ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΣΤΗ ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ
Σε έκθεση δημοτικού σχολείου, με το ερώτημα «τι θέλουν να γίνουν όταν μεγαλώσουν», η μικρή μαθήτρια της 2ας Δημοτικού γράφει: «Θα ήθελα να ταξιδέψω στο μέλλον γιατί θα ήθελα να δω πώς θα είμαι και πού θα είμαι στο μέλλον και τι θα κάνω. Ελπίζω να έχω ένα σπίτι και δουλειά. Ελπίζω να είμαι καλά και να μην είμαι πάρα πολύ φτωχή».
Ένα μικρό παιδί εύχεται όταν θα μεγαλώσει να μην είναι πάρα πολύ φτωχό και να έχει δουλειά. Όταν πριν κάποια χρόνια τα παιδιά σκεφτόταν να σπουδάσουν, να γίνουν γιατροί, μηχανικοί, γενικά επιστήμονες, τώρα ονειρεύονται να μη γίνουν πολύ φτωχά. Αυτό δεν είναι όνειρο, αλλά εφιάλτης!
Τί εικόνες να έχει ένα παιδί δημοτικού, όταν σκέφτεται τη φτώχεια στο μέλλον; Ποιοι είναι αυτοί που δημιούργησαν τις συνθήκες με το μαύρο να κυριαρχεί στην οθόνη της ζωής; Ποιος ο ρόλος των «φίλων» Ευρωπαίων και του «σωτήριου» ΔΝΤ; Είναι «αλληλεγγύη» το μαρτύριο της σταγόνας με την κάθε λίγο «αξιολόγηση» για νέα μέτρα;
Υπεύθυνοι όμως είναι μόνον οι ξένοι επιβήτορες; Οι πολιτικοί των 42 χρόνων της μεταπολίτευσης δεν ευθύνονται για την κατάσταση αυτή; Οι ψηφοφόροι πόση ευθύνη έχουν;
Η περίοδος μετά το 1974 ήταν χρόνια υπονόμευσης του μέλλοντος της Ελλάδας και του Έλληνα. Υπήρξε η περίοδος του μεγάλου δανεισμού για την Ελλάδα!
Κων. Καραμανλής, Ανδρ. Παπανδρέου, Κων. Μητσοτάκης, Κων. Σημίτης δημάδεψαν την Ελλάδα στην καρδιά. Έκλεισαν όλες οι παραγωγικές μονάδες, αυξήθηκε ο δανεισμός, τα μεγάλα οικονομικά πακέτα της ΕΟΚ σπαταλήθηκαν, πολλαπλασιάστηκαν οι εξοπλισμοί και οι μίζες, συνεχίστηκαν τα σκάνδαλα με κορυφαία αυτά του χρηματιστηρίου, της «δημιουργικής λογιστικής», της Goldman Sachs και το SWAP των 2,8 δις ευρώ, των Ολυμπιακών έργων του 2004, της SIEMENS κλπ.
Ληστείες με ονοματεπώνυμο, πελατειακό κράτος, άφεση αμαρτιών με νομοθετημένη απαλλαγή των πολιτικών από τη Βουλή (νόμος περί ευθύνης υπουργών και ασυλίας βουλευτών) και το πάρτι να συνεχίζεται, με την παράδοση της Ελλάδας χειροπόδαρα στο ΔΝΤ από τον ΓΑΠ το Μάϊο 2010. Ο βλαξ (κατά Μιμή) ΓΑΠ, με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν» και χωρίς να ρωτήσει κανέναν, έδεσε την Ελλάδα στον πάσαλο του μαρτυρίου του ΔΝΤ!
Το δρόμο προς την καταστροφή ακολούθησαν όλοι οι υποστηριχτές των μνημονίων. Παπαδήμος, Σαμαράς-Βενιζέλος με το succes story, για να έρθει το «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης» με τον Αλέξη Τσίπρα!
Όλα και όλοι τους έσκυψαν στα τέσσερα και όπως έλεγε ο συγγραφέας Θράσος Καστανάκης «τον άνθρωπο που γονατίζει τον σκιάζομαι πιότερο και από τον εχθρό…».
Στα χρόνια αυτά ενώ αλλάζουν οι βιολιντζήδες, το τραγούδι παραμένει το ίδιο. Όπως είχε πει ο Άκης Πάνου στο τραγούδι του «πές μου παππού: Ενώ αλλάζω σινεμά το έργο δεν αλλάζει» Με λίγες λέξεις ο μεγάλος Άκης Πάνου διδάσκει την πολιτική!
Τελικά θα καταφέρουμε να αλλάξουμε τη μουσική; Θα αλλάξουμε το έργο στο σινεμά ή θα συνεχίσουμε την ανακύκλωση των ίδιων φθαρμένων πολιτικών με τα πολύ κακά αποτελέσματα;
Για να αλλάξουν τα πράγματα, πρέπει να αλλάξουμε πρώτα εμείς. Το θέλουμε; Εάν είμαστε έτοιμοι ΝΑΙ. Εάν όχι, γυρίζουμε πίσω, αλλά εκεί υπάρχει μόνον ένας δρόμος και ένα τραγούδι… ο χορός του Ζαλόγγου.
Η Ελλάδα διώχνει τα παιδιά της!
Έχει πλέον γίνει σύνηθες το φαινόμενο, ξένες ιδιωτικές εταιρείες να αναζητούν εργατικά χέρια και επιστημονικά μυαλά που λείπουν από χώρες του εξωτερικού.
Νέοι που έχουν σπουδάσει στα εγχώρια πανεπιστήμια δηλώνουν πως θα φύγουν (και φεύγουν) στο εξωτερικό, αναζητώντας διέξοδο στο αδιέξοδο της Ελληνικής αγοράς εργασίας!
Κουρασμένοι και απογοητευμένοι οι νεολαίοι να βλέπουν γύρω τους τη μιζέρια, αναζητούν την ελπίδα στο εξωτερικό. Με διαβατήριο την απογοήτευση όλο και περισσότεροι νέοι μας φεύγουν για λιμάνια ξένα!
Η κοινοβουλευτική χρυσοφόρα αλητεία έχει εκτροχιάσει το τρένο της ζωής για τη νέα γενιά, έχει σκοτώσει κάθε ελπίδα γι’ αυτά τα παιδιά και παρ’ όλα αυτά… όλοι αυτοί (οι αλήτες) συνεχίζουν να υπάρχουν!
ΤΑ ΚΟΥΡΕΛΙΑ ΑΥΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ ΑΚΟΜΑ εν μέσω υφεσιακού κατακλυσμού. Σε έναν κατακλυσμό που αυτοί που τον δημιούργησαν, δεν έχουν βρει αντίδοτο. Δεν έχουν προβλέψει όχι μόνον να κατασκευάσουν από πριν μια κιβωτό σωτηρίας, αλλά και μια απλή σχεδία!
Έχουν φροντίσει όμως αυτά τα «ρετάλια» να προνοήσουν για την προσωπική ευημερία τόσο τη δική τους όσο και των γύρω τους.
Σημασία έχει πως η απογοήτευση οδηγεί τη νεολαία σε μαζική έξοδο. Η απώλειά τους είναι μια μη αναστρέψιμη βλάβη. Από την Ελληνική κοινωνία λείπει πλέον όλο και πιο πολύ το ποιοτικό ανθρώπινο δυναμικό.
Ενώ η ελπίδα μεταναστεύει, η κοινοβουλευτική αλητεία συνεχίζει την καταδάφιση ακάθεκτα και τα κουρέλια συνεχίζουν να τραγουδούν ακόμα!
Τα ασφαλιστικά ταμεία στο στόχαστρο του «συστήματος»!
Το ΙΚΑ και γενικά τα ασφαλιστικά ταμεία ήταν και είναι η ελπίδα των απόμαχων της εργασίας.
Ένα κράτος «ελληνικών προδιαγραφών» που κυριολεκτικά χτίστηκε στις πλάτες των αδύναμων και απροστάτευτων μαζών, ΤΩΡΑ, στα χρόνια της χολέρας, ξαναχτυπά!
Ένα παρανοϊκό κράτος μηχανισμός χρόνιων συμφερόντων για τους «έχοντες», που απάλλαξε τους «λίγους και ισχυρούς» από τους φόρους, κλέβει με την «νομιμοποίηση» της Βουλής και τις εισφορές των εργαζομένων!
Οι πλούσιοι και οι κάθε είδους βολεμένοι έχουν βρει τα κορόϊδα που θα πληρώνουν γι’ αυτούς. Το κορόϊδο όμως γιατί δεν διαμαρτύρεται; Γιατί δεν διεκδικεί την περιουσία του; Αυτό θα ήταν και το αυτονόητο. Αυτό λέει η απλή λογική.
Το κορόϊδο αυτό που κάποτε άκουγε στο όνομα «περήφανα γηρατεία και περήφανα νιάτα» τώρα που βιάζεται «κατά φύσιν και παρά φύσιν» υπομένει τον βιασμό δίχως καμιά διαμαρτυρία. Τη στιγμή που στους επιβήτορες κακοφαίνεται ακόμα και η μακροζωϊα αυτών που κάποτε ονόμαζαν ως περήφανα γηρατειά!
Οι κλέφτες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας όχι μόνον δεν θέλουν να επιστρέψουν τα κλεμμένα, αλλά ενοχλούνται που τα θύματά τους δεν πεθαίνουν μια ώρα νωρίτερα. Δεν τους φτάνει το πόσα έκλεψαν, αλλά συνεχίζουν να νομοθετούν συνέχιση της κλεψιάς!
Δοξάστε τους, αλλά παράλληλα όλοι εσείς οι κολασμένοι μουντζώστε τον εαυτό σας και με τα δυο σας χέρια. Πολύ περισσότερο εσείς που είστε στον κύκλο των άλλοτε περήφανων γηρατειών, διότι όλα δείχνουν πως εσείς κατά πλειοψηφία στηρίζετε με την ψήφο σας αυτό το «σύστημα». Αυτούς που για χρόνια ετοίμαζαν την κόλαση που ζείτε σήμερα. Εσείς που ακόμα και τώρα συνεχίζετε να χειροκροτείτε τους συστημικούς δολοφόνους που σας στέλνουν στην κόλαση!
Ο δρόμος για την κόλαση!
Τα πάντα στην Ελλάδα ελέγχονται από τη διαπλοκή. Οι λίγες οικογένειες είναι αυτές που ελέγχουν τα πάντα. Ελέγχουν την οικονομία και την εξουσία. Πολιτική και οικονομία είναι βίοι παράλληλοι. Είναι αυτό που απλά λέμε «τζάκια».
Οι ίδιοι που έκλεψαν περιουσίες στο χρηματιστήριο, που θησαύρισαν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες «Αθήνα 2004», που προτιμούσαν την SIEMENS για κάθε συνδιαλλαγή του δημοσίου. Είναι πάντα οι ίδιοι που σε κάθε εποχή λεηλατούσαν τη δημόσια περιουσία και έστελναν το λογαρισμό στον «περήφανο» ψηφοφόρο! Είναι πάντα οι ίδιοι που μας κλέβουν στην αγορά, είναι οι ίδιοι που κλείδωσαν τις «αγορές» των άλλων και οδηγούν στην ανεργία. Τώρα δήθεν ανησυχούν για μας. Για σένα τον «ψηφοφόρο» που «μαζί τα φάγατε» και σου δημιουργούν ενοχές με τις Παγκαλικές σαχλαμάρες!
Ανησυχούν όμως γιατί; Διότι βλέπουν πως δεν έχουν τι άλλο να σου αρπάξουν. Ανησυχούν γιατί δεν έχουν τι άλλο να σου υποθηκεύσουν!
Η Ελλάδα αργά αλλά σταθερά οδηγείται στην κόλαση. Ο δρόμος είναι αδιέξοδος. ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ. ΑΚΟΜΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ. ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ!
Άνθρωποι και ποντίκια
Ο Τζων Στάϊμπεκ για το «άνθρωποι και ποντίκια» κατηγορήθηκε για αμφίβολο πατριωτισμό και για βλασφημία. Το πρόβλημά τους όμως ήταν πως «χτυπούσε» το σύστημα εξουσίας. Κατήγγειλε το φαινόμενο της εκμετάλλευσης, την ανέχεια λόγω ανεργίας, τα προβλήματα στην κοινωνία λόγω χαμηλών μισθών και το συνδυασμό όλων αυτών με τον φόβο για το μέλλον.
Η βιομηχανική επανάσταση «γέννησε» ιδεολογίες γεμάτες ελπίδα για τους «μη έχοντες», όπως και η «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση», αλλά στο τέλος πάντα η πλήρης απογοήτευση. Άλλαξε κάτι επί της ουσίας, σε σχέση με τον κωπηλάτη-σκλάβο της ρωμαϊκής γαλέρας;
Στη ρωμαϊκή γαλέρα ο ναύτης δίνει νερό στο διψασμένο κωπηλάτη σκλάβο. Για την πράξη του αυτή όμως δέχεται την επίπληξη του καπετάνιου-διοικητή της γαλέρας, λέγοντάς του πως το πόσιμο νερό στο πέλαγος είναι πολυτιμότερο από τη ζωή του σκλάβου!
Μα πεθαίνει ο σκλάβος, απορεί ο ναύτης, και η απάντηση του αξιωματούχου «από σκλάβους είναι γεμάτος ο κόσμος»!
Εάν οι σκλάβοι εκείνη την εποχή ήταν λεία πολέμου, σήμερα τις συνθήκες γαλέρας δημιουργεί η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση μέσα από τον οικονομικό πόλεμο!
Σημάδια με φως ήταν το Ελληνικό ΟΧΙ στο προδομένο δημοψήφισμα. Ήταν το Brexit στο Ηνωμένο Βασίλειο και ο Τραμπ στην Αμερική. Ακολουθεί η Ιταλία και έπεται η συνέχεια με το γκρέμισμα της Ευρώπης του Σόϊμπλε… Αμήν!
Υπάρχει διέξοδος;
Εάν ο προηγούμενος αιώνας καταγράφει επαναστάσεις, ο σημερινός κατεδαφίζει κάθε αξία και κλείνει κάθε χαραμάδα διεξόδου. Ο μεγάλος στοχαστής Γκράμσι είχε πει «κοιτάζουμε το πρόσωπο του τέρατος κατάμουτρα, το παλιό που δεν έχει φύγει και το καινούριο που δεν έχει γεννηθεί ακόμα».
Αλήθεια, έχει αλλάξει κάτι από εκείνο το παλιό; Ακόμα όχι, αλλά υπάρχουν σημάδια αλλαγής.
