Πριν από 60 περίπου ημέρες έγραψα ένα άρθρο στο οποίο προέβλεπα πώς θα είναι η Ελλάδα γενικώς και η Κοζάνη ειδικότερα μετά από 20 χρόνια. Άλλαξαν όμως τα πράγματα μετά από την απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης που έγινε στις 21-7-2011.
Επρόκειτο για μια απόφαση πολύ ευνοϊκότερη από το μνημόνιο 1. Μας χάρισαν 26,1 δισεκατομμύρια, μας ελάττωσαν το επιτόκιο από 4,2% σε 3,2% και άλλα πολλά και μεταξύ των οποίων παρέτειναν τον προβλεπόμενο χρόνο που θα χρειαζόταν για να εξοφλήσουμε το χρέος μας από 15 σε 30 χρόνια. Πάνω σε αυτή την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής θα ασχοληθώ για να καθορίσω, να προβλέψω, πώς θα είμαστε τότε.
Πριν προχωρήσω στην ανάπτυξη του θέματος θα ήθελα να ξεκαθαρίσω μερικά πράγματα.
Δυο τρεις φίλοι μου είπαν «τι, έγινες προφήτης; Δεν γνωρίζεις ότι πας μετά Χριστόν προφήτης είναι γάιδαρος;». Το γνωρίζω καλά. Εγώ όμως δεν έκανα προφητεία αλλά πρόβλεψη. Μεταξύ αυτών των δύο υπάρχει μεγάλη διαφορά. Οι προφήτες υπήρξαν προ Χριστού και φαντάζονταν διάφορα γεγονότα που θα γίνονταν μετά από 1000 ή 500 ή 100 χρόνια, χωρίς να είχαν κανένα στοιχείο και αφορούσαν την έλευση του Ιησού Χριστού του Μεσσία. Μετά την έλευση του Μεσσία έπαψαν να υπάρχουν.
Η πρόβλεψη των διαφόρων γεγονότων γίνεται για βραχύ μελλοντικό διάστημα και βασίζεται σε γεγονότα και σε συμφωνίες ή συμβάσεις που έχουν υπογραφεί και θα ολοκληρωθούν σε ορισμένο χρονικό διάστημα 10, 20 ή 30 χρόνια. Ακόμα ίσως να βασίζονται και σε πρόσφατα ανάλογα συμφωνητικά και γεγονότα που προηγήθηκαν.
Λοιπόν, εγώ έκανα και θα κάνω πρόβλεψη και όχι προφητεία.
Το σπουδαίο γεγονός σε όλη την ιστορία είναι ότι βρισκόμαστε σε μια παγκόσμια οικονομική κρίση, πρωτοφανή, που άρχισε από τις ΗΠΑ το 2008, δεν αντιμετωπίσθηκε σωστά και επεκτάθηκε σε όλο τον κόσμο, εκτός από την Κίνα και την Ινδία. Αιτία είναι η υπερκατανάλωση, ο νεοφιλελευθερισμός και η πολυπολιτισμικότητα. Όλα αυτά ξεκίνησαν από τις ΗΠΑ. Πάρε δάνεια για να ξοδεύεις και να καλοπερνάς. Έτσι ζούσαν όλοι με δανεικά. Η δουλειά τρώει τον αφέντη. Ο Θεός τιμωρεί και στην περίπτωση αυτή ήταν απόλυτα δίκαιος. Η τιμωρία ξεκίνησε από τις ΗΠΑ.
Η παγκόσμια δύναμη, οι ΗΠΑ, υποβαθμίστηκε. Βγήκε τώρα η Κίνα και βάζει όρους. Έχει τα περισσότερα αμερικανικά ομόλογα. Ζητάει να σταματήσουν οι πόλεμοι. Οι μεγάλοι εξοπλισμοί. Η υπερκατανάλωση, τα γλέντια και τα φαγοπότια. Να παράγουμε λίγα και να ξοδεύουμε πολλά. Τα πολυτελή κότερα, τα αεροπλάνα, τα αυτοκίνητα κλπ. Να περιορισθούν και να τα χρησιμοποιούμε μόνο σαν συγκοινωνιακά μέσα για εξυπηρέτηση του κόσμου.
Τώρα παρουσιάζονται η Κίνα αλλά και η Ινδία σαν υπερδυνάμεις. Αυτό ήταν κάτι που το περίμενα να γίνει μετά από καμιά εκατοστή χρόνια, διότι είναι έθνη με δισεκατομμύρια κατοίκους και μοιραία θα έρχονταν καιρός που θα επικρατούσαν στη γη. Αυτό όμως βλέπω να έρχεται γρηγορότερα.
Όλα αυτά γίνονται διότι τα μεγάλα κράτη δεν έχουν άξιους και ικανούς ηγέτες.
Αν υπήρχαν άνθρωποι σαν τον Ντε Γκολ και τον Μιτεράν στη Γαλλία ή σαν τον Αντενάουερ, τον Έρχαρτ ή τον Χέλμουτ Κολ στη Γερμανία ή σαν τον Τσόρτσιλ στην Αγγλία ή τον Ρούσβελτ στις ΗΠΑ, δεν θα φθάναμε στο σημείο της πλήρους οικονομικής κατάρρευσης.
Ποιος θα μπορούσε να φαντασθεί ότι θα υποβαθμίζονταν οικονομικά οι ΗΠΑ ή να κινδυνεύει να υποβαθμιστεί η Γαλλία; Ο μόνος ικανός ηγέτης στον κόσμο, για μένα, είναι ο Βλαδιμίρ Πούτιν της Ρωσίας.
Όσον αφορά εμάς, τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα. Όλος ο κόσμος μιλάει για εμάς υποτιμητικά και μας χαρακτηρίζουν σαν παράδειγμα προς αποφυγήν. Για να συνέλθουμε και να φθάσουμε σε μια οικονομική κατάσταση, που μοιάζει μ’ αυτήν που ζούσαμε τα τελευταία είκοσι χρόνια, θα πρέπει να υποβαθμιστούμε, να φθάσουμε στη ζωή που κάναμε κατά τη δεκαετία του 1950-1960. Να σταθεροποιηθούμε για ένα χρονικό διάστημα και μετά να αρχίσουμε να ανερχόμαστε. Να βελτιώσουμε την οικονομία μας και να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις επανόδου στην κατάσταση που βρισκόμασταν το 2000.
Για να γίνουν όλα αυτά προβλέπω ότι θα χρειασθούμε χρονικό διάστημα μεταξύ 20 και 30 χρόνων. Μεγάλο ρόλο στην εξέλιξη και πρόοδό μας θα παίξουν οι Ευρωπαίοι «φίλοι και σύμμαχοί μας». Έχω τη γνώμη, ότι επειδή δεν τους συμφέρει να ξαναδημιουργηθούμε, θα μας βάζουν συνεχώς εμπόδια και τρικλοποδιές, για να μπορούν να συνεχίσουν να μας εκμεταλλεύονται σαν έθνος και κυρίως σαν γεωγραφικό χώρο που έχει πολύ μεγάλο πλούτο στο υπέδαφος και στον υποθαλάσσιο χώρο του.
Μ’ αυτές τις προϋποθέσεις της παγκόσμιας οικονομίας και της συμπεριφοράς των Ευρωπαίων «φίλων μας», θα προχωρήσω σε μια νέα πρόβλεψη, το πώς θα είναι η παιδεία μας, η υγεία, η οικονομική εξέλιξή μας, αλλά και η ύπαρξή μας σαν έθνος. Έχουμε πρώτον την παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας στους δανειστές μας. Δεύτερον την παράνομη μετανάστευση, τρίτον το τζόγο στον οποίο μας οδηγούν (κάθε μαγαζί θα έχει και από 2, 3 ή και περισσότερα μηχανάκια). Θα το ρίξουν όλοι οι Έλληνες στο εύκολο κέρδος – κουμάρο. Ακόμη με την αποποινικοποίηση της χρήσεως των ναρκωτικών θα οδηγηθούν πάρα πολλοί Έλληνες στη χρήση των ελαφρών ή και σκληρών ναρκωτικών, μιας που θα πωλούνται στα περίπτερα όπως τα τσιγάρα.
Παιδεία
Αρχίσαμε τις οικονομίες από την παιδεία. Κάθε σωστό κράτος περιορίζει τα έξοδα της παιδείας τελευταία. Κάνουμε συμπτύξεις και συνενώσεις σχολείων, χωρίς καλή χωροταξική μελέτη. Τρανόβαλτο και Λιβαδερό απέχουν λίγο, αλλά τα χωρίζει ένας λάκκος, έτσι οι μαθητές θα πρέπει να πηγαίνουν στα Σέρβια και μετά να πάνε στο σχολείο. Τα παιδιά από το Δρυόβουνο, τον Πελεκάνο, το Καλονέρι, αντί να πηγαίνουν στην Εράτυρα πάνε στη Γαλατινή, διπλάσια απόσταση! Ποιος άχρηστος εγκέφαλος σκέφτηκε να κλείσει το ιστορικότερο γυμνάσιο της Δυτ. Μακεδονίας, το γυμνάσιο Τσοτυλίου! Κατασκευάστηκε το 1870, πριν 140 χρόνια, από Βοϊώτες της Κωνσταντινούπολης, την εποχή που δεν υπήρχε γυμνάσιο ούτε στην Κοζάνη και την Καστοριά. Φοίτησαν χιλιάδες Μακεδόνες Έλληνες και βγήκαν άξιοι επιστήμονες και μορφωμένοι επαγγελματίες, που γέμισαν την περιοχή. Έπρεπε το γυμνάσιο αυτό για καθαρώς ιστορικούς λόγους να διατηρηθεί, έστω και με λίγους μαθητές.
Τα ίδια προβλήματα υπάρχουν και στους άλλους τρεις νομούς μας.
Οικονομία μπορούσε να γίνει με το κλείσιμο όλων των μονοθέσιων και διθέσιων σχολείων, που δεν νομίζω ότι προσφέρουν σημαντική μόρφωση στα παιδάκια. Ακόμα σημαντική οικονομία μπορεί να γίνει με τα βιβλία. Να μη καταστρέφουν τα βιβλία οι μαθητές μόλις τελειώσουν την τάξη, μάλιστα με μια μανία πρωτοφανή, σαν να τους έκαναν μεγάλο κακό. Στο τέλος της χρονιάς να υποχρεούνται να τα παραδίνουν στο σχολείο καθαρά για να χρησιμοποιήσουν οι νέοι μαθητές της επόμενης τάξης. Διαφορετικά να υποχρεώνονται να τα πληρώνουν οι γονείς τους. Έξι χρόνια στο γυμνάσιο, από το 1934 μέχρι το 1940, μια φορά αγόρασα βιβλία. Τα πουλούσαμε στους μαθητές της μικρότερης τάξης και με τα χρήματα που παίρναμε αγοράζαμε τα βιβλία από τους μεγαλύτερους. Σπάνια παίρναμε καινούρια. Φροντίζαμε να τα διατηρούμε καθαρά. Αυτός ήταν ο λόγος που δεν είχα κανένα βιβλίο του γυμνασίου, εκτός από τα βιβλία της χημείας και της φυσικής που τα κρατούσα και αγόραζα καινούρια, διότι μου άρεζαν τα μαθήματα αυτά και τα ξαναδιάβαζα.
Με τη συνένωση των σχολείων, που εφέτος είναι της τάξεως του 5 έως 8%, γίνεται μια μικρή οικονομία, όχι όμως τόση που να σώσει την κατάσταση.
Η σκέψη μου πάει σε πονηρά μονοπάτια. Μετά δύο χρόνια θα συμπτυχθούν άλλα 10%. Μετά δύο χρόνια άλλα 10% και στα δέκα ή δεκαπέντε χρόνια θα κλείσουν τα μισά και παραπάνω. Τότε βέβαια θα γίνει σημαντική οικονομία, αλλά θα υποβαθμιστεί σημαντικότερα η γενική μόρφωση και θα υποβαθμισθούμε εκπαιδευτικά απόλυτα.
Καταλήγουμε έτσι στο πρόγραμμα των Ευρωπαίων, που μας θέλουν με χαμηλή μόρφωση, να μην είμαστε σε θέση να προβάλλουμε αντιρρήσεις στα κελεύσματά τους και να δουλεύουμε σαν σκλάβοι στα κτήματά τους και στα εργοστάσια που θα κάνουν. Συνέπεια θα είναι να κερδίζουν πολλά σε βάρος μας.
Γενικότερα στα θέματα της παιδείας και της εκπαίδευσής μας έχουμε τα μαύρα χάλια μας. Αυτό οφείλεται στο ότι κάθε υπουργός Παιδείας και κάθε κόμμα που αναλαμβάνει την εξουσία φιλοδοξεί να «σώσει» την παιδεία. Τα ανατρέπει όλα, τα καλά και τα άσχημα, κάνοντας στο τέλος ό,τι στραβό μπορεί να φαντασθεί κανένας και την «χαντακώνει». Τα θέματα της παιδείας πρέπει να μπούνε στο Σύνταγμα Να συμφωνηθεί από όλα τα κόμματα μια κατεύθυνση. Να μη μπορεί κανένας υπουργός ή κόμμα να κάνει αλλαγές παρά μόνο μετά δέκα χρόνια, πάλι με κοινή συμφωνία για να ενσωματωθούν νέες πρόοδοι και νέα επιτεύγματα.
Όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, μόνο στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση έχουμε αρκετά βελτιωμένη παροχή γνώσεων, σε σχέση με εκείνη που τελείωσα εγώ το 1935. Μαθαίνουν πάρα πολλά πράγματα τα παιδάκια. Το μόνο κακό που βλέπω είναι η διαστρέβλωση της ιστορίας μας που τα διδάσκουν τάχατε για να πάψουν τα μίση και οι εχθρότητες με τους γείτονές μας, ενώ αυτοί δεν κάνουν τίποτε το αντίστοιχο. Είμαστε πάντα πρωτοπόροι και αφελείς. Ακόμη προσπαθούν να εξαλείψουν και το Ορθόδοξο Χριστιανικό δόγμα που ακολουθούμε. Πάλι θα επανέλθω στο ότι και εδώ θέλουν να μας αφελληνίσουν.
Στη μέση και την ανώτατη παιδεία έχουμε τα μαύρα χάλια. Από τότε που έγιναν τα δεκαπενταμελή συμβούλια στα γυμνάσια και λύκεια και δόθηκε το δικαίωμα στους σπουδαστές ΑΕΙ και ΤΕΙ να συνδικαλίζονται, εξαφανίστηκε κάθε ίχνος πειθαρχίας και εύρυθμης λειτουργίας των σχολείων.
Για επουσιώδεις αιτίες κάνουν καταλήψεις των σχολείων και επιδίδονται σε τεράστιες καταστροφές στα θρανία, στα εποπτικά όργανα διδασκαλίας, ακόμη και στις κτιριακές εγκαταστάσεις, που για να αποκατασταθούν χρειάζονται σημαντικότατες δαπάνες. Αυτό δε γίνεται συστηματικά κάθε χρόνο. Χάνονται πάρα πολλές ώρες διδασκαλίας που δεν αναπληρώνονται, παρά τις απειλές του υπουργείου ότι θα γίνουν μαθήματα τα Σάββατα και στις διακοπές του Πάσχα.
Η ανωτάτη και ανωτέρα εκπαίδευση έχει τελείως αποδυναμωθεί και η μάθηση των σπουδαστών εναπόκειται στις προσπάθειες που κάνουν οι ίδιοι διαβάζοντας, όσοι είναι επιμελείς. Τα πτυχία που παίρνουν είναι υποβαθμισμένα και δεν αναγνωρίζονται από τα περισσότερα πανεπιστήμια του εξωτερικού. Ακόμη και του Μετσόβιου πολυτεχνείου, που προπολεμικά ήταν τέταρτο ή πέμπτο παγκοσμίως, έχει υποβαθμιστεί!
Για όλα αυτά και για το πώς καταντήσαμε εδώ που βρισκόμαστε, θα γράψω στο επόμενο άρθρο μου. Στο προηγούμενο άρθρο μου έγραφα ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα και γενικότερα η παιδεία μας, μετά από μερικά χρόνια θα έχει υποβαθμιστεί και θα φθάσουμε στα χάλια που είχαμε το 1955 με 1960. Έξι δημοτικά σχολεία, ένα γυμνάσιο – λύκειο, χωρίς ΤΕΙ και ΑΕΙ.
Το ίδιο θα γίνει και με τα νοσοκομεία, θα συμπτυχθούν, θα μειωθούν τα κρεβάτια και θα φθάσουμε στο επίπεδο του 1900-1910.
Γιατί όλα αυτά; Διότι δεν θα έχουμε χρήματα και δεν θα μπορεί το δημόσιο να πληρώσει τους γιατρούς, τους δασκάλους, το νοσηλευτικό προσωπικό, δηλαδή όσοι εργάζονται σ’ αυτά.
Για τον ίδιο λόγο μειώθηκαν οι αμοιβές των υπαλλήλων και των εργατών. Θέλουν οι «φίλοι» μας οι Ευρωπαίοι να έχουμε χαμηλούς μισθούς για να μπορούν να παράγουν διάφορα προϊόντα με όσο το δυνατόν χαμηλότερο κόστος και να κερδίζουν περισσότερα χρήματα από τις περιοχές που θα νοικιάσουν μακροχρόνια. Αυτή είναι η λεγόμενη παραχώρηση ή μίσθωση που υπάρχει στο μνημόνιο 1 και είναι ένας από τους όρους που έχουν επιβάλλει, σαν κάτι το απόλυτα απαράβατο. Θα έχουμε ημερομίσθια των 15 ευρώ και μισθούς των 370 ευρώ, όπως είναι στη Βουλγαρία και στη Ρουμανία. Θέλουν να μας βαλκανοποιήσουν απόλυτα. Πρόκειται για μια νέα μορφή αποικιών. Οικονομική κατοχή.
Μετά τη λήξη του Β’ παγκοσμίου πολέμου είχαμε τους Άγγλους και στη συνέχεια τους Αμερικανούς, που έκαναν ό,τι ήθελαν στη χώρα μας. Τώρα θα βάλουν πόδι και οι Γερμανοί. Θα γίνουμε οικονομική αποικία τους.
Μετά την καταστροφή που έγινε στην Ιαπωνία από το σεισμό, οι Γερμανοί αποφάσισαν να καταργήσουν τα 24 περίπου πυρηνικά εργοστάσια που έχουν. Η ηλεκτρική ενέργεια που χρειάζονται για τις βιομηχανίες τους θα αντικατασταθεί μερικώς μόνο από πετρέλαιο και υγραέριο. Θέλουν να κάνουν στην Ελλάδα θερμοηλεκτρικές εγκαταστάσεις με ανανεώσιμες πηγές, δηλαδή ήλιο και αέρα. Το ηλεκτρικό ρεύμα που θα παράγεται από αυτές τις εγκαταστάσεις θα το μεταφέρουν με υποθαλάσσιους αγωγούς στη Γερμανία. Σ’ εμάς δεν θα αφήνουν παρά ελάχιστες ποσότητες. Θέλουν δε το κόστος αυτών των εγκαταστάσεων να είναι το δυνατόν μικρότερο. Θέλουν ακόμη να συνάψουν μακροχρόνιες μισθώσεις για τουριστικές εγκαταστάσεις, όπως και εγκαταστάσεις για άντληση πετρελαίου και υγραερίου. Ακόμη, μεταλλεία για εξόρυξη χρυσού, αργύρου, νικελίου κλπ.
Αυτός είναι ο λόγος που μας δάνειζαν και θα εξακολουθήσουν να μας δανείζουν. Δεν θα μας διώξουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε από το ευρώ.
Ο κ. Παπακωνσταντίνου και ο πρωθυπουργός μας δεν αξιοποίησαν αυτές τις δυνατότητές μας και δεν συζήτησαν με απαιτήσεις, απλώς δέχθηκαν ό,τι και όσα τους πρότειναν. Τώρα που ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να παραδίδουμε ό,τι είχαμε υπογράψει, βλέπουν τα λάθη τους αλλά δεν μπορούν να κάνουν πίσω. Ζητούν συναίνεση και από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, κυρίως της ΝΔ. Όταν έκαναν τις όποιες συμφωνίες δεν ζήτησαν τη γνώμη της ΝΔ και έτσι φθάσαμε εδώ.
Ζητούν από τη ΝΔ να συναινέσει. Σε αρκετά σημεία, όπως το εκπαιδευτικό νομοσχέδιο, συμφώνησε και το ψήφισε, στις συμφωνίες όμως τις οικονομικές, που απέτυχαν να τις εφαρμόσουν, έχω τη γνώμη ότι δεν πρέπει να συναινέσει.
Αναφέρω σαν κακό παράδειγμα την κυβέρνηση του Λαϊκού κόμματος – Φιλελευθέρων (1947), αρχηγός του Λαϊκού ήταν ο Κωνσταντίνος Τσαλδάρης με 190 περίπου βουλευτές και του κόμματος των Φιλελευθέρων αρχηγός ήταν ο Θεμιστοκλής Σοφούλης. Το 1947 τη συγκυβέρνηση αυτή την επέβαλαν οι Άγγλοι, που τότε ήταν οι επικυρίαρχοί μας.
Αυτό διότι είχε αρχίσει ο δεύτερος γύρος των ανταρτών, και με το Λαϊκό κόμμα στην εξουσία, μεγάλο μέρος των κεντρώων πολιτών είχε αρχίσει να στρέφεται αριστερότερα, προς τους αντάρτες. Μετά από λίγο καιρό, επειδή οι Άγγλοι δεν είχαν καθόλου καλά οικονομικά, μας παρέδωσαν στην Αμερική. Νικήσαμε τους αντάρτες αλλά βάλαμε στο κεφάλι μας τους Αμερικανούς, που μας έκαναν ό,τι ήθελαν. Ήμασταν σαν αποικία.
Παρομοιάζω τη σημερινή κατάσταση με εκείνη του 1947 και σκέφτομαι ότι αν δεχθούμε όλες τις απαιτήσεις των Γερμανών θα τους βάλουμε και αυτούς συγκυρίαρχους και επικυρίαρχους. Έτσι θα έχουμε δύο αφεντικά. Μαζί όμως με τους Γερμανούς θα έλθουν και οι Ολλανδοί, οι Δανοί, οι Φιλανδοί, ακόμα και οι Σλοβάκοι.
Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει τη λογική των απόψεών μου αυτών;
Για να μας δώσουν οι Φιλανδοί κάποια δις θα μας ζητήσουν για εγγύηση, αν δεν τα εξοφλήσουμε και δεν πληρώσουμε τους τόκους στο χρόνο που έχει συμφωνηθεί, κάποιο νησί ή το δεύτερο πόδι της Χαλκιδικής κλπ.
Το όλο ζήτημα αποκτά μια ιδιαίτερη σοβαρότητα, διότι θα χάσουμε την κυριαρχία πολλών τμημάτων της πατρίδας μας. Δεδομένου ότι θα έχουμε μειωμένα έσοδα από τη φορολογία, διότι οι μισθοί θα είναι μικροί, το εμπόριο μειωμένο, η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων θα έχει πέσει σε χαμηλά επίπεδα, εύκολα γίνεται κατανοητό ότι σχεδόν ποτέ δεν θα μπορέσουμε να εξοφλήσουμε τα παλαιά χρέη και τα νέα, θα μας πάρουν στο τέλος όλη την πατρίδα μας.
Για όλους αυτούς τους λόγους η αντιπολίτευση θα πρέπει να επαναδιαπραγματευθεί τους οικονομικούς όρους. Θα πρέπει να αφαιρέσουν όλους τους παράνομους και υπερβολικούς τόκους σε ποσοστό πάνω από 50%. Να γίνει το περίφημο «κούρεμα», που τόσο φοβούνται οι δανειστές μας. Τα επιτόκια να είναι κάτω από το 3%. Να διαπραγματευτούμε την παραχώρηση εδαφών για εκμετάλλευση με όρους σχετικά ευνοϊκούς για τη χώρα μας, ως προς το ύψος της τιμής ενοικίασης και το χρόνο που θα διαρκέσει αυτός.
Όλα αυτά και ίσως και άλλα δεν θα τα δεχθούν οι Ευρωπαίοι, θα μας πιέσουν, θα μας απειλήσουν, ότι θα μας διώξουν από την Ε.Ε. Θα μας κόψουν τις δόσεις των δανείων, αλλά στο τέλος θα δεχθούν τις θέσεις μας, διότι θα είναι καταστροφική για την Ευρώπη και το ευρώ η αποχώρησή μας από αυτήν. Εκτός αν έχουν αποφασίσει, όπως διαδίδεται, να την περιορίσουν σε μερικά κράτη που είναι οικονομικά καλά. Τότε όμως εμείς πάλι από έξω θα είμαστε. Διαφορετικά θα μας κόψουν τα δάνεια, από τα οποία κερδίζουν πολλά. Εμείς θα υποφέρουμε για ένα διάστημα. Έχουμε περάσει πολλά τέτοια (γερμανο-ιταλική κατοχή, πείνα, επαναστάσεις, εμφυλίους, δικτατορίες) και τι πάθαμε στο τέλος; Όλα πέρασαν και νάμαστε πάλι όρθιοι. Είμαστε λαός που αντέχουμε. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε και σε άσχημες καταστάσεις. Στα 89 χρόνια που ζω τα πέρασα όλα αυτά.
Με τις συνεχείς υποχωρήσεις και παρακάλια δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα «θηρία» της Ευρώπης. Κάποτε θα πρέπει να δείξουμε δυναμισμό με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Βέβαια θα υποφέρουμε, όπως έγραψα πιο πάνω, διαφορετικά με αργά βήματα θα οδηγηθούμε στην πτώχευση και στον αργό θάνατο. Με δεδομένο ότι δεν συμφέρει στην Ευρώπη να φύγουμε ή να μας διώξουν, θα αναγκασθούν να μας χαρίσουν πάνω από τα μισά, που δήθεν τους χρωστούμε και που είναι τα πανωτόκια που μας έβαλαν.
Η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου καθυστέρησε να εφαρμόσει τα μέτρα που νομοθέτησε, τα οποία ήταν καλά, και τώρα τρέχει και δε φτάνει. Η όλη κατάσταση έχει ξεφύγει από τα χέρια της και πρέπει να σκεφθεί τι θα κάνει από εδώ και πέρα.
Με την προϋπόθεση ότι θα επιτραπεί ελεύθερα ο τζόγος με τα «φρουτάκια» και επίσης θα αποποινικοποιηθεί η χρήση των ελαφρών ναρκωτικών ουσιών, θα εξιστορήσω μια περίπτωση, που ίσως να αποτελεί τον κανόνα στην καθ’ ημέρα ζωή των Ελλήνων.
Το Σάββατο θα πληρωθεί ο εργάτης τα ημερομίσθια των έξι ημερών (6Χ15=90 ευρώ). Θα σκεφθεί ότι τα χρήματα αυτά δεν τον φθάνουν. Δίπλα από τη δουλειά του είναι ένα μαγαζί με «φρουτάκια». Μπαίνει μέσα, παίζει και κατά διαβολική σύμπτωση κερδίζει άλλα τόσα. Τα τυχερά παιχνίδια, από τα «φρουτάκια» μέχρι τα καζίνο, τον παίκτη που παίζει για πρώτη φορά τον ευνοούν και τον δίνουν κέρδη για να τον κάνουν οπαδό τους. Αυτό το γνωρίζουν όλοι οι παίκτες.
Χαρούμενος πάει στο σπίτι έχοντας καλύψει τις ανάγκες της οικογένειας. Το άλλο Σάββατο επίσης κερδίζει λιγότερα, αλλά το τρίτο και τέταρτο χάνει και τα χρήματα των ημερομισθίων. Του μένουν δέκα ευρώ. Δίπλα είναι και ένα περίπτερο που πουλάει χασίς. Στενοχωρημένος αγοράζει μια δόση και την καπνίζει. Αισθάνεται ωραία. Έτσι γίνεται και ναρκομανής. Όλοι οι Έλληνες θα γίνουμε στο τέλος χαρτοπαίκτες και ναρκομανείς και έτσι… θα φθάσουμε στην τραγική εικόνα της διάλυσης ενός έθνους!
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
