Ανοιχτή επιστολή Νο 4ε:
Ανοικτή επιστολή Νο 4ε: Τι δείχνουν οι εθνικές εκλογές του 2023; Ποια ιδεολογία επικράτησε; Η Πολιτική ή η Κομματική;
Μελετώντας κανείς τόσο την προεκλογική περίοδο όσο και το εκλογικό αποτέλεσμα των προηγούμενων εθνικών εκλογικών αναμετρήσεων διαπιστώνει ότι εκείνο το οποίο επικράτησε στην συνείδηση του ψηφοφόρου ήταν η πολιτική ιδεολογία και όχι η κομματική. Και όταν λέμε πολιτική ιδεολογία εννοείται η ιδεολογία που υπάρχει μέσα μας. Τόσο ως έννοια όσο και ως ανάγκη, προκειμένου να οργανώσουμε μια κοινωνία μέσα σε μια οικονομική και πολιτική δομή με ακρίβεια και συνέπεια και έχει να κάνει με ένα σύνολο πεποιθήσεων σχετικά με τη «ευταξία» της κοινωνίας και πώς μπορεί αυτή να επιτευχθεί. Από την άλλη όταν αναφερόμαστε σε πολιτικά κόμματα, ως μια οργάνωση ή μια ομάδα ανθρώπων, αναγνωρίζεται ότι αυτά σχετίζονται με ένα εντελώς διαφορετικό σύνολο έργων με κυρίαρχο αυτό του να κερδίζουν τις εκλογές και να σχηματίζουν την κυβέρνηση, αφού κερδίσουν την πλειοψηφία των εδρών στο κοινοβούλιο.
Advertisement
Ρυθμίσεις απορρήτου
Στην κρίση των ανθρώπων που θα ψηφίσουν την μία ή την άλλη παράταξη ή κόμμα, προεκλογικά τίθεται επί τάπητος η πολιτική ιδεολογία του εκάστοτε κόμματος για τα μεγάλα προβλήματα που απασχολούν τους πολίτες. Τέθηκε δηλαδή, και στις εκλογές του 2023 από κάθε κόμμα μια πολιτική ιδεολογία η οποία προσπαθεί να επεξεργαστεί ένα διαφορετικό σύνολο ιδεών μέσα από μια διαφορετική οπτική γωνία για να δώσει μια δίκαιη άποψη για το πώς πρέπει να είναι η κοινωνία.
Δίπλα στα δύο δομικά και παράλληλα πολιτικά στοιχεία των εκλογών βρίσκεται, ως εξάρχων, ο ηγέτης. Από τη μια το πολιτικό κόμμα θα στοχοθετήσει στην διεκδίκηση της ψήφου του λαού προκειμένου να κερδίσει τις εκλογές. Για το σκοπό αυτό θα χρησιμοποιήσει την μεθοδολογία της πειστικότητας, όχι αυτή της λογικής, αυτή εξάλλου ανήκει στην επιστήμη, όπως λέει ο Αριστοτέλης, αλλά την στρατηγική των λόγων που παρασύρουν και γι΄ αυτό χρησιμοποιεί όλα τα μέσα της καθημερινής γλώσσας, αυτής που διαμορφώνει η καθημερινότητα του ανθρώπου, προκειμένου να υποκινήσει την συναίνεση του ψηφοφόρου. Από την άλλη, ηεκφρασμένη πολιτική ιδεολογία δια στόματος πολιτικής ηγεσίας διαφοροποιείται ως προ το στόχο του πολιτικού κόμματος. Ο στόχος κάθε πολιτικής ιδεολογίας θεωρητικά ταυτίζεται, περικλείεται και ορίζεται ως ανάγκη κατάθεσης μιας νέας προοπτικής σχετικά με το πώς μια κοινωνία μπορεί να είναι καλύτερη. Ως προς την πειστικότητα η πολιτική ηγεσία μέσα από την αφήγηση, την επάρκεια, την ασφάλεια, την εμπιστοσύνη και βέβαια την προηγούμενή της πορεία θα αναδείξει τις ανθρώπινες ανάγκες για τις οποίες μαζί τους θα συμβαδίσει προκειμένου να τις ικανοποιεί άμεσα παρέχοντάς τους αγαθά και πράγματα στο παρόν και μέλλον, είτε συντάσσοντας πολιτικές για το κοινό , ώστε να προωθούνται συλλογικά αγαθά και πράγματα, είτε θα πραγματοποιήσει στρατηγικές συμπράξεων προκειμένου να επιτευχθεί μια κοινωνία καλύτερη χρησιμοποιώντας διαφορετικές πολιτικές σκέψεις με διαφορετικούς τρόπους.
Έχει χυθεί πολύ μελάνι στην ιστορία της πολιτικής σκέψης και των πολιτικών αντιλήψεων σχετικά με το ρόλο των παράλληλων δομικών στοιχείων διακυβέρνησης. Αυτό όμως που έχει σημασία είναι το φαινόμενο της επικράτησης της πολιτικής ιδεολογίας και όχι του πολιτικού κόμματος χωρίς να έχει εντρυφήσει ο ψηφοφόρος στην πολιτική φιλοσοφία. Και αυτό φαίνεται καθαρά, εάν παρατηρήσει κανείς τα αποτελέσματα των εκλογικών αναμετρήσεων του πρόσφατου παρελθόντος στην Ελλάδα του 1958, 1974, 1977, 1981, 2011, ‘12, ‘13, ‘14 στις οποίες διακρίνονται μεταξύ των άλλων ειδικά οι μεγάλες αποστάσεις μεταξύ του πρώτου και δεύτερου κόμματος ή συρρίκνωση των μεγάλων κομμάτων, που κυβέρνησαν στις εκλογές π.χ.: 1958 : ΕΡΕ 41,1% των ψήφων ΕΔΑ 24,4% (Αξιωματική αντιπολίτευση), ενώ το Κόμμα των Φιλελευθέρων 20,7% δεν κατάφερε να μπει στην δεύτερη κατανομή των εδρών 1974: η ΝΔ 54,37, ΕΝ 20,42%, ΠΑΣΟΚ 13,58% , Ενωμένη Αριστερά 9,47% 1981: ΠΑΣΟΚ 48,07%, ΝΔ 35,88%, ΚΚΕ 10,93% 2012: Νέα Δημοκρατία 18,85%, Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς 16,78%, Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα 13,18%, Ανεξάρτητοι Έλληνες 10,62%, Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας 8,48%. Αντίθετα όταν υπάρχει μία σχετική ηρεμία και ομαλότητα σε θέματα εθνικά, οικονομικά και κοινωνικά, τότε οι αποστάσεις μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου κόμματος είναι σχετικά μικρές και οι συρρικνώσεις των κομμάτων ελάχιστες, πλην εξαιρέσεων κάποιων κομμάτων για δικούς τους λόγους.
Οι εθνικές, οικονομικές και κοινωνικές κρίσεις, μέσα στις οποίες ζουν οι Έλληνες τα τελευταία χρόνια, ήταν ο βασικός δείκτης ανησυχίας τους και ο καθοριστικός παράγοντας που υπερίσχυσε στη συνείδηση των ψηφοφόρων και καθοδήγησε την επιλογή του κατά την ψηφοφορία του. Το καταλυτικό κριτήριο, δηλαδή, ήταν η εκφρασμένη πολιτική ιδεολογία και όχι η κομματική καθοδήγηση ή η κομματική συνείδηση. Οι εκλογές του 2023 μετά από μία ολοκληρωμένη 4ετη θητεία με προβλήματα μεγάλα σε εθνικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο έδωσαν ένα αποτέλεσμα που δείχνει τεράστια απόσταση, σε ποσοστά, του πρώτου από το δεύτερο κόμμα. Κάτι μη αναμενόμενο καθώς το πρώτο κόμμα διαχειρίστηκε κατά την 4ετία του με τεράστιες δυσκολίες προβλήματα αναφερόμενα σε όλους τους τομείς. Παρά ταύτα πήρε και επιπλέον ψήφους.
ΓΙΑΤΙ; Γιατί απλά η ιστορία της πολιτικής πράξης εμφανίστηκε μπροστά στον ανυποψίαστο φιλοσοφικά ψηφοφόρο όχι ως επιστημονική παρατήρηση, αλλά ως καθημερινή ανάγκη. Δεχόμαστε ότι κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και έχει τις δικές του αντιλήψεις ακόμη και αν ταυτιστεί με μια ιδεολογία κομματική. Ειδικά στις κοινωνικο-οικονομικές κρίσεις, οι ιδέες που περιλαμβάνει η κομματική του ιδεολογία μπορεί να μη περιλαμβάνει εκείνο που κρίνει ή θέλει αυτός. Στην κομματική πολιτική που τον εκφράζει και στον δικό του ιδεολογικό χώρο να μην βρίσκει, αντιλαμβάνεται, ή ακούει αυτό που τον πείθει ως αντιμετώπιση των προκυπτουσών ανθρωπίνων κοινωνικών αναγκών. Αντίθετα στον ιδεολογικό κομματικό του χώρο μπορεί να ακούει θέσεις και προτάσεις που δεν είναι στις προτεραιότητες του, άσχετες, δευτερεύουσες, ανεπαρκείς, τοξικές, επιπόλαιες, φοβικές, χωρίς πειστικότητα και τεκμηρίωση κλπ. Το φαινόμενο αυτό φάνηκε στις πρόσφατές κάλπες, όπου το δεύτερο κόμμα, δεν είχε πειστικές θέσεις για τις ανάγκες των ψηφοφόρων του από τις προηγούμενες εκλογές (2015 και 2019) κατά τις οποίες ο πολίτης τότε ήταν ακόμη επηρεασμένος από την οικονομική και κοινωνική κρίση στη χώρα μας και δυστυχώς το κόμμα δεν αντιλήφθηκε τις ανάγκες και τις προτεραιότητες των ψηφοφόρων του στις πρόσφατες εκλογές, όπως άλλωστε το δηλώνουν πλείστα επώνυμα στελέχη του.
Το τρίτο στην σειρά κόμμα προσπάθησε να σταθεροποιηθεί και τα κατάφερε. Οι θέσεις μας για το τρίτο κόμμα είναι σημειωμένες στο δεύτερο σκέλος της εργασίας μας: Νο 4δ: Δύο θεματικές αναλύσεις, μετά τις Εθνικές εκλογές του 2019 (27-1-2020).
Για τα μικρά κόμματα, που μπαίνουν στην Βουλή, η παρουσία τους οφείλεται κυρίως λόγω των εσωτερικών διαφωνιών στα μεγάλα κόμματα, των προσωπικών εγωισμών, πικριών κλπ. ή εκμεταλλεύονται συγκυριακά τις εθνικές, οικονομικές και κοινωνικές κρίσεις. Δυστυχώς ο βίος τους στην Βουλή, όπως έδειξε η ιστορία, έχει ημερομηνία λήξεως και απλά μένουν υπαρκτά στην κοινοβουλευτική ιστορία. Ενώ η ιδεολογική τους ανεπάρκεια και κατ’ επέκταση η εξαφάνισή τους οφείλεται κυρίως στην έλλειψη ικανοτήτων, εσωτερικής δημοκρατίας, κανονισμών λειτουργίας και στην αδυναμία τους από έλλειψη πειστικότητας στο να διατηρήσουν τους ψηφοφόρους τους. (Δημοκρατική Συμμαχία Μπακογιάννη Ντ., ΔΙΑΝΑ Στεφανόπουλου, Πολιτική Άνοιξη Σαμαρά, ΔΗΚΚΙ Τσοβόλα, ΛΑ.Ο.Σ Καρατζαφέρη, Χρυσή Αυγή Μιχαλολιάκου, ΑΝΕΛ Καμένου, το Ποτάμι Θεοδωράκη, Μέρα 25 Βαρουφάκη κλπ). Δεν θα υποστηρίξουμε ότι όποιος φεύγει από το μαντρί τον τρώει ο λύκος όπως κάποτε είπε ο Ευάγγελος Αβέρωφ. Θεωρούμε ότι και τα μικρά κόμματα είναι αναγκαία για τη λειτουργία της Δημοκρατίας, εφ’ όσον λειτουργούν ως αρωγοί τήρησης και υπεράσπισης των Νόμων και του Συντάγματος, και μόνον εάν συνηγορεί κάποιο από αυτά στην κατάλυση αυτών τότε, όπως είπε και ο μεγάλος φιλόσοφος Σωκράτης στο έργο ‘Κρίτων’ του Πλάτωνα «Όποιος καταλύει τους νόμους είναι φυσικό να θεωρείται διαφθορέας των νέων και των ανόητων ανθρώπων». Επομένως καθήκον της πολιτείας είναι η αποπομπή του από το κοινοβούλιο και ηθικό ανάστημα των ψηφοφόρων είναι η αναθεώρηση των επιλογών του. Βέβαια και τα κόμματα που μένουν εκτός Βουλής προσδίδουν θετικό πρόσημο στην Δημοκρατία με κυριότερο τη δημιουργία ενεργών πολιτών, ενώ αναγκάζουν τα κόμματα της Βουλής και τις Κυβερνήσεις να διορθώνονται και να βελτιώνονται.(!!!).
Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι καθώς ο πολίτης σήμερα έχει την δυνατότητα με την βοήθεια της τεχνολογίας να μάθει και να αναζητήσει όποια λεπτομέρεια θέλει για οποιοδήποτε θέμα σε τοπικό, κεντρικό και παγκόσμιο επίπεδο, μπορεί να ελέγξει την αυθεντικότητα και την αλήθεια στα λόγια των πολιτικών. Αυτό πρέπει να γίνει συνείδηση τους δεδομένου ότι τα κόμματα που στρουθοκαμηλίζουν μειώνουν τον αριθμό των ψηφοφόρων τους ή μένουν στάσιμα ή διαλύονται, καθώς επίσης και ότι ο αριθμός των πολιτών που ξεπερνά την ιδεολογική κομματική τους νοοτροπία αυξάνεται, γιατί αντιλαμβάνονται ότι κάποιος άλλος πολιτικός χώρος μπορεί καλύτερα να διαχειριστεί τα προβλήματα του. Παύει σιγά σιγά το πολιτικό κόμμα να χειραγωγεί. Επικρατεί στην πολιτική σκηνή η πολιτική ιδεολογία. Η βελτίωση κατ’ επέκταση της λειτουργίας της Δημοκρατίας χρειάζεται να βελτιώσουν τα κόμματα την πολιτική τους ιδεολογία απέναντι στα υπερμεγέθη προβλήματα της κοινωνίας, ώστε να τοποθετούνται με εφικτά τεκμηριωμένες θέσεις προς επίλυση των. Διότι σε μια κοινωνία όπου στόχος είναι η κομματική ανάδειξη και όχι η ανάδειξη εκείνης της πολιτικής που θα βοηθήσει στην επίλυση υπαρκτών ή επικείμενων προβλημάτων δημιουργεί οπές, παράθυρα, πόρτες για να υπεισέρχονται ευκαιριακά πολιτικοί χώροι που αρπάζουν και εκμεταλλεύονται με στρεβλώσεις τις κρίσεις σε όποιο επίπεδο κι αν αναφύονται αυτές. Ο Τσόρτσιλ επεσήμανε αυτή την ανάγκη της αλλαγής πολιτικών στρατηγικών με την ρήση του «Στη Μεγάλη Βρετανία, οι κυβερνήσεις συχνά αλλάζουν τις πολιτικές τους, δίχως να αλλάξουν τα μέλη τους. Στην Γαλλία συνήθως αλλάζουν τα μέλη τους, δίχως να αλλάξουν τις πολιτικές τους». Οι κομματικές ιδεολογίες σιγά-σιγά και σταθερά δεν θα πρωταγωνιστούν ούτε ακόμη και από τα ίδια τα κόμματα, κάτι που νωρίς το αντιλήφθηκε ο αριστερός κόσμος και έτσι βλέπουμε να αλλάζουν την στάση τους και τις πολιτικές τους προσαρμοστικά απέναντι στα προβλήματα της κοινωνίας.
Ακράδαντη πίστη μας ότι όση ευθύνη έχουν τα κόμματα και οι πολιτικές παρατάξεις στην εύρυθμη λειτουργία της Δημοκρατίας άλλη τόση έχει και ο πολίτης. Ο ανενεργός πολίτης , αυτός που απέχει τόσο με την ψήφο του όσο και με την αδιάφορη και άκριτη στάση του απέναντι στα σοβαρά προβλήματα της κοινωνίας και η παθητική αποδοχή των δικών του προβλημάτων δεν βοηθάει. Η κάθε αντίδραση , η κάθε καταγραφή σκέψης ή επισήμανση γίνεται ή θα πρέπει να γίνεται εφαλτήριο για βελτίωση των πολιτικών ιδεολογιών, στρατηγικών και επιλύσεων των θεμάτων που ανακύπτουν.
Γι’ αυτό προτείνουμε να μελετηθεί το επίκαιρο Θέμα «Η Παγκόσμια επανάσταση της επιστήμης πληροφοριών και επικοινωνιών, και ο ρόλος τους στη μετάβαση προς το αντιπροσωπευτικό δημοκρατικό πολιτικό σύστημα» του Νικολάου Λ. Μωραΐτη, Ph.D., March 17, 2019 [INTERNAΤIONAL HELLENIC ASSOCIATION (IHA) USA] https://professorsphds.com/2019/03/17/17342/., το οποίο θα κατατεθεί και στην Επιτροπή Αναφορών του Ευρωκοινοβουλίου με τις προτάσεις μας για βελτιωτική αλλαγή στις διατάξεις του Νόμου για τις Ευρωεκλογές (Νόμος 4573/2018 ΦΕΚ 189/12.11.2018 Τεύχος Α’ Κύρωση της απόφασης (ΕΕ, Ευρατόμ) 2018/994 του Συμβουλίου της 13ης Ιουλίου 2018), ώστε κάθε Περιφέρεια στην ΕΕ να έχει τουλάχιστον έναν εκπρόσωπο στην Ευρωβουλή ανεξαρτήτως πολιτικού χώρου, όπως αναλύεται και στην ανοικτή μας επιστολή Νο 7α: Ένα κατ΄ ευφημισμό αντιπροσωπευτικό δημοκρατικό σύστημα: «Ευρωεκλογές» (10-5-2019)
Ευχόμαστε το νεοεκλεγέν σώμα της Ελληνικής Βουλής να εμπλουτίσει την δημοκρατία μας με ιδέες και προτάσεις, για μια χώρα ευμάρειας, ευημερίας και ασφάλειας. Ώστε με γνώμονα συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης την κοινωνική, οικονομική οργάνωση της ανθρώπινης συμβίωσης, καθώς και τους κοινωνικούς σχηματισμούς κατά δίκαιο, ισότιμο και ασφαλή τρόπο στην επίλυση των υπαρχόντων προβλημάτων.
Εμείς ως απλοί πολίτες αναδημοσιεύουμε τις θέσεις-προτάσεις μας σχετικά με την Αναδιοργάνωση του Ελληνικού Κράτους: · Νο 4: Α) Η αναδιοργάνωση του Ελληνικού Κράτους ξεκινάει από την κορυφή προς τα κάτω. Β) Παραμονή ή Φυγή των νεοελλήνων από τη χώρα τους; Πρόβλημα ή λύση; (11-4-2018) και προτρέπουμε τον κάθε πολίτη και πολιτικό να προβληματισθεί.
Οσονούπω φθάνουν και οι αυτοδιοικητικές εκλογές. Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό τόσο για τον ψηφοφόρο όσο και για τις παρατάξεις δεν είναι το πόσο ισχυρά ψηφοθηρικά είναι τα άτομα που απαρτίζουν ένα ψηφοδέλτιο. Αλλά πόσο ισχυρή είναι η πολιτική ιδεολογία απέναντι στα προβλήματα της τοπικής κοινωνίας καθώς και πόσο ανεπηρέαστη, ισχυρή, υπεύθυνη είναι η πολιτική βούληση του εξέχοντος του κόμματος ή της παράταξης προκειμένου να τα αντιμετωπίσει.
Η Δυτική Μακεδονία εδώ και 20 Χρόνια διανύει την Μεταλιγνιτική Εποχή με τεράστια προβλήματα και με τεράστιες ευκαιρίες που μπορούμε να τις εκμεταλλευτούμε εφόσον γίνουμε ενεργοί πολίτες για να συνδιαχειριστούμε ουσιαστικά και όχι τυπικά με τους τοπικούς άρχοντες και με έδρα την Δυτική Μακεδονία, την Μεταλιγνιτική της Εποχή.
Στην Ιστοσελίδα «Η Πολιτεία της Ουτοπίας» και στην Σελίδα του Facebook https://www.facebook.com/hpoliteia/, με τους Δυτικομακεδόνες συνεργάτες της, που διέπρεψαν και διαπρέπουν στο εσωτερικό και εξωτερικό της χώρας έδωσαν και δίνουν τον δικό τους αγώνα με το 11. Το MASTER PLAN πολιτών για την Ανάπτυξη και Πρόοδο της Δυτικής Μακεδονίας και όχι μόνο. Απευθύνεται σε κάθε αρμόδιο Φορέα εντός και εκτός της Χώρας. Ήδη Η Επιτροπή Αναφορών του Ευρωκοινοβουλίου ανάρτησε σε περίληψη τις τεκμηριωμένες προτάσεις μας στην επίσημη σελίδα του Ευρωκοινοβουλίου: 15. Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο: Αναφορά αριθ. 0760/2021 του Θωμά Γκατζόφλια, ελληνικής ιθαγένειας, σχετικά με τη μεταλιγνιτική περίοδο και την ανάπτυξη της Δυτικής Μακεδονίας (Ελλάδα) και τις χαρακτήρισε ΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ.
Τις επόμενες εβδομάδες θα ακολουθήσει και δεύτερη επιστολή προς την Επιτροπή Αναφορών του Ευρωκοινοβουλίου, στην οποία θα αναφέρονται μεταξύ άλλων και τα προβλήματα και οι προτάσεις μας για την σωστή διαχείριση των ΑΠΕ και Σκουπιδιών (Αναλώσιμα, Ανακυκλώσιμα κλπ.), τοπικά, πανελλήνια αλλά και σ’ όλη την Επικράτεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Νο 1ε: Επιτακτική η ανάγκη Λειτουργίας για όλη την Ελληνική Επικράτεια Πολυεπιστημονικής Εποπτεύουσας Αρχής των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) και όχι μόνο (06-11-2021)
Θωμάς Γκατζόφλιας Φωτεινή Χατζάρα
