Πέρασαν 55 χρόνια από την δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967 και από τους πολιτικούς μας ακούσαμε κούφια λόγια, εύκολους αφορισμούς και προσπάθεια να εμφανιστούν ως «θεματοφύλακες της δημοκρατίας» άνθρωποι – είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση – που έχουν αποδεχτεί και υπηρετούν την πολύ σκληρή δικτατορία της παγκοσμιοποίησης. Μια ολοκληρωτικού τύπου και απάνθρωπη δικτατορία, την χειρότερη που γνώρισε ο κόσμος. Μια ψευτοδημοκρατία με την ανοχή των πολιτών, όπου η ουσιαστική εξουσία ασκείται από αφεντικά εκτός συνόρων. Οι δικτάτορες αυτοί είναι σκληροί τραπεζίτες, που ελέγχουν τις τράπεζες και οδηγούν στην χειρότερη οικονομική εξαθλίωση. Μια «δημοκρατία» που τις αποφάσεις παίρνουν η Ουάσιγκτον, το Λονδίνο, το Βερολίνο και τα μικρά κράτη απλώς εκτελούν τις αποφάσεις τους!
Είναι δε χειρότερη, γιατί δεν λέει το πραγματικό της όνομα. Καλύπτεται με την ευρωπαϊκή προβιά και χρησιμοποιεί κοινοβουλευτικό ψευδώνυμο. Κανόνες ζωής, οικονομία, πολιτική κατεύθυνση και «συμμαχίες», όλα μεθοδεύονται από ξένα κέντρα. Το μοναδικό νόμισμα στην ΕΕ, το ευρώ, ελέγχει και κατευθύνει την οικονομία και την εθνική ανεξαρτησία. Όλα υπό τον έλεγχο του ιερατείου των Βρυξελλών. Οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες ελέγχονται πλήρως και απόλυτα από ΕΕ (Βρυξέλλες) και ΝΑΤΟ (ΗΠΑ)!
Μια εκσυγχρονισμένη δικτατορία της παγκοσμιοποίησης και τώρα ακόμα πιο σκληρή με τα πυρομαχικά του covid και που δεν ξέρουμε πόσο θα διαρκέσει. Αυτό το τελευταίο είναι που προκαλεί περισσότερους φόβους.
Κι όμως, οι υπεύθυνοι του σημερινού δημοκρατικού μορφώματος εξακολουθούν να το ονομάζουν «Ελληνική Δημοκρατία». Τη δημοκρατία της αρπαχτής, της λεηλασίας του δημοσίου πλούτου, της χρεοκοπίας και των μνημονίων 2009-2019. Της δημοκρατίας που νομιμοποίησε την μίζα με το νόμο «περί ευθύνης υπουργών», των «κολλητών», των δανεικών, των χρεοκοπημένων κομμάτων, της ανασφάλειας και της εγκληματικότητας, του εξευτελισμού των ηθών, των αρχών και των ιδεών!
Κάποτε στην πολιτική έμπαιναν ευκατάστατοι και πέθαιναν φτωχοί, κηδευμένοι με δημόσια δαπάνη! Το οξύμωρο της σημερινής δημοκρατίας είναι πως τώρα κηδεύονται δημοσία δαπάνη όλοι εκείνοι που κατέκλεψαν το δημόσιο ταμείο!
Επειδή η δημοκρατία έχει την ρίζα της στην «Αθηναϊκή Δημοκρατία», ας δούμε τι εννοούσαν όταν έλεγαν ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Είχαν προβλέψει και το θεσμό του οστρακισμού, μια ιδέα που γεννήθηκε για να διατηρηθεί η δημοκρατία και να μην δώσει την ευκαιρία σε κάθε επίδοξο τύραννο. Όταν κάποιος πολίτης αποκτούσε μεγάλη πολιτική δύναμη και γινόταν επικίνδυνος για την ίδια τη λειτουργία του πολιτεύματος, τότε υπήρχε η τιμωρία του οστρακισμού – εξοστρακισμού! Την εξορία δηλαδή για 10 έτη! Να γιατί τότε δεν υπήρχαν οικονομικά και πολιτικά τζάκια.
Έχει όμως σημασία να δούμε τι απαιτούσε ο νόμος για να γίνει κάποιος βουλευτής στην αρχαία Αθήνα. Είναι ο κανόνας της δημοκρατίας και αμέσως καταλαβαίνουμε το μεγαλείο της Αθηναϊκής Δημοκρατίας.
Είναι οι νόμοι του Σόλωνα, το Ελληνικό Δίκαιο που ίσχυε κατά τον 5ο π.Χ. αιώνα και λάμπρυνε την Αθηναϊκή Δημοκρατία. Ο νόμος απαιτούσε τα εξής, για όποιον πολίτη ήθελε να γίνει βουλευτής:
1. Να είναι Αθηναίος πολίτης
2. Να κατέχει την Ελληνική θρησκεία και παιδεία (όμαιμον, ομότροπον, ομόθρησκον)
3. Να μην είναι κίναιδος
4. Να καταγραφεί όλη η περιουσία του, μέχρι και τα σανδάλια που φορούσε, καθώς και η οικογενειακή του περιουσία.
Εάν τηρούνταν όλα αυτά, τότε μπορούσε να γίνει βουλευτής. Οι νόμοι που εισηγούνταν στην Εκκλησία του Δήμου για ψήφιση ήταν ονομαστικοί, δηλαδή έφεραν το όνομα του προτείνοντος. Ο προτείνων κάποιον νόμο πρέπει να είναι πολύ προσεχτικός. Έπρεπε να έχει εξετάσει εάν υπήρχε άλλος προγενέστερος νόμος που ρύθμιζε το θέμα με τρόπο διαφορετικό (έπρεπε να αναφέρει), αλλά ήταν και υπεύθυνος για τα αποτελέσματα του προτεινόμενου νόμου.
Έτσι, αν ο νόμος που πρότεινε αποδεικνυόταν οικονομικά ζημιογόνος για την Αθήνα, του κατάσχονταν η περιουσία του για το ποσό που ζημιώθηκε οικονομικά η Αθήνα. Εάν δεν έφτανε η περιουσία του, τότε το ανεξόφλητο υπόλοιπο, υποχρεωνόταν να το εξοφλήσει δουλεύοντας σε δημόσια έργα!
Αν ο νόμος που πρότεινε και ψηφιζόταν ζημίωνε ηθικά την Αθήνα, η ποινή ήταν ΑΥΘΗΜΕΡΟΝ ΤΕΛΕΥΘΗΣΑΤΩ!
Αν μιλάμε για Δημοκρατία χωρίς τζάκια και δημοκρατικό μόρφωμα της λεηλασίας του δημοσίου πλούτου…
