Θ’ αφήσει παρακμή. του Αρκτούρου

Πες μου,
τί σ’ έχει πιάσει και φωνάζεις;
Μ’ απειλείς και μ’ εκβιάζεις.
Για το Predator που βρήκες στου κινητού την μνήμη,
μου λες ότι δεν θέλεις να ‘μαι στην Βουλή.

Πόσες φορές θα σου το πω;
Κοντεύω να παραιτηθώ.
Το ξέχασε ο ανιψιός μου εχθές, εδώ.
Του έπεσε σου λέω από την τσέπη του,
την ώρα που του έβαζα την μίζα του.

Δεν σε πιστεύω,
και μην ορκίζεσαι.
Μες στο Μαξίμου κρύβεσαι.
Μη ψάξεις έξοδο να βρεις.

Δεν σε πιστεύω.
Και πάει, τέλειωσε.
Το φαγοπότι στέρεψε.
Δεν έχω αίμα να μου πιείς.

Στις φλέβες μου κυλάει το δικό σου αίμα.
Και για ένα πρόγραμμα έκανες πολύ μεγάλο θέμα.

Αυτά να τα πεις αλλού.
Kαι μην τα πουλάς στην Pega(sus).
Δικαιολογίες λες και ψευτιές (πάρα πολλές).

Αυτά να τα πεις αλλού.
Δεν είν’ οι εκλογές για ‘σένα.
Λυπάμαι πολύ, μα έπαιξες.
Ό,τι και να λες…

Πες μου,
γιατί δεν με πιστεύεις;
Eίναι αλήθεια εγώ σου λέω,
μα εσύ θεριεύεις.
Tο Predator που βρήκες μες στο κινητό,

χωρίς λόγο,
το κόμμα μου θα στείλει στον βυθό.

Πες μου,
γιατί τα βλέπεις όλα ύποπτα;
Ποτέ εγώ δεν πλήρωσα τα δάνεια τα ευρύχωρα.

Πες μου τί σ’ έχει πιάσει.
Θα τρελαθώ.
Για ένα Predator, εμείς, να οδηγηθούμε στον γκρεμό.

Δεν σε πιστεύω,και μην ορκίζεσαι.
Από τον Ράμμο δεν κρύβεσαι.
Μη ψάξεις μάσκα για να βρεις.

Δεν σε πιστεύω.
Και πάει, έφυγες.
Η κάλπη πλέον άδειασε.
Ψήφο δεν πρόκειται να δεις.

Στις φλέβες μου κυλάει το δικό σου αίμα.

Και για ένα πρόγραμμα έκανες πολύ μεγάλο θέμα.

Αυτά να τα πεις αλλού.Kαι μην τα πουλάς σ’ εμένα.
Δικαιολογίες λες και βρωμιές (κάνεις πολλές).

Αυτά να τα πεις αλλού.
Δεν είν’ η Ελλάς για ‘σένα.
Λυπάμαι πολύ, μα έχασες.
Ό,τι και αν λες…

(Αναπροσαρμοσμένοι στίχοι στο “Lipstick”, από το album “Θ’ αφήσει εποχή” της Αποστολίας Ζώη (Virus Music/Legend Recordings, 2006)).