Το δόλιο το Μικρό Χωριό και πάλι αναστενάζει!…

Το δόλιο το Μικρό Χωριό και πάλι αναστενάζει!…

         Το Μικρό Χωριό, για άλλη μια φορά, ήταν βουλιαγμένο στην ομίχλη. Μια ομίχλη που έμοιαζε με σαχνιασμένο μπαμπάκι. Δεν έβλεπες ούτε το δάχτυλό σου. Ήταν τόση η πύκνωσή της, που κάποια στιγμή που επικρατούσε σιγή, αισθάνθηκα μόνος, μόνος εντελώς μόνος. Και ας ήταν δίπλα μου και ολούθε δεκάδες που ανέβαιναν κατά το ξέφωτο. Ένα ξέφωτο, που όσο το αναζητούσαμε, τόσο αυτό αλάργευε!…

         Φτάσαμε σχεδόν στο σαρακοφαγωμένο παγκάκι και τότε αναρριγήσαμε από την παρουσία του Παντελή Πουλιόπουλου, ήταν εκεί, για τέταρτη φορά και μας περίμενε. Καθόταν σταυροπόδι και κρατούσε στα χέρια του την ταμπακιέρα με τον ψιλοκομμένο καπνό. Δίπλα του βρισκόταν το άλογο, ακίνητο, με τον άντρακλα αναβάτη του, ως άγαλμα, σκαλισμένο από επιδέξιο λιθοξόο των κλασικών χρόνων. Ήταν ο Άρης, με τους μαύρους κύκλους γύρω από τους οφθαλμούς, που ήταν τόσο μαύροι που ξεχώριζαν ακόμη και μέσα στην ανταριασμένη σκοτεινιά και φανέρωναν τη βαθειά του θλίψη, και τότε και τώρα, σ όλες τις αποτυπώσεις του αγώνα!  

         «Που να πάρει τα απάνω του ο αγώνας…. Όλοι πλην ημών των «αδικοχαμένων» βάζουμε το προσωπικό μας συμφέρον πάνω από το δίκαιο των πολλών». Μίλησε σε πρώτο πληθυντικό, γιατί δεν ήθελε να ξεχωρίζει από το κοινωνικό σύνολο. «Για το προσωπικό μας κέρδος έχουμε εξανδραποδίσει την ανθρωπιά και αυτήν ακόμα την ατομική μας αξιοπρέπεια…»  Η φωνή του σταθερή, δυνατή, χτυπούσε στα στρώματα ομίχλης και επέστρεφε ξανά στα αυτιά μας, ως αντίλαλος, ως υπόκωφη ανάμνηση, που ερχόταν τώρα μέσα από τους παχνισμένους αγώνες!…

 Αυτά είπε και τον λόγο, αμέσως μετά, τον πήρε ο Παντελής,  ο οποίος με έναν περίτεχνο τρόπο έστριψε το τσιγάρο του και με το πυριτόλιθο τσακμάκι του το άναψε,  με τελετουργικές, αργές κινήσεις… Όσο αργές ήταν οι κινήσεις του, τόσο αβίαστος ήταν και ο λόγος του. «’Έχω βάλει το περισκόπιο μου και παρακολουθώ ανελλιπώς το γίγνεσθαι της πατρίδας», ξεκίνησε: «Απίστευτα απογοητευτική η επιλογή να συγκαταθέσουμε στην επανεκλογή αυτών που είναι χωρίς προκάλυψη υπέρ των κερδών των ιδιωτικών ομίλων. Όλη η δημόσια περιουσία περιήλθε σε επενδυτές με ταυτότητα ευκαιρίας. Όλες οι δημόσιες επιχειρήσεις έχουν πουληθεί  σε ιδιωτικά κεφάλαια αγνώστου προέλευσης. Πουλήθηκε  ακόμη και ο ΟΠΑΠ, που δεν επιβάρυνε το Δημόσιο ούτε μια δεκάρα, αντίθετα κουβαλούσε κέρδη και μόνο κέρδη στο Ελληνικό κράτος, που τώρα τα καρπώνεται ο Τσέχος και οι συν αυτώ, επενδυτές. Μέχρι και την Τράπεζα της Ελλάδος, την πουλήσανε σε όμιλο πολυεθνικών κεφαλαιούχων, όπως και όλες τις άλλες τράπεζες που δημιουργήθηκαν δήθεν με «κοινωνικούς στόχους». Και όταν οι ιδιώτες επενδυτές τις απομυζήσανε μέχρι το μεδούλι, τότε ξανά, όπως πάντα, βούτηξαν στο πενιχρό εισόδημα των φτωχών Ελλήνων για να τις ανακάμψουν,  χωρίς καμιά επίπτωση για τους καταχραστές. Έτσι λειτουργεί το σύστημα των χρυσοκάνθαρων επενδυτών στην πατρίδα και δυστυχώς εμείς ενδώσαμε ακόμη περισσότερο στην αναπαραγωγή τους!… Παραδώσανε χωρίς τύψεις, τον αέρα της πατρίδας, τα ποτάμια και τις βουνοκορφές της, το οικοσύστημα δηλαδή που ζούμε εμείς, οι Έλληνες, στα άπληστα συμφέροντα έτερων ιδιωτικών ομίλων, φτιάχνοντας ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά και υδροηλεκτρικές εγκαταστάσεις χωρίς κανένα σχεδόν όφελος για τους Έλληνες και την κοινωνία των Ελλήνων, παρά μόνο για τα συμφέροντα νέων χρυσοκάνθαρων, που προέκυψαν από τη νέα αναπαραγωγή του πλούτου, που φέρει χωρίς επιχειρηματικό ρίσκο η πράσινη ενέργεια. Μια πράσινη ενέργεια που δικαιωματικά ανήκει στην κοινωνία και στους θεσμούς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης!…

Όλο δε, το κυβερνητικό αφήγημα, περί δήθεν επενδυτικών κεφαλαίων που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της οικονομίας είναι ένα επιτηδευμένο παραμύθι. Είναι στην πραγματικότητα επίπλαστα κεφάλαια, με εγγύηση του τραπεζικού συστήματος για να γίνει η ληστεία της περιβαλλοντικής περιουσίας των Ελλήνων. Και είναι επενδύσεις χωρίς επιχειρηματικό ρίσκο και χωρίς κόστος εργασίας με εξασφαλισμένη τη διάθεση του τελικού προϊόντος!… Δεν θα άφηναν ανεκμετάλλευτη αυτή την ευκαιρία οι τραπεζίτες και τα συμφέροντα της αγαθής προαίρεσης, ώστε να μην εκμεταλλευθούν την δυνατότητα που τους παρέχεται για την ιδιοποίηση των 70 δις, του Προγράμματος Ανάκαμψης της Ελληνικής οικονομίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.  Και όλα τούτα συμβαίνουν έχοντας πλήρη επίγνωση οι κυβερνητικοί, ότι η νέα τεχνολογία παράγει ανεργία για το 90% του λαού μας και συνάλληλα φτώχια και εξαθλίωση!… Κι ως συνήθως, επιτηδευμένα μοιράζουν τα πενιχρά επιδόματα ελάχιστης βιοπόρευσης για να φτιάχνουν απρόσκοπτα τη δουλειά τους. Και τούτα ακόμη καταλήγουν στα πολλαπλά κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Μας χαρίζουν καθρεφτάκια σαν τους ιθαγενείς!…

Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα φαινόμενο άφατης αλλοτρίωσης, όπου και στην Αριστερά έχει βλαστήσει το «εδώδιμο» της ιδιωτικότητας και της ιδιοποίησης της εξουσίας. Και για αυτό μεγεθύνονται οι αντιθέσεις μας και δεν μπορούμε να βρούμε τις συγκλίνουσες. Σκορποχώρι, και ως εκ τούτου, φέραμε ένα  golden boy από την Αμερική για να κάνουμε την πολιτική businessman plan.

Αυτά που σας λέω λίγοι θα τα διαβάσουν και ακόμη λιγότεροι θα τα καταλάβουν, γιατί το κλισέ της εποχής είναι:  «τι με νοιάζει εμένα, εγώ ελπίζω, το αύριο που θα ξημερώσει, θα είναι για μένα προσωπικά καλύτερο»! Δεν πειράζει να ελπίζεις….

Παρόλα αυτά το μέλλον είναι εκεί πέρα από την καταχνιά και μας καρτερεί, είπε και ανασηκώθηκε…

Φύσηξε ένα πριονωτό αεράκι που σε έσφαζε μέχρι το κόκκαλο και οι επισκέπτες πήραν να το ακολουθούν. Ο Άρης στη σέλα αγέρωχος και θλιμμένος και ο Παντελής  πισωκάπουλα. Γαντζωμένοι στο όνειρο, που δεν έλεγε να ανθοφορήσει για την κοινωνία, την Ελλάδα και τον άνθρωπο, που τόσο αγάπησαν!…

Αν οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους τα προβλήματα είναι εδώ, στις ομίχλες του Μικρού Χωριού, και μας αναγκάζουν σε σκληρές αφυπνίσεις!…

Ζαγκανίκας Σίμος