Θραύσμα προεκλογικόν από την οιονεί πολιτική μελέτη «Αρμόδιος χωρίς τον Αριστογείτονα» Μέρες του 1974 στην Κοζάνη, εκδ. Παρέμβαση. Β. Π. Καραγιάννης

…Εδώ λέω να σταθώ δι’ ολίγον. Ο Μ. Κυρατσούς ήταν ο τελευταίος αιρετός  δήμαρχος της πόλεως στις εκλογές του 1964 που παύτηκε το 1967. Τον  εγνώριζα εκ της δικηγορικής μου ασκήσεως στο γραφείο του επί της οδού Τράντα. Ήταν μια φωτισμένη πνευματικά και νομικά, γλυκιά προσωπικότητα. Μιλούσαμε συνεχώς για λογοτεχνία. Συμπαθούσε το «Λοχία αλλαγής» ποίημα μακρύ του Ρένου Αποστολίδη. Εγώ δε θυμάμαι ποιά στρατιωτική ποιητική βαθμίδα συμπαθούσα ίσως το «Μιχαλιό» του Κ. Καρυωτάκη που τον πήρανε στρατιώτη κ.λπ. καθώς κι εγώ ετοιμαζόμουν προς τούτο. Στο γραφείο του ηύρε καταφύγιο η προσωρινή Ν.Ε. του Πασόκ Κοζάνης, του οποίου υπήρξε ιδρυτικό μέλος μαζί με τον φιλόλογο Γ. Δαβιδόπουλο (αργοτερότερον βουλευτής που μπήκε  βγήκε στη Βουλή με διάφορες εσωκομματικές στάσεις κι ενστάσεις λυπητερές) στο φροντιστήριο του οποίου έμαθα συντακτικό κι εισήχθην στη Νομική. Ο Μ.Κ. δεν βγήκε βουλευτής το 1974 άλλωστε το σκορ ήταν 5-0 υπέρ της ΝΔ, εξελέγη όμως το 1977, αλλ’ όχι και το 1981. Τότε έγινε Γ. Γ του Υπουργείου Β. Ελλάδος. Ξεφύλλιζα κάποια τεφτέρια, τετράδια και πρακτικά της Ν.Ε. του τοπικού πασόκ πεταμένα σ’ ένα δωμάτιο, αποθήκη. Τα κοιτούσα. Είπα να τα πάρω. Αλλά τι να τα κάνω;

Τέλος πάντων.

Εναντι του ρήτορος διαγωνίως αριστερά το Δημαρχείον κλειστό, ίσια μπροστά το Ερμιόνιον ξενοδοχείον φωτισμένο.

«Από τα βάθη της καρδιάς μου σε ευχαριστώ λαέ της Κοζάνης για την αποψινή σου μεγαλειώδη παρουσία. Είναι μήνυμα νίκης του λαού μας».

(Λέξη για μένα δεν είπε…)

Κάποτε τελειώνει ο λόγος. Το πλήθος βουίζει: «ντέφια, νταούλια, κρόταλα, αχολογούν στο βάθος». Ο αρχηγός, ο πρόεδρος, ο σύντροφος επιστρέφει στη γη. Εκεί που είμαι εγώ μόνος· αγκαλιές εκ νέου φιλιά κ.λπ.

Λήξις.

Η συγκίνηση πηγαινοέρχεται.

ξυπόλητη χωρίς ντροπή.

Πέφτει η αυλαία.

Ημουν εκεί μόνος το λοιπόν.

Τον είδα ! Με είδε;

Τον αγκάλιασα! Αυτός;

Ποιός ξέρει πόσες χιλιάδες αγκαλιές

είχε δοκιμάσει.

Ομως, ποτές δεν τον ψήφισα στη συνέχεια

ούτε εκείνη την πρώτη φορά το 1974

στερούμενος εκλογικού βιβλιαρίου

λόγω νεαρότητος.

*

Την επαύριον της 17^ης στο ΚΤΕΛ για Θεσσαλονίκη.

Εφημερίδα «Μακεδονία».

13 % περίπου το αποτέλεσμα στο πασόκ.

Σε μια σελίδα η Μελίνα Μερκούρη.

Εκλαιγε γοερώς θεατρικά.

– Μόνον τόσο γμτ;

Γιατί λαέ βασανισμένε ξεχνάς …Καραμανλής ή τανκς δεν είπατε τότε;

– Φάτην τώρα!

Αλλά έχει ο καιρός και ο λαός γυρίσματα.

……….