Γιατί το όνειρο τού Ελύτη, είναι καί δικό μας:
«Θα ήθελα να κοιμηθώ μια μέρα,
και να ξυπνήσω σ’ έναν αιώνα όπου
και τα πουλιά να κελαηδούν Ελληνικά και νικητήρια».
Αυτός ο τόπος, Η ΕΛΛΑΣ, επειδή γεννήθηκε πρώτος απ’ όλους τους τόπους, γι’ αυτό τράβηξε βάσανα πολλά. Κι επειδή στα γεννητούρια του δεν συνάντησε θεούς, κάθισε κι έκανε δικούς του, ξεχωριστούς σαν αυτόν. Καί τους έμαθε να μιλάνε την δική του γλώσσα, κι όλοι οι λαοί να πάρουν αντίδωρο από την ομορφιά της, να μάθουν κι αυτοί να μιλάνε καί να χωράνε τα τραγούδια τους εκεί.
Κι αφού χόρτασαν απ’ το κέρασμα, αφού στάθηκαν στα πόδια τους καί έμαθαν πώς κάνουνε θεούς, στράφηκαν κατ’ επάνω μας να φάνε όλο το βιός μας. Καί Μήδοι καί Πέρσες καί Αλάρριχοι καί Μπραήμηδες. Μόνο που το δικό μας βιός είναι πολύ περισσότερο από τα βράχια καί τα Ιερά μας.
Γι’ αυτό, τα τετρακόσια (400) χρόνια μετά, πήραμε τις άγιες πέτρες μας γιά όπλα καί την γλυκειά κραυγή τής Λευτεριάς καί στήσαμε πάλι τ’ αρχοντικό μας.
Αυτή είναι η προ-ιστορία τού Ξεσηκωμού μας. Η πάντα νικητήρια. Γι’ αυτό, πάντα εθισμένοι νικητές, συναντηθήκαμε στο 1821 με την παλιά μας γνώριμη, την Νίκη.
Γιατί το όνειρο τού Ελύτη, είναι καί δικό μας:
«Θα ήθελα να κοιμηθώ μια μέρα, και να ξυπνήσω σ’ έναν αιώνα όπου και τα πουλιά να κελαηδούν Ελληνικά και νικητήρια».
Το λοιπόν, γιά τον αδιανόητον Ξεσηκωμό τού Γένους, φτάνουν τα λόγια τού Μεγάλου «Γέρου» μας, τού Μωριά:
«Ο κόσμος μάς έλεγε τρελούς. Το λοιπόν, ναί, εμείς επειδή είμαστε τρελοί και εκάναμε την επανάσταση».
Καί πόση αλήθεια έχει αυτό !
Ο Ξεσηκωμός δεν έγινε από τρυφερούς καί καλοντυμένους, που άκουγαν Μπετόβεν καί σερενάτες στα σαλόνια· Αγριάνθρωποι τον έκαναν, μουστακαλήδες, που φορούσαν την ίδια φουστανέλα βρέξει-χιονίσει και τρύπια τσαρούχια. Αλλά που ήσαν αποφασισμένοι για ζωή και θάνατο. Άντρες θεριά καί γυναίκες σαν άντρες, που το μάτι τους γυάλιζε όταν άκουγαν τού Ρήγα, το, «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή…».
Μιά ελευθερία ίδια με αυτή που απολαμβάνουν οι αετοί κι οι κότσυφες, οι πέρδικες καί τ’ άπιαστα σπουργίτια στα αλώνια, τα διάσελα καί τα δασωμένα βουνά μας. Παλικαράδες έκαναν ξεσηκωμό. Ατρόμητοι, που, αν καί ξεβράκωτοι, προκαλούσαν τους αρματωμένους Οθωμανούς Τούρκους:
«…σταθείτε ωρέ περσιάνοι να μετρηθούμε (Νικηταράς)».
Τον Ξεσηκωμό, δεν τον έκαναν χορτάτοι Κοτζαμπάσηδες και Φαναριώτες και οι δικοί τους συγγενείς και φίλοι, Απολαμβάνοντες μαζί με τους Τούρκους κατακτητές, προνόμια οικονομικά, περιουσιακά γής Ελληνικής, κοινωνικά και μια ζωή ωραία.
Αυτοί, μετά τον διωγμό των Τούρκων, ήσαν οι τσιφλικάδες της Ελληνικής Γής και οι κλεπταποδόχοι των Ελληνικών χρήματων, του τίμιου ιδρώτα των πεινασμένων Ελλήνων τότε.
Και πολλάκις ήσαν περισσότερο αδίστακτοι από τους Τούρκους.
Ελέγετο μέχρι προσφάτως: Διώξαμε τον Τούρκο και ήλθαν ετούτοι, που είναι χειρότεροι…
Τον Ξεσηκωμό, έκαναν Άνδρες και Γυναίκες Χωριάτες που ζούσαν σε καλύβες και σπηλιές, σε πλαγιές και κορυφές βουνών. Τον έκαναν νησιώτες, μουσκεμένοι σε αλμύρα πειρατές, που έσπαγαν με την ανδρεία τής ναυτοσύνης, τους αποκλεισμούς τής θαλασσοκράτειρας τότε Αγγλίας. Που όπως ο αιχμάλωτος Μιαούλης, κοίταζε κατάματα τον ναύαρχο Νέλσωνα και τού έλεγε:
«Αν σε είχα στα χέρια μου, θα σε κρεμούσα απ´ το κατάρτι !».
Τον ΕΠΡΑΞΑΝ οι απλοί Έλληνες με Υψηλότατον Φρόνημα Ελληνικόν, υπέρ Πατρίδος, έχοντας στον Νούν, την Καρδιά και το ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΙΜΑ ΤΩΝ, τον Όρκον των Αθηναίων Εφήβων των Αρχαίων Ελλήνων:
«Οὐ καταισχυνῶ τὰ ὅπλα τὰ ἱερὰ, οὐδ’ ἐγκαταλείψω τὸν παραστάτην ὅτῳ ἂν στοιχήσω· ἀμυνῶ δὲ καὶ ὑπὲρ ἱερῶν καὶ ὁσίων καὶ μόνος καὶ μετὰ πολλῶν…».
Επίσης γνώριζαν το αφιέρωμα, του Αρχαίου Λυρικού Ποιητού Σιμωνίδου (556-469 π.χ.) στον Σπαρτιάτη Βασιλιά Λεωνίδα και τους τριακόσιους (300) πολεμιστές του, οι οποίοι έπεσαν στις Θερμοπύλες κατά των Περσών και ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΔΟΥΛΩΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ:
«Ὦ ξεῖν’, ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις, ὅτι τῇδε κείμεθα τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι»:
Δηλαδή, Ξένε ή Φίλε ν’ αναγγέλης πάντα στους Λακεδαιμονίους ό,τι εδώ κείμεθα πειθόμενοι στα Προστάγματα των και της Πατρίδος μας».
Αυτοί είμεθα οι Καλαβρυτινοί…
Δεν ήσαν ταξικοί και εργατικοί κινηματίες, καθώς και αντάρτες κουκουλοφόροι των πόλεων.
Έτσι αυτοί οι ξωμάχοι, άλλο σεβασμό απ’ την πατρίδα καί την θάλασσα δεν είχαν.
Τον Ξεσηκωμό, δεν τον έκαναν πολύχρωμες φεμινίστριες των σαλονιών, των σκύλων καί τών πλακάτ, αλλά ΜΑΝΝΕΣ Αντρογυναίκες, ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ, που έδωσαν στον αγώνα της Λευτεριάς αίμα, παιδιά καί βιός, σαν την Μαντώ Μαυρογένους, που πέθανε πάμφτωχη. Ή που κουλάντριζαν τα καράβια τους σαν άντρες, όπως η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, όταν έμεινε χήρα, καί δεν έστεργε ν’ αφήσει τον αγώνα τού άντρα της μισόν.
Οι Ήρωες τού Ξεσηκωμού του 1821, δεν ήσαν διεθνιστές προλετάριοι. Δεν ήσαν ταξικοί υλιστές, δεν ήσαν προσκυνημένοι, δεν αλλαξοπίστησαν, δεν ήσαν ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΤΈΣ, δεν αγωνίσθηκαν για ξένους…
Νοικοκυραίοι ήσαν και απλοί χωριάτες, με ριζωμένον στα τραγούδια καί τα όνειρά τους μέσα τον ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ πολιτισμό τών προγόνων τους καί την συνέχεια τής ένδοξης Φυλής μας της Ελληνικής.
—ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ ΟΙ ΣΚΑΛΑΒΩΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΔΥΝΑΣΤΕΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΟΘΩΜΑΝΟΥΣ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟΝ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΩΑΝ ΓΗΝ ΤΩΝ ,ΤΗΝ ΑΡΧΕΓΟΝΗ ΕΛΛΑΔΑ.
ΗΤΑΝ ΕΧΘΡΟΙ– ΗΤΑΝ ΕΧΘΡΟΙ.
ΗΤΑΝ ΣΚΑΛΑΒΟΙ ΜΕ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ ΔΥΝΑΣΤΗ–
ΗΤΑΝ ΣΚΑΛΑΒΟΙ ΜΕ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ ΔΥΝΑΣΤΗ.
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΣΚΥΛΕΥΣΙΣ ΤΩΝ ΓΕΝΝΑΙΩΝ ΠΕΣΣΟΝΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΟΥ 1821, ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ.
ΕΙΝΑΙ ΕΚΜΑΥΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΣΙΩΝ ΜΑΣ.
Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ, Ο ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΘΝΟΑΝΑΘΕΩΡΗΣΙΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΣΙΩΝ ΚΑΙ ΦΩΤΕΙΝΩΝ ΣΕΛΙΔΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΔΗ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΙΣΕΛΛΗΝΩΝ ΜΟΡΦΩΜΕΝΩΝ ΠΛΗΡΩΜΕΝΩΝ.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ Η ΣΥΓΚΡΙΣΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ 1821 ΜΕ ΤΗΝ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΤΟΥ -1917- ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ, ΝΤΡΟΑΠΙΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΤΙΚΗ.
ΟΧΙ ΔΕΝ ΗΣΑΝ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ, ΗΣΑΝ ΓΗΓΕΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΊΣΤΙΝ ΤΩΝ.
Η Μαρξιστική ιδεοληψία της ταξικής συνείδησης, ως εργαλείο ερμηνείας και εξέλιξις της Ιστορίας, έχει Δ ι α ψ ευ σθεί οικτρά και τραγικά (διαβάστε τον Έγγελς το 1898 μετά τον θάνατον του συνοδοιπόρου του Μάρξ, όπου και αναθεώρησεν…).
Και γι’ αυτό η Σοβιετική Ένωσις εγκρεμίσθη σαν χάρτινος πύργος. Και ευτυχώς η τεχνολογία με το διαδίκτυον, τα έβγαλε όλα στη φόρα.
Και ακόμη οι πλουσιότεροι άνθρωποι στην υδρόγειο είναι κομμουνιστές εμφανιζόμενοι μετά το έτος 1991. Μετά το γκρέμισμα της Σοβιετικής Ενώσεως.
ΠΟΥ ΤΑ ΒΡΗΚΑΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΩΝ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΥΡΙΩΝ ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ, ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ? ?
Εβδομήντα και πέντε χρόνια (75) εσπούδαζαν την αρπαγή του ιδρώτα των ανθρώπων της τότε Σοβιετικής Ενώσεως. Δυστυχώς…
Επανερχόμενος στο 1821:
Καί τούτο σήμαινε ο λόγος τού Κολοκοτρώνη στον Άγγλο Μίλτωνα:
«Ο Βασιλιάς μας (εννοούσε τον Κων-νο Παλαιολόγο) εσκοτώθη το 1453 και καμιά συνθήκη δεν έκαμε με τους Τούρκους».
Η Τιμή να έχεις γεννηθεί σ’ αυτόν τον Άγιο Τόπο, έκανε τους απαίδευτους εκείνους ανθρώπους να βροντοφωνάζουν στους δυνάστες Τούρκους, με γενναιότητα λιονταρίσια, ακόμα καί στα ΑΠΑΝΘΡΩΠΑ Μαρτύρια:
«Εγώ “Γραικός γεννήθηκα, γραικός θε να πεθάνω, 24-4-1821 Αθανάσιος Διάκος».
Στον απάνθρωπον θάνατόν του, από τους Βαρβάρους Τούρκους, δι’ ανασκολοπισμού στις 24 Απριλίου 1821. Αφού την προηγουμένη ημέρα 23-4-1821 έμεινεν μαχόμενος με δεκαπέντε πολεμιστές στην Γέφυρα της Αλαμάνας κατά των Τούρκων, με τον Ομέρ Βρυώνη διοικητή των, όπου τον αιχμαλώτισαν.
Απάντησεν ο Διάκος στον Ομέρ Βρυώνη Τούρκο διοικητή, πού του επρότεινε ν’ αλλαξοπιστήσει, λέγοντας του, γίνε Τούρκος Διάκο και θα σε κάνω Τούρκο Αξιωματικό.
«Πάτε κι’ εσείς κι’ η πίστη σας, μουρτάτες να χαθείτε! Εγώ Γραικός γεννήθηκα Γραικός θέ να αποθάνω».
ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ ΕΡΓΑΤΩΝ, ΓΙΑ ΟΚΤΑΩΡΟ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ, ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΙΣ ΥΠΕΡ ΒΩΜΩΝ ΚΑΙ ΕΣΤΙΩΝ, ΕΙΝΑΙ ΘΥΣΙΑ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ…
ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ, ΠΗΛΙΟΙ ΓΟΥΣΙΔΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥ ΕΦΙΑΛΤΗ ΠΡΟΔΟΤΗ ΤΟΥ ΣΠΑΡΤΙΑΤΗ ΛΕΩΝΙΔΑ ΤΟ 480 Π.Χ. ΣΤΙΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ…
Ακολουθείτε το μονοπάτι της προδοσίας των αιωνίων Θερμοπυλών…
Στο 1821 συνέχεια:
Καί βαπτιστήκαμε Χριστιανοί Ορθόδοξοι μία φορά με το Θεϊκό λάδι και σαν Έλληνες άλλη μία με το αίμα των εχθρών μας για την Ελευθερία της Πατρίδος, όπως έλεγε ο Παπαφλέσσας, που έδωσε όλο το αίμα του, πιστός στο όνειρο:
«Τούρκος μη μείνει στον Μωριά, μηδέ στον κόσμο όλον».
Γιά να έλθει καί να βάλει λέξεις καί στίχους ίδιας μεγαλωσύνης, ο Εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός, στον Ύμνον εις την Ελευθερίαν.
«Σε γνωρίζω από την κόψη τού σπαθιού την τρομερή…»
Αλλά σε ποιό σχολείο ακούστηκαν αυτά;
Όμως Ακούγονται και γράφονται τα αντίθετα, με πληθωρικό τρόπο.
Ποιοί νέοι παρέλαβαν την δάδα τού Αγώνα, που τα χέρια τους είναι μόνο γροθιά, χωρίς αιτία??
«Ετούρκεψεν η Πόλη», με εθνομηδενιστές των Ιερών και των Οσίων ΜΑΣ με εθνοαναθεωρητές δολοφόνους της Ελληνικής Ιστορίας, ακόμα μιά φορά, διακόσια χρόνια μετά το μεγάλο Έπος τών Ηρώων τής Λευτεριάς. Που όσα κι αν γραφτούν, όσα κι αν διέσωσαν οι Καλόγηροι στα Ηρωϊκά μοναστήρια, ο Μακρυγιάννης, ο Φωτάκος και ο Θεοτοκάς, θα αρκούσε σαν νόημα η διδαχή του άλλου Μεγάλου Εθνικού μας Ποιητού Κωστή Παλαμά:
«Τούτον τον λόγο θα σάς ‘πω, δεν έχω άλλον κανένα:
Μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί τού είκοσι ένα» !
Οι Ήρωές μας, Ναί, στ’ αλήθεια καί γιά πάντα θα μείνουν ΑΘΑΝΑΤΟΙ.
Αλλά ας ευχηθούμε ότι κι εμείς και τα παιδιά μας, θα είμαστε αντάξιοί τους καί θα φέρουμε κατάσαρκα τα λόγια τού Εθνεγέρτη Ρήγα Φερραίου:
«…Γιά την ατίμητη αξία τής Λευτεριάς…».
Καί τού Ανδρέα Κάλβου:
«…τού Έλληνα ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει…».
Έχοντας πάντα κατά νου την τρομερή προειδοποίηση τού Σολωμού, σε μιά στροφή τού Ύμνου του, που πρέπει να την θυμόμαστε, ειδικά αυτά τα χρόνια τής ύπουλης επίθεσης στον Ελληνισμό, εντός και εκτός των πυλών:
«Δεν είν’ εύκολες οι θύρες, σαν η χρεία τες κουρταλεί».
Ζητιάνοι δεν υπήρξαμε ποτέ.
Με το σπαθί καί το ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΜΑΣ κρατήσαμε κάθε λιθαράκι τού τόπου μας ‘Λεύτερο !
Και έτσι θα συνεχίσουν όλες οι γενιές των απογόνων Ελλήνων, ως κληρονόμοι του Θεϊκού Ελληνικού Γένους.
Καί κλείνω με τα λόγια τού Ρώσσου Ποιητού -Πούσκιν- , από το 1827, που δείχνοντας θαυμασμό καί το δέος του γιά την τιτάνια προσπάθεια τής μικρής Ελλάδος, έγραψε παραίνεση προς τους Έλληνες:
«Όχι μόνον είναι καθήκον, αλλά έχεις χρέος να είσαι περήφανος για τη δόξα των προγόνων σου. Το να μη τους τιμάς είναι επονείδιστος ανανδρία. Οι Έλληνες σε όλες τις δυστυχίες τους, θυμήθηκαν πάντα την καταγωγή τους και γι’ αυτό είναι άξιοι της απελευθέρωσής τους».
Ποιά καλύτερη ευχή, από το να μείνουμε άξιοι απόγονοι αυτών τών αληθινών Ηρώων???
Για τα διακόσια χρόνια -1821-2021- της Ελεύθερης Ελλάδος.
Η Έλλάς έλαμψε και λάμπει και θα λάμπει ανά τους αιώνας, ως ευλογημένο Γένος και Έθνος, γιατί έχει το μεγαλείον των αξιών που συνθέτει την ανθρώπινη ύπαρξη, στην γήϊνη και επουράνια ζωή.
Προς την Τιμή και την Μνήμην αυτών των Γενναίων Αγωνιστών του 1821, κυρίως των ανωνύμων, οφείλουμε ΣΕΒΑΣΜΟΝ και Ευγνωμοσύνη αιωνία, δια το υπέροχον έργον του, υπέρ Πατρίδος, υπέρ της Ελλάδος, υπέρ της Ελευθερίας και της Ανεξαρτησίας.
Ως Προσκυνητής Καλαβρυτινός, Κλείνω το γόνυ ταπεινά, μαζί με κάθε Συνέλληνα Πατριώτη καί δακρύζω από το Ρίγος…
Αθάνατοι Πρόγονοι Αγωνιστές της Ελευθερίας, Ήρωες του 1821, θα Ζήτε και θα Ζήτε με Αιωνία Μνήμη…
Ας μοχθούμε δια να καταλείπωμεν καγαθήν μνήμην εις τους μεταγενεστέρους…
Υστερόγραφον:
Δημοσιεύω και δεύτερον Κείμενον μου Αφιέρωμα για –Τα Ηρωϊκά Καλάβρυτα- το 1821 και φωτογραφίες ηρώων με ιστορικά στοιχεία, ως απαντήσεις στους Αρνησιπάτριδες…
- Κων-νονς Κατσιάρης, Καλαβρυτινός Τσολιάς και μακρυνός απόγονος
του Κλέφτη και Αρματωλού -1816-
Γιάννη Βύρα από τα Κρινόφυτα Καλαβρύτων.
