Η Δελφική προτροπή, να γνωρίζεις τον εαυτό σου («γνώθι σ’ αυτόν») δεν ισχύει μόνον για τους ανθρώπους αλλά και για τα έθνη. Η πατριδογνωσία, το μάθημα που υπήρχε κάποτε στα σχολεία, είχε και έχει μεγάλη αξία, αν θέλουμε να ξέρουμε την ιστορία μας.
Είναι υποχρέωσή μας να γνωρίζουμε την ιστορία μας, γιατί λαοί που ξεχνούν την ιστορία τους, έρχεται η ώρα που και η ιστορία τους σβήνει από τον χάρτη!
Βαθύς προβληματισμός από αιώνες πριν, για να έρθουμε στα πιο κοντινά με τον Σαγγάριο, το Αφιόν Καραχισάρ ως τη Λωζάννη… Αποκαλυπτικός ο Σαράντος Ι. Καργάκος στο βιβλίο του για τον «Μικρασιατικό πόλεμο». Το απόσπασμα που αναφέρουμε είναι διδακτικό και προφητικό. Και γράφτηκε χρόνια πριν…
«Τίποτε δεν με έκανε να αναθεωρήσω το παραμικρό. Ο πόλεμος Ελλάδος-Τουρκίας δεν τελείωσε ούτε με τη Συνθήκη της Λωζάννης, ούτε φυσικά με το «Σύμφωνο φιλίας» Βενιζέλου Ατατούρκ.
Τον Ατατούρκ ονόμαζαν «Σταχτί Λύκο». Και ήταν λυκοφιλία, λοιπόν, το σύμφωνο που υπέγραψε. Ο πόλεμος συνεχίζεται, αλλά πάντοτε εις βάρος των Ελλήνων. Το μαρτυρούν, ο εξοντωτικός φόρος «βαρλίκ» που μπήκε στον επιχειρηματικό κόσμο της Πόλης το 1942, οι διωγμοί του 1955 και 1964, η αποψίλωση από Ελληνικό πληθυσμό της Ίμβρου και της Τενέδου. Το μαρτυρά η σε καθημερινή βάση σταύρωση του Πατριάρχη. Το μαρτυρούν ακόμη, η κατοχή της μισής Κύπρου και οι διεκδικήσεις στο Αιγαίο. Θα το επιβεβαιώσουν οι διεκδικήσεις επί της Δυτικής Θράκης.
Στο μεταξύ, Δύση και Ανατολή θα εκσυγχρονίσουν στρατιωτικά και τεχνολογικά την Τουρκία, λησμονώντας για μια ακόμη φορά όσα προειδοποιητικά έχει γράψει ο Γάλλος πολιτικός και συγγραφέας Σατομπριάν: «Το να προτίθεσαι να εκπολιτίσεις την Τουρκία, δίνοντας ατμόπλοια και σιδηροδρόμους, εκπαιδεύοντας τον στρατό και το στόλο της, δεν σημαίνει πως επεκτείνεις τον πολιτισμό στην Ανατολή, αλλά ότι εισάγεις την βαρβαρότητα στη Δύση. Εκπαιδεύεις μελλοντικούς Ιμπραήμηδες…».
Δυστυχώς, κάποιες «ακατοίκητες κεφαλές» προσπαθούν να θάψουν την ιστορική μας μνήμη. Ποιο λοιπόν είναι το δικό μας χρέος και ιδιαίτερα της νέας γενιάς; Να θυμόμαστε. Να σώσουμε την ιστορική μας μνήμη.
Με τις υποχωρήσεις που διαχρονικά γίνονται και το ανιστόρητο «δεν διεκδικούμε τίποτα», οι Τούρκοι προχωρούν ακάθεκτοι. Είναι γεγονός όμως πως οι Τούρκοι σε σέβονται όταν σέβεσαι τον εαυτό σου, δηλαδή τον τόπο σου, την ιστορία σου, τον εθνισμό σου. Όταν, όμως, μιλάμε και γράφουμε για «χαμένες πατρίδες» και όχι για «αλησμόνητες πατρίδες», τότε ο Τούρκος μας περιφρονεί, διότι ξέρει ότι μόνον οι «χαμένοι» μιλάνε για χαμένες πατρίδες.
Οι Τούρκοι δεν αποτελούν κίνδυνο για την Ελλάδα, εφόσον οι Έλληνες είναι ενωμένοι και μονιασμένοι. Όταν με τα γραφόμενα και τις ενέργειές μας δεν καλλιεργούμε την τουρκοφοβία. Απεναντίας, καλλιεργούμε την εθνική αυτογνωσία. Η μελέτη της Μικρασιατικής εκστρατείας διδάσκει πολλά, αλλά περισσότερο από καθετί αυτό: «Θα πρέπει πρώτα εμείς να είμαστε φιλιωμένοι, αν θέλουμε να διεκδικήσουμε την φιλία των άλλων».
Ένα προφητικό κείμενο του Σαράντου Καργάκου από το 1985: «Η ιστορία έχει δείξει πως ο διχασμός καταστρέφει, ενώ κερδίζαμε πάντα όταν ήμασταν φιλιωμένοι».
Το είχε επισημάνει και ο πρώτος κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας: «Η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύση εις την καρδίαν μας μόνο το αίσθημα το Ελληνικόν. Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης».
Τους ξένους τους «φάγαμε στη μάπα» κατά την Μικρασιατική εκστρατεία και καταστροφή, στην Κύπρο το 1974, παρακολουθούμε τη συμπεριφορά τους στις προκλήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο, στα νησιά μας και στη Θράκη…! Μήπως όμως πιο επικίνδυνος είναι ο εσωτερικός εχθρός με τις περίεργες θέσεις του ΕΛΙΑΜΕΠ (Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής);! Ο ενδοτισμός έχει και όρια!!
Και για να μην έχουμε αυταπάτες… Η Αγγλία αναγνώρισε ήδη την Βόρεια Κύπρο ως ανεξάρτητο κράτος!!!
Και φυσικά το ΕΛΙΑΜΕΠ όχι μόνον θα το επικροτήσει, αλλά θα ευλογήσει και την ένωσή του με την Τουρκία!
Διαμαντής Θ. Βαχτσιαβάνος