Του ρουλόι… μι τ’ς φέξεις κι ου πύραυλους. Ντοπιολαλιά Δρυόβουνου

Του ρουλόι… μι τ’ς φέξεις κι ου πύραυλους. Ντοπιολαλιά Δρυόβουνου

Γράφει ο Παναγιώτης Κωστόπουλος

Μέρος4

Κώτσιους: Κι δε μι λές ρε ντιπ αντίθιτι απ’ τ’ άσπρου; πόθιν είσι κι πως σι λέν;;

Πραματευτής: Ιγκό κυριι είμι  απου του Πουντουκώμη κι μι λεν Γκιόργκο

Κώτσιους :!!!!!!! Τι λές ρε βιράνκι;; είσι μαυρους, είσι αούτους κι σι λέν κι Γκιόργκου;; δε σι λέν Τουτό, Σάββα, Κουστίκα  η Γιουρίκα;;πώς γένουντι ρε όλα αυτά αντάμα;; Ου μπαμπάς ρε κι η μάνας πόθιν είνι;

Πραματιυτης: Ου μπαμπάς μου είνι απου του Καμιρούν κι η μαμά μου απου του Νιγκιρία. Του μπαμπά μου τουν λένι Ζαν Πατσάμου Μοπουάμπουα κι τη μαμά μου…

Κώτσιους: !!! Για κάτσι ρε κατράμαβι’..ου μπαμπας είνι απου του καμιρούν κι τουν  λεν Μουπουάμπουα κι συ είσι απου τν Πουντουκώμ’ κι σι λέν Γκιόργκου;; άκσα καλά;;

Πραματευτής: Ναι κύριι

Κώτσιους: : Ωρέ τι γένιτι. Μη χειρότιρα ..να φλάγ’ ου Θόος..γένουντι κι τέτοια ρε; υπάρχν μαυρ που τς λέν Γκιόργκου , είνι αούτ απ τν Πουντουκώμ’ κι είνι κι απ’ του Καμιρούν;;;. Πάει λουζιάσκα ντιπ τωραϊας . Καφιτζίιιι ..φέρι μι μια ντραματζάνα τιουλτιούκου να γκλιουκατίσου να ξιλουζιαστώ. Κι δε μι λές ρε σμιθιρέ;; στου τσιουβάλ’ τι έχς;; τι πλάς θάρουμ έχς κι απ’ τι’ αυτό απ’ θέλου ιγώ. Τετοιουίά ‘π’οχ ου Δασκαλους στου τσιούγκουτ έχς;; ( λι δείχν, κατ’ του χερ’ τ’ δασκαλου)

Ου Γκιόργκους απ’ τ’ν Πουντουκόμ’ , πούχιν φλεβα ‘π’ του Καμιρούν είχιν ιδεί στου το χέρ’ τ’ δάσκαλου του ρουλόϊ κι ενακένα λέει

Πραματευτής: Έκου-έκου κύριι …να σας ντίξου

Ζγκάχν του τσιουβάλ’τ καταΐ κι χιρνάει να τ’ ανασκιρνάει . Βγάν’ κτιά , κτούλια κι στουν πάτου κάτ’ κτάκια κι χιρνάει ανοίγ’ δυο τρία. Τα ματιατ χιρνουν γυαλίζν. « Νατα Κύριι ιντό ίντα  τα κουάρτζ»

Ου Κώτσιους τηράει τ’ ανοιχτό του κτουλ τηράει κι του τσιουγκου τ’ δασκαλου κι τουν φαίνουντι παν-κατ ίδια τα ρουλόϊα

Κώτσιους: Ιά να ιδώ ρε ζβάρνα;;Έχς τέτοιου απ’ έχ ου δάσκαλους στου χέρ’τ;; Δλέβ;; δεν πστέβου να μι γιλάις;; σι τσάκσα τ’ν κόντα..Ιά δείξιμι..

 Ου Γκιόργους ανοιγ’ καλά δυό κτούλια μι ρουλόϊα κι τα φέρν κουντά στουν Κωτσιου να τα ιδεί. Ου Κώτσιους χιρνάει τα πιριιργάζιτι κι χιρνάει μουνουλουγάει..

Κωτσιους: Ωρέ σαν τ’ δάσκαλου φαίνουντι, αλλαζν αράδα οι αριθμοί, έχν φέξ κι παρλατίζν ια να τα  γλέπς κι στ’ σκουτίδα.. όκαχτα μι τ δάσκαλου μι φαίνουντι…κι δε μι λές ρε σκούρι πόσου έχν ;; πόσου τα πλάς ;;πρόσιξι τι θα πείς!!

Γκιόργκους: Τα έχου φτινά κυριι ..μόνι ντόντικα ντραχμές

Κωτσιους:!!!! Τι είπις ρε Ντιούλκα;; τι είπις ρε ζιουγρίμ;; τι δώδικα δραχμές ρε παρτάλα;; Ιδώ του πινινταράκ’ η τιουλτιούκου μι μιζε που είνι πουλύ τρανύτιρ φκιάν μόνι μιάμς δραχμή; Αυτόϊα του τσιουτσιανου κάμν δώδικα;; άμα θελτς να τ’ αγουράσου να πέϊς ..αλλιώς δε θα προυκάμου..

Πραματιυτίς: Καλά κύριι..αμα είνι 11 ντραχμες

Κωτσιους: Τι λές ρε κούχτιου;..11 δραχμές..τι μι πέρασις κουπατσιάρ’ ; τ’σ μσες κι άμα θέλτς ..αλλιώς θα βρώ άλλουν