ΕΠΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΩ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ.
Στο χωριό Παλαιογράτσανο Βελβεντού-Κοζάνης, έχει ιδρυθεί από χρόνια ένα μοναστήρι σε ιδιόκτητο χώρο της οικογένειας Μύρου στο όνομα του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως ή Νεκταρίου Αιγίνης Θαυματουργού, ηγουμενεύοντος του Αρχιμανδρίτη Αυγουστίνου Μύρου. Πολύ συμβολικό το Όνομα του Αγίου ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ στο Ναό του Μοναστηριού.
Όπως κάθε χρόνο και φέτος γιορτάστηκε πανηγυρικά η μνήμη του Αγίου την 9ην Νοεμβρίου . Την παραμονή τελέστηκε εσπερινός και ανήμερα Θεία λειτουργία, με πάρα πολλούς προσκυνητές που είχαν πάει με λεωφορεία από την Κοζάνη και στον εσπερινό και ανήμερα καθώς και από το Βελβεντό και από την γύρω περιοχή. Παραβρεθήκαμε κι εμείς στη Θεία λειτουργία. ο Αρχιμανδρίτης Αυγουστίνος κήρυξε τον Θείο λόγο , αναφερόμενος στον Άγιο Νεκτάριο στην ιερατική διαδρομή του και στα θαύματά του. Στο τέλος προσφέρθηκαν και κεράσματα στους προσκυνητές και αναχώρησαν έχοντας την ευλογία του Αγίου Νεκταρίου. Πολύ ταχτικά ανεβαίνουν στο μοναστήρι άνδρες και γυναίκες για να εξομολογηθούν από το πατέρα Αυγουστίνο και να μεταλάβουν τη Θεία μετάληψη .Είναι ένα μοναστήρι που το ευλαβούνται οι πιστοί Χριστιανοί και αισθάνονται ψυχική αγαλλίαση και δύναμη στα προβλήματα της ζωής τους. Αυτή η Χριστιανική ατμόσφαιρα που επικρατεί στο μοναστήρι και προσελκύει τους ανθρώπους να προσκυνήσουν είναι θεόπνευστο έργο του σεμνού και ταπεινού πατέρα Αυγουστίνου, ενός μορφωμένου Ιερωμένου με σπουδές στη Θεολογία και στη Φιλολογία καθώς και σπουδές στην Αγγλία , Μάστερ στη Θεολογία και Ντοκτορά από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης .
Ο Άγιος Νεκτάριος έλεγε ψάχνει έναν τόπο να ιδρύσει ένα μοναστήρι για το τέλος της ζωής του , έναν «Εκκλησιαστικό Παρθενώνα» το ονόμαζε το μοναστήρι που θα μόναζε. Και εμείς το μοναστήρι του Παλαιογράτσανου Αγίου Νεκταρίου, μπορούμε να το ονομάσουμε κατά τα λεγόμενα του Αγίου Νεκταρίου «Μοναστηριακό Παρθενώνα». Με τη Θρησκευτική του έννοια. Η θέση του μοναστηριού που βρίσκεται στις παρυφές των Πιερίων , είναι επιβλητική. Έχει μεγάλο ορίζοντα και αγναντεύει όλη την περιοχή. Όρη και οροσειρές , Καμβούνια, Βούρινο, Άσκιο, Βέρμιο, κοιλάδα Αλιάκμονος και λίμνη πολυφύτου. Μία πανοραματική εικόνα. Που εκπέμπει το «Φώς το Αληθινόν»
Είναι κατασκευασμένο με πολύ μεράκι και προσωπική εργασία του π. Αυγουστίνου μαζί με τους συνεργάτες του . Έχει υπόγειο με μεγάλη βιβλιοθήκη, του προσφέραμε και εμείς τα Βιβλία μας. Στον Αύλειο χώρο είναι ο Ναός του Αγίου Νεκταρίου και ο επισκέπτης νιώθει τη θρησκευτική ατμόσφαιρα, το όμορφο περιβάλλον, την ηρεμία, ωσάν να βρίσκεται στον Αμπελώνα του Κυρίου . Το έχουμε επισκεφθεί πολλές φορές και αισθανθήκαμε το μεγαλείο του Δημιουργού και της Ορθοδοξίας, ώστε δικαίως να το ονομάζουμε «Εκκλησιαστικό Παρθενώνα» κατά τη Θεϊκή έμπνευση του Αγίου Νεκταρίου.
Θα αναφερθώ συνοπτικά και στην ιερατική διαδρομή του Αγίου Νεκταρίου. Που δεν απέφυγε κι αυτός τις συκοφαντίες, του περιβάλλοντος του πατριαρχείου της Αλεξανδρείας. Νομίζω χρειάζεται να αναφερθώ στην ιερατική του διακονία .
Γεννήθηκε στη Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης το 1846, από γονείς φτωχούς, Τα πρώτα μαθήματα τα πήρε στη Κωνσταντινούπολη εργαζόμενος σε ηλικία 13 ετών στη συνέχεια σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη και ακολούθως στη Θεολογική σχολή Αθηνών αποφοίτησε το έτος 1885 . Πήγε στο Πατριαρχείο της Αλεξανδρείας , όπου τοποθετήθηκε γραμματέας του Πατριαρχείου. Ήταν περίφημος ιεροκήρυκας , σύντομα έγινε Μητροπολίτης Πενταπόλεως το 1889. Ο Πατριάρχης Σωφρόνιος τον προόριζε για διάδοχό του, ένας πιστός άνθρωπος του Πατριαρχείου. Αυτό προκάλεσε τον φθόνο των εκεί Ιερωμένων, για να διευκολύνει τον Πατριάρχη ο Άγιος Νεκτάριος, εγκατέλειψε τη θέση του και επέστρεψε στην Αθήνα . Ήταν σεμνός ολιγαρκής και ασκητής , ουδέποτε ενδιαφέρθηκε για την προβολή του. Με την πίστη, τις ικανότητές του και τον Θείο λόγο που διεκήρυσσε με παρρησία, ήταν αποδεκτός απ’ όλους. Ώστε όταν επέστρεψε στην Αθήνα διορίστηκε διευθυντής στη Ριζάρειο σχολή το 1894. Το έργο του στη σχολή ήταν οργανωτικό, εκπαιδευτικό, παιδαγωγικό και συγγραφικό. Οργάνωσε τη σχολή στα πρότυπα του εκκλησιαστικού Ορθόδοξου τρόπου με παιδαγωγική σκέψη, που συνέβαλε πολύ στην αναμόρφωση της σχολής, ώστε οι απόφοιτοι να είναι άριστοι Θεολόγοι και παιδαγωγοί. Το έργο του στη σχολή ήταν πολύ μεγάλο. Παρέμεινε 14 χρόνια, αποχώρησε λόγω υγείας και γήρατος το 1908. Ήθελε τα τελευταία χρόνια της ζωής του να τα περάσει σε μοναστήρι, έτσι βρέθηκε στην Αίγινα ,όπου ίδρυσε μοναστήρι. Και το έργο του είχε χαρακτήρα ποιμαντικό , λειτουργικό , λατρευτικό, εξομολογητικό, παρηγορητικό. Θεράπευσε έναν δαιμονισμένο στην Αίγινα και αμέσως έγινε λαοφιλής. Να σημειωθεί ότι ήταν πάμπτωχος. Το 1920 εισήχθη στο Αρεταίειο Νοσοκομείο όπου και εκοιμήθη την 1η Οκτωβρίου. Και εκεί έκανε θαύματα , θεράπευσε έναν ασθενή που ήταν μαζί στο νοσοκομείο. Σήμερα το δωμάτιο αυτό έχει μετατραπεί σε Ναό και κοσμείτε από εικόνες του Αγίου Νεκταρίου και τάματα πιστών για ανάρρωση των ανθρώπων τους που νοσηλεύονται στην κλινική.
Η ανακήρυξη του σε Άγιο, έγινε το Απρίλιο του 1961 από τον μακαριστό Κυρού Αθηναγόρα Πατριάρχη του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.
Να έχουμε την ευλογία του και την προστασία του. Εμείς θα προσκυνούμε την Αγιοσύνη του, στο μοναστήρι του π. Αυγουστίνου, ως γνωστό πήγαινε πολλής κόσμος στο μοναστήρι να εξομολογηθεί και να πάρει την Ευλογία του π. Αυγουστίνου. Τώρα θα ανάβουμε κερί στη μνήμη του.
Τέλος να αναφέρω και ένα γεγονός που ευχαρίστησε πάρα πολύ τον π. Αυγουστίνο. Την 15η Αυγούστου του 2015, πήγα με δυο καθηγητές του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης Αυστραλίας, στο Μοναστήρι, για να συναντήσουν τον π. Αυγουστίνο, οποίος είχε πάει στην Αυστραλία το 1985 προσκαλεσμένος από το ίδρυμα «Άγιος Ιωάννης» που διατηρούσε και λειτουργούσε σχολείο για τα Ελληνόπουλα της Αυστραλίας. Έμεινε ένα χρόνο μέχρι το 1986, τότε ήταν ακόμη Λαϊκός, και δίδασκε στο Κολέγιο « Άγιος Ιωάννης»., το οποίο είχε ιδρύσει ο φωτισμένος Αρχιμανδρίτης Κορτέσης , συνεργάτης του μακαριστού κυρού μητροπολίτου Καντιώτη. Ο Αυγουστίνος Φιλόλογος και Θεολόγος έκανε και ομιλίες Θεολογικού περιεχομένου στους μαθητές, στους ομογενείς και στο Ναό του ιδρύματος, καθώς και στο γηροκομείο του Ιδρύματος, όπου διέμειναν από τους πρώτους μετανάστες Έλληνες στην Αυστραλία. Το Ίδρυμα είχε μεγάλη λειτουργικότητα : Κοινότητα, απογευματινό σχολείο , ημερήσιο Κολέγιο, Εκκλησία, γηροκομείο, Ιερά Μονή ακόμη και πολιτιστικό κέντρο,. Διευθυντής ήταν ο καθηγητής Παναγιώτης Λιβεριάδης φιλόλογος από Πτολεμαϊδα. Το Κολέγιο «Άγιος Ιωάννης» του ιδρύματος, ήταν το αρχαιότερο και μεγαλύτερο σε αριθμό μαθητών ημερήσιο σχολείο της Ομογένειας στην Αυστραλία. Η προσφορά του στον Ελληνισμό της Αυστραλίας με τα πολλά έργα που δημιούργησε Ο Ιερόθεος Κουρτέσης εκφράζουν το Ελληνικού πνεύμα , την Ορθοδοξία και τον Πολιτισμό. Το είχα επισκεφθεί , με εντυπωσίασε, η καθαριότητα, η τάξη και η σεμνότητα των μαθητών, ήσαν ομοιόμορφα ντυμένοι και είχε μαθητές από το Δημοτικό σχολείο μέχρι το Λύκειο. Υπάρχουν φωτογραφίες .
Στην αναμνηστική φωτογραφία από την επίσκεψη στο μοναστήρι την 15-8-2015 των Αυστραλών-Ελλήνων. Είναι από αριστερά ο Διευθυντής του ιδρύματος «ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ» Παναγιώτης Λιβεριάδης, φιλόλογος, η γυναίκα του Τασία ποιήτρια, ο καθηγητής Τάσος Τάμις στο Πανεπιστήμιο Λα-Τροπ της Μελβούρνης, από τη Θεσσαλονίκη, ο π. Αυγουστίνος , η γυναίκα του Τάμι Πόπη, καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο της Μελβούρνης, με καταγωγή από την Εράτυρα Κοζάνης και ο Γιάννης Κορκάς που συνόδευε τους φίλους του από τη Μελβούρνη της Αυστραλίας. Ο π. Αυγουστίνος τους ξενάγησε στο μοναστήρι , στη βιβλιοθήκη και στους άλλους χώρους του μοναστηριού , αφού προηγουμένως προσκύνησαν στο Ναό του Αγίου Νεκταρίου. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη στον αύλειο χώρο του μοναστηριού που έχει πανοραματική θέα της περιοχής.
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
