Σάββατο, 15 Φεβρουαρίου, 2025

Το παραμύθι της ψυχής…

0 comment 2 minutes read

Το παραμύθι της ψυχής…

Μια φορά και έναν καιρό σε ένα μέρος αφιλόξενο και σκοτεινό, γεννήθηκε η ψυχή…κάτι τόσο όμορφο, άσπιλο και αγνό που ήταν η μόνη ελπίδα, η μόνη αχτίδα φωτός ανάμεσα σε θλιβερές σκιές περιφερόμενων ανθρώπων, που χάνονταν κ άλλοτε παραδίνονταν σε μια αδυσώπητη περιδίνηση σκέψεων που επιτάσσει η σκληρή και ανιαρά επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα. Κανείς δεν έβλεπε την ψυχή, παρόλο που ήταν μια φιγούρα τόσο ξεχωριστή στο φόντο της αστικης τύρβης…όλοι απορροφημένοι από την αμείλικτη ρουτίνα της ημερας…η ψυχή κρύωνε, μα οι περαστικοί αδιάφοροι την προσπερνούσαν… ήταν όλοι τους βιαστικοί…κάποτε κάποιος περαστικός συνεπαρμένος από την εκκωφαντική ομορφιά της ψυχής έσκυψε και της είπε: -ποτέ δεν έχω δει κάτι τόσο όμορφο και ξεχωριστό…σ’ευχαριστω που μου προσέφερες αυτή τη γαλήνη, την ανακούφιση στην ψυχή μου, σ’ευχαριστω που υπάρχεις για να ομορφαίνεις την καθημερινότητα μου. Θα περνάω κάθε μέρα από εδώ για να σε βλέπω. Θα είσαι πάντα εδώ; Και η ψυχή απάντησε: -εγώ είμαι πάντα εδώ αλλά δε με έχει δει κανείς έως τώρα. Είσαι ο μόνος που με πρόσεξε και έσκυψε να μου μιλήσει. Σ’ευχαριστω. Όμως κρυώνω και θα ήθελα σε παρακαλώ να με σκεπάσεις. Ο περαστικός επέστρεψε και έδωσε στην ψυχή τη θαλπωρή που χρειαζόταν για να επιβιώσει…οι μέρες περνούσαν και ο καλόκαρδος περαστικός που φρόντιζε τις ανάγκες της ψυχής ήταν κάθε μέρα εκεί δίπλα της, να τη θαυμάζει και να της προσφέρει τη βοήθεια του, ώσπου μια μέρα όταν έφτασε για να τη συναντήσει η ψυχή δεν ήταν εκεί! Το σημείο που βρισκόταν ήταν άδειο. Τότε κάποιος του είπε πως ήταν πολλές ώρες απροστάτευτη και κάποιο τρομακτικό πλάσμα βρήκε την ευκαιρία και την άρπαξε βίαια εξαφανίζοντας την. Ο περαστικός ένιωσε τόσο πόνο και τόση μοναξιά που έχασε το μοναδικό όμορφο και αγνό πράγμα στην ζωή του! -Μα γιατί; Δεν ήμουν εγώ αρκετός για να την προσέχω και να συνεχίζει να υπάρχει; Γιατί να χαθεί κάτι τόσο ομορφο και σημαντικό; Γιατί κανένας άλλος δεν μπόρεσε να με βοηθήσει να την προστατεύσουμε; Ο περαστικός απο τότε που έχασε για πάντα την ψυχή σταμάτησε να περνάει από το σημείο που τη συναντούσε και το μέρος αυτό ήταν τώρα τόσο ερημωμένο…
Εύχομαι το παραμύθι αυτό να βοηθήσει όλους τους περαστικούς να δουν πιο προσεκτικά μήπως στο δρόμο τους συναντήσουν την ψυχή…και τότε να την προστατεύσουν να μη χαθεί από τον κόσμο…

Ν.Σ.

Leave a Comment

Ταυτότητα Ιστοσελίδας:
Σαλακίδης Ιωάννης – Ατομική Επιχείρηση

ΑΦΜ: 046450157, ΔΟΥ ΚΟΖΑΝΗΣ

Δ/νση Έδρας: Ζαφειράκη 3, ΤΚ 0100 Κοζάνη

Email: info@efkozani.gr

Τηλ. 24610-25112

Ιδιοκτήτης, νόμιμος εκπρόσωπος και διευθυντής: Σαλακίδης Ιωάννης

Διευθύντρια Σύνταξης: Μαρία Τσακνάκη

Διαχειριστής: Σαλακίδης: Ιωάννης

Δικαιούχος του ονόματος τομέα (domain name): Σαλακίδης Ιωάννης

Efkozani logo

@2024 – All Right Reserved. Hosted and Supported by Webtouch.gr

Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. Αποδοχή Διαβάστε περισσότερα

Are you sure want to unlock this post?
Unlock left : 0
Are you sure want to cancel subscription?
-
00:00
00:00
    -
    00:00
    00:00