Στην Ουκρανία πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ζούσε μεγάλος αριθμός εβραίων τους οποίους οι Ναζί με την βοήθεια των ουκρανών συνεργατών τους (οι οποίοι αφού εντάχτηκαν στα τάγματα των SS), εξολόθρευσαν παντελώς το εβραϊκό στοιχείο αλλά και έσβησαν από τον χάρτη ουκρανικά χωριά που είχαν ρωσική συνείδηση.
Με την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, η Γερμανία χρησιμοποίησε το αντιρωσικόμένος του Γιουσένκο και της Τιμοσένκο, προκειμένου να επανακάμψει στην Ουκρανία και να διευρύνει τον Ζωτικό της Χώρο. Εξάλλου είναι χαρακτηριστικό ότι τις πρώτες ημέρες των διαδηλώσεων πήγε στο Κίεβο και κατέβηκε στο πλευρό των διαδηλωτών στο πεζοδρόμιο, ο ακόμη υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, ο Βέστερβέλε.
Η Ρωσία υπέκλεψε τηλεφωνική συνομιλία της υφυπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ Βικτώρια Νούλαντ με τον πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Ουκρανία η οποία ήρθε στην δημοσιότητα και φανερώνει το γεωπολιτικό παίγνιο αλλά και τις προθέσεις των δρώντων παικτών. Όταν ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ουκρανία προσπάθησε να εξηγήσει την κατάσταση στην χώρα και τις ενστάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η εν λόγω «κυρία» του απήντησε «ποιος γ@μεί την Ευρωπαϊκή Ένωση».
Η Γιούλια Τιμοσένκο, γνωστή και ως «η πριγκίπισσα του αερίου» και με περιουσία 11 δις δολάρια ( ελέγχει το 20% του ΑΕΠ της Ουκρανίας), είναι ο συνδετικός ιστός του συνασπισμού των αντιρωσικών κομμάτων που πρωταγωνίστησαν στις διαδηλώσεις του Κιέβου. Το παρατσούκλι της το οφείλει σε μια σειρά σκανδάλων με τον πρώην πρωθυπουργό Λαζαρένκο ο οποίος συνελήφθη στην Καλιφόρνια για ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Μόλις αποφυλακίστηκε η Τιμοσένκο (είχε δικαστεί για διαφθορά και ξέπλυμα μαύρου χρήματος), επικοινώνησε μαζί της η Μέρκελ και αφού την συνεχάρη για την αποφυλάκισή της, εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι η επιστροφή της στην κεντρική πολιτική σκηνή «θα αποτελέσει έναν από τους βασικούς παράγοντες για τη σταθεροποίηση της κατάστασης στην Ουκρανία».
Και όλα αυτά υπό τις ευλογίες του … Βατικανού.
Ο ψευδοπατριάρχης Φιλάρετος των ουνιτών αιτιολογεί την βία: «οι άνθρωποι ήλπιζαν ότι θα υπογραφόταν η συμφωνία με την Ε.Ε. κάτι που δεν έγινε ».
Η γεωστρατηγική της Ουκρανίας.
Η Ουκρανία είναι μια χώρα της ανατολικής Ευρώπης και συνορεύει με την Ρωσία, την Λευκορωσία, την Πολωνία, την Σλοβακία, την Ουγγαρία, την Ρουμανία την Μολδαβία και βρέχεται από την Μαύρη Θάλασσα. Η έκτασή της είναι 603.628 km², και ο πληθυσμός της περίπου 50 εκατομμύρια, τηρουμένων των αναλογιών είναι μια μεγάλη χώρα για τα ευρωπαϊκά δεδομένα και επί πλέον είναι πλούσια σε ορυκτά μέταλλα και έχει τεράστιες γεωργικές εκτάσεις. Επιπλέον η Ουκρανία είναι κάτοχος της Κριμαίας, η οποία παραχωρήθηκε από τον Νικήτα Χρουτσώφ το 1954, όταν ανήλθε στην ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης (ήταν ρώσος με καταγωγή από την Ουκρανία). Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης η Ουκρανία έγινε ανεξάρτητη πλην όμως η Κριμαία παρέμεινε υπό την κυριαρχία της.
Από την Ουκρανία διέρχονται μια πλειάδα αγωγών φυσικού αερίου της Ρωσίας με κατεύθυνση προς την Δύση. Οι συγκεκριμένοι αγωγοί είναι στρατηγικής σημασίας για την Ρωσία και κατά το παρελθόν οι ΗΠΑ προσπάθησαν να δημιουργήσουν προβλήματα με αποτέλεσμα να υπάρξουν προβλήματα στην ομαλή ενεργειακή ροή της Δύσης .
Η Ουκρανία εξαρτάται από τις εισαγωγές ενέργειας και μάλιστα σε προνομιακές τιμές από τη Ρωσίακαι όταν ο φιλοδυτικός πρόεδρος Γιούσενκο τόλμησε να φλερτάρει με το ΝΑΤΟ (το 2006 και 2008) πάγωσε τόσο αυτή αλλά και η Δύση.
Στην Κριμαία ελλιμενίζεται ο Ρωσικός στόλος της Μαύρης Θάλασσας και συγκεκριμένα στην Σεβαστούπολη, πληρώνοντας αδρό ενοίκιο, βάσει συμφωνίας που υπογράφηκε μεταξύ των δύο χωρών, δηλαδή Ρωσίας-Ουκρανίας. Η συγκεκριμένη συμφωνία λήγει το 2017.
Η Ουκρανία ένεκα γεωγραφικής θέσεωςλειτουργεί σαν ένα μαξιλάρι ή αμορτισέρ απορρόφησης στρατηγικών κραδασμών μεταξύ Δύσης και Ρωσίας. Αυτό δίνει στρατηγικό βάθος στην Ρωσία και καθεστώς ασφάλειας, πράγμα το οποίο είναι επιβεβαιωμένο και ιστορικά τόσο με την εκστρατεία του Ναπολέοντα αλλά και του Χίτλερ. Αυτό το στρατηγικό βάθος έσωσε την Ρωσία διαχρονικά.
Ο συνδυασμός του στρατηγικού βάθους με την ταυτόχρονη λειτουργία των ναυτικών βάσεων στην Κριμαία δίνουν ένα πλεονέκτημα στην Ρωσία από την περιοχή του Καυκάσου μέχρι την Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή. Χωρίς την λειτουργία των συγκεκριμένων βάσεων θα ήταν αδύνατος η στήριξη της Συρίας, όπου το διακύβευμα ήταν η στρατηγική κύκλωση της Ρωσίας και ο πλήρης απομονωτισμός της (ο στρατηγικός στραγγαλισμός της Ρωσίας) .
Η Ρωσία και Ουκρανία έχουν ιστορικούς δεσμούς από την τον 11οαιώνα από τους Ρως του Κιέβου. Το κράτος των Ρως θεωρείται ως η μήτρα της Ρωσίας και ο πρόγονος της Λευκορωσίας και Ουκρανίας.
Ο Πούτιν επιθυμεί διακαώς την ένταξη της Ουκρανίας στην τελωνειακή ένωση της Ρωσίας με την Λευκορωσία, το Καζακστάν και την Αρμενία, ενώ ταυτόχρονα επιδιώκει η Μόσχα να καταστεί το κέντρο της Ευρασίας. Απαραίτητη προϋπόθεση όλων των παραπάνω, είναι μια ισχυρή περιφερειακή δομή με την Ουκρανία η οποία θα απομάκρυνε οριστικά το Κίεβο από τις Βρυξέλες (Γερμανία).
Από τη άλλη μεριά η προοπτική ενσωμάτωσης της Ουκρανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, απομονώνει την Ρωσία από την νοτιοανατολική Ευρώπη και την Μεσόγειο, ενώ μπήγει βαθειά το μαχαίρι στο «μαλακό υπογάστριο» της Ρωσίας και δημιουργεί καθεστώς ανασφάλειας στην Ρωσία, ενώ ταυτόχρονα αναβαθμίζει γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά την Γερμανία (η οποία μέχρι στιγμής έχει επιβληθεί στην Ευρώπη).
Το «Fuck the Εuropeans» «γ@μα την Ευρώπη» που ειπώθηκε από τηνVictoria Nuland, είχε αυτή ακριβώς την έννοια, δηλαδή ότι ουσιαστικά δεν υπάρχει Ευρώπη αλλά η Γερμανία.
Το Γεωπολιτικό παίγνιο και οι επιδιώξεις των δρώντων παικτών.
Οι ΗΠΑ υποδαυλίζουν την σύγκρουση μεταξύ Γερμανίας και Ρωσίας, προκειμένου να εξασθενίσουν τόσο η ανερχόμενη γεωπολιτικά και γεωοικονομικά Ρωσία, αλλά και η Γερμανία η οποία έχει υποτάξει οικονομικά την Ευρώπη.
Μια τυχόν οικονομική εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ουκρανία θα είχε τρία μεγάλα μειονεκτήματα
1.Θα ήταν εκ των πραγμάτων αδύνατη, καθόσον οι Βρυξέλες έχουν πολύ περιορισμένους πόρους και πολλές από τις χώρες της τελούν υπό καθεστώς λιτότητας. Πόσο μάλλον να έδιναν αυτούς τους πόρους σε μια χώρα η οποία δεν είναι μέλος της.
2.Η Ουκρανία πρέπει να διασφαλίσει πως οι Ρώσοι θα συνεχίσουν να παρέχουν φυσικό αέριο με έκπτωση, πράγμα αδύνατο και ιστορικά αποδεδειγμένο με τα γεγονότα του 2006 και 2008.
3.Η οικονομία της Ουκρανίας βασίζεται στις εξαγωγές προς την Ρωσία (άνω του 60%).
Όσο δε για την ανάμειξη του ΔΝΤ στην Ουκρανία, που πρότεινε η Γερμανία… οι ρώσοι συμφωνούν και ο Πούτιντρίβει τα χέρια του ανθυπομειδιώντας, γιατί γνωρίζει ότι οι οδύνες του ΔΝΤ θα έφερναν νέο γύρο διαδηλώσεων και αντιπαραθέσεων, με αποτέλεσμα την πτώση ολόκληρης της Ουκρανίας, στην αγκαλιά της Ρωσίας.
Το επαναστατημένο πλήθος της πλατείας Κιέβου ήταν ένας αχταρμάς αποτελούμενο από ναζί – φιλελεύθερους και ένα σωρό ομάδες οι οποίες δεν έχουν κανένα συνδετικό πολιτικό ιστό και το μόνο που τους ένωνε ήταν η πτώση του Γιανούκοβιτς. Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης πολιτικής μάζας, εκ των πραγμάτων αποκλείουν τον σχηματισμό κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Αλλά και εάν ακόμη σχηματισθεί, στους πρώτους πολιτικούς κραδασμούς θα διαλυθεί εκ των ενόντων (αυτό το είδαμε και στην Αραβική Άνοιξη).
Πως θα αντιδράσει η κυβέρνηση, σε περίπτωση πουη ανατολική Ουκρανία και η Κριμαία αποφασίσουν να έρθουν σε ρήξη με το νέο καθεστώς και θα προχωρήσουν σε απόσχιση φτιάχνοντας ανεξάρτητο κράτος ή προσχωρώντας στη Ρωσία;
Ο Ρωσικός στρατός ζεσταίνει τους κινητήρες αρμάτων και πραγματοποιεί γυμνάσια κατά μήκος των συνόρων με την Ουκρανία, ενώ ταυτόχρονα τελεί σε καθεστώς ύψιστης ασφάλειας και συναγερμού. Τα μεγέθη είναι πρωτοφανή, 250.000 άνδρες και πληθώρα τεθωρακισμένων.
Όταν ο Ρωσικός στρατός τελεί σε συναγερμό, η Δύση και το ΝΑΤΟ πρέπει να αναμένουν τα πάντα. Ουδεμία σχέση έχει η κατάσταση συναγερμού του ΝΑΤΟ ή της Δύσης, όπου με το παραμικρό κηρύττουν συναγερμό ή ακόμη και για λόγους άσκησης. Η κατάσταση συναγερμού στον Ρωσικό στρατό σηματοδοτεί ακόμη και ένοπλη επέμβαση.
Συμπεράσματα.
1.Η Γερμανία επιθυμώντας να επεκτείνει τον ζωτικό της χώρο, έρχεται για μια ακόμη φορά σε αντιπαράθεση με την Ρωσία, μη διδαχθείσα από τα σφάλματα του παρελθόντος.
2.Η Γερμανία αν και διέθετε τον πλέον σύγχρονο στρατό, ηττήθηκε κατά κράτος από την Ρωσία κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου.
3.Η Γερμανία στερούμενη στρατιωτικής δύναμης, πως τολμά να έρθει σε αντιπαράθεση με μοναδικό εργαλείο την οικονομία;
4.Η Γερμανία είναι ενεργειακά όμηρος της Ρωσίας και ως εκ τούτου έτσι και αποφασίσει ο Πούτιν να κλείσει τις βάνες ενεργειακήςτροφοδοσίας, το «Γερμανικό μέτωπο» θα καταρρεύσει χωρίς μια ντουφεκιά και θα παγώσει ολόκληρη η Ευρώπη.
5.Η Αμερική ενεθάρρυνε την Γερμανία να εμπλακεί σε μια πρωτόγνωρη περιπέτεια, προκειμένου να εξασθενήσει γεωπολιτικά η Γερμανία και να περιοριστεί ο ηγεμονισμός της στην Ευρώπη.
6.Η γεωπολιτική σύγκρουση Γερμανίας – Ρωσίας, μπορεί μεν προς το παρόν να στερεί πόρους και δυνάμεις από την Ρωσία, αλλά φέρνει πιο κοντά την Ρωσία με την Κίνα (ο μεγαλύτερος εφιάλτης της Δύσης και του ΝΑΤΟ).
Ο Πούττιν είναι σκληρός παίκτης και το απέδειξε τόσο στην Γεωργία (την οποία τσαλαπάτησε), αλλά και στην Συρία όπου κατοχύρωσε αφενός τα συμφέροντά του και αφετέρου ταπείνωσε το ΝΑΤΟ και την Δύση.
Ο Πούτιν γνωρίζει ότι ο χρόνος είναι με το μέρος του και έχει την υπομονή να περιμένει, μιας και η όποια λύση «ακόμη και εις βάρος του», θα είναι προσωρινή.
Δυστυχώς τα στοιχήματα των μεγάλων τα πληρώνουν οι λαοί και εδώ ο μεγάλος χαμένος θα είναι ο Ουκρανικός λαός, ο οποίος με μαθηματική ακρίβεια θα ξαναματώσει.
Η Ευρώπη για μια ακόμη φορά στάθηκε ανύπαρκτη και στερούμενη γεωπολιτικής σκέψης και σύρθηκε από τον άκρατο επεκτατισμό της Γερμανίας, η οποία επιχειρεί μέσω της οικονομίας να επιτύχει ό,τι δεν κατόρθωσε ο Χίτλερ με τις ορδές των SS.
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
Στην Ουκρανία πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ζούσε μεγάλος αριθμός εβραίων τους οποίους οι Ναζί με την βοήθεια των ουκρανών συνεργατών τους (οι οποίοι αφού εντάχτηκαν στα τάγματα των SS), εξολόθρευσαν παντελώς το εβραϊκό στοιχείο αλλά και έσβησαν από τον χάρτη ουκρανικά χωριά που είχαν ρωσική συνείδηση.
Από τη άλλη μεριά η προοπτική ενσωμάτωσης της Ουκρανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, απομονώνει την Ρωσία από την νοτιοανατολική Ευρώπη και την Μεσόγειο, ενώ μπήγει βαθειά το μαχαίρι στο «μαλακό υπογάστριο» της Ρωσίας και δημιουργεί καθεστώς ανασφάλειας στην Ρωσία, ενώ ταυτόχρονα αναβαθμίζει γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά την Γερμανία (η οποία μέχρι στιγμής έχει επιβληθεί στην Ευρώπη).
