του Ιωάννη Φωκά
Αν θεωρήσουμε την Ελλάδα έναν ζωντανό οργανισμό, τότε από όποιον τομέα και να την πιάσουμε, η υπόθεση μυρίζει μπαρούτι και βρωμάει. Σε όλους τους τομείς της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής του τόπου επικρατεί η ανοργανωσιά, η προχειρότητα και ο αποσυντονισμός ενώ οι λύσεις που δήθεν δίνονται είναι είτε αντικοινωνικές, είτε αντιπαραγωγικές ή ακόμη, πολλές φορές, αντεθνικές.
Αυτό που θα εξετάσουμε σήμερα είναι ένα ζήτημα που καίει εδώ και πολλά χρόνια. Στην Ελλάδα θίγουν το θέμα μόνο μερικές φωνές, μεμονωμένα, ενώ στην Τουρκία έχει στηθεί ένα επίσημο πολιτικό-διπλωματικό-μιντιακό δίκτυο που δεν αφήνει να περάσει καμία κίνηση της Ελλάδας απαρατήρητη. Το όλο θέμα έχει να κάνει με το ζήτημα της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας. Το σήμα κινδύνου αυτή τη φορά εκπέμπεται απο το Καστελόριζο, το νότιο-ανατολικότερο τμήμα της Ελλάδας, για το οποίο έχει γίνει πολλές φορές ντόρος, καθώς αν η χώρα μας ενεργοποιούσε το Δίκαιο της Θάλασσας τότε θα άφηνε την Τουρκία εκτός εμπορικής ζώνης στο σύμπλεγμα Ισραήλ- Αιγύπτου-Ελλάδας, εξέλιξη που οι τούρκοι θεωρούν σαν αιτία πολέμου.
Στα στενά πηγαδάκια των Ενόπλων Δυνάμεων αλλά στις αναλύσεις των γεωστρατηγικών αναλυτών, ανέκαθεν βρίσκονταν ως πιθανή, μια ξαφνική εισβολή των τούρκων στο νησί. Ριψοκίνδυνη σκέψη μεν αλλα πιθανή με βάση το βάρος που ρίχνουν στο ζήτημα οι τούρκοι εδώ και καιρό αλλά και τη σημαντικότητα του ζητήματος, καθώς στο Καστελόριζο βρίσκονται να κατοικούν μόνο 300 περίπου κάτοικοι. Από την άλλη, η επιρροή στην οικονομία και τη γεωπολιτική κατάσταση της Τουρκίας είναι αφάνταστη σε περίπτωση που θα ενεργοποιούνταν η υφαλοκρηπίδα ή ακόμα και η ΑΟΖ. Μιλάμε για ένα νησάκι και ένα σύμπλεγμα νησιών ακριβώς μέσα στα πόδια των τουρκικών παραλίων.
Σήμερα στο νησί καταφθάνουν συνεχώς πρόσφυγες. Είναι πράγματι Σύριοι ή μόνο Σύριοι ; Ή άλλων εθνικοτήτων ; Ακόμα και Τούρκοι να ήταν δεν θα μπορούσαμε εκ πρώτης όψεως να τους αναγνωρίσουμε. Οι στρατιωτικές, οι αστυνομικές δυνάμεις του νησιού καθώς και του λιμενικού είναι μηδενικές για τους 1.000 περίπου έως τώρα μετανάστες. Το νησί μυρίζει μπαρούτι, εκπέμπει SOS, τη στιγμή που το ΝΑΤΟ αφήνει για σκοτεινούς λόγους την περιοχή των Δωδεκανήσων ακάλυπτη από την προστασία του και ανοίγει νέες πόρτες στους πρόσφυγες και στους διακινητές Τούρκους.
Θα ήταν υπερβολικό να ανησυχήσουμε για το μέλλον του νησιού ; Θα ήταν υπερβολικό να υποψιαστούμε πιθανό δόλο από τουρκικά διπλωματικά και κυβερνητικά τμήματα που ίσως να βρίσκουν, μέσω αυτής της οδού, τη λύση στο πρόβλημά τους. Τη φυγή των Ελλήνων από το νησί και την κατάληψη του από τους μουσουλμάνους ; Το νησί εκπέμπει άμεσα SOS και η ελληνική κυβερνηση κάνει τα στραβά μάτια…
