«Το φανάρι του Διογένη» ………….. (σχολιασμοί και επισημάνσεις)

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες και το δολοφονημένο Ολυμπιακό ιδεώδες!

Τώρα που οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Ρίο της Βραζιλίας έχουν τελειώσει, η Χώρα θα κάνει και τον απολογισμό της. Όπως τον έκανε και η «ΑΘΗΝΑ 2004» και ήταν ελλειμματικός!

Οι επισκέπτες των ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ στο Ρίο όταν κατέβαιναν από το αεροπλάνο, οι ντόπιοι κάτοικοι τους καλωσόριζαν με ένα πανό που έγραφε «Καλώς ήρθατε στην κόλαση».

Οι Ο.Α. έχουν συγκεκριμένη διάρκεια χρόνου και μετά το τέλος των Αγώνων και όταν οι επισκέπτες αποχωρήσουν και στο Ρίο θα παραμείνουν οι μόνιμοι κάτοικοι, τότε θα γίνει και ο απολογισμός.

Το «ευ αγωνίζεσθαι» ήταν το μήνυμα, η δύναμη της Αρχαίας Ολυμπίας δια μέσου των αιώνων και αυτό μέσα από τους Ελληνικούς Ολυμπιακούς Αγώνες (ΟΑ).

«Ευ αγωνίζεσθαι» σε όλες τις καθημερινές δραστηριότητες… Πνευματικές, καλλιτεχνικές, κοινωνικές, πολιτικές, αθλητικές εμπορικές κλπ. Είναι όλο αυτό το πλέγμα που καλλιεργεί το πνεύμα και οδηγεί στη δράση μέσα από την αλληλεγγύη και όχι οι μακιαβελικές ίντριγκες και δολοπλοκίες, όπως έχουν καταντήσει οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες.

Μια φλόγα που δεν καίει

Ολυμπιακοί Αγώνες για άλλη μια φορά με φανφάρες και πλήθος κόσμου. Ένα ακόμη χρυσοφόρο πανηγυράκι με τους συνήθεις λόγους για το μήνυμα της ειρήνης, της συναδέλφωσης, της ενότητας και της αλληλεγγύης!

Σε μια εποχή που όλα είναι «φωτιά και λαύρα», οι «αθάνατοι» ξαναθυμούνται τάχα τις αρχές του Ολυμπισμού.

Όλα θυμίζουν χρυσοφόρα παιχνίδια με «Ολυμπιακή» επικάλυψη και την ετοιμασία της επόμενης «χρυσής» διοργάνωσης!

Εάν κάποτε το Ολυμπιακό σύμβολο σταματούσε τα όπλα και τον πόλεμο, τώρα δεν έχει αυτόν τον σκοπό. Τότε σύμβολο ήταν ο «κότινος» ενώ τώρα το χρήμα!

Έτος Ο.Α. το 2016, αλλά πρέπει κάποια στιγμή να δούμε τις διαφορές. Τι ήταν οι Ο.Α. της Ελληνικής αρχαιότητας και τι οι σημερινοί κατ’ επίφασιν Ολυμπιακοί Αγώνες.

Οι Ο.Α. εκείνοι ήταν ένα από τα σπουδαιότερα γεγονότα, γινόταν πράξη η εκεχειρία, σταματούσαν δηλαδή οι πόλεμοι, και σε εκείνους τους Ο.Α. ελάμβαναν μέρος μόνον Έλληνες!

Σήμερα δεν υπάρχει τίποτα κοινό με εκείνους τους Ο.Α. Η εκεχειρία είναι γράμμα κενό και ενώ στην αρχαιότητα ήταν το σπουδαιότερο αθλητικό γεγονός, σήμερα υπάρχουν… παιχνίδια!

Olympic Cames κατάντησαν οι άλλοτε περήφανοι Ο.Α. και όλα τώρα μετριούνται με τις επιδόσεις των αθλητών και το χρήμα. Citius – altius – fortius, δηλαδή γρηγορότερα – υψηλότερα – δυνατότερα, για το μεγαλύτερο ρεκόρ!

Έτσι αγκαλιάστηκαν τα Olympic Cames με τα αναβολικά, προς δόξαν του κέρδους και των πολιτικών παιχνιδιών. Η Ολυμπιακή ιδέα σήμερα δεν έχει τίποτα κοινό με την μητρική ιδέα. Η αλαζονεία έχει περάσει στο DNA των διοργανωτών, στα μέλη της ΔΟΕ (Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής), που – τρομάρα τους – αυτοχρίστηκαν… αθάνατοι! Αθάνατος όμως είναι μόνον ο Θεός.

Όλο το Ολυμπιακό παιχνίδι σήμερα έχει «στηθεί» για το κέρδος των πολυεθνικών και των συνεργατών τους, που ξεκινά αμέσως μετά τη λήξη της κάθε διοργάνωσης. Η επόμενη ανάθεση κινητοποιεί όλο το χρυσοφόρο κίνημα για νέα στάδια, κτίρια, τηλεπικοινωνίες, ηλεκτρονικά, διαφημιστικές εταιρείες και τις εταιρείες που παρέχουν προστασία… από τρομοκρατικές ενέργειες!

Καραγκιοζιλίκια με την Ολυμπία στο επίκεντρο

Οι Ο.Α. γεννήθηκαν στην Ελλάδα δίχως επαγγελματίες αθλητές, αποβλέποντας καθαρά στα αθλητικά-ουμανιστικά ιδεώδη και όχι στο χρήμα!

Οι ρίζες τους βρίσκονται στην Αρχαία Ολυμπία και τον κότινο και όχι στην μεταλλαγμένη Ολυμπιάδα των «αθανάτων», της αρπαχτής και της «ντόπας». Είναι γνωστό πως ο πρωταθλητισμός και η κούρσα των «ρεκόρ» γέννησε την «ντόπα» και τον ανταγωνισμό της φαρμακευτικής βιομηχανίας για μεγαλύτερο… ρεκόρ!

Σύμφωνα με τον καθηγητή Αντ. Α. Αντωνάκο, «ο όρος doping εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε αγγλικό λεξικό το 1889 και τα πρώτα όντα που το δοκίμασαν ήταν τα άλογα, στα οποία χορηγούνταν στρυχνίνη»!

Τι πρέπει να απαιτήσει η Ελλάδα για τους Ο.Α.

Το Ολυμπιακό ιδεώδες της αρχαιότητας που είχε έπαθλο τον κότινο και την περηφάνια χάθηκε στα θολά νερά των Olympic Cames της ντόπας και της αρπαχτής. Και μόνον η χρήση του ονόματος Ολυμπιακοί Αγώνες σήμερα ευτελίζει τον θεσμό, προσβάλλει την Ελλάδα και ιδιαίτερα την κοιτίδα αυτών, την Ολυμπία!

Αυτό που κυριαρχεί στα Olympic Games είναι οι πολυεθνικές με τα συμφέροντά τους και στα οποία η Ελλάδα έπρεπε από χρόνια να πάρει θέση. Να είχε απαιτήσει να σταματήσει η επίκληση της ονομασίας «Ολυμπιακοί Αγώνες». Όπως έπρεπε να απαιτήσει την μόνιμη διεξαγωγή των Ο.Α. στην Ελλάδα και μάλιστα στην κοιτίδα τους, την Αρχαία Ολυμπία.

Ας επιλέξουν οι πολυεθνικές άλλον τρόπο για τα κέρδη τους και ας δώσουν όποια άλλη ονοματολογία θέλουν στους εμπορικούς και χρυσοφόρους, γι’ αυτούς, «αθλητικούς» αγώνες.

Ας γεμίσουν με χρυσάφι τις τσέπες τους χωρίς την καπηλεία των αρχών και των αξιών του Ολυμπιακού ιδεώδους που γεννήθηκε στην Ελλάδα.

Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει η Ελλάδα να απαιτήσει τα αυτονόητα και να σταματήσει τον εμπαιγμό από τους θνητούς «αθανάτους».

Το «αρχαίον πνεύμα αθανάτων» ας γίνει πράξη ξεκινώντας από την μόνιμη τέλεση των Ο.Α. στην Αρχαία Ολυμπία. Εάν όχι, ας συνεχίσουν τα χρυσοφόρα «Ολυμπιακά παιχνίδια» τους με άλλον τρόπο, αλλά σ’ αυτή την περίπτωση η Ολυμπιακή φλόγα να πάψει να ξενιτεύεται γεμίζοντας με χρυσάφι τις τσέπες των πολυεθνικών με τις πλάτες των «αθανάτων»

Ανέκδοτο: Ένας Έλληνας πάει στην κόλαση

Ένας Έλληνας πεθαίνει και φτάνει στη ρεσεψιόν της Κόλασης. Ο υπάλληλος του ανακοινώνει ότι επειδή είναι υπήκοος χώρας-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορεί να διαλέξει μία από τις κολάσεις των χωρών-μελών.

Σκέφτεται λίγο και αποφασίζει να πάει στη γερμανική:

• «Οργανωμένη χώρα», λέει, «τόσα χρόνια στην Ελλάδα, τι κατάλαβα από οργάνωση και υπηρεσίες; Μου βγάλανε το λάδι. Τουλάχιστον, ας…πάρω μυρωδιά του τι σημαίνει Ευρώπη, έστω και στην κόλαση».

Φτάνει λοιπόν μπροστά στην πύλη της γερμανικής κόλασης. Μαύρο μάρμαρο, καλογυαλισμένο, σιδερένια πύλη και ψηλά γράφει με μεγάλα γράμματα ΚΟΛΑΣΗ στα γερμανικά. Χτυπάει. Του ανοίγει ένας άψογα ντυμένος υπάλληλος και τον ρωτά τι θέλει.

• «Να δω πώς είναι», του απαντά εκείνος.
• «Ούτε να το σκέφτεστε κύριε!» του απαντά ο υπάλληλος. «Όλη την ημέρα μας δέρνουνε με κάτι τεράστια μαστίγια και το βράδυ μας βάζουν σε κάτι τεράστια βαρέλια γεμάτα σκατά! Φρίκη! Εγώ σας λέω να μη μείνετε».

Όπου φύγει-φύγει ο Έλληνας.

Στη συνέχεια δοκιμάζει τις υπόλοιπες κολάσεις, τα ίδια. Έτσι απογοητευμένος, καταφεύγει στην έσχατη λύση, την ελληνική κόλαση! Φτάνει λοιπόν έξω από την πύλη. Μία πύλη εγκαταλειμμένη, βρώμικη, όπου στο ψηλότερο σημείο της υπάρχει με μεγάλα φωσφορίζοντα γράμματα η λέξη ΚΟΛΑΣΗ. Το Κ και το Λ μάλιστα, δεν ανάβουν γιατί έχουν καεί τα λαμπάκια. Έτσι η επιγραφή γράφει ΟΑΣΗ.

• «Ελληνική ανοργανωσιά…», μουρμουρίζει..

Όσο πλησιάζει, ακούει κάτι περίεργους θορύβους… Μοιάζουν με μουσική. Πλησιάζει περισσότερο. Η μουσική πλέον ακούγεται ολοκάθαρα. Μπουζούκια, μπαγλαμάδες κλπ. Χτυπάει… Του ανοίγει ένας τύπος κρατώντας μία μπουκάλα στο χέρι, τύφλα στο μεθύσι και τον ρωτάει τι θέλει.

• «Ήρθα να δω πώς είναι», του λέει και βάζει το κεφάλι του μέσα. Τραπέζια, πολλή κάπνα, κάτι γκόμενες χορεύουν πάνω στα τραπέζια τσιφτετέλια, νταούλια… Γενικώς, μπάχαλο.
• Τρελαίνεται ο τύπος:
• «Καλά ρε φίλε, τι γίνεται εδώ;»
• «Άσε φίλε, χάλια!», του λέει ο μεθυσμένος. «Η κατάσταση είναι δραματική εδώ πέρα. Μας δέρνουν όλη μέρα με κάτι τεράστια μαστίγια και το βράδυ μας βάζουν σε κάτι τεράστια βαρέλια με σκατά».
• «Πλάκα μου κάνεις;», απαντά ο πεθαμένος. «Εδώ πίνετε και γλεντάτε!».
• «Εεε, ξέρεις πως είναι μωρέ εδώ στην Ελλάδα… Τη μία δεν έχουμε σκατά, την άλλη χαλάνε τα μαστίγια…».