Τουρκικό δημοψήφισμα: Γιατί το ΟΧΙ έχει ελάχιστες ελπίδες να επικρατήσει. Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης*

«Τι θα ψηφίσεις στο δημοψήφισμα; Ναι ή Όχι;»

«Ααα… Υπάρχει και άλλη δυνατότητα εκτός από το ΝΑΙ;»

(Τουρκικό σατυρικό περιοδικό PENGUEN, 30/3/2017)

Το δημοψήφισμα που προκήρυξε στην Τουρκία ο «Πρόεδρος» ή δικτάτορας της χώρας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι εξαιρετικά απίθανο να έχει σαν αποτέλεσμα ένα ΟΧΙ στην συνταγματική μεταρρύθμιση η οποία πρόκειται να «νομιμοποιήσει» την απόλυτη εξουσία που έχει ήδη επιβάλλει στην Τουρκία. Η εξήγηση είναι απλή.

Σε μια χώρα στην οποία:

·         Από τον Ιούλιο του 2016 ισχύει κατάσταση έκτακτης ανάγκης, σε ορισμένες μάλιστα επαρχίες της νοτιοανατολικής Τουρκίας και απαγόρευση κυκλοφορίας (περιοδικά, αλλά εκτεταμένα) των πολιτών στους δρόμους.

·         Έχουν φυλακιστεί ή απολυθεί από την δουλειά τους εκατοντάδες Τούρκοι δημοσιογράφοι – όλοι ανεξαιρέτως, υπέρμαχοι του «ΟΧΙ».

·         Έχουν κλείσει υποχρεωτικά, προκειμένου να «φιμωθούν», 158 συνολικά ΜΜΕ (εφημερίδες, διαδικτυακές πύλες, τηλεοπτικοί / ραδιοφωνικοί σταθμοί) – όλα ανεξαιρέτως, υποστήριζαν το «ΟΧΙ».

·         Η εκστρατεία υπέρ του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου 2017 ασκείται από το ίδιο το Τουρκικό κράτος (φυσικά, με χρήματα του Τουρκικού δημοσίου) με επικεφαλής τον ίδιο τον «Πρόεδρο» της Τουρκικής Δημοκρατίας, τον Πρωθυπουργό («αγωνίζεται» να καταργηθεί η θέση του Πρωθυπουργού σύμφωνα με το νέο σύνταγμα) και όλων των υπουργών.

·         Η εκστρατεία υπέρ του ΝΑΙ είναι δέκα φορές μεγαλύτερη από την εκστρατεία υπέρ του ΟΧΙ, σύμφωνα με το Τουρκικό σατυρικό περιοδικό PENGUEN, ενώ όλα τα τηλεοπτικά κανάλια έχουν διαθέσει συνολικά 485 ώρες τηλεοπτικών μεταδόσεων υπέρ του ΝΑΙ και 45 ώρες υπέρ του ΟΧΙ.

·         Οι δύο συμπρόεδροι του HDP (Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών, του τέταρτου κόμματος του Τουρκικού Κοινοβουλίου) βρίσκονται στην φυλακή, όπως και πολλοί βουλευτές του κόμματος – όλοι ανεξαιρέτως, υπέρμαχοι του ΟΧΙ.

·         Έχουν φυλακιστεί χιλιάδες Δικαστικών, Πανεπιστημιακών, Στρατιωτικών, Δημοσίων Υπαλλήλων – όλοι «αντιφρονούντες», υπέρμαχοι του ΟΧΙ.

·         Παρατηρείται έντονη δραστηριότητα στο πεδίο εκφοβισμού των ψηφοφόρων προκειμένου να ψηφίσουν ΝΑΙ με βίαια επεισόδια, έντονη προπαγάνδα και μονομερή «κάλυψη» από όλα τα «φιλικά» ΜΜΕ της κυβερνητικής εξουσίας ενώ οι συγκεντρώσεις ή οι εκδηλώσεις υπέρ του ΟΧΙ αποτελούν σπάνιο είδος στην σημερινή Τουρκία.

·         Η ψήφος των απόδημων Τούρκων (εγγεγραμμένοι 2,9 εκατ.) που «κατατέθηκε» σε 120 εκλογικά τμήματα 59 χωρών μέσα στα Τουρκικά Προξενεία, είναι αδύνατο να ελεγχθεί από οποιαδήποτε ομάδα ανεξάρτητων παρατηρητών, όπως άλλωστε και οι υπαρκτοί φόβοι νοθείας του αποτελέσματος.

Συμπέρασμα: Κάτω από τις παραπάνω προϋποθέσεις, όπως και άλλες που είναι αδύνατο να αναλυθούν στα περιορισμένα πλαίσια ενός άρθρου, η επικράτηση του ΟΧΙ στο Τουρκικό δημοψήφισμα, σίγουρα θα αποτελέσει μια απίθανη εξέλιξη.

Ο δικτάτορας της Τουρκίας θα «νομιμοποιήσει» την απόλυτη εξουσία του:

(α) χρησιμοποιώντας αριστοτεχνικά ένα μέρος του Τουρκικού λαού εναντίον ενός άλλου μέρους,

(β) εκτοξεύοντας κορώνες εναντίον των «ξένων που μηχανορραφούν εναντίον της Τουρκίας»,

(γ) καλλιεργώντας συστηματικά, με τις γνωστές νέο – οθωμανικές φαντασιώσεις, το έμφυτο ένστικτο «πλιάτσικου» των αμόρφωτων πληθυσμών της Ανατολής και

(δ) έχοντας σαν μοναδικό κοινοβουλευτικό «σύμμαχο» το διχασμένο Εθνικιστικό Κόμμα του Ντεβλέτ Μπαχτσελί, για τον οποίο βουίζει ο τόπος πως προκειμένου να υποστηρίξει το ΝΑΙ «εξασφάλισε» την θέση Αντιπροέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας.

Οι εξουσίες που θα αποκτήσει ο Τούρκος δικτάτορας περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, την δυνατότητα του να παραμείνει στην εξουσία μέχρι το 2029 (παρ΄ όλο που κυβερνάει από το 2003), να ορίζει ένα ή δύο αντιπροέδρους καθώς και τους υπουργούς της κυβέρνησης (η θέση του πρωθυπουργού καταργείται), να επιλέγει άμεσα ή έμμεσα έξι μέλη του Ανώτατου Συμβουλίου Δικαστών και Εισαγγελέων το οποίο είναι αρμόδιο να διορίζει και να αποπέμπει τους δικαστικούς λειτουργούς, να κηρύσσει τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης σε περίπτωση «εξέγερσης ενάντια στην πατρίδα» ή όταν σημειώνονται «βίαιες ενέργειες που απειλούν το έθνος με διχασμό». Αν ο πρόεδρος ο οποίος δεν θα είναι υποχρεωμένος να παύει τις σχέσεις με το κόμμα του, κατηγορηθεί ή θεωρηθεί ύποπτος ότι διέπραξε κάποιο αδίκημα, το κοινοβούλιο θα μπορεί να ζητήσει την διεξαγωγή έρευνας μόνο με διευρυμένη πλειοψηφία τριών πέμπτων.

Συνεπώς, ενδεχόμενη επικράτηση του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα που θα διεξαχθεί στην Τουρκία την 16η Απριλίου 2017 θα αποτελέσει την μεγαλύτερη έκπληξη των τελευταίων δεκαετιών αλλά θα αποδείξει περίτρανα μια ανέλπιστη ωριμότητα και δύναμη της Τουρκικής κοινωνίας να αντισταθεί αποφασιστικά στην δικτατορία που επιχειρεί να νομιμοποιήσει ο Ρ. Τ. Ερντογάν.

Όποιο πάντως και αν είναι το τελικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, «Η Τουρκία στις φλόγες» θα παραμείνει μια αδυσώπητη πραγματικότητα…
* Ο Λεωνίδας Κουμάκης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης του Πέρα και στην συνέχεια φοίτησε για δυο χρόνια στο Ζωγράφειο Γυμνάσιο, πριν εξαναγκαστεί να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη, λόγω της απέλασης του πατέρα του, το 1964. Στην Ελλάδα τέλειωσε το Γυμνάσιο Παγκρατίου στην Αθήνα και την Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα, από το 1967, άρχισε να εργάζεται σε ελληνική βιομηχανία (κλάδος ποτών) στην οποία παρέμεινε επί 30 συνεχή χρόνια και της οποίας διετέλεσε Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής και Διευθυντής Εξαγωγών. Την δεκαετία 2003 – 2013 ασχολήθηκε με έντυπες και ηλεκτρονικές εκδόσεις. Είναι συγγραφέας των βιβλίων «Το Θαύμα – Μια πραγματική ιστορία» (1992) και «Ματιές στις ρίζες του Ελληνισμού» (1997) και «Η Τουρκία στις φλόγες» που κυκλοφόρησε το 2017 από την πλατφόρμα του Amazon. Τον Δεκέμβριο του 1996 κυκλοφόρησε τον σύντομο «Αποχαιρετισμό».