Το δημοτικό «Σαράντα παλικάρια» είναι ένα ακόμα πλαστό τραγούδι τού ΄21., που δέν έχει σχέση με ηρωισμούς και εθνικούς αγώνες, όπως ψευδώς διδάσκεται στα σχολεία. Πρόκειται γιά παραδοσιακό Μικρασιάτικο άσμα τού Κοντζέ τής Μικράς Ασίας, το οποίο χορεύεται ως χασάπικο και γράφτηκε δεκαετίες μετά το 1821.
Επιπλέον, τα «παλικάρια» δέν ξεκίνησαν από τη Λειβαδιά τής Βοιωτίας ούτε πήγαιναν γιά την Τριπολιτσά (που απέχουν σχεδόν 300 χιλιόμετρα), αλλά γιά την Τροποκκλησιά. Ήπιαν, μέθυσαν και τους φυλάκισαν. Ο γέρος όμως, που είχαν συναντήσει, μεσολάβησε στον Πασσά, ο οποίος έδωσε εντολή στον «αράπη» δεσμοφύλακα να τους ελευθερώσει.
Ο νομός Κοντζέ Ελί έχει πρωτεύουσα το Ιζμίτ (Νικομήδεια), που βρίσκεται ανατολικά τής Προποντίδας. Στην ίδια περιοχή βρίσκεται η γενέτειρα τού Μουσικού και Φιλόλογου, Γεώργιου Παχτίκου (1869‐1916) το Ορτάκιοϊ τής Βιθυνίας. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Δημοσίευσε πολλά άρθρα του σε περιοδικά και εφημερίδες για την αρχαία ελληνική, τη βυζαντινή και τη σύγχρονη ελληνική μουσική και ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την συλλογή δημοτικών τραγουδιών. Mελοποίησε επίσης και χορικά του Σοφοκλή και του Ευριπίδη. Το 1912 ίδρυσε στη Κωνσταντινούπολη το μηνιαίο εικονογραφημένο μουσικό και φιλολογικό περιοδικό Μουσική, στο οποίο καταχωρούσε και μουσικά έργα με ευρωπαϊκή και βυζαντινή παρασημαντική. Το περιοδικό εκδιδόταν τακτικά έως τον θάνατό του στην Κωνσταντινούπολη. Ο Παχτίκος κατέγραψε το παραδοσιακό αυτό τραγούδι τα «Σαράντα παλικάρια» στην συλλογή, που εξέδωσε στις αρχές τού 20ού αιώνα, με τίτλο: «260 δημώδη ελληνικά άσματα :από του στόματος του ελληνικού λαού της Μικράς Ασίας, Θράκης,… των παραλίων της Προποντίδος…»
Στις σελίδες 155-156 με υπαγόρευση του Διαμαντή Γεωργάρου του Αλεξάνδρου αναγράφεται:
Ασφαλώς και η αναφερόμενη Λειβαδιά δέν μπορεί να είναι η πόλη τής Βοιωτίας. Πρόκειται γιά την ομώνυμη πόλη τής Μαύρης Θάλασσας στο νότιο άκρο τής Κριμαίας, που είναι προάστιο τής Γιάλτας.
Στην πόλη αυτή, που παληότερα λεγόταν Καράσοϊ, είχε εγκατασταθεί στα τέλη τού 18ου αιώνα ο ληστής και πειρατής Λάμπρος Κατσώνης μαζί με αρκετούς δικούς του άνδρες («παλικάρια»), παληούς συμπολεμιστές του, ανταμοιβόμενος γιά τις υπηρεσίες, που είχε προσφέρει στη Ρωσία. Ο αυτοκράτορας Παύλος Α΄ μάλιστα, τού δώρισε και 470.000 ρούβλια. Εκείνη την εποχή, μετονόμασαν την πόλη σε Λειβαδιά προς τιμή τής γενέτειρας τού Κατσώνη. Το όνομα αυτό φέρει η πόλη μέχρι σήμερα. (Лівадія, στα ουκρανικά, Ливадия στα ρώσικα).
Στις εθνικές γιορτές, οπότε εκτός των άλλων, εξαίρεται και η υπό την επίβλεψη των ξένων γενοκτονία των Οθωμανών από τους ρωμιούς το 21 στην Τριπολιτσά, οι μικροί μαθητές μαθαίνουν να τραγουδούν τα «Σαράντα παλικάρια». Επιπλέον, διδάσκονται, ότι το τραγούδι δήθεν εξυμνεί τον ηρωισμό σαράντα νέων, που έφυγαν από τη Λειβαδιά τής Βοιωτίας (που εκείνη την εποχή εξ άλλου κατοικούνταν κυρίως από Οθωμανούς, Αλβανούς, Αρμένιους και Εβραίους) και πήγαν στην Τριπολιτσά, γιά να πολεμήσουν με εθνικούς σκοπούς. Ακόμα και εκεί να πήγαιναν πάντως, γιά πλιάτσικο θα πήγαιναν και αυτοί, όπως και οι υπόλοιποι.
Μετά την έλευση των Μικρασιατών στην Βοιωτία το κλαρίνο έδινε και έπαιρνε για τα «40 παληκάρια», αλλά υπάρχουν και άλλα άσματα λαϊκά τα οποία έγιναν Δημοτικά.
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πολλά για τον Ποντιακό Ελληνισμό και την συμβολή του όπως και γενικότερα των Μικρασιατών στον Ελληνικό Πολιτισμό. Πολλά είναι άγνωστα και σημασία έχει να βλέπουμε ό,τι ιδιοποιήθηκε τον 20ό αιώνα κυρίως από την λεγομένη Παλιά Ελλάδα. Υπάρχει άφθονο υλικό το οποίο έχουν καταχραστεί.
Ιδιαίτερη σημασία έχει να καταγραφούν και οι πνευματικοί άνθρωποι. Επί μια δεκαετία ψάχνω να βρώ βιογραφικά στοιχεία για έναν σημαντικό άνθρωπο τον Δήμο Απελάτη, ο οποίος ζούσε μέχρι το 1970 και ένα έργο του χειρογράφησε ο Φώτης Κόντογλου και έτερο εικονογράφησε ο Ευγένιος Σπαθάρης αμφότεροι Μικρασιάτες. Δυστυχώς δεν έχει βρεθεί κανένα στοιχείο και αυτό δεν είναι τυχαίο.
Παράκληση. Εάν γνωρίζει κάποιος κάτι βιογραφικό με τον Δήμο Απελάτη αλλά σχετικά και με την σημαντική Τροποκκλησία ας επικοινωνήσει μαζί μου.
Με εκτίμηση στην εφημερίδα και το αναγνωστικό της κοινό
Παπαλουκάς Χαράλαμπος
Συγγραφέας
Βιβλιογραφία :
Παχτίκος Γεώργιος Δ. «260 δημώδη ελληνικά άσματα : από του στόματος του ελληνικού λαού της Μικράς Ασίας, Θράκης, Μακεδονίας, Ηπείρου και Αλβανίας, Ελλάδος, Κρήτης, νήσων του Αιγαίου, Κύπρου και των παραλίων της Προποντίδος» /Συλλεγέντα και παρασημανθέντα (1888-1904) υπό Γεωργίου Δ. Παχτίκου. Εν Αθήναις, Τύποις Π. Δ. Σακελλαρίου,1905. Καραβίας, Δ. Ν. – Βιβλιοθήκη Ιστορικών Μελετών 251, Αναστατικές Εκδόσεις, 2006.
Παπαλουκάς Χαράλαμπος. Νέσσου Χιτών Λιβαδιά 1700‐1935. Φωκικά και Αττικοβοιωτικά. Πολιτική και κοινωνική μελέτη εκ διαφόρων πηγών ερανισθείσα. Αθήνα 2014, ISBN: 978‐618‐80025‐8 ‐6
Παπαλουκάς Χαρ.. «Μακεδονία Ελλήνων Γή. Μακεδονομάχος Φωκίων Αθ. Σπυρίδου». Έθνος και Πολιτική. ISBN 978-618-5282-30-1. Επιμέλεια Παπαλουκά Γεωργία. Αθήνα, 2018.
Παπαλουκάς Χαράλαμπος. «Η Ιστορική Παιδεία ως χαλινός στο λατιφούντιο». Πολιτικά Χριστιανικά Θέματα. ISBN 978-618-5282-29-5. 59. Αθήνα, 2018.
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
