Μοιάζει σαν να μην πέρασε ούτε μέρα από την 5η Σεπτεμβρίου 2024 που ο Περιφερειάρχης μου απαντούσε στα πλαίσια της Λογοδοσίας της Περιφερειακής Αρχής, τόσο για το ρόλο του όσο και για την πορεία των διαπραγματεύσεων στη Συμφωνία για τις Τηλεθερμάνσεις.
Αποδεικνύεται πλέον ξεκάθαρα ό,τι δεν ήταν απλά ο συντονιστής αυτής της διαδικασίας με δεδομένο ότι συνυπογράφει το κείμενο αλλά εταίρος και ουσιαστικός διαμορφωτής της, που δεσμεύεται για την τήρησή της με την υπογραφή του.
Και επειδή ακούστηκαν πολλά όλες τις προηγούμενες μέρες καλό είναι να ξεκαθαρίζουμε επιτέλους ότι κρίνεται πλέον και αυτός για τα συμφωνηθέντα, όπως κρίνεται και η Συμφωνία για το τελικό της περιεχόμενο .
Γιατί όλοι ήξεραν ότι Συμφωνία θα υπάρξει, άρα δεν δικαιούται να επικαλείται κανείς, ούτε να αφήνει να εννοηθεί, ότι μια κακή συμφωνία είναι καλύτερη από μία μη συμφωνία . Αν ήταν έτσι τότε ποια η ανάγκη και ποια η επιτυχία της διαρκούς βελτίωσής της, όπως επικαλείται ο κ. Περιφερειάρχης;
Στην ουσία:
Η Συμφωνία που κληθήκαμε να εγκρίνουμε είναι μια κακή συμφωνία. Δεν μένω στην οικονομική της διάσταση, ειπώθηκαν πολλά. Είναι μια κακή συμφωνία γιατί κατάφερε στη συνείδηση των πολιτών, να διχάσει δύο Δήμους και δύο Δημοτικές Επιχειρήσεις : Κοζάνη εναντίον Πτολεμαΐδας, ΔΕΥΑΚ εναντίον ΔΕΤΗΠ.
Είναι κακή, γιατί δίχασε τους πολίτες μέσα στους ίδιους τους Δήμους τους : οι κάτοικοι των χωριών, χρήστες του πετρελαίου και των ακριβότερων μέσων θέρμανσης , μέσω των ανταποδοτικών ΑΠΕ και της μείωσης του επιδόματος θέρμανσης, καλούνται να σώσουν τους
««προνομιούχους»» για χρόνια χρήστες των Τηλεθερμάνσεων
Είναι κακή γιατί αυξάνει τον κίνδυνο να ζούνε οι πολίτες σε φτωχοποιημένους Δήμους ,καθώς περιλαμβάνει τον προκλητικό όρο της παρακράτησης των ΚΑΠ , των κρατικών δηλαδή πόρων για τη λειτουργία των δήμων. Οικονομικά στραγγαλισμένος δήμος δυστυχώς σημαίνει περιορισμένες υπηρεσίες στους πολίτες.
Είναι κακή, γιατί δεν σεβάστηκε την απόφαση για διεκδίκηση και εξεύρεση πολιτικής λύσης στις οφειλές από CO2 , (όπως έγινε με το αίτημα για την ρήτρα αναπροσαρμογής που διεκδικήθηκε σε επίπεδο Ένωσης ΔΕΥΑ της Χώρας). Σε κάποιες περιπτώσεις μόνο με πολιτική λύση διασφαλίζεται η βιωσιμότητα των Δημοτικών Επιχειρήσεων και όχι με διακανονισμούς.
Όχι, δεν είναι κακοπληρωτές αυτοί που θεωρούν άδικο να χρεωθούν ρύπους (γιατί αυτό και μόνο είναι το χρέος τους), σε μια περιοχή που εφάρμοσε την κορυφαία περιβαλλοντική υποδομή , αυτή της Τηλεθέρμανσης, με έντονο και μετρήσιμο το αποτύπωμα στην ποιότητα του αέρα και του περιβάλλοντος γενικότερα.
Ούτε αυτοί που θεώρησαν φερέγγυο το κράτος που με νόμο (Ν.4951/2022) δεσμεύτηκε να καλύψει τα χρέη από τη χρήση ηλεκτρολεβήτων και δεν το έπραξε. Αντίθετα, επέτρεψε να θεωρούνται ληξιπρόθεσμα αυτά τα χρέη της επιχείρησης, επιτρέποντας τα εξώδικα και τελικά τον εκβιασμό , καθώς όταν χρωστάς βρίσκεσαι με την πλάτη στον τοίχο.
Είναι κακή, γιατί είναι μία εκβιαστική συμφωνία : προκύπτει από όσα λένε και κυρίως όσα δεν λένε οι συμβαλλόμενοι της περιοχής μας: Μηδέν χρόνος, αναγκαστική αποδοχή, συμβιβασμός. Εξάλλου αυτό ακριβώς δεν είναι και ο ορισμός του εκβιασμού;
Είναι κακή, γιατί επιτρέπει την πλειοδοσία ευαισθησίας στις πλάτες των καταναλωτών, που μέσα Οκτώβρη, εκ των πραγμάτων προτάσσουν την ανάγκη να έχουν θέρμανση
Είναι τέλος μια κακή Συμφωνία γιατί δεν διαπραγματεύτηκε σε τίποτε, το μεγάλο ζητούμενο για την περιοχή : την απεξάρτησή μας από την Επιχείρηση Ηλεκτρισμού . Η ΔΕΗ δεν έχει πλέον το δημόσιο χαρακτήρα που ξέραμε, ούτε την κοινωνική αναφορά που είχε στον τόπο μας. Είναι μία μεγάλη και πρωτοπόρα επιχείρηση, αλλά χωρίς το κοινωνικό αποτύπωμα που γνωρίζαμε.
Στη νέα συμφωνία εξακολουθούμε να είμαστε δέσμιοι δύο μεταβλητών : της ΔΕΗ και του Φυσικού Αερίου. Πρέπει να ξεφύγουμε και από τα δύο για πολύ προφανείς λόγους. Η εξίσωση αυτή δεν μπορεί να λειτουργήσει υπέρ μας . Δυστυχώς, και αυτό πρέπει να το καταλάβουμε.
‘Όλος αυτός ο εκβιασμός, το «συμφωνείτε μαζί μας αλλιώς θα υποστείτε τις συνέπειες», καθώς και το απαράδεκτο κείμενο επιβάλλουν να επανακαθορίσουμε τη στάση μας απέναντι στη ΔΕΗ άμεσα, και να πορευτούμε ανεξάρτητα πλέον από αυτή. Δεν έχει νόημα να ζητάμε το αντίστροφο.
Το ζήτημα είναι πρωτίστως πολιτικό, πρέπει να μπορούμε μόνοι μας να καλύπτουμε τις ηλεκτρικές μας ανάγκες γι’ αυτό και θεωρώ μονόδρομο τη διεκδίκηση και παραχώρηση του απαραίτητου ηλεκτρικού χώρου που χρειαζόμαστε για τις ανάγκες μας.
Σε μια Περιφέρεια που μόνο δίκαιη δεν είναι η πορεία που της χαράξανε, ας μας αναγνωρίσουν το δικαίωμα να διεκδικούμε εκείνες τις λύσεις που δικαιούμαστε ως περιοχή, λύσεις που είναι δίκαιες, πράσινες, βιώσιμες, και δεν επιβαρύνουν τους πολίτες της Περιφέρειας συνολικά .
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
