253
Tο γνωστό θέμα στην Εθνική Πινακοθήκη είναι βαθύτερο.
Mε αφορμή το θέμα που δημιουργήθηκε από τις ακραίες αντιδράσεις του βουλευτή της ”Νίκης”, κ. Ν. Παπαδόπουλου για την έκθεση του εικαστικού κ. Χ. Κατσαδιώτη στην Εθνική Πινακοθήκη, και τα ”κέρδη” της πόλωσης που καταγράφει κάθε πλευρά από την αυξημένη ακροαματικότητα των τηλεοπτικών καβγάδων και τα οφέλη της καθεμιάς ανάλογα με τα επιδιωκόμενα, ας δούμε, τώρα -πέρα από τα χιλιοειπωμένα περί ”των κατοχυρωμένων δικαιωμάτων έκφρασης”- ορισμένα πιο ουσιαστικά ζητήματα.
1ο. Η Εθνική Πινακοθήκη έχει ως αποστολή, όπως αυτή στο ιδρυτικό της ρητά καταγράφεται: “… Ο θεσμικός ρόλος της Εθνικής Πινακοθήκης είναι η συλλογή, διαφύλαξη, συντήρηση, μελέτη και έκθεση έργων τέχνης, με σκοπό την αισθητική καλλιέργεια του κοινού, την δια βίου εκπαίδευση μέσα από την τέχνη και την ψυχαγωγία που αυτή προσφέρει, αλλά και την αυτογνωσία των Ελλήνων με τη βοήθεια της ιστορίας της τέχνης, η οποία εκφράζει σε συμβολικό επίπεδο τον εθνικό βίο…”
Επιπλέον αυτών, κρίνω απολύτως αναγκαίο, επ΄αφορμή όλων τούτων και με σκοπό την υπογράμμιση εκείνης της καλλιτεχνικής-ζωγραφικής δημιουργίας που έχει να επιτελέσει ουσιαστική και βαθιά αποστολή σ΄ ένα έθνος που απειλείται και σε μια κοινωνία που δοκιμάζεται να σας δώσω (να αναρτήσω) δύο ακόμα πίνακες δύο διαφορετικών ζωγράφων με το ίδιο, όμως θέμα: τον Αθανάσιο Διάκο. Η πρώτη του Φώτη Κόντογλου (από το Δημαρχείο Αθηνών) και η δεύτερη του επιστήθιου φίλου μου Αργύρη Παφίλη (από το Εργαστήρι του στη Κοζάνη).
Tο γνωστό θέμα στην Εθνική Πινακοθήκη είναι βαθύτερο.
Ιδού γιατί…
Γράφει ο Ελευθέριος Τζιόλας
Mε αφορμή το θέμα που δημιουργήθηκε από τις ακραίες αντιδράσεις του βουλευτή της ”Νίκης”, κ. Ν. Παπαδόπουλου για την έκθεση του εικαστικού κ. Χ. Κατσαδιώτη στην Εθνική Πινακοθήκη, και τα ”κέρδη” της πόλωσης που καταγράφει κάθε πλευρά από την αυξημένη ακροαματικότητα των τηλεοπτικών καβγάδων και τα οφέλη της καθεμιάς ανάλογα με τα επιδιωκόμενα, ας δούμε, τώρα -πέρα από τα χιλιοειπωμένα περί ”των κατοχυρωμένων δικαιωμάτων έκφρασης”- ορισμένα πιο ουσιαστικά ζητήματα.
1ο. Η Εθνική Πινακοθήκη έχει ως αποστολή, όπως αυτή στο ιδρυτικό της ρητά καταγράφεται: “… Ο θεσμικός ρόλος της Εθνικής Πινακοθήκης είναι η συλλογή, διαφύλαξη, συντήρηση, μελέτη και έκθεση έργων τέχνης, με σκοπό την αισθητική καλλιέργεια του κοινού, την δια βίου εκπαίδευση μέσα από την τέχνη και την ψυχαγωγία που αυτή προσφέρει, αλλά και την αυτογνωσία των Ελλήνων με τη βοήθεια της ιστορίας της τέχνης, η οποία εκφράζει σε συμβολικό επίπεδο τον εθνικό βίο…”
-
2ο. Η Εθνική Πινακοθήκη που ιδρύθηκε στις 10 Απριλίου 1900 αποτελεί το θησαυροφυλάκιο της νεότερης ελληνικής καλλιτεχνικής δημιουργίας. Ο πρώτος έφορος (διευθυντής) του Ιδρύματος ήταν ο μοναδικός, διεθνώς γνωστός Έλληνας ζωγράφος Γεώργιος Ιακωβίδης!
3ο. Ο διευθυντής, που έχει την ευθύνη του καλλιτεχνικού και μουσειολογικού προγραμματισμού, διορίζεται από τον (την) Υπουργό Πολιτισμού -ο οποίος (-α) φέρει και την σχετική πολιτική ευθύνη- με πενταετή θητεία, που μπορεί να ανανεώνεται. Στη θέση αυτή σήμερα βρίσκεται η κα Συραγώ Τσιάρα και Υπουργός Πολιτισμού είναι η κα. Λίνα Μενδώνη!
4ο. Το πιο παράλογο εικαστικά, αισθητικά, καλλιτεχνικά είναι το γεγονός ότι η συγκεκριμένη έκθεση διοργανώθηκε ως ”διάλογος” με έργα του σπουδαίου Ισπανού ζωγράφου και χαράκτη Φρανθίσκο Γκόγια! Αφού, σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή της Εθνικής Πινακοθήκης τα παραμορφωμένα ενίοτε θρησκευτικά έργα «συνομιλούν» με τον ανατρεπτικό εικαστικό κόσμο του σπουδαίου Ισπανού ζωγράφου και χαράκτη Φρανθίσκο Γκόγια, που ήταν άλλωστε και ο βασικός στόχος της παράλληλης αυτής έκθεσης!! Ο κ. Χ. Κατσαδιώτης σε συνομιλία με τον… Γκόγια (καταλαβαίνουν -καταλαβαίνετε- τι λένε;!!…).
-
Τα παραπάνω, θεωρώ ότι επί της ουσίας πρέπει να προβληματίσουν κάθε Έλληνα και Ελληνίδα, πέρα από τα του συρμού επαναλαμβανόμενα …περί δικαιωμάτων.
Δεν θα ήταν όμως -τουλάχιστον για τον υπογραφόμενο- δυνατόν, να μην προβάλλω και να μην αντιπαραβάλλω σ΄ αυτήν την εικαστική γραμμή των έργων που φιλοξενεί η Εθνική Πινακοθήκη -με ευθύνη των αρμόδιων που αναφέρθηκαν παραπάνω- τα παρακάτω, έργα σημαντικών Ελλήνων ζωγράφων-καλλιτεχνών που δείχνουν ένα άλλο δρόμο και φέρνουν ένα άλλο ήθος.
-
Το θεωρώ ελάχιστο καθήκον τιμής και συνείδησης…!
Πρώτο ζεύγος αντιπαράθεσης/αντιπαραβολής:
– Φώτης Κόντογλου: Παναγιά η Γλυκοφιλούσα απέναντι στην Παναγία του Χ. Κατσαδιώτη
Δεύτερο ζεύγος:
– Φώτης Κόντογλου: Άγιος Γεώργιος απε΄ναντι στον αντίστοιχο του Χ. Κατσαδιώτη
Επιπλέον αυτών, κρίνω απολύτως αναγκαίο, επ΄αφορμή όλων τούτων και με σκοπό την υπογράμμιση εκείνης της καλλιτεχνικής-ζωγραφικής δημιουργίας που έχει να επιτελέσει ουσιαστική και βαθιά αποστολή σ΄ ένα έθνος που απειλείται και σε μια κοινωνία που δοκιμάζεται να σας δώσω (να αναρτήσω) δύο ακόμα πίνακες δύο διαφορετικών ζωγράφων με το ίδιο, όμως θέμα: τον Αθανάσιο Διάκο. Η πρώτη του Φώτη Κόντογλου (από το Δημαρχείο Αθηνών) και η δεύτερη του επιστήθιου φίλου μου Αργύρη Παφίλη (από το Εργαστήρι του στη Κοζάνη).
