Χριστός Ανέστη αδελφοί.
Ό,τι έχει σχέση με τον Οικουμενισμό του 20ου και 21ου αιώνα έχει να κάνει με την θεωρία του Ενός Θεού και την ενότητα όλων των ανθρώπων (χάρη της ειρήνης των λαών και της ασφάλειας των θεολογικών πτήσεων), στο όνομα αυτού του Μεγάλου και Υψηλού Θεού. Η πίστη σε ένα Θεό (όχι απαραίτητα Άγιο, Απλό και Ταπεινό!) έχει δυστυχώς απογειώσει κάθε σύγχρονο νου! Αλλά όπως και άλλοτε έχουμε πει’ η πίστη αυτή έχει αγιογραφική βάση και θεμέλιο αυτής αποτελεί ο λόγος του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου: «σὺ πιστεύεις ὅτι ὁ Θεὸς εἷς ἐστι· καλῶς ποιεῖς· καὶ τὰ δαιμόνια πιστεύουσι καὶ φρίσσουσι» (Επιστολ. Ιακ. 2, 19), δηλαδή, Εσύ πιστεύεις ότι ένας είναι ο Θεός. καλά κάνεις. Και τα δαιμόνια πιστεύουν και φρίττουν!
Αγαπητοί, στις ημέρες μας και πάλι μία μερίδα ανθρώπων που αποτελούν την αριστοκρατία του νου προσπαθούν να επιβάλλουν μια κυρίαρχη γνώμη για τον «ένα Θεό» όλης της οικουμένης που απαιτεί επί των ημερών μας την άνευ όρων ένωσή μας για χάρη της ειρήνης του κόσμου. Οι δάσκαλοι αυτοί της ειρήνης με την πράσινη ευαισθησία που τους διακρίνει για το περιβάλλον έχουν δυστυχώς μεγάλοι επιρροή σε μικρούς και μεγάλους, σε πλούσιους και φτωχούς, και κυρίως σε μαθητές απ’ όλο τον κόσμο που έμαθαν να ζουν με το ένα όραμα της επιτυχίας, και το ένα επίσης όνειρο της ανακάλυψης του ωραίου γήινου κόσμου μας.
Φυσικά δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα αν αυτά τα σενάρια δεν μάγευαν υψηλόβαθμα στελέχη της Εκκλησίας μας που έφτασαν σε σημείο να προβάλουν την ενότητα αυτή ως θέλημα του Θεού μας, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
«ἵνα πάντες ἓν ὦσι»(Ιωάν. 17,21)
Στις 24 Απριλίου, ως γνωστό, ο Οικουμενικός Πατριάρχης μας κ. Βαρθολομαίος πραγματοποίησε ανοιχτή δημόσια διάλεξη στην έδρα του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (ΠΣΕ) στη Γενεύη και αφού εξήρε το όραμα του Πατριάρχη Αθηναγόρα για τον Οικουμενισμό, βρήκε την ευκαιρία να αναφερθεί σε ζητήματα που σχετίζονται με την Σύνοδο της Κρήτης, όπως επίσης και σε ζητήματα όπως οι σχέσεις με την επιστήμη αλλά και θέματα που αφορούν στην προστασία του περιβάλλοντος και την προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών… Μιλώντας- ο ίδιος – για την οικουμενική κίνηση επισήμανε: «Εμείς οι Ορθόδοξοι πιστεύουμε πως σκοπός της οικουμενικής κίνησης και του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών είναι να εκπληρώσει την τελευταία προσευχή του Κυρίου μας: όλοι να γίνουν ένα» και συμπλήρωσε πως «Για αυτό το λόγο η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος τόνισε ότι η ορθόδοξη συμμετοχή στο κίνημα για την αποκατάσταση της ενότητας με άλλους Χριστιανούς στη Μία Αγία Καθολική και Αποστολική εκκλησία δεν είναι ξένη προς τη φύση και την ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας αλλά μάλλον αντιπροσωπεύει μια συνεπή έκφραση της αποστολικής πίστης και παράδοσης σε νέες ιστορικές συνθήκες»[1]
Αδελφοί, και εμείς με την σειρά μας, οι αμαθείς, πιστεύουμε πως σκοπός της παναιρετικής οικουμενικής κίνησης και του Παγκοσμίου Συμβουλίου Αιρέσεων είναι να εκπληρώσει την τελευταία προσευχή του Κυρίου μας: όλοι οι άπιστοι και οι αιρετικοί να γίνουν ένα στα έσχατα αυτά χρόνια μας για να πολεμήσουν πάλι με το Αρνίο που είναι ο Ιησούς Χριστός και οι πιστοί οπαδοί Του και να ηττηθούν!
Ο Παναγιώτης Ν, Τρεμπέλας στο βιβλίο του με τίτλο: ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑΙ ΜΕΛΕΤΑΙ, Δ’ «ΑΥΤΟΣ ΣΟΥ ΤΗΡΗΣΕΙ ΚΕΦΑΛΗΝ ΚΑΙ ΣΥ ΤΗΡΗΣΕΙΣ ΑΥΤΟΥ ΠΤΕΡΝΑΝ», αποδεικνύει ότι η φιλοσοφία και ο αριστοκρατικός νους δεν μπορούν να θεραπεύουν τον άνθρωπο από την πλάνη και την αίρεση. Για αιώνες οι φιλοσοφικοί νόες, κοινωνικοί πολιτικοί και οικονομικοί, με τις αστοχίες τους, με το πλήθος των αλληλοαναιρούμενων φιλοσοφημάτων τους, με τα ανεπαρκή τους επιτεύγματα, κυρίως όμως με τις απρόσιτες στους πολλούς μελέτες, προγράμματα σωτηρίας-μνημόνια, και άλλες θεωρητικές σπουδές τους, απέτυχαν και αποτυγχάνουν να κερδίσουν όχι τις εκλογές αλλά την «εμπιστοσύνη της ανθρωπότητας»!
Ο Τρεμπέλας σημειώνει: «Πράγματι’ δεν πρέπει ποτέ να λησμονήται, ότι οι κρούοντες την θύραν, την εισάγουσαν εις τα άδυτα του ναού της φιλοσοφίας, δέον να ανήκωσιν εις την αριστοκρατίαν των διανοουμένων, ίνα ανοιχθή αύτη ελευθέρα εις αυτούς. Αι φιλοσοφικαί έρευναι δεν είναι τοις πάσι βαταί και εύκολοι. Εκτός της εξασφαλίσεως των μέσων της διαβιώσεως μη περισπωμένης υπό των φροντίδων του περί υπάρξεως αγώνος, ως προϋποθέσεως απαραιτήτου προς άνετον κίνησιν της φιλοσοφικής σκέψεως και θεραπείας, και καθ’ εαυτήν η φιλοσοφία, καθ’ ά παρατηρεί ο Πλάτων, δεν δύναται ν’ αποτελέση υπόθεσιν παντός του κόσμου, διότι είναι προσιτή μόνον εις τους επιλέκτους του ανθρώπινου γένους, εις την αριστοκρατίαν του νου» (Σελ. 19-20).
Αδελφοί όχι ως φιλόσοφοι αλλά ως νήπια ας δεχόμαστε το άδολο γάλα της πίστης μας.
Ο Παναγιώτης Τρεμπέλας το έτος 1973 αναρωτιέται: «Πόσοι μεταξύ του συνόλου της ανθρωπότητος είναι προνομιούχοι του πνεύματος και πεπροικισμέμοι δι’ υπερόχων ταλάντων διανοίας θεωρητικής και εξειρέτου;»…, και η απάντηση μετά από 44 χρόνια είναι: Οι πάντες! Δυστυχώς, μικροί και μεγάλοι νομίζουμε πως τα ξέρουμε όλα (βλέπετε είναι θέμα πλάνης!).
Κλείνοντας την εν αγωνία παρέμβαση μας κατά του οικουμενισμού του 21ου αιώνα μας, τονίζουμε την ανάγκη των λαών που ζουν στο σκοτάδι από το φως του Χριστού, από την Ορθόδοξη πίστη μας! Η Εκκλησία του Χριστού, η Ορθόδοξη Εκκλησία Του ποτέ δεν θα πάψει να είναι Αποστολική και να κηρύττει το λόγο της αληθείας προς πάντας. Η “οικουμενική εκκλησία” που θέλουν να εδραιώσουν στην συνείδηση του απλού λαού αποτελεί έγκλημα κατά της Αλήθειας και η εσχάτη πλάνη του Αντιχρίστου.
«Και όμως-επιμένει ο Π.Τρεμπέλας- όχι μόνον οι δυνάμενοι να φιλοσοφώσι και ικανοί δια της φιλοσοφικής ερεύνης να προσπελάσωσιν εις την αλήθειαν, αλλά πας άνθρωπος έχει απόλυτον ανάγκην να μάθη, όσον εγχωρεί εις τας δυνάμεις αυτού, πλήρη την θρησκευτικήν αλήθειαν. Και αυτοί οι αποτελούντες τας μάζας του λαού, του μοχθούντος προς απόκτησιν του άρτου, είναι απαραίτητος ανάγκη ν’ αποκτήσουν μετ’ απολύτου βεβαιότητος γνώσιν πασών των αληθειών, αίτινες διαφωτίζουν το πρόβλημα του ανθρωπίνου προορισμού και της προελεύσεως των πάντων. Είναι ανάγκη πας άνθρωπος να μάθη, ποιος είναι ο δημιουργός του…» [2] (Σελ. 21).
Με τιμή
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Ιεροψάλτης
ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ
«Είναι ανάγκη πας άνθρωπος να μάθη, ποιος είναι ο δημιουργός του, ποιος ο σκοπός της ζωής του, ποίαι αι υποχρεώσεις αυτού απέναντι του Υψίστου Όντος, εις το οποίον και αυτός και πάντα τα υπάρχοντα οφείλουν το είναι των. Άνευ της γνώσεως ταύτης είναι αδύνατος η ανάπτυξις οιασδήποτε ανωτέρας ηθικής εξυψώσεως του ανθρώπου και οιασδήποτε εκδηλώσεως θρησκευτικής ζωής.
Πρέπει να παρασχεθή εις πάντα άνθρωπον, παντός βαθμού διανοητικής αναπτύξεως και πολιτισμού, πάσης ηλικίας και παντός φύλου, πάσης φυλής και έθνους ελεύθερος πλάνης ο πνευματικός άρτος της αληθείας, άνευ του οποίου αδυνατεί να ζήση ανωτέραν και υψηλοτέραν ζωήν, όπως ακριβώς και άνευ του υλικού άρτου, του αμιγούς από ξένου τινός δηλητηριώδους στοιχείου, είναι αδύνατον να συντηρηθή η σωματική ζωή» [2].
«Εσύ πιστεύεις ότι ένας είναι ο Θεός. καλά κάνεις. Και τα δαιμόνια πιστεύουν και φρίττουν» (Επισ. Ιακ. 2, 19)
Επειδή και πάλι: «Τραβάει το σχοινί ο Οικουμενικός Πατριάρχηςαναφορικά με όσους αντιδρούν στις ενέργειές του εμφανιζόμενος ο ίδιος ως εκφραστής της ενότητας, ενώ τους διαφωνούντες τους χαρακτηρίζει φανατικούς και φονταμενταλιστές!» (Του Μάνου Χατζηγιάννη)…, αναφωνούμε’
ΟΧΙ! ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΛΑΟΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΥΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΜΑΣ,
ΝΑΙ! ΣΤΗΝ “ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ” ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΤΟΥ ΑΠΛΟΥ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ, ΑΜΗΝ