Του ρουλόι…μι τ’σ φέξεις κι ου πύραυλους. Ντοπιολαλιά Δρυόβουνου

Του ρουλόι…μι τ’σ φέξεις κι ου πύραυλους. Ντοπιολαλιά Δρυόβουνου

Γράφει ο Παναγιώτης Κωστόπουλος

Μέρος 5

Πραματιυτίς: Είνι πουλύ λιγκις κύριι..ιγκώ έχου ΦΠΑ, ΙΚΑ, ΦΜΥ, ΕΜΦΙΑ , ΔΕΗ, ΟΤΕ κι ντε βγαίνου

Κώτσιους: Τι δε βγαίντς ρε ξικουρνιαχτίρ;; Έξ δραχμές..κι πουλλές είνι..άμα θέλτς, αλλιώς θα βρώ άλλουν

Χίρσαν τα παζάρια. Α τουν χούιαζιν ου Κώτσιους να κατέβ ψίχα παρακάτ..α  αντηργιούνταν ου Πραματιυτάς..

Μι τα πουλλά είδιν κι απόειδιν ου Γκιόργκους συμφώντσιν

Κωτσιους: Καφιτζίιιι ..για έλα ιδω ρε πλέρωσι έξ δραχμές σ’ αυτόν του μύξαρ κι θα στς χρουστώ..ιπειδής δεν έχου ψιλά, όχ’ για καναν άλλου λόγου  ..κατάλαβις;;

Καφιτζις: Κατάλαβα Κωτσιου, κατάλαβα ( κι κνουσι του κιφάλ..τι να κάμ’ , αυτός κι ου Λιόλιους ήταν οι καλύτιρ πιλάτις)

Μόλις σών, ου Πραματιυτάς σμαζών τα τζάβαλατ  κι του κόβ’ λάσπ ..βζνν για τ’ άλλου του καφινείου θάρουμ  πλήσ’ τίπουτα ακόμα

Μόλις του παίρν ου Κώτσιους του ρουλόϊ, ενακένα του βάν’ στουν χερ’ τ’ κι μι τ’ βουήθεια κι τ καφιτζί του θλικών στουν καρπό απ’ του λιάβου του τσιούγκουτ

Χιρνάει του πιριιργάζιτι. Πατούσιν του ένα του κουμπί 27 Αυγ 1953 , πατουσιν τ’ άλλου έβγανιν φέξ κι φουτίζουνταν όλου, για να γλεπς κι στ σκουτίδα πατσιν κι του παραδίπλα 10:31:43  ..44..45 (άλλαζιν αράδα) . Μια δόσ’ κλωθ’ ένα αλιώτκου κουμπί..κι χίρσιν ουμίλτσιν του ρουλόϊ σι μια αλλ’ γλώσσα. Σκιαχκιν καμπόσου αλλά ενακένα ηρθιν στ’ αγιάρτ. Τουν άρισιν..πουλύ τουν άρισιν. Τράβξι καμπόσου του μανίκ’ τ’, του ξιγκόλιουσιν,  ιά να φαντάζ  κι κάπου- κάπου τιζάρουνι του λιάβου του τσιούγκου απούχιμ του ρουλόϊ για να φαίνιτι απού μακριά..για να δείχνιτι..γέγκιν ντιπ ταντστάρας.

Μια δοσ’ ..ζαρίζ απ τουν απάν του μαχαλά κατέβινιν ου αντάης ου Λιόλιους. Χιρνάει ου Κώτσιους να ουρλιέτι κι να χουιάζ’ για να τουν ιδεί..κι κνούσιν αράδα πλιότιρου του λιάβου του τσιούγκους ‘ια να ιδεί του ρουλόϊ. Τουν γλέπ ου Λιόλιους κι τραβάει ίσια κατ’ ικεί.Ενακένα φτάν κι στρώνιτι δίπλατ’ σ’ν άλλ τν καρέκλα.

Λιόλιους: Τι ουρλιέσι κι χουιάιζ ετσιαϊας ρε βιράνκι; Μας πήριν χαμπάρ όλ η πλατέα; Αφου ξερς ίσια κατ’ ιδώ τραβώ κάθι μέρα..για να προυφταστώ μι τ’σ τιουλτιούκις; Τι  έπαθις σήμιρα κι αλυχτάς  αφου συγκιντρουνόμιθα κι δυαλυόμιθα κάθι μέρα ησύχως;; ( είχιν πάει καμιά τάξ στου Γυμνάσιου στου Τσουτύλ’ κι ήταν ψια μουρφουμένους). Τήρα συμουρφώς να μη σι ζιάσου καμιά σβέλτ’ κι απουμείντς μσός ..για  να μη χαλάσουμι τ’ς καρδιές μας, συμουρφώς. Καφιτζίιι , φερ τα ύπιργα κι σι μένα να χιρίσου. Δε μι λές ρα Κώτσιου ..τι ξιγκόλιουσις ετσιαϊά του λιάβου του τσιούγκου;;Σι ξάει παραφύσις κι θέλτς να του γκραφαλίις;;η του βάρισιν ου ήλιους κι καψαλίσκις κι του έβγαλις απόξου θαρουμ διάβ;;

Κώτσιους: Καλά ρε..ντιπ λισβός είσι;;Δε γκαμπλιώντς καντικάν;; Δε γλέπς τίπουτα ουπάν π’ του πόχειρουμ;;

Λιόλιους: Γλέπου ρε..πως δε γλέπου. Γλέπου   ένα τσιούτσιανου μαντζαφλάρ διμένου μ΄ένα λουρούλ’, μκρότιρου που σκλί’ θλικουμένου αλλά δεν καταλαβαίνου τι είνι κι γιατί τόβαλις

Κώτσιους: Που να καταλάβς ρε σλιόφα..θαματ’ είδις αλλ’ φουρά τέτοια τιχνουλουγία;; Κι ξέρς ποιοι τα πλούν;; κάτ’ απέχν χρώμα ντιπ αντίθιτου απ’ τν καταχνιά τν αντάρα τν πάχν κι του χιόν’ ..είνι σαν ξικουρνιαχτίρια

Λιόλιους : Σωπε ρε;  υπάρχν ανθρώπ π’ ντιούντι ξικουρνιαχτίρια κι πλουν τέτοια χαμπάρια;;

Κωτσιους: Τι χαμπάρια ρε κουρνέτα..ρουλόι εινι ρε ..ηλικτρουνικό ρουλόϊ..κι έχου ιγω, ου δασκαλους ..κι δεν ξέρου κι κανα δυό ακόμα

Λιόλιους: Σωπα ρε ; ρουλόϊ ..κι ‘ιατί δεν έχ’ αλτσίδα να του κριμνάς κι να του ρουκώντς στου τζιουπούλ’ απ’ του γιαλέκου;;.

Κώτσιους: Αυτό είνι αλιώτκου ρουλόϊ ρα ντιούλκα.Τα δείχν όλα .πόσου έχ ου Μήνας, τι Μήνας είνι , ποια χρουνιά..  έχ κι φέξ για να του γλέπς κι στ σκουτίδα. Του κυριότιρου δείχν ν ‘ώρα τα λιφτά τα διφτιρόλιφτα.. τσιαγκαρ-τσιούγκαρ, τσιάγκαρ-τσιούγκαρ αλάζν συνέχεια για να ινιμιρώνισι ιπακριβώς

Ου Λιόλιους τουν πήριν χαμπάρ κι ιτοιμάσκιν να τουν πιργιαλίσ’ ψίχα

Λιόλιους: Άϊντι ρα Κωτσιου…δε σι πστεύου Ιά πέμι ρε τι ώρα είνι;;

Κώτσιους: ( τιζαρών του χερτ’ γκαμπλιών τα γκαβάτ κι λέει): Η ώρα είνι 10 κι 47 κι 36 διφτιρόλιπτα !! όχ καρτέργια κι 37 διφτιρόλιπα!! Κάτσι αντάσ’ κι 38 διφτιρόλιπα.. κι 39!! Κάτσι χίρσι πιαλάει…ωρέ χίρσα λουζιάζουμι, σα να μη του προυφταίνου ..πιαλάει σβέλτα ου λύκους

( Ου Λιόλιους πήριν χαμπάρ)

Λιόλιους: Τι ώρα είπις ότι είνι;;

Κωτσιους: Η ώρα είνι 10 κι 48 κι 15 κάτσι, κι 16 μούλουνι,  κι 17 κι

Λιόλιους: Ωρέ Κώτσιου ..τουν πύραυλου θ’ απουλήκς κι μιτράς ετσιαϊάς;; μόνι αυτοί στ ΝΑSA απουλνουν πιραυλαίοι..κι τι ώρα ειπις ότι είνι;;

Ου Κώτσιους κατιβάζ ενακένα του μανίκ’ τ γινατιασμένους κι κρυβ του ρουλόϊ. Τουν γκουμπζιάλτσιν

Κωτσιους: Τουν κακός τουν κιρό..φτύς τα τσκάλιας ρε ζιουγρίμ π’ έχου κι απουλνώ πύραυλουν!!!! Ρουλόϊ μι φεξεις μόνι αγόρασα..να τόχου να ξιχλιάζου..ποιον πύραυλου ρε ντιούλκα !! αει σιαπέρα απ’ τι δώ…μαναφλίκα