159
-
ΘΡΑΚΗ 1870-1924: O Ελληνισμός που πέρασε μέσα από τη γενοκτονία, επέζησε, αγωνίσθηκε και συνεχίζει δημιουργώντας!
ΜΙΑ ΧΡΗΣΙΜΗ, ΚΟΜΒΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΠΙΣΚΟΠΙΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΘΡΑΚΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ
του Γεωργίου Μάνου (ιστορικού, μελετήτη, συγγραφέα)
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
6η Απριλίου σήμερα, Κυριακή. Κυριακή ήταν και το 1914, ανήμερα του Πάσχα, όταν στην Ανατολική Θράκη είχαν ενταθεί οι πράξεις γενοκτονίας. Αυτή τη μέρα, την 6η Απριλίου, όρισε και η Βουλή των Ελλήνων ως «Hμέρα μνήμης Θρακικού Ελληνισμού», χωρίς τη λέξη «Γενοκτονία», στην ουσία χωρίς περιεχόμενο.
Αν η Βουλή των Ελλήνων δεν τολμά, να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης που οργανώθηκε και εκτελέστηκε από την κυβέρνηση των Νεότουρκων, γιατί διαμαρτυρόμαστε όταν οι Τούρκοι αρνούνται τη γενοκτονία; Πιστεύει η Βουλή, ανιστόρητα, ότι γενοκτονία έγινε μόνο στον Πόντο και τη Μικρά Ασία, και αναγνώρισε αντίστοιχες γενοκτονίες;
Στο βιβλίο του «Τα Μυστικά του Βοσπόρου» ο Χένρι Μοργκεντάου, πρεσβευτής των Η.Π.Α. στην Κωνσταντινούπολη την περίοδο εκείνη, αναφέρει: «Οι διωγμοί ξεκίνησαν από την Ανατολική Θράκη και τα παράλια της Μικράς Ασίας, και επεκτάθηκαν στην περιοχή γύρω από τη Θάλασσα του Μαρμαρά, τα Δαρδανέλια, τον Βόσπορο και τα παράλια της Μαύρης Θάλασσας. Οι Έλληνες αυτοί υπέστησαν τα ίδια σχεδόν δεινά με τους Αρμένιους».
Και αν στη Θράκη δεν έγινε γενοκτονία, τι το τόσο σημαντικό συνέβη στις 6 Απριλίου, και η Βουλή επέλεξε τη μέρα αυτή ως «Hμέρα μνήμης Θρακικού Ελληνισμού»; Τι ακριβώς μας καλεί να θυμηθούμε; Και γιατί, ενώ οι Θρακιώτες, από το 2006, όρισαν την «6η Απριλίου, Ημέρα Μνήμης Γενοκτονίας Θρακικού Ελληνισμού», η Βουλή αφαίρεσε τη λέξη «Γενοκτονία»; Για τους Θρακιώτες, όμως, δεν υπάρχει 6η Απριλίου χωρίς τη λέξη «Γενοκτονία». Ήταν το Μαύρο Πάσχα, η κορύφωση της Θρακικής Γενοκτονίας. Και το είπαν «Μαύρο», γιατί η ψυχή τους ήταν μαύρη από τον θάνατο, που ήταν μόνιμος συνοδοιπόρος τους εκείνες τις Άγιες Μέρες. Γιατί δικοί τους άνθρωποι συνελήφθησαν, «χάθηκαν», βιάστηκαν, φυλακίστηκαν, σφάχτηκαν, κάηκαν ζωντανοί, πέθαναν στα αμελέ ταμπουρού, κρεμάστηκαν, τουφεκίστηκαν, ξεριζώθηκαν με αγριότητα, νύχτα από την πατρίδα τους.
Δυστυχώς έχουμε μακρύ δρόμο ακόμη μέχρι να τολμήσουμε να πούμε την ιστορική αλήθεια και να δικαιωθούν οι 130.000 Έλληνες της Ανατολικής Θράκης που έπεσαν θύματα της Θρακικής Γενοκτονίας.
Εμείς, όμως, σήμερα -μιλώντας την ιστορική, πραγματική αλήθεια- θα τιμήσουμε τους Έλληνες που έπεσαν θύματα της εθνοκάθαρσης από τους Βουλγάρους στη Βόρεια και Δυτική Θράκη, και της γενοκτονίας από τους Τούρκους στην Ανατολική Θράκη.
-
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Μετά τη δημιουργία του ελεύθερου ελληνικού κράτους το 1830 και την αυτονόμηση της Σερβίας το 1835, o σουλτάνος Αμπντούλ Μετζίτ Β΄, προκειμένου να προλάβει την απόσχιση και άλλων εδαφών, προχώρησε το 1839 και το 1856 στην έκδοση δύο αυτοκρατορικών διαταγμάτων, με τα οποία παραχωρούσε κάποια δικαιώματα στους μη μουσουλμάνους της Αυτοκρατορίας, που μέχρι τότε ήταν πολίτες δεύτερης και τρίτης κατηγορίας. Μεταξύ των άλλων τα δύο διατάγματα προέβλεπαν:
· Ισότητα όλων των υπηκόων .
· Υποχρεωτική στρατιωτική θητεία για όλους.
· Ίδια πολιτικά δικαιώματα για όλους.
· Κατάργηση του κεφαλικού φόρου για τις θρησκευτικές μειονότητες.
· Ίδρυση μικτών δικαστηρίων από Τούρκους και χριστιανούς και αποδοχή της μαρτυρίας των Χριστιανών στα δικαστήρια.
· Κατάργηση όλων των απαξιωτικών εκφράσεων (ραγιάς, γκιαούρης κλπ).
· Απλούστευση των διαδικασιών για την ίδρυση και ανέγερση σχολείων και εκκλησιών.
· Και άλλα φιλελεύθερα μέτρα
Περισσότερα ΕΔΩ
