Όταν θα πάρουν φωτιά οι ασπίδες και ένα πικρόχολο ανέκδοτο
Ζούμε σε μια χώρα που, έτσι όπως έχει καταντήσει, έχει δίκιο ο λαός να απαξιώνει πολιτική και πολιτικούς. Ένας λαός που με τους φόρους δεν θα έχει να πληρώσει το φως το ανέσπερον. Μια πατρίδα προτεκτοράτο; Ένας λαός υπήκοος της τρόικας;
Χαράτσια, φόροι, ανεργία και όλα στο σφυρί επειδή αυτό προστάζουν οι «θεσμοί». Είναι όμως η βλακία «θεσμός»; Είναι Έλληνες πολιτικοί αυτοί που για να στρώσουν το δρόμο των μνημονίων έβριζαν χυδαία τους Έλληνες αποκαλώντας τους διεφθαρμένους και τεμπέληδες και πως μαζί τους τα φάγανε;
Στα μνημονιακά χρόνια η Ελλάδα καταστρέφεται και σ’ αυτό συμφωνούν όλοι… και αυτοί που επιβάλλουν τα μέτρα. Αυτή την ΠΑΤΡΙΔΑ θέλουμε; Έλεγε ο ΣΤΑΘΗΣ τον Αύγουστο 2011 στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (λες και δεν άλλαξε τίποτα από τότε): «Πατρίδα μου ήταν τα σχολικά βιβλία, τα 3000 χρόνια της παιδικής μας ηλικίας, απ’ τον Όμηρο ως το Νίκο Γκάτσο – τι να προδώσω και γιατί; Τα κυπαρισσάκια ή τα ηλιοβασιλέματα;».
Θυμίζει η κατάντια της Ελλάδας ένα ανέκδοτο. Τα ανέκδοτα τα λέμε για να γελάσουμε, αλλά τώρα είναι για να κλαίμε. Θυμίζει μια πικρή αλήθεια για την πολιτική όπως την έχουν καταντήσει οι πολιτικοί μας και την ανέχεται ο λαός!!!
Λέει λοιπόν το ανέκδοτο…
Ένα 12χρονο παιδάκι βλέποντας τις ειδήσεις ρωτάει τον μπαμπά του:
Μπαμπά τι είναι πολιτική;
Ο πατέρας που είναι φανερά ικανοποιημένος που ο γιος του δείχνει σημάδια ωρίμανσης, του απαντά με ένα παράδειγμα:
Κοίταξε παιδί μου… μια χώρα είναι σαν την οικογένεια. Πάρε για παράδειγμα τη δική μας. Η μαμά είναι σαν την κυβέρνηση, κανονίζει τα πάντα μέσα στο σπίτι. Εγώ, ο πατέρας, είμαι σαν το μεγάλο κεφάλαιο, στηρίζω την οικονομία του σπιτιού. Η υπηρέτρια, είναι σαν την εργατική τάξη, κάνει όλες τις εργασίες που πρέπει να γίνουν. Εσύ, είσαι η κοινή γνώμη που παρατηρεί τα όσα συμβαίνουν γύρω της. Τέλος, το μωρό που έχουμε, συμβολίζει το μέλλον της χώρας. Σκέψου τα όλα αυτά και αύριο θα συζητήσουμε για τα συμπεράσματα που έβγαλες. Εντάξει;
Εντάξει μπαμπά, απαντάει ο μικρός και σκεπτικός πηγαίνει στο κρεβάτι του. Στη διάρκεια της νύχτας και ενώ σκεφτόταν τα σοφά λόγια του πατέρα, ακούει κλάματα από την κούνια του μωρού. Σηκώνεται πάνω, πλησιάζει την κούνια και βλέπει μόνη τη μητέρα του στο κρεβάτι να κοιμάται. Ο πατέρας άφαντος. Τον πιάνει πανικός!
Από την μισάνοιχτη πόρτα του δωματίου υπηρεσίας όμως, ακούει ύποπτους θορύβους. Πλησιάζει, κοιτάει και βλέπει τον πατέρα του με την υπηρέτρια στα τέσσερα. Κάγκελο ο πιτσιρίκος!
«Τι να κάνω;» σκέφτεται, «να ξυπνήσω τη μαμά; Θα δει τον μπαμπά με την υπηρέτρια. Να διακόψω τον μπαμπά; Ντρέπομαι και ποιος θα αλλάξει το μωρό; Εγώ δεν ξέρω να το κάνω…».
Αποφασίζει, λοιπόν να κάνει την πάπια και πάει για ύπνο. Το επόμενο μεσημέρι, μετά το φαγητό, λέει ο πατέρας στο γιο: Λοιπόν; Σκέφτηκες αυτά που σου είπα εχθές;
Ναι πατέρα, τα σκέφτηκα
Και τι συμπέρασμα έβγαλες;
Όταν η κυβέρνηση κοιμάται, το μεγάλο κεφάλαιο πηδάει την εργατική τάξη, η κοινή γνώμη αδιαφορεί και το μέλλον της χώρας είναι βυθισμένο στα σκατά!
Σίγουρα χαμογελάτε ακούγοντάς το, αλλά πικρόχολα. Δείχνει προβληματισμό για την αλήθεια που βγάζει αυτό, για την πιο ακραία λιτότητα που βιώνει η χώρα εφτά χρόνια τώρα και την εκποίηση του εθνικού πλούτου με συνοπτικές διαδικασίες!
Μια απόλυτη κυριαρχία των τραπεζιτών και του γερμανικού κεφαλαίου, επί του Ελληνικού εδάφους και των θαλασσών μας. Όσα δηλαδή δεν πέτυχαν με τον πόλεμο του Χίτλερ οι Γερμανοί, θα το πετύχουν με την Μέρκελ και τον Σόιμπλε χωρίς τανκς και αεροπλάνα!
Αν δεν αλλάξει αυτή η πολιτική, είναι σίγουρο πως το μέλλον της Ελλάδας θα παραμένει βυθισμένο στα σκατά ως το λαιμό, όταν στην δανειακή σύμβαση του 3ου μνημονίου – που την ψήφισαν 222 βουλευτές – προβλέπεται πλήρης επιτήρηση και απώλεια της εθνικής κυριαρχίας για 99 χρόνια!
Τελικά θα πάρουν φωτιά οι ασπίδες ή θα περιμένουμε να περάσουν τα 99 χρόνια;!
Ο «Νονός» της Ευρώπης
Εντολή προς Ευρωπαίους…
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ…
ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ…!
Αυτό θυμίζει το διευθυντήριο των Βρυξελλών στον Ευρωπαίο «πολίτη»…
«Ευρωπαίος κατά το διευθυντήριο των Βρυξελλών λογαριάζεται μόνον ο πολίτης κράτους υποταγμένου άνευ όρων στον γερμανικό οικονομικό ηγεμονισμό, ισόβιος κολλίγος των τραπεζών, υπάκουος καθεστώτος στυγνής επιτρόπευσης της γενέτειράς του γης». (Χρ. Γιανναράς).
Τον ηεγεμονισμό του γερμανικού διευθυντηρίου επιβεβαιώνει και ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κ. Χρυσόγονος: « Η εκάστοτε Ελληνική κυβέρνηση, από την Άνοιξη του 2010 και μετά, δεν είναι κατά κυριολεξία κυβέρνηση. Είναι συγκυβέρνηση με τους δανειστές»
Έχουμε ακόμη αμφιβολίες τι αντιπροσωπεύει η σημερινή – γερμανική – Ευρώπη;
Ο δρόμος της ΕΟΚ ήταν στρωμένος με αγκάθια
Η εποχή που η Ελλάδα μπήκε στην ΕΟΚ, δεν ήταν με τη σύμφωνη γνώμη όλων των πολιτικών δυνάμεων. Τα επιχειρήματα των «αντι-ΕΟΚ» δυνάμεων ήταν σοβαρά, αλλά η «γραμμή» ήταν να γίνει η Ελλάδα μέλος της ΕΟΚ με οποιοδήποτε κόστος.
Οι κυριότερες «αντι-ΕΟΚ» δυνάμεις τότε ήταν το ΚΚΕ και το ΠΑΣΟΚ, πριν αυτό «φορέσει» το ευρωπαϊκό-εξουσιαστικό κοστούμι του. Τα επιχειρήματα αυτών των κομμάτων ήταν πως η Ελληνική βιομηχανία πολύ δύσκολα θα μπορούσε να επιβιώσει στο νεοφιλελεύθερο περιβάλλον της ΕΟΚ, ανταγωνιζόμενη τις πολύ ισχυρότερες δυτικοευρωπαϊκές βιομηχανίες.
Η ιστορία δικαίωσε στην πορεία τις θέσεις αυτών των κομμάτων, διότι η Ελλάδα οδηγήθηκε στην παρακμή κλείνοντας τις βιομηχανικές μονάδες της και καταστρέφοντας τον πρωτογενή τομέα (γεωργία – κτηνοτροφία). Όλα αυτά βέβαια με τη συμμετοχή του συνόλου σχεδόν της μεγαλοαστικής τάξης. Όλων αυτών που χρεοκόπησαν τις εταιρείες τους, πλουτίζοντας όμως οι ίδιοι μέσα από τους μηχανισμούς διαχείρισης των «προβληματικών» επιχειρήσεων!
Το ΚΚΕ και το ΠΑΣΟΚ είχαν τότε επισημάνει πως η διάλυση των παραγωγικών δομών ήταν ως κάποιο σημείο απαίτηση της ίδιας της ΕΟΚ, επειδή τα χρηματικά πακέτα που θα έδιναν στην Ελλάδα, θα έπρεπε με κάποιο τρόπο να γυρίσουν πίσω σε αυτούς. Αυτό θα γινόταν μέσα από την κατανάλωση. Άρα η Ελλάδα έπρεπε να μην παράγει και μόνον να εισάγει ευρωπαϊκά προϊόντα.
Ειδικά με το εύκολο χρήμα των ευρωπαϊκών «πακέτων Ντελόρ» η Ελλάδα μπήκε στον φαύλο κύκλο του υπερδανεισμού από τις «αγορές». Αυτά τα πακέτα ήταν ένα μεγάλο ψέμα γιατί υπερχρέωσαν την Ελλάδα και οδήγησαν σε αφανισμό την παραγωγική βάση της Ελληνικής οικονομίας.
Το αποτέλεσμα ήταν η Ελλάδα να πέσει στην παγίδα του υπερδανεισμού και αυτοί που την οδήγησαν σ’ αυτή την κατάσταση να της κουνάνε το δάχτυλο απειλητικά και το ντόπιο πολτικό σύστημα που εκτελούσε τις εντολές τους, να θέλει να κυβερνά ακόμα!
Φταίνε όμως μόνον οι ξένοι που φτάσαμε ως εδώ; Φταίνε μόνον οι πολιτικές ελίτ, οι τεχνοκράτες και ο λεγόμενος πνευματικός κόσμος; Μήπως φταίξιμο έχει και ο Ελληνικός λαός στο σύνολό του για τις επιλογές του που οδήγησαν στην μνημονιακή καταστροφή;
Το μεν ΚΚΕ και το ΠΑΣΟΚ είχαν από την αρχή αρνητική θέση για την είσοδο στην ΕΟΚ. Το ΚΚΕ παραμένει στην ίδια θέση, αλλά το ΠΑΣΟΚ μεταλλάχτηκε σε συνοδοιπόρο της ευρωπαϊκής καταστροφής. Είναι ένα από τα κόμματα της ευρωπαϊκής καταστροφής με πρώτο θύμα την Ελλάδα.
Η λύση όμως ποια είναι; Τι κάνουμε απ’ εδώ και στο εξής; Το «παραμένουμε Ευρώπη» είναι η λύση; Μήπως η λύση είναι μία… Εθνικές επιλογές σε όλα τα επίπεδα με κάθε κόστος; Σίγουρα όμως εθνικές επιλογές δεν μπορεί, όχι να εφαρμόσει, αλλά ούτε να σκεφτεί το παλιό πολιτικό σύστημα…
Η χούντα των Βρυξελλών
Ο πρόεδρος της Ρωσικής Δούμας Σεργκέι Ναρίσκεν σε συνέντευξή του στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (10/7/2016), καλεί τους Ευρωπαίους να αλλάξουν μυαλά και να επιλέξουν ηγέτες, οι οποίοι θα υπερασπισθούν τα εθνικά δικαιώματα των λαών τους και όχι τα γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ.
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης λέει πως η Ευρώπη είναι δικό μας σπίτι, των Ευρωπαίων και δεν μπορούμε να αφήσουμε αυτούς που είναι στην άλλη όχθη του ποταμού να μας κουμαντάρουν.
Ξεχωρίζουμε από την συνέντευξή του την επισήμανση για επιλογή ηγετών που θα υπερασπισθούν εθνικά συμφέροντα και το λαό τους.
Έχουμε όμως ηγέτες στην Ευρώπη που υπερασπίζονται τα εθνικά συμφέροντα των κρατών τους και των πολιτών τους; Η απάντηση δίνεται, τουλάχιστον στην Ελλάδα, από τη φράση που αρχίζει το 3ο μνημόνιο: «δεν υπάρχει νομοθεσία ή άλλη δράση, όσο ήσσονος σημασίας, που μπορεί να ληφθεί από τους θεσμούς στην Ελλάδα, χωρίς την προηγούμενη έγκριση της τρόικα».
Η τρόικα λοιπόν είναι θεσμός πάνω από το Ελληνικό Σύνταγμα, την κυβέρνηση, τη Βουλή. Η τρόικα είναι η χωρίς έλεγχο ανώτατη αρχή, κυβερνά πίσω από το παραβάν στα σκοτεινά, κυβερνά (κατά τον Δημ. Μάρτο) «…μέσα από εγχώριους κοτζαμπάσηδες και τσογλάνια, πολιτικούς και διοικητικούς ευνούχους, τους οποίους έχει εκπαιδεύσει σε μια προηγούμενη περίοδο…».
Με εκπαιδευμένα πολιτικά τσογλάνια λοιπόν η καταστροφή των λαών και οι αποφάσεις από μη «εκλεγμένους χασάπηδες» των Βρυξελλών. Αυτή την ευρωπαϊκή χούντα θέλουμε; Εάν όμως θέλουμε εθνική κυριαρχία, εθνική ανεξαρτησία και οι λαοί να καθορίζουν αυτοί την τύχη τους, ο δρόμος είναι ανάλογος με αυτόν του Brexit των Βρετανών! ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ, ΑΛΛΑ ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΕΥΡΩΠΗ. Τη χούντα των Βρυξελλών ή την Ευρώπη των λαών;
Τα μεταλλαγμένα από την πίσω πόρτα στο πιάτο μας!
Στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς, από τότε που ακόμα ήμασταν πιτσιρίκια, θυμόμαστε τον κήπο με τις ντομάτες, τα αγγουράκια και όλα εκείνα τα κηπευτικά που μοσχομύριζαν φυσική ζωή!
Ήταν τότε που οι γονείς μας κρατούσαν σπόρο της χρονιάς και με αυτό το γενετικό υλικό συνέχιζαν την παραγωγική διαδικασία της επόμενης χρονιάς. Ήταν τα αγνά υλικά της φύσης, δίχως τις τραβεστί παρεμβάσεις πολυεθνικών εταιρειών, οι οποίες αλλοιώνουν την αγνή φύση των προϊόντων.
Ήταν τα αγαθά της φύσης που χωρίς χημική ή άλλη παρέμβαση ερχόταν καθαρά στο πιάτο του παππού, της γιαγιάς και των παιδιών. Έτσι όπως τα γνώριζαν οι παππούδες και οι γονείς μας, τότε που όλα ήταν φυσικά και οι πολυεθνικές ήταν ξένες με τον φυσικό τρόπο διατροφής.
Ήρθαν όμως οι μεταλλαγμένες προσμίξεις που ήθελαν τον έλεγχο της τροφής, επιβάλλοντας έναν νέο διατροφικό κώδικα που ακούει στο όνομα Codex alimentarius. Όλα τώρα υφαίνονται μέσα στα εργαστήρια περίεργων πολυεθνικών. Πρόκειται για την παρά φύση παρέμβαση στο φυσικό περιβάλλον. Ένας βιασμός που μετατρέπει το αγνό και φυσικό προϊόν σε τραβεστί και το οδηγεί στην υπηρεσία άνομων, αλλά χρυσοφόρων συμφερόντων.
Το 1994 ο Codex Alimentarius έγινε αποδεκτός από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ), με εφαρμογή όμως από το 2010. Ο «διατροφικός κώδικας» δημιουργήθηκε για να ελέγξει την αύξηση του πληθυσμού, να δημιουργήσει το νέο τύπο ανθρώπου πλήρως ελεγχόμενο και όταν αποφασιστεί, να μειωθεί ο παγκόσμιος πληθυσμός στα μεγέθη που θα αποφασιστεί. Όσους χρειάζονται και απόλυτα ελεγχόμενους και αυτά μέσα από το «γλυκό» παραμύθι του Codex!
Όποιος ελέγχει τις τροφές ελέγχει και τον κόσμο. Αυτή ήταν η φιλοσοφία του Codex Alimentarius…
κρεατομάζες αντί για κρέας
μίγμα αλεύρων αντί για κρέας
μεταλλαγμένα και υβριδικά φρούτα, λαχανικά κλπ., που θα αντικαταστήσουν τα φυσικά.
Ο νέος κόσμος που διαμορφώνουν οι ισχυροί του πλανήτη και όταν θελήσουν να τον «σώσουν» με την κωδική ονομασία Codex, έχει «αρχή σωτηρίας»… 14 Ιουνίου 1992. Τότε αποφάσισαν τη σωτηρία του.
Με τον δικό τους ΟΗΕ για άλλοθι, αποφάσισαν να σώσουν τον πλανήτη μέσα από την «πράσινη ανάπτυξη», επιβάλλοντας περιορισμούς στη βιομηχανία που ρυπαίνει. Αφού όμως πρώτα δημιούργησαν οι ίδιοι τις κατάλληλες συνθήκες καταστροφής του πλανήτη, έρχονται τώρα ως δήθεν σωτήρες, με την πράσινη ανάπτυξη. Ένα άλλοθι που θα οδηγήσει τον παγκόσμιο πλούτο στα χέρια τους και υπερφορολογώντας την ατομική ιδιοκτησία, θα δημεύσουν την αγροτική γη και το τελευταίο σπιτάκι!
Αφού πρώτα φροντίσουν να υπονομεύσουν την αγροτική και βιομηχανική παραγωγή, με τον δανεισμό που ακολούθησε, θα καταστήσουν τις κυβερνήσεις υπηρέτες των συμφερόντων τους! Ας δούμε τι έγινε με την Αγροτική Τράπεζα και ας βγάλουμε τα συμπεράσματά μας. Αρκεί να σκεφτούμε πως στην Αγροτική είναι υποθηκευμένη όλη η αγροτική περιουσία και τι θα ακολουθήσει.
Σε ό,τι έγινε στο Ρίο το 1992 και περιλαμβάνονται στην «ατζέντα 21», το παραμύθι προβλέπει «σωτηρία περιβάλλοντος», περισσότερους πράσινους φόρους, πράσινη ανάπτυξη, ελεγχόμενες οικονομίες και τον ΟΗΕ χωροφύλακα μέσω του Codex. Στο τελικό στάδιο βρίσκεται η μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού «για το καλό όλων όσων θα έχουν την τύχη να επιζήσουν». Όλα τα πράσινα άλογα και οι «σωτήρες» μας…!
Στην ΕΕ που ακόμα αντιστέκεται, ισχύουν (ως πότε;) οι αυστηροί κανόνες για τα τρόφιμα, κάτι που δεν ισχύει για την πολυεθνική Αμερική. Την κατάρρευση των κανόνων για τα μεταλλαγμένα που θέλουν να μπάσουν από την πίσω πόρτα οι πολυεθνικές, για να μεταφέρουν στην αυλή των χωρών της ΕΕ την καλλιέργεια και την διακίνηση γενετικά τροποποιημένων προϊόντων.
Οι πιέσεις για την είσοδο των μεταλλαγμένων βρίσκονται σε εξέλιξη. Για όσα συμβαίνουν επ’ αυτού στην ΕΕ μας ενημερώνει το ίδρυμα «Ρόζα Λούξεμπουργκ». Αναφέρεται στην επιδιωκόμενη κατάργηση των ευρωπαϊκών κανονισμών για την ασφάλεια των τροφίμων, την αλόγιστη χρήση φυτοφαρμάκων, το παραγόμενο κρέας με ορμόνες και αυξητικές ουσίες!
Ιδιαίτερα τονίζεται η πίεση από την αμερικανική κυβέρνηση προς την ΕΕ, να δεχτεί την κατάργηση των αυστηρών προδιαγραφών που ακόμα ισχύουν εντός της κοινότητας και να αρθούν οι περιορισμοί που υπάρχουν στις εισαγωγές γενετικά τροποποιημένων οργανισμών από τις ΗΠΑ!
Δυστυχώς όμως, η προηγούμενη κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, έχοντας τότε την προεδρία της ΕΕ, «έπαιξε» το χαρτί υπέρ των μεταλλαγμένων, κάτι που κανένα άλλο κράτος μέλος δεν τόλμησε έως τώρα. Άνοιξε δηλαδή τη συζήτηση, αποδεικνύοντας πόσο ευάλωτη, άρα και επικίνδυνη, ήταν στις έξωθεν πιέσεις!
Η ενέργεια της τότε ελληνικής κυβέρνησης ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων μεταξύ Ευρωπαίων πολιτών και οργανώσεων (ρεπορτάζ περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ, τεύχος 265) και θεωρούμε πως περισσότερα μπορούν να καταθέσουν οι τότε υπεύθυνοι.
Εν κατακλείδι… Τα μεταλλαγμένα είναι ένα μεγάλο και πολύ σοβαρό ζήτημα, που αν δεν προσεχθεί, θα λειτουργήσει σε βάρος της υγείας των πολιτών, προκαλώντας παράλληλα μεγάλη ζημιά στον παραγωγικό τομέα (γεωργία – κτηνοτροφία). Είναι ένα ζήτημα που πρέπει να παρακολουθούν πολύ στενά οι αρμόδιοι φορείς και οι αγροτοσυνεταιριστικές ενώσεις, πριν τα μεταλλαγμένα δηλητήρια έρθουν στο πιάτο μας!
«Σοσιαλιστική Ένωση» και Κων. Καραμανλής
Πόσο οι πολιτικοί υπηρετούν ένα κόμμα από ιδεολογία; Μήπως από σκοπιμότητα κάποιοι βρίσκονται σε συγκεκριμένο πολιτικό χώρο; Πώς αλλιώς εξηγούνται περίεργες μεταγραφές σε διαφορετικό πολιτικό γήπεδο; Αν σε άλλες εποχές αυτές οι μεταγραφές ήταν λίγες, τα τελευταία χρόνια έχουν ξεπεράσει το μέτρο. Κάποιες όμως από τότε είχαν σκοπιμότητα
Στην περίπτωσή μας θα αναφερθούμε σε συγκεκριμένη εποχή και σε ονόματα πολιτικών που έβαλαν τη σφραγίδα τους στην μεταπολιτική Ελλάδα, μέσα από το αφήγημα πρωταγωνιστή.
Ο πολύ γνωστός Άγγελος Αγγελόπουλος έχει γράψει γι’ αυτό και μεταφέρουμε τις απόψεις του. Αναφέρει στο σύγγραμμά του «Ελληνικά και διεθνή οικονομικά προβλήματα» πως μετά την κατάληψη της Ελλάδας από Ιταλούς και Γερμανούς, εκτός από την καθολική αντίσταση στα βουνά, είχαμε μια καθολική ενότητα και σε άλλους τομείς.
«… Παράλληλα εκτός από τις καθαρά αντιστασιακές οργανώσεις, δημιουργήθηκαν και επιστημονικές ομάδες, που είχαν σκοπό την προετοιμασία προγραμμάτων για τον εκσυγχρονισμό και την οικονομική ανάπτυξη της χώρας, που θα εφαρμόζοντο μετά την απελευθέρωση. Μια από τις ομάδες αυτές ήταν και η «Σοσιαλιστική Ένωση, στην οποία συμμετείχαν οι μετέπειτα πρόεδροι της Δημοκρατίας Κων. Τσάτσος και Κων. Καραμανλής, ο τελευταίος πρέσβης στην Ιταλία προ του πολέμου Ιω. Πολίτης, οι καθηγητές Ξενοφών Ζολώτας, Πέτρος Κόκκαλης, ο γράφων τις γραμμές αυτές, όπως και οι Γ. Μαύρος, Γ. Οικονομόπουλος και άλλοι.
Πρέπει επίσης να μνημονευθεί η δράση του Αλ. Σβώλου, που τίθεται επικεφαλής της κυβέρνησης του Βουνού (ΠΕΕΑ) και του Παναγιώτη Κανελλόπουλου…».
Η συμμετοχή των προσώπων αυτών στην «Σοσιαλιστική Ένωση» επισημαίνεται και σε έγγραφο του ΓΕΣ. Πρόκειται για πρόσωπα που εν πολλοίς κινούνταν στον Κεντρο-Αριστερό χώρο και θα έπαιζαν ρόλο στην πολιτική ζωή της χώρας μεταπολεμικά.
Δεν είναι περίεργο που ο Κων. Καραμανλής συμμετείχε στην «Σοσιαλιστική Ένωση» και μετά βρέθηκε να ηγείται της Ελληνικής Δεξιάς; Ο γενάρχης της μεταπολεμικής δεξιάς στην κατοχική «Σοσιαλιστική Ένωση»!
Όλα τα πρόσωπα που αναφέρονται στη «Σοσιαλιστική Ένωση» είναι όλοι αυτοί που έπαιξαν κυρίαρχο ρόλο στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας μεταπολεμικά. Λες πως κάποια αόρατη δύναμη τους ενέταξε μεταπολεμικά άλλους στη Δεξιά, άλλους στην Αριστερά και άλλους στο Κέντρο. Γεγονός όμως είναι πως αυτοί ήταν οι ηγέτες στα πολιτικο-οικονομικά πράγματα!
Ποιος όμως τους «χώρισε» και τους «μοίρασε» σε ξεχωριστό πολιτικό μαγαζί και μάλιστα σε ηγετικές θέσεις; Πόσο αόρατη είναι η «δύναμη» αυτή; Αν δούμε τη διαδρομή τους και τον ρόλο που έπαιξε ξεχωριστά ο καθένας από αυτούς, θα καταλήξουμε πως τίποτα δεν έγινε τυχαία. Όπως καθόλου τυχαία δεν είναι και η ελληνική διαδρομή στο δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν»!
