Προσπάθεια κάθε ολιγαρχικής κυρίαρχης ομάδας είναι να διατηρεί τη μάζα σε ένα επίπεδο αμάθειας και άγνοιας τέτοιο, ώστε να συντηρεί το πολιτικό κατεστημένο τη δύναμή του και το άξεστο και αμαθές πλήθος να αποδέχεται άκριτα τους εκμεταλλευτές, τους καταπιεστές και τους βασανιστές του. Έτσι οδηγείται ασυναίσθητα και εν αγνοία του στην πνευματική σκλαβιά που είναι και η χειρότερη μορφή σκλαβιάς. Πολύ εύκολα διαπιστώνεται αυτό, αν λάβουμε υπόψη τις πολιτικές εξελίξεις τουλάχιστον της τελευταίας δεκαετίας.
Είναι τραγικό να ανεχόμαστε όλους αυτούς τους παρδαλόχρωμους σπουδαγμένους σπουδαρχήδες, που μας έφεραν σ’ αυτή τη δεινή κατάσταση, να παρουσιάζονται σαν σωτήρες και εμείς, όχι μόνο να μην αντιδρούμε, αλλά και να δεχόμαστε την καταστροφή μας σαν τη μοναδική λύση.
Είναι θλιβερό να τους βλέπουμε να απεργάζονται την καταστροφή μας και να σωπαίνουμε. Να παρακολουθούμε παθητικά την παράδοση της χώρας μας χωρίς αιδώ στα μεγάλα συμφέροντα. Είναι ιδιαίτερα λυπηρό να βλέπουμε τους δημαγωγούς, τους λαοπλάνους, τους πολιτικάντηδες να ακολουθούν την πεπατημένη της ανήθικης πολιτικής πρακτικής και εμείς να μην αντιλαμβανόμαστε ή να κάνουμε πως δεν αντιλαμβανόμαστε την απάτη τους. Μα το πιο ειδεχθές απ’ όλα είναι να βάζουμε το ιδιωτικό συμφέρον,τις κομματικές σκοπιμότητες και το προσωπικό συμφέρον πάνω από το γενικό, το κοινό. Ή να το πω αλλιώς, να διαπραγματευόμαστε με τους κομματικούς απατεώνες την αξιοπρέπεια και την ελευθερία μας, δηλ. να υποτασσόμαστε στην υποτέλεια και στη δουλικότητα των ανόητων απατεώνων. Όσοι εθελοτυφλούν καλό είναι να γνωρίζουν ότι: χειρότερο από την απάτη είναι να συνηθίσεις και να ανέχεσαι την απάτη.
Ίσως, πολύ σωστά, κάποιος παρατηρήσει ότι το να αναφερόμαστε και να εντοπίζουμε τις παθογένειες της ελλαδικής κοινωνίας αυτό δεν οδηγεί πουθενά. Ο Νίτσε λέει πως πρέπει να σπάσεις τα αυτιά κάποιου για να μάθει ν’ ακούει με τα μάτια. Ας είναι, εγώ θ’ αναφερθώ όμως στο τι μ’ αρέσει, στο τι θέλω και στο τι πρέπει να γίνει για την ευημερία και την πρόοδο του δύσμοιρου τόπου μας.
Πιστεύω πως την πολιτική ευθύνη την έχουν οι πολίτες και την ποινική οι πολιτικοί, γι’ αυτό είναι αναγκαίο να εκφράζουμε ελεύθερα όλοι τις απόψεις μας, να τις συνθέτουμε και να παίρνουμε σοβαρές αποφάσεις για το μέλλον. Αυτό όμως απαιτεί πολίτες διατιθεμένους να κάνουν την πνευματική τους επανάσταση, με αυξημένη αντίληψη, με εκρηκτική ορμή σκέψης και απεριόριστες προσλαμβάνουσες. Η επανάσταση δεν μπορεί να γίνει από μικρόνοες, ηλίθιους, ανόητους προσκολλημένους στο χρήμα θεωρώντας το ως το μοναδικό υπέρτατο αγαθό. Η πνευματική επανάσταση γίνεται μόνο απ’ όσους θέτουν ως αυτοσκοπό της ζωής τους τη συγκρότηση μιας ποιοτικής, δίκαιης κοινωνίας.
Όπως είπαμε καλό είναι να τονίζουμε αυτά που θέλουμε και μας αρέσουν. Πιστεύω ότι μέσα στην κοινωνία υπάρχουν ακόμη υγιείς έντιμες τίμιες δυνάμεις που θα μπορούσαν να προβούν σ’ ένα δύσκολο δικαστικό αγώνα για τη ολοκληρωτική διαγραφή του πρωτοφανούς στην ιστορία της ανθρωπότητας δημόσιου χρέους. Πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις για να χαρακτηριστεί το χρέος απεχθές διότι:
1ο Τα δάνεια πάρθηκαν χωρίς τη συγκατάθεση των πολιτών. Γνωρίζει έστω κι ένας πολίτης πότε πάρθηκαν, από ποιον και για ποιους σκοπούς; 2ο Οι δανειστές γνώριζαν πως ήταν αδύνατο η Ελλάδα να το αποπληρώσει όταν μάλιστα τα μέτρα αποσκοπούσαν στην πλήρη διάλυση της παραγωγικής βάσης. Ας θυμηθούμε τις εθνικές καταστροφικές ποσοστώσεις που υπέγραφαν οι πρωταίτιοι της καταστροφής. Να αναφέρω ένα από τα πολλά παράδειγμα για να κατανοήσουμε καλύτερα με ποιον τρόπο φτάσαμε στον αφανισμό και διάλυση της κοινωνίας μας: Το 1982 Ο Σημίτης ως υπουργός γεωργίας αποδέχτηκε ποσόστωση 527.000 τόνους αγελαδινού γάλακτος από την Ε,Ε, όταν οι εσωτερικές ανάγκες, μαζί με τα γαλακτοκομικά προϊόντα, ξεπερνούσαν τους 1.000.000 τόνους. Αυτό σημαίνει τον περιορισμό της παραγωγής και αύξηση των εισαγωγών. Το ίδιο συνέβη και με όλα τα αγροτικά προϊόντα όπως π.χ με τον καπνό. Όλα αυτά τα γνώριζαν οι δανειστές καλύτερα κι από τους ντόπιους δωσίλογους.
3ο Αξίζει να σημειωθεί πως παράλληλα με τον υπερδανεισμό στη χώρα μπήκαν πακέτα ντελόρ, προγράμματα ΕΣΠΑ συν ο πλούτος που παρήγαγε η ίδια. Μιλάμε για τεράστια ποσά και ο ελληνικός λαός που τα φορτώθηκε στην πλάτη του, δε γνωρίζει ακόμη πού, πώς σπαταλήθηκαν και ποιους σκοπούς εξυπηρέτησαν. Τώρα ας υποθέσουμε ότι αυτά τα αστρονομικά ποσά ξοδεύτηκαν:
· Για αγορά γαλλικών φρεγάτων και αεροπλάνων.
· Για αγορά γερμανικών υποβρυχίων.
· Για να κατέχει η φτωχευμένη Ελλαδίτσα την 3η θέση στην Ευρώπη σε εξοπλιστικά προγράμματα και την 26η παγκοσμίως και σαν μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ να μην βάζει κανείς τον φαινομενικά εχθρό της την Τουρκία στη θέση της.
· Για τη λεηλασία από καταδικασμένες πολυεθνικές, Hochtief,
Siemens,Man κτλ.
· Για μιζάρισμα ή πιο κομψά για κονδύλια δημοσίων σχέσεων
· Για να δηλώνουν ξεδιάντροπα οι Τσουκάτοι ότι δικαιούνται να κάνουν δώρα 500 εκατομμυρίων στον εαυτό τους.
· Για τους πιο ακριβοπληρωμένους Ολυμπιακούς αγώνες στον κόσμο, ξεπέρασαν τα 28δις και κανείς ακόμη δεν μπορεί να απαντήσει πώς ξοδεύτηκαν!
· Για να συντηρεί το πολιτικό προσωπικό τα προνόμιά του και να μεταφέρει τα πλούτη του σε τράπεζες του εξωτερικού
· Για να χρηματοδοτούνται καναλάρχες ,εκδότες, τραπεζίτες…
· Για να επιδοτούνται αυθαίρετα επιχειρήσεις φαντάσματα. Για να…
Τότε γιατί είναι υποχρεωμένοι οι πολίτες να πληρώσουν για κάτι που δεν έχουν καμιά σχέση; Δεν ξέρω!
Επειδή δε συμφωνώ με την αργομισθία και γενικά με το πελατειακό κράτος δε σημαίνει ότι είναι έντιμο να επιρρίψω τις ευθύνες στην κοινωνία και στους εργαζόμενους, διότι είναι υπό την παιδεία της πολιτείας. Όπως ειπώθηκε και πιο πάνω, όταν καταστρέφεται η παραγωγή είναι λογικό η κοινωνία να αναζητάει στηρίγματα και να γίνεται υποχείριο του κάθε άθλιου κομματάνθρωπου. Επομένως όλα αυτά ήταν αναμενόμενα για όσους διέθεταν την ελάχιστη διορατικότητα.
Είναι τόσο θρασύδειλοι, όλοι αυτοί οι κομματάνθρωποι, που δε διστάζουν να ενοχοποιούν την κοινωνία ακόμη και να θέτουν υπό διωγμό τους νέους και τον ελληνισμό, να στερούν από τη νεολαία το δικαίωμα στην εργασία και στην οικογένεια, Σπάνια θα βρει κανείς ανθρώπους από δαύτους με ποιότητα και ήθος. Αφού έφτασαν ακόμη στο σημείο να μα πουν ότι τα μνημόνια είναι ευτύχημα για τον τόπο και πως είμαστε αχάριστοι και αγνώμονες προς τους ευεργέτες μας. Μου ‘ρθε στο νου ένας μύθος που αναφέρει ο Ε. Παπανούτσος στο βιβλίο του ”Πολιτεία και Δικαιοσύνη: Μια φορά κι έναν καιρό ένα έξυπνο πρόβατο μάζεψε όλα τα πρόβατα της στάνης και είπε: «Πώς το βρίσκετε, να μας κουρεύει κάθε τόσο ΣΥΡΙΖΑ το αφεντικό μας και μάλιστα για να μη χάσει τρίχα από το μαλλί μας να μας πληγώνει με το χοντροψάλιδό του; Το τρίχωμα μας το έδωσε ο Θεός και μας χρειάζεται. Τι λέτε; Θα εξακολουθούμε, με κεφάλι σκυφτό, ν’ αφήνουμε το σκληρό αφέντη να μας ληστεύει άπονα;» Ο σπιούνος του κοπαδιού πήγε αμέσως και τα είπε όλα στον τσοπάνο κι αυτός τον συμβούλεψε τι να πει. Γυρίζοντας στη στάνη ο σπιούνος είπε: «Αδέρφια, μην πιστεύετε τις κουταμάρες που μας αράδιασε ο κακεντρεχής σύντροφός μας. Εμάς ο τσομπάνος μας κουρεύει για να ανακουφιζόμαστε από το περιττό βάρος του μαλλιού μας που πληθαίνει και έτσι να περπατάμε ελαφρότερα. Χάρη πρέπει να του χρωστάμε όχι έχθρα. Για να μη του κακοφανεί μάλιστα, αν τύχει και μάθει τι κουβεντιάσαμε, πάμε όλοι μαζί να του πούμε την ευγνωμοσύνη και την υπακοή μας». Το αγαθό κοπάδι έστησε ανδριάντα στον ευεργέτη τσοπάνο και για να τον ευχαριστήσει περισσότερο έπιασε και έγδαρε το αντάρτικο πρόβατο που τόλμησε να του χαλάσει την ησυχία. Εδώ, συμπολίτη, ταιριάζουν τα λόγια του Θουκυδίδη « Ή θα έχεις την ελευθερία σου ή την ησυχία σου» Διάλεξε!
Εν κατακλείδι, θέλω ακόμη να ακυρωθούν τα μνημόνια που προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, να γίνει ανοιχτό δημοψήφισμα για έξοδο από την ΕΕ και την ευρωζώνη, να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι προδότες και να ψηφιστεί νέο Σύνταγμα θεμελιωμένο σε βασικές και αδιαπραγμάτευτες έννοιες. Έννοιες που δεν αλλάζουν το περιεχόμενό τους όσο υπάρχει άνθρωπος πάνω στη γη. Το εννοιολογικό πλαίσιο μέσα στο οποίο χρειάζεται να ανασυγκρο τηθεί η κοινωνία είναι: δημοκρατία, ισονομία, ελευθερία, ισοκρατία, ισότητα, ισηγορία… Έννοιες που όμως κάνουν κατάχρηση όλοι οι παρλαπίπες και κακούργοι για τους δικούς τους σατανικούς λόγους.
Ενεργός πολίτης
Θου Βου
