Ξεπερνά, σε αίσχιστο βαθμό πια, το κακό που μας βρήκε, έτσι στα καλά και αγαθά καθούμενα, με τον ορυμαγδό αποκαλύψεων γυναικών κατά εκβιαστών και βιαστών στο χώρο της τέχνης και του πολιτισμού και τα «μεγάλα» τηλεοπτικά κανάλια των Αθηνών και πάσης Ελλάδας, αλλά και έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, μέσα κοινωνικής δικτύωσης, βρήκαν τη χαρά τους γιατί «προμηθεύτηκαν» μπόλικο «εμπόρευμα» να πουλήσουν και να οικονομήσουν! Σε ποιους όμως; Μα στους ανίδεους, τους μοιραίους, τους άβουλους, τους στερημένους, τους ελαφρόμυαλους, τους λάτρεις των λάγνων θεαμάτων του κόσμου του ημίφωτος (οι τελευταίοι είναι οι πλέον φυσιολογικοί, καθόσον το μάτι κι η ψυχή τους γεμίζει τουλάχιστον τέρψη και αγαλλίαση)!
Και είναι αυτές(οί), που από το πρωί μέχρι το βράδυ – κι ας μην είναι και αργόσχολοι κατ’ ανάγκη, καθώς θα βρουν το χρόνο τους – βλέπουν τους «χαριτωμένους» της τηλεόρασης, αλλά και αυτές, πολλές εκ των οποίων «υπήρξαν θύματα εκβιαστών και βιαστών», που κυριολεκτικά παρελαύνουν στις οθόνες!
Και όλες αυτές οι καημένες βρήκαν σήμερα το θάρρος, τη φρόνηση και σύνεση να καταγγείλουν αυτά που υπέστησαν από τα «τέρατα», τόσα πολλά χρόνια πριν!
Η μια «αμάρτησε για το παιδί της», η άλλη έτρεμε μη χάσει τη δουλειά της, η άλλη παραπέρα ήθελε να γίνει διάσημη και πρώτη στον όποιο χώρο δραστηριοποιούνταν και όλες μαζί, για κάποιο λόγο «ήπιαν το φαρμάκι», για λόγους ανωτέρους της θέλησής τους, έκαναν τα πάντα για να επιβιώσουν, μα σήμερα ξεθάρρεψαν και ξιφουλκούν κατά πάντων των αμαρτωλών, εκβιαστών και βιαστών αυτών, πρωτόγονων και στερημένων, επικίνδυνων στοιχείων στην κοινωνία.
Από μια άλλη οπτική και διαφορετική προσέγγιση, βέβαια, οι γυναίκες που αποκαλύπτουν τα καμώματα αυτών των ξεπεσμένων υποκειμένων, που θέλουν να λένε πως υπηρετούν την τέχνη και τον πολιτισμό, ανοίγουν το δρόμο και σε άλλες γυναίκες σήμερα, ώστε να διαφυλάξουν την προσωπικότητα και αξιοπρέπειά τους και να διεκδικήσουν την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, σε περίπτωση που διάφορα ανθρωποειδή (να τους πούμε καλύτερα φουκαράδες κι αχαΐρευτους), «ζωώδη και ανώμαλα τέρατα», διακυβεύονται και επιβουλεύονται αυτά τα δικαιώματα. Και βέβαια, πέλεκυς είναι οι ποινές της Δικαιοσύνης σ’ αυτούς που διαπράττουν αυτά τα αδικήματα!
Τέχνη όμως μπορούν να δημιουργήσουν άνθρωποι που βρίσκονται πάντα σε εγρήγορση και ετοιμότητα, για να αντιτάξουν (αν χρειαστεί) τον ηθικό νόμο απέναντι σε κάθε επίβουλο των ανθρώπινων αξιών και ιδανικών, ακόμη και σ’ αυτούς που ασκούν κάθε επιπέδου πολιτική και πολιτειακή εξουσία!
Όσο γι αυτά που ακούγονται και γράφονται και τον καταιγισμό καταγγελιών γυναικών του καλλιτεχνικού και αθλητικού χώρου, περί σεξουαλικής παρενόχλησης, ακόμη και εκβιασμών και βιασμών, αυτά συνέβαιναν από τα πολύ παλιά χρόνια και δεν είναι βέβαια νέα του σήμερα, απλά τότε κουκουλώνονταν, καθώς η κοινωνική κατακραυγή ακουγόταν έτσι στεντόρεια, που έτρεμε η γης και σείονταν η κοινωνία!
Εξάλλου η κοινωνία μας δεν προέκυψε από παρθενογένεση, αλλά αποτελεί τη συνέχεια μιας άλλης κοινωνίας, όπου τα ήθη ήταν τόσο σφιχτά και οι άνθρωποι άλλο τόσο επιφυλακτικοί, συντηρητικοί και φοβισμένοι! Μα σήμερα είναι τόσο ελεύθεροι και βέβαια όχι και τόσο ωραίοι!!