Πετριές στα βαλτονέρια
Γεμάτες πόλεις, απρόσωποι άνθρωποι, άδειες καρδιές, μπερδεμένα μυαλά. Κάπως έτσι ζούμε και να σκεφτούμε πως βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα. Πώς έφτασε η Ελλάδα να έχει λιγότερα νοσοκομεία, λιγότερα σχολεία, λιγότερο κοινωνικό κράτος και να περισσεύουν μόνον τα κακά στον τόπο αυτό;
Σήμερα που η κοινωνία «ανατινάζεται» με την οικονομική πολιτική που ακολουθείται και η μεσαία τάξη διαλύεται, πόσο άμεσος είναι ο κίνδυνος σύγκρουσης της κοινωνίας με αυτό που λέγεται δημοκρατία; Πόση δημοκρατία υπάρχει όταν πορευόμαστε σε λάθος δρόμο, είναι βέβαιη η χρεοκοπία του συστήματος και ο κύκλος της δημοκρατίας αμφισβητείται όλο και από μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας;
Πόσο ακόμα η δημοκρατική μυθολογία θα κοιμίζει με το ναρκωτικό της, όταν τα κόμματα είναι άντρα διαφθοράς και πόσο ο λαός θα ναρκώνεται από την πολιτική προπαγάνδα μέσα από τα συστημικά ΜΜΕ;
«Ας μην αφήσουμε το κέρδος να εξελιχθεί σε κοινωνική μάστιγα» έλεγε ο Αλ. Σολζενίτσιν, αλλά το μόνο που κατάφεραν τα κόμματα της δημοκρατικής μεταπολίτευσης, είναι να αυτοεξεφτελιστούν με τα όσα συμβαίνουν.
Πετριές στα βαλτονέρια για να περάσουμε αντίκρυ, αλλά ούτε κι αυτό το καταφέρνουμε. Απλά θολώνουμε περισσότερο το νερό και ο βάλτος γίνεται περισσότερο βρώμικος και επικίνδυνος.
Το ερώτημα είναι αν υπάρχει πλέον εθνική κυριαρχία και δημοκρατία.
Δημοκρατία ή εκλεγμένη ολιγαρχία;
Για το αν υπάρχει εθνική κυριαρχία, αρκεί να ρωτήσουμε απλά εάν η εκλεγμένη κυβέρνηση μπορεί να καταθέσει στη Βουλή τον προϋπολογισμό του κράτους. Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Καμιά κυβέρνηση σε καιρούς μνημονίων δεν λειτουργεί χωρίς την έγκριση των όποιων αποφάσεων της Μέρκελ και του Σόιμπλε. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για την δημοσιονομική πολιτική. Ειδικά σε αυτή την περίπτωση οι κυβερνήσεις παίρνουν το κείμενο μέτρων γραπτώς και απλά το εγκρίνουν. Καμία παρέκκλιση από τις «ειδικές» εντολές των Γερμανών. Άρα εθνική κυριαρχία δεν υπάρχει!
Υπάρχει μήπως δημοκρατία; Μήπως δημοκρατία έχουμε επειδή κάνουμε εκλογές; Είναι δεδομένο πως τις ανατροπές δεν τις φέρνουν πάντοτε οι εκλογές. Χρειάζεται έμπνευση, αλλαγή νοοτροπίας και κυρίως να αλλάξουμε εμείς. Πρέπει, όπως έλεγε ο Ωνάσης, «να πάψουμε να πιστεύουμε πως η θάλασσα θα ηρεμήσει. Πρέπει να μάθουμε να ταξιδεύουμε με ισχυρούς ανέμους».
Οι εκλογές στη δημοκρατία έχουν μία σημασία εάν αλλάζουν τα δεδομένα. Έχουν σημασία μόνον στο μέτρο που αλλάζει το πολιτικό και κοινωνικό σύστημα. Εάν απλά γίνεται ανακύκλωση προσώπων και οι πρακτικές είναι ίδιες, τι νόημα έχουν; Αν είναι να έχουμε μία εναλλαγή στην εξουσία δίχως να αλλάζουν τα πράγματα, δεν έχουν νόημα. Άρα οι εκλογές είναι ο φερετζές της δημοκρατίας και έτσι νομιμοποιείται το χρηματοπιστωτικό σύστημα των αγορών. Δηλαδή σε ληστεύω νόμιμα, αφού εσύ εγκρίνεις αυτή την πρακτική με την ψήφο σου. Αυτού του είδους η δημοκρατία που επιβάλλεται από την ΕΕ έχει και μια άλλη παγίδα. Καταργεί τα εθνικά κράτη, αφαιρεί την εθνική ταυτότητα και οδηγεί σε ομοσπονδία με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Επομένως ούτε δημοκρατία υπάρχει!
Η δημοκρατία στο απόσπασμα
«Η δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται, διότι έμαθε τους πολίτες της να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευτυχία».
Θα νόμιζε κανείς πως όλα αυτά τα είπε κάποιος σχολιαστής της σύγχρονης κατάστασης στην Ελλάδα. Κι όμως, αυτά τα είπε ο φιλόσοφος Ισοκράτης, που ήταν ίσως και ο πιο διορατικός Έλληνας διανοητής της αρχαιότητας. Είναι αυτός που είπε «αλλοίμονο στην πολιτεία που πολιτογραφεί απερίσκεπτα τους ξένους».
Αφού έχουμε μιλήσει για τη δημοκρατία και την εθνική κυριαρχία να πούμε ακόμη πως το Σύνταγμα έχει καταντήσει απλό ευχολόγιο. Και μόνο που περιέχει αντισυνταγματικές διατάξεις, δεν μπορεί να είναι το ευαγγέλιο της δημοκρατίας. Παράδειγμα αναφέρουμε την ευνοϊκή μεταχείριση των βουλευτών (άρθρο 59) κατά παράβαση της γενικής συνταγματικής αρχής πως οι Έλληνες (χωρίς εξαίρεση) είναι ίσοι ενώπιον του νόμου (άρθρο 1).
Συμπερασματικά λοιπόν να πούμε πως δεν μπορούμε να μιλούμε για δημοκρατία και Σύνταγμα, όταν οι νόμοι του Ελληνικού κράτους ψηφίζονται από το κοινοβούλιο με το φόβο της διαγραφής από το κόμμα των διαφωνούντων και μάλιστα με νομοσχέδια που έρχονται από εξωτερικά κέντρα σε ξένη γλώσσα και το χειρότερο, μεταφράζονται στα ελληνικά αλλά ελάχιστοι είναι αυτοί που διαβάζουν τι ψηφίζουν!
Αμφισβητούν τη δημοκρατία οι Ευρωπαίοι
Όλα αυτά που συμβαίνουν στην (γερμανική) Ευρώπη, τυγχάνουν της αποδοχής των πολιτών; Το κύμα του αντιευρωπαϊσμού στην ΕΕ μεγαλώνει και αυτό καταγράφεται σε έρευνα του γερμανικού TUI Foundation και το παρουσιάζει η εφημερίδα ΕΣΤΙΑ (5 Μαϊου 2017).
Μια έρευνα σοκ που λέει πως το 60% των Ελλήνων νέων επιθυμεί την επιστροφή της εθνικής κυριαρχίας από τις Βρυξέλλες. Πρόκειται για το μεγαλύτερο ποσοστό αντιευρωπαϊσμού μεταξύ των χωρών που περιλαμβάνει η έρευνα, ξεπερνώντας ακόμη κι αυτό των Βρετανών νέων. Τη χώρα δηλαδή που οδεύει προς την έξοδο.
Επίσης, οι Έλληνες νέοι καταγράφουν το υψηλότερο ποσοστό της έρευνας μεταξύ αυτών που τάσσονται υπέρ της εξόδου της χώρας από την ΕΕ και το Ευρώ.
Αίσθηση προκαλεί και το γεγονός πως μόλις το 52% των Ευρωπαίων πιστεύει ότι η δημοκρατία αποτελεί την καλύτερη μορφή διακυβέρνησης. Αυτό σημαίνει πως σχεδόν το ήμισυ των νέων της ΕΕ δεν εμπιστεύεται το δημοκρατικό πολίτευμα, γεγονός που είναι τουλάχιστον ανησυχητικό και χρήζει ιδιαίτερης προσοχής.
Στο αρνητικό αυτό κλίμα έρχεται να προστεθεί και η γενικότερη απαισιοδοξία της ευρωπαϊκής νεολαίας για το μέλλον. Μόλις το 26% εξ αυτών πιστεύουν πως η γενιά τους θα καταφέρει να ξεπεράσει τους γονείς τους. Το 52% όχι μόνον δηλώνει απαισιόδοξο, αλλά εκτιμά ότι το βιοτικό επίπεδό του θα επιδεινωθεί. Εξ άλλου, δεν είναι τυχαίο ότι το 76% των νέων ηλικίας 16 έως 26 ετών θεωρεί την ΕΕ μια οικονομική συμμαχία και τίποτε περισσότερο και μόλις το 30% βλέπει σ’ αυτή μια συμμαχία κρατών με κοινές αξίες. Δηλαδή οι νέοι της ΕΕ βλέπουν μια ψυχρή διοικητική μηχανή και το αποτέλεσμα το ζουν στο πετσί τους με την ανεργία και τις ανισότητες.
Η απογοήτευση αυτή των νέων της ΕΕ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για το άλλοτε φιλόδοξο ευρωπαϊκό εγχείρημα. Οι νέοι που είναι το μέλλον αυτής της ηπείρου, δηλώνουν βαθιά απογοητευμένοι, με τους Έλληνες να κρατούν τα σκήπτρα της δυσπιστίας και της βαθιάς αμφισβήτησης στην ευρωπαϊκή ιδέα.
Είναι το καμπανάκι για τα κόμματα «μένουμε ευρώ». Με τη νεολαία να σκέφτεται αντιευρωπαϊκά, γιατί βρίσκεται στο περιθώριο, κάποια στιγμή, αυτή η Ευρώπη θα πεθάνει.
Ο Πλάτωνας πάντα επίκαιρος
«Η παιδεία είναι ο δεύτερος ήλιος για τον άνθρωπο» (Πλάτων). Αναφερόμαστε στον Πλάτωνα, γιατί εάν μελετήσουμε αυτά που έλεγε, θα αντιμετωπίσουμε καλύτερα τα δύσκολα που έχουμε μπροστά μας. Αναφερόμαστε σ’ αυτό που είπε για
την παιδεία, διότι κυβερνήτες που θέλουν να έχουν λαό σε στάνη προβάτων, το πρώτο που χτυπάνε είναι η παιδεία και δεν είναι τυχαίο που η δημοκρατία της μεταπολίτευσης κατήργησε τα Αρχαία Ελληνικά και κατέβασε την μάθηση σε επίπεδο εκπαίδευσης, καταργώντας έτσι ό,τι έχει σχέση με την παιδεία.
Εκπαίδευση σημαίνει να μάθεις κάποιο επάγγελμα, ενώ παιδεία σημαίνει να μάθεις να σκέφτεσαι…κι αυτό είναι που δεν θέλουν οι άνθρωποι του «συστήματος».
Ο Πλάτων πάντα επιβεβαιώνεται
Η γεωπολιτική εξετάζει κατά βάση τους διεθνείς ανταγωνισμούς υπό το πρίσμα των γεωγραφικών παραγόντων και αποβλέπει στο να απεικονισθεί η στρατηγική σχέση στους τομείς της οικονομίας και της στρατιωτικής ισχύος, για να καταλήξει στο πως κατανέμεται η ισχύς στο διεθνές περιβάλλον.
Η φιλοσοφία είναι μια κοινωνική επιστήμη που απαντά σε ερωτήματα, προβλήματα, απορίες, όπως αυτά της ύπαρξης, της γνώσης, των αξιών της γλώσσας, του νου, που επηρεάζουν ωστόσο την γεωπολιτική πραγματικότητα.
Με αυτό το σκεπτικό θα παρουσιάσουμε παρακάτω 15 γνωμικά του μεγάλου αρχαίου φιλοσόφου Πλάτωνα, που ερμηνεύουν πολλές από τις κακοδαιμονίες του σήμερα.
Ο Πλάτωνας ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος από την Αθήνα, ο πιο γνωστός μαθητής του Σωκράτη και δάσκαλος του Αριστοτέλη. Το έργο του υπό την μορφή φιλοσοφικών διαλόγων έχει σωθεί ολόκληρο και άσκησε επιρροή στην Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία και γενικότερα στη δυτική φιλοσοφική παράδοση μέχρι τις μέρες μας.
15 γνωμικά του Πλάτωνα
Όλοι οι πόλεμοι γίνονται για την απόκτηση υλικών αγαθών.
Ο φόβος είναι η ψυχική διαταραχή που προκαλείται από την αναμονή του κακού.
Αυτή η πόλις είναι αυτή που είναι, γιατί οι πολίτες της είναι αυτοί που είναι.
Μια από τις τιμωρίες, επειδή δεν καταδέχεσαι να ασχοληθείς με την πολιτική, είναι να σε κυβερνούν κατώτεροί σου.
Όταν μιλούν άσχημα για σένα, ζήσε με τέτοιο τρόπο ώστε κανείς να μην μπορεί να τους πιστέψει.
Άγνοια, η ρίζα και ο μίσχος όλου του κακού.
Αυτός που κλέβει λίγα, κλέβει με την ίδια επιθυμία με αυτόν που κλέβει πολλά, αλλά με μικρότερη δύναμη.
Αφήστε τους γονείς να κληροδοτήσουν στα παιδιά τους όχι πλούτη, αλλά το πνεύμα του σεβασμού.
Δεν είναι δυνατόν δύο κακοί να γίνουν ποτέ φίλοι, ούτε ένας καλός να μην έχει φίλο καλό.
Δικαιοσύνη σημαίνει ο καθένας να νοιάζεται για τις δουλειές του και να μην αναμιγνύεται στις δουλειές των άλλων.
Εάν ο άνθρωπος λάβει την ορθή παιδεία, μέσα του ξυπνάει σφοδρή δύναμη και η θέληση να αναπτυχθεί ως το θεϊκότερο και ημερότερο ζώο. Αλλά αν δεν τύχει της καλής και επιμελούς ανατροφής, γίνεται το πιο άγριο απ’ όσα γεννάει η γη.
Εκείνος που θέλει να γίνει άριστος, δεν πρέπει να αγαπά περισσότερο τον εαυτό του, μήτε τα δικά του, αλλά τα δίκαια. Όπως λένε οι κτίστες, οι μεγάλες πέτρες δεν στέκονται καλά χωρίς τις μικρότερες.
Όμοιος ομοίω αεί πελάζει (όμοιος τον όμοιο θέλει).
Η υπερβολική ελευθερία μοιάζει με υπερβολική δουλεία, αφού αλλάζει και τον πολίτη και την πολιτεία. Φαίνεται πως η υπερβολική ελευθερία μετατρέπεται σε υπερβολική υποδούλωση.
Αυτό που αξίζει δεν είναι να ζεις για να αποκτήσεις περισσότερα, αλλά να ζεις καλά.
