Να σαν τώρα μούρχονται τα λόγια της γριάς Φωτεινής :
” πόσο χρονώ είσαι κυρά Φώτο ” τη ρώτησα μια μέρα . ” Δεν ξέρω ” λέει . ” Τί θυμάσαι από τη ζωή σου , κυρά Φώτο, ποιό είναι το πιο σπουδαίο πράγμα για σένα όλα αυτά τα χρόνια την, ξαναρωτώ . ” Θυμούμι, ήμαν μ’ άλλα κορίτσια στουν Κρόκο. Ικεί πέρασε ου Παύλος Μελάς . Μας ρουτούσι , πώς μας λένε και μας έδινε καραμέλες. Εμένα μου είπε : – ” πώς σε λένε ” -” Φώτο ” λέω . -” Από πού είσαι Φωτεινή ” , -” από την Κάλλιανη ¨. -” Από την Κάλλιανη” ; -” πάρε δύο καραμέλες. Μια για σένα και μια για το χωριό σου. Για την ιστορία του χωριού σου”. ” ΄Εφαγα τη μία , αλλά την άλλη την κράτησα , την είχα κάπου κρυμμένη , αλλά δεν ξέρω που είναι τώρα “! Τυχερή κυρά Φώτο, ίσως ήσουν ο τελευταίος άνθρωπος που πήρε φίλεμα ( δώρο ), απ΄το θηριό τον Παύλο Μελά, γιατί ύστερα από λίγο αδικοχάθηκε . Και ήταν το φίλεμά του σε σένα , υποθήκη σε μας . Ήταν σαν να έλεγε ” την Αιανή και τα μάτια σας, την Ιστορία με το αίμα σας, την Ελλάδα με την ψυχή σας”.
Είναι δυνατόν καημένε ξένε να τα βάλεις με ανθρώπους που έχουν τέτοιες υποθήκες.! Είναι δυνατόν να ξεχάσουμε τα λόγια της γριάς Καραγκούναινας που έζησε εκατό και πλέον χρόνια και το μόνο που θυμόταν απ΄τη ζωή της ήταν η υποθήκη του Παύλου Μελά.!
Τυχερή Φωτεινή που έγινες άγγελος καλός σε μας, τυχεροί εμείς που ακούσαμε με τα αυτιά μας τα καραμελένια λόγια σου.! Προνομιούχα τα παιδιά μας να ακούνε τέτοια λόγια, μα και φορτωμένα με βαριά ευθύνη να μην τα ξεχάσουν.!!!!
13-8-1992 ( Δημ. Τσίγκανας )
