Βωμολοχίες made in Greece: Πώς έβριζαν οι Αρχαίοι Έλληνες

Αν νομίζετε πως το φαινόμενο της… ευρηματικής βρισιάς είναι αποκλειστικότητα της σύγχρονης καθημερινότητας, ξανασκεφτείτε το. Οι Αρχαίοι Έλληνες όχι μόνο έβριζαν — το έκαναν με τέτοιο γλωσσικό ταλέντο και φαντασία, που κάποιες από τις λέξεις τους μοιάζουν σήμερα περισσότερο με ποίηση παρά με ύβρη.

Γιατί αν σήμερα η βρισιά είναι συχνά ωμή, στην αρχαιότητα είχε και λεξιπλασία και χιούμορ και πολιτισμικό υπόβαθρο.

Πιθηκαλώπηξ: Όταν πίθηκος και αλεπού έγιναν ένα

Πιθηκαλώπηξ ήταν ο χαρακτηρισμός για τον πανούργο, πονηρό και παρδαλό στον χαρακτήρα άνθρωπο. Πρόκειται για σύνθεση δύο ζώων-συμβόλων: πίθηκος + αλώπηξ (αλεπού). Ο ένας κατεργάρης, η άλλη πονηρή — μαζί, ένας χαρακτήρας που… δεν θα εμπιστευόσουν ούτε για να σου φυλάει τα σανδάλια.

Ρωποπερπερήθρας: Ο ακατάπαυστα φλύαρος

Αυτή η λέξη-γλωσσοδέτης ήταν το… αρχαιοελληνικό ισοδύναμο του τύπου που μιλάει πολύ και δεν λέει τίποτα. Ο ρωποπερπερήθρας προέρχεται από το ρώπος (κάτι ευτελές, φτηνό) και το πέρπερος (φλυαρία, φιοριτούρα). Το αποτέλεσμα; Μια λέξη που ηχεί όσο εκνευριστική είναι και η σημασία της.

Κύντερος: Ο αναίσχυντος κοπρίτης

Λιτή, ωμή, με μια λέξη: Κύντερος. Προέρχεται από τη ρίζα κύων (σκύλος) και χρησιμοποιούνταν για να χαρακτηρίσει τον θρασύ, αναιδή, ξεδιάντροπο τύπο. Σήμερα θα τον αποκαλούσαμε… κοπρίτη – οι αρχαίοι απλώς του έδιναν ένα όνομα με ηχηρότητα και προέλευση.

alfavita.gr