Β ΚΥΚΛΟΣ 9ο ΜΕΡΟΣ
Γράφει ο Παναγιώτης Κωστόπουλος
(ΤΟΥ ΖΑΜΠΟΥΡΛΕΚ’)
ΚΡΙΠΑ, ΚΡΙΤΙΚΗ ΙΠΙΤΡΟΥΠΗ, ΚΡΗΤ κλπ
ΔΡΥΟΒΟΥΝΟ, 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1953, ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΡΙΝ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
(Του ξιαπόσταμα τ Τάκ κι τ Νιάνιου στν αυλή τ Φουτουγράφου, συνιχίζιτι)
Νιάνιους: Αξά , τήρα μη αστουχήσουμι στουν πάτου, να μι δώις τς φουτουγραφίις π’του πιδί, για του στρατό… άμα κάμουμι πως ξιαστουχθούμι στουν πάτου να τς πάρου, κι κάμου να σέβου πουκάτ π΄’τν παραθύρα στου νουβρό κι δεν τς έχου;; Πάει κάϊκα…θα χιριτίσου..θα μι γυρίσν τα πστρόφια, θα μι ξιαρίσν..μι φουκάλτσαν κι απλές ενακένα, η άλλ δαγκών’ απ’ τα κρυφά..κοιμάτι μι τουν κόλου σιαπάν. Φόντας ,στ ζούλα, άλαξα απ τ’ θύρα του μάνταλου κι έβαλα νεα τιχνουλουγία, ζαμπουρλέκ’, για ναχ’ μκρότιρ φυραμάδα κι για να μι κριτσάει σχιδόν ντιπ, θάρσα θα σιβαίνου πτα γκριμπα, στου τσιαρδίμ κι δε θα μι παίρν χαμπάρ καγκαένας… αλλά γιλάσκα. Χίρσα ούτι να γλιντίσου να μη μπουρώ.
Θάρσα θα αραδίζου ντιπ αέρινους, αμπνταλτς κι σούρπιτους, αλλά μόλις το ‘βαλα του βιράνκου, πήρι μια κλισ’, ξιμπουσιατίσκιν, πήριν κι μια απότουμ’ τσαρτσαλου κι σγκούριασιν ντίπ. Μόλις λοιπόν του τσακώις, πρώτα χιρνάει να ακούιτι σα να ξιγκλνίετι σκλίθρου, κριτσάει, αμέσους μιτά, σα να κυνηγούν πέτνου να τουν σιγουρέψν, ύστιρας σα να βατεύιτι καμιά μάτσκα κι στουν πάτου όπους ακούουντι οι μπιτσ’ σ’ όλου του χουριό τ’ βδουμάδα πριν τα κόλιαντα. Ουρλιέτι κι τσουριζ σα ζουρλό..αγκουμαχάει σα γουμάρ στουν ανήφουρου, όλους ου μαχαλάς σκώνιτι για να ιδεί.
Ωρε τι ήθιλα του ζαμπουρλέκ’;..ασ’ του μάνταλου ικείια πούντους.Αξά μι ξιγέλασαν μι τν νέα τ’ν τιχνουλουγία (αλλά!! ξαφνικά θμάτι, ξιαστουχιούνταν ψίχα π’τν τιουλτιούκου π’ ρουφκαλνούσι απ τ χαραΐ, αλλά στουν πάτου θμήθκιν)
Τήρα Τακ, στα λέου αυτάϊα μη ξιγιλαστείς κι πάρ’ς να βάλτς κι ‘ σύ κανά ζαμπουρλέκ’ κι κυρίους για να μη αστουχίις τ’ς φουτουγραφιις για του πιδί, γιατί πρέπ’ να τς έχου, να τς ακουλήσου στου μέτουπου μόλις αρχινίς κι μι χουιαζ, η αλλ’ η θκήμ σα σκλί…
Στου θέμα μας όμους.. πόθιν είπαμι είνι ου συμπέθιρους; Κατ’ ιτιμάσκις, να μι πεις, απού κρ αλλά μια μούπις κρικέλα πτου Πιρτούλ, μια κρικέλις πτουν άλτσου , πτου σκλί, ύστιρα κρίτσιν η καρέκλα π’ κάθουσαν κι θμίθκις κι τν κριουλίν’ , να ριξ’ στν πληγή πούχιν του κριάρ, π’ τοφτσι τσιούλους μια του ένα μια τ’ άλλου , ύστιρ…..
Τακς τ Γιώτα: (Μι τ αυτά π’ ακούι για του κρ αράδα, κόρουσιν , λαμπάδιασιν, φούρκσιν, χίρσιν να βγαν μπντάκια στου σβέρκου. Η γλώσσατ σα να τν έβαλιν σι χαλασμέν’ πτιά, θάρσιν άναψιν κανάς μιζές, αλλά η Λένκου δεν εκαμνι λάθους.
Στουν ασβιστουμένου τουν τοι[ιχου πουχιν για φόντου για να βγαν’ βγάν τς φουτουγραφιις, παρλάτζιν η τρανή η φαλάκρατ, π φαίνουνταν ακόμα τρανύτιρ , ιπιδίς είχιν παρ’ ψίχα αϊρκό κι τριμόπιζαν οι φέξεις π’τς γκαζολαμπις…αλλά ήταν κι ψίχα ζαντούχας, αλλά έτριμιν ψίχαλας π’τα νευρατ σα ναχ’ τσιουτίνια.Τα πουδάριατ αργαλειό..αρτιρνούσαν κιόλας πτου πιζουλ..
Χιρνάει: Τι ειίπις ρε ντιούλκα; τι είπις ρε φκελ; τι είπις ρε κότσαλου; Τι ίπις ρε κουκουδουφόκαλ; , ρε ταχατιά αξά π ιτιμάζουμι να σ’ αμπώξου;…Ιγω ρε μπλάνα άβγαλτ είπα τίπουτας για κρικελις;, για κριουλινις;, για κριάρια ή για τν καρέκλα π’ κρίτσιν; Κι για τ’ αυτήν ισι πήρις χαμπάρ..ιγώ δεν άκσα καντιπουτα.. Ισύ τάλιγις όλ αυτά
Έφτασιν η ώρα να σι…Λένκου φερ τ μπλίκρα.. του γκρά καλύτιρα να σώνου.. (Η Λενκου όμους άκουγι που νουρίτιρα…κατάλαβιν που πάϊναν τα πράματα …παριμβαίν ενακένας..)
Λένκου: Τακκκκκκ, άϊντι γριντιάμ, αϊντι κουρφιατ’μ π’ νταϊαντάς όλου του τσιατί μας, αϊντι στύλι τ’ σπιτιού μ, άϊντι πλόπκουμ..του πούλιτζιρ φέτους κι τ χρόν’ θκος είνι (όοοολου καλόπιασμα), έλα ιδώια π’ σι θέλου, μι μη χαλνας χατήρ..
Ου φουτουγράφους, τν είχιν πουλύ , τν ικτιμούσιν , σέβουνταν αυτά πούλιγι , τν αγαπούσι.
Τηράει μια του Νιάνιου, μια σκέφτιτι..διαλέγ’ ενακένας.
Αμέσους, σκώνιτι π’τν καρέκλα, κι ιτοιμάζιτι να φυγ σφαίρα για τ’ Λένκου . Μόλις σκώνιτι, ου Τάκς..του ματ’ τ’ Νιάνιου στρουγγιλέβ, γένιτι σα φιλτζιάν. Τηράει ιίσια, πισου στν πόχα τ’ Τακ, ίσια πουκάτ πτου ζνάρτ ..ανοιγ τ’ γκλαβανή να ουμιλις αλλά, δεν προυφταίν…Ου φουτουγράφους καιπιώνιτι.. καπνός.Τα πουδάριατ κνιούντι, εξ φουρες γλιγουρότιρα που θυμιατό, πως γλιτών του συγκαμα, αυτος ξερ’.
Σχιδον η Λεν δε πρόφτασι να σφαλίσ’ του στόμα , ούτι ανάσα να πάρ’, κουντέβ ν’ απουμείν, αλλά ιπιδίς έφτασι ενακένας ου Τάκς, σαν άνιμους χράζιτι να τ’ ανοίξ αμέσους, για να σβησ’ τ’ φουτιά.Σχιδον τούν σβαρνίζ πτου μανίκ πτ αντί κι σιβαίν’ που μέσα π’ του έμπα, π’ τν πόρτα, κι τ’ μισουσφαλνούν… κι τν αφήν μόνι ψίχα φιρί, για να μη ακουουντι πτ μια κι αντρουπιάζουντι στου μουσαφίρ, αλλά να μη θαρέσ’ κιόλας ότι τουν αμσίσκαν κι δεν τουν θέλν…
Λενκου: Άκσι Τακ, αφκριούμι τοσ’ ώρα κι σι καταλαβαίνου π’ φούσκουσις..σι δίνου χίλια δίκια…αν ήταν άλλους αξάς, δε χα να τουν προυλάβουμι…μι τ φούρκα στου κιφάλ, χα να τουν μπιτίις…κι θα τραφώνουνταν τ’ ασβιστουμένου του ντβαρ π βγαντς τς φουτουγραφίις.
Εισί, είσι αλιώτκους, καμς υπουμουνή μ’ όλνους.Πόσις φουρές σ’ άφκαν απλήρουτις τς φουτουγραφίις κι δεν είπις καντίπουτα ; πουλλές.. Πόσις φουρές σ’ άφκαν απλήρουτου παν που τρια χρόνια τα στιάρια π’ παρεδουκις; πουλλές Γιόμσις του σαμάρ που καέναν καμιά φουρά; Οχ.. Διπλάρουσις καέναν μι τ φουρκα να τουν μισουκόψ; Οχ Έσφαξις καεναν; Οχ..Πήρις καέναν του πουδάρια μι τουν ταχρα; Οχ..Στρίντσις σι καέναν τα δόντια να σι φουβθεί; Οχ Ίφιρις κανάν μκρο οϊρα ιπιδί έφκιανιν ζουλούμια κι ζαράλια κι σι τσακσι τς ιλιάστρις; Οχ, Άμπουξις καέναν να γκιλτστεί σιακατ στου γκρεμουρα ; οχ…Να χαλάσουμι τ συγγένια; Μι του Νιάνιου; του σόι; (είχιν απουφασίσ’ να λεει ως τ χαραΐ τς καλεστ τς πραξεις για να μη αφήκ’ να χυθει αίμα κι να χαλασ’ του σοϊ…αλλα πρόλαβι κι τ’ διέκουψι..)
Τακς:Λένκου, ακου, σι ακούου μι προυσουχή, τοσ’ ώρα.Όσα λες ετς είνι κι ακόμα παραπάν….ιγω είμι καλος, θα χαλάσου του σοϊ μι του Νιάνιου; Αν κι μι φούσκουσιν σκέφτουμι… Ιμείς τρανιψάμι απου μκροί αντάμα …αντάμα έκλιβάμι τα μπουστάνια, στα κιρασια; στα συκα; αντάμα δεν βουσκούσαμι τα ζγούρια; Ανταμα δεν παϊναμι να παρουμι του γάλα μι τα γουμάρια; Όλα ανταμα Λένκου …όλα…εχς δικιο., Όχ δε χαλνώ καντίπουτα, τουν σχουρνώ του αξαά του Νιάνιου ότ κι αν λέει , θα κάμου υπουμουνή …μι βουήθσις Λένκου πάλι….έσουσις κι του Νιάνιου
Καμν μιταβουλή κι μιτανιουμένους, γλίγουρα όπους έφιγι υρνάει πίσου στου τραπέζ’.
