Σε κάποιες απολίτιστες χώρες ο Τύπος δεν έχει καν το δικαίωμα να δημοσιεύει φωτογραφίες από αίθουσες δικαστηρίων. Μόνο σκίτσα των κατηγορουμένων επιτρέπονται. Αντίθετα, στη διάφανη και διαυγή χώρα μας εκδικάζονται δημόσια, στο γυαλί της τηλεόρασης, του υπολογιστή ή του κινητού, όλες οι κρίσιμες υποθέσεις. Όσες προκαλούν το ζωηρό ενδιαφέρον του κοινού, ιδίως της μερίδας που δεν της λείπει ποτέ η όρεξη για κουτσομπολιό, κιτρινίλα και καταβρόχθιση αλλοτρίου πόνου.Στο φως και οι ιατροδικαστικές εκθέσεις. Με κάθε μακάβρια λεπτομέρεια. Τζωρτζίνα, Μιλένα, Ιριδα. Κοριτσάκια που πέθαναν πριν προλάβουν να ζήσουν. Τους χρωστάμε μια τεράστια συγγνώμη. Ωσπου να ολοκληρωθεί η έρευνα, όλοι, τους χρωστάμε τη σιωπή μας. Αρκετά τα κουτσομπόλεψε η περιέργειά μας και το «αθώο, ανθρώπινο ενδιαφέρον μας».
Αρκετά τάραξε την όποια γαλήνη τους η ακόρεστη όρεξή μας να γευόμαστε τον θάνατο των άλλων για να νιώθουμε εμείς ζωντανοί. Και η επίσης ακόρεστη όρεξή μας να χρεώνουμε όλες τις αμαρτίες του κόσμου στους άλλους για να νιώθουμε εμείς τίμιοι και αγαθοί. Αρκετά καταναλώσαμε τον θάνατο των παιδιών σαν να βλέπουμε θρίλερ στην τηλεόραση ή στο σινεμά. Δεν είναι το ίδιο να χάνονται ψυχές και να χάνονται εικόνες στην οθόνη. . Αυτό που ξέρουμε είναι ότι οι υποθέσεις δεν λύνονται με ρεπορτάζ εξ αποστάσεως, που υιοθετούν άκριτα κάθε λογής διαρροή· με αστυνομική έρευνα εξ αποστάσεως· με ιατρικές γνωματεύσεις εξ αποστάσεως, με ιατροδικαστική έρευνα επίσης εξ αποστάσεως Ούτε με δίκες στη μικρή οθόνη λύνονται.
Βασίλης Παπαδημούλης
