως μέσο διαφυγής από την πραγματικότητα. Με στοιχειώνει το γεγονός ότι νέοι άνθρωποι δεν αντέχουν την πραγματικότητα και ψάχνουν την ευτυχία μέσα από τέτοιες μεθόδους.
3. Ξεχώρισα θεματολογίες ταμπού στις ιστορίες σου, όπως εξωσυζυγικές σχέσεις, καθηγητές με μαθήτριες ή φοιτήτριες κτλ. Πάντοτε όμως, η ιστορία έληγε με ένα είδος «απονομής δικαιοσύνης ». Θεωρείς ότι η μυθοπλασία επιτρέπει την εξιλέωση ή πρόκειται για κάποια δική σου ανάγκη να επικρατήσει επιτέλους το «δίκαιο»;
Ο κόσμος είναι φριχτά άδικος, ειδικά σε θέματα που δεν εντάσσονται στον ποινικό κώδικα. Ερωτοδικείο, ας πούμε, δεν υπάρχει. Εγώ προσπάθησα να αποτυπώσω την πραγματικότητα. Πού να ήξερα μάλιστα τότε που έγραφα το βιβλίο, ότι σε ορισμένα θέματα θα ήταν τόσο επίκαιρο. Μάλλον γιατί τα προβλήματα αυτά ταλανίζουν τις κοινωνίες διαχρονικά, κρυμμένα, ως συνήθως, κάτω από το χαλάκι. Στη μυθοπλασία αποδίδεται δικαιοσύνη. Στην πραγματικότητα όχι. Για αυτόν τον λόγο άλλωστε η μυθοπλασία και η πραγματικότητα συνιστούν δυο παράλληλες γραμμές, που δεν συναντιούνται ποτέ.
4. Εάν έπρεπε να ξεχωρίσω ένα σύμβολο στο βιβλίο, θα ήταν η μύγα. Ποιες έννοιες προσωποποιεί η μύγα στην πραγματική ζωή;
Η μύγα είναι το πιο συνηθισμένο έντομο που συναντάει κανείς μέσα σε ένα σπίτι. Που είναι μάρτυς κάθε αστικού δράματος, που παίζετε κάθε φορά που κλείνουν οι πόρτες και τα παραπετάσματα. Υπάρχει και σε υποείδος μύγας, ως οικιακή μύγα, για να καταλάβεις.
5. Σελίδες 71-73 και τίτλος «Αποστολή Βιογραφικού». Πες μου απλώς εάν είναι αλήθεια.
Παρά ένα κλικ, ναι. Αν δεν υπήρχε το βιβλίο, θα είχε χαθεί στη λήθη, όταν καιγόταν ξανά ο σκληρός του PC. Μετανιώνω που δεν πάτησα αυτό το κλικ. Είναι το μόνο κείμενο που δεν εναρμονίζεται απόλυτα με τη συλλογή. Αλλά επέμενα να το βάλω, ώστε να εξιλεωθώ για αυτό το κλικ. Σιχαμερή η ανεργία. Είναι φριχτό το συναίσθημα να θέλεις να δουλέψεις, να έχεις όλα τα προσόντα και να μη σε θέλει κανείς. Δεν θα σταματήσω να φωνάζω ποτέ για όσους δεν έχουν δουλειά.
6. Πρόκειται για μια εξομολόγηση αρσενικού γένους. Άνδρες διαφόρων ηλικιών, κοινωνικών τάξεων και πεποιθήσεων καταθέτουν. Γιατί δεν υπάρχουν γυναικείες φωνές στο βιβλίο; Πρόκειται για μια ψυχογράφηση του σύγχρονου άνδρα;
Πράγματι, στα πρωτοπρόσωπα είναι ανδρική η φωνή. Ωστόσο, πρωταγωνιστικό ρόλο έχουν περισσότερο οι γυναίκες. Σε κάθε περίπτωση, δεν είχα σκοπό να προσδιορίσω τίποτα βάσει φύλου.
8. After all, οι ήρωες σου είναι οι δαίμονες σου;
Και οι δαίμονες, άνθρωποι είναι.
9. Σελίδες 107-110, Τεχνική Ποινή. Στο τελευταίο κεφάλαιο, δεν είμαι σίγουρη εάν οι άνθρωποι απολογούνται στον Θεό ή οι ήρωες στον συγγραφέα, για την πορεία τους στη ζωή ή την μυθοπλαστική έκβαση των πραγμάτων. Θεωρείς ότι εξιλεώθηκαν πια; Ήρθε με το κλείσιμο του βιβλίου κι η δική σου εξιλέωση; Ξεχρέωσες στην συνείδηση σου;
Καμία εξιλέωση δεν πρόκειται να έρθει, όσο τα δελτία ειδήσεων είναι τόσο πλούσια και συνάμα δυσάρεστα. Ούτε και η συνείδησή μου ξεχρεώνει, όσο λαμβάνω μηνύματα για το πόσο επίκαιρα είναι τα κείμενά μου. Φοβάμαι κιόλας μήπως εκτός από το επίκαιρος, στο μέλλον κερδίσω και το διαχρονικός.
10. Τα γεγονότα διαδραματίζονται ως επί το πλείστον στη Φλώρινα ή τουλάχιστον δανείζεσαι αρκετά στοιχεία από το σκηνικό της. Θεωρείς την Φλώρινα ιδιαίτερη λογοτεχνική συνθήκη; Δεν αναφέρομαι φυσικά μονάχα στο φυσικό τοπίο κι ό,τι το διαμορφώνει• εννοώ περισσότερο την δομή της κοινωνίας, τους ανθρώπους, την καθημερινότητα, τους ρυθμούς γενικότερα.
Το δομημένο περιβάλλον της Φλώρινας είναι πραγματικά ιδιαίτερη συνθήκη, από όλες τις απόψεις. Μπορεί να περιορίζει τον συγγραφέα σε ορισμένα πράγματα ως προς την πλοκή, αλλά προσφέρει πολλά περισσότερα. Μπορεί κανείς εύκολα να εντρυφήσει σε αυτήν τη δομή με μια πενθήμερη επίσκεψη. Για παράδειγμα, αποτελεί την ίδια στιγμή θεματοφύλακα της παράδοσης, με διαρκείς τάσεις εκσυγχρονισμού. Στη Φλώρινα δύναται κανείς να συναντήσει τα πάντα, σε ήπια μορφή.
11. Σαλπίζεις εγερτήριο ή σιωπητήριο;
Θα απαντήσω, όμοια με το βιβλίο. Αντί για εμένα, ρώτησε τις σελίδες της Τεχνικής Ποινής. Αν αποκριθούν, σαλπίζω εγερτήριο.
*Ο Στέλιος Λιθοξοΐδης γεννήθηκε το 1993 στην Αθήνα. Είναι δάσκαλος και εργάζεται στην δημόσια εκπαίδευση. Οι μεταπτυχιακές του σπουδές αφορούν στη Δημιουργική Γραφή. Είναι βραβευμένος μεταξύ άλλων, από το Δίκτυο Δημιουργικής Γραφής και την παιδική/ εφηβική ομάδα παραγωγής ταινιών μικρού μήκους στη Λέσχη Πολιτισμού Φλώρινας, των οποίων ομάδων είναι ιδρυτής και επιστημονικός διευθυντής. Έχει επιμεληθεί την ποιητική συλλογή Στιχουργήματα του Πασχάλη Καραφώτη, καθώς και την πρώτη συλλογική έκδοση πεζογραφίας και ποίησης με τίτλο Φλωρινανθοί, της ομάδας Δημιουργικής Γραφής της Λέσχης Πολιτισμού Φλώρινας, η οποία ιδρύθηκε το2019 από τον ίδιο.
Η Τεχνική Ποινή κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο.
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
