ΞΕΧΝΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΗΞΕΡΕΣ – ΤΑ ΤΖΙΝΙΑ ΒΓΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΟΥΚΑΛΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
*Όταν ο Λένιν κατήργησε τα φύλα και θέσπισε το γάμο των ομοφυλοφίλων το 1920, ο νόμος φωτιά του Ιωσήφ Στάλιν για τους ομοφυλόφιλους και η ψήφος των 175 “Ναι” στη Βουλή των Ελλήνων και ο Αντώνης Σαμαράς (Διαμαντή Βαχτσιαβάνου)
Σε όσα αναφερθούμε – στο πρώτο μέρος – δεν είναι λόγια δικά μας, αλλά τα έχει πει ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαδίμηρος Πούτιν, στη «Λέσχη Συζητήσεων Valdai» το 2021. Ο τίτλος της ήταν «Πώς βλέπω το σημερινό κόσμο». Ο Πούτιν προφανώς και δεν ήταν άγγελος δημοκρατίας. Αυτά που αποκαλύπτει, όμως, για την εμπειρία της χώρας του από τις «προοδευτικές αλλαγές» των μπολσεβίκων, αξίζει να τα γνωρίζουμε. Δεν είναι ούτε λόγια ούτε θεωρία, είναι εμπειρία.
Το νομοσχέδιο ήδη ψηφίστηκε με συνεργασία 5 κομμάτων και «κορμό» την κυβέρνηση Μητσοτάκη, θεωρώντας ότι έτσι «ωθούν» τη χώρα μπροστά και όσοι έχουν αντίθετη άποψη μας γυρίζουν στο μεσαίωνα!
Οι υποστηρικτές της λεγόμενης «κοινωνικής προόδου» δεν είναι οι πρωτοπόροι και οι συνταγές τους δεν είναι καθόλου καινούργιες. Η Ρωσία του Λένιν είχε ήδη βρεθεί εκεί, μετά την επανάσταση του 1917. Οι μπολσεβίκοι είπαν τότε ότι θα αλλάξουν τα υπάρχοντα ήθη και έθιμα και όχι μόνον τους πολιτικούς και οικονομικούς κανόνες, αλλά την ίδια την έννοια της ανθρώπινης ηθικής. Ότι θα θέσουν τα θεμέλια μιας υγιούς κοινωνίας. Στόχος τους η καταστροφή των πανάρχαιων αξιών, της θρησκείας και των ανθρώπινων σχέσεων, μέχρι και την πλήρη απόρριψη της οικογένειας, την ενθάρρυνση για καταγγελία αγαπημένων προσώπων και όλα αυτά στο όνομα της προόδου και της νέας κοινωνίας. Οι μπολσεβίκοι ήταν απολύτως αδιάλλακτοι σε διαφορετικές απόψεις από τις δικές τους. Ακόμα και έργα μεγάλων συγγραφέων, όπως ο Σαίξπηρ και ο Τολστόι απαγορεύτηκαν και οι κλασικοί στοχοποιήθηκαν ως οπισθοδρομικοί!
Έτσι γίνεται και με τους υποστηρικτές των νέων προσεγγίσεων. Το βιολογικό γεγονός της ύπαρξης του άνδρα και της γυναίκας θεωρείται αντίθετο της νέας θεωρίας και θεσμοθετούν το «γονέας ένα» και «γονέας δύο». Αντί για «μητέρα» και «μητρικό γάλα», «ανθρώπινο γάλα», για να μην ενοχληθούν όσοι δεν είναι σίγουροι για το δικό τους φύλο.
Διδάσκουν από το σχολείο σε μικρή ηλικία, ότι ένα αγόρι μπορεί να γίνει εύκολα κορίτσι και αναγκάζουν το παιδί να πάρει αποφάσεις που ανατρέπουν ολόκληρη τη ζωή του. Είναι ικανό ένα παιδί σε αυτή την ηλικία να πάρει τέτοια απόφαση; Και όλα αυτά κάτω από την ψευδεπίγραφη πρόοδο. Σεισμικοί κραδασμοί σε επίπεδο δομών!
Ενέργειες που καταστρέφουν όχι μόνον τα υλικά, αλλά και τα πνευματικά θεμέλια της ανθρώπινης ύπαρξης, αφήνοντας πίσω τους ηθικά συντρίμμια όπου τίποτα δεν μπορεί πλέον να χτιστεί, ώστε να τα αντικαταστήσει.
Η ζωή στη Ρωσία όμως δεν σταμάτησε στην εποχή των μπολσεβίκων του Λένιν. Έρχεται η εποχή του Ιωσήφ Στάλιν και ανοίγεται ο «φάκελος της ομοφυλοφιλίας» και η «συνωμοσία των παιδεραστών».
Το 1936 ο Λαϊκός κομισάριος Δικαιοσύνης Νικολάι Κριλένκο αποφάσισε πως η ομοφυλοφιλία είναι «προϊόν αποσυνθέσεως των εκμεταλλευτικών τάξεων, οι οποίες δεν ξέρουν πώς να περάσουν την ώρα τους. Στο δικό μας περιβάλλον, ανάμεσα στους εργαζόμενους, οι οποίοι συμμερίζονται την οπτική γωνία των φυσιολογικών σχέσεων ανάμεσα στα φύλα, οικοδομούν την κοινωνία μας σε υγιείς αρχές, τέτοιοι κυριούληδες δεν μας χρειάζονται».
Ήταν μια εκστρατεία κατά της ομοφυλοφιλίας από τον Στάλιν. Η αγροτική κοινότητα με τα αυστηρά ήθη δεν έδειχνε την παραμικρή ανοχή στο «σοδομικό αμάρτημα», αλλά και το καθεστώς, μετά τις απώλειες του εμφυλίου μεταξύ «λευκών» και «κόκκινων», χρειαζόταν γεννήσεις. Απαγορεύτηκαν και οι αμβλώσεις και η ομοφυλοφιλία ήταν ποινικά κολάσιμο έγκλημα, με ηθική και κοινωνική απαξίωση.
Την ιδεολογική κάλυψη αυτής της εκστρατείας ανέλαβε ο τροβαδούρος του προλεταριάτου Μαξίμ Γκόρκι, ο οποίος με άρθρο του στην «Πράβντα» δήλωσε «στη χώρα, όπου με ανδρεία και επιτυχία διοικεί το προλεταριάτο, η ομοφυλοφιλία, που διαφθείρει τη νεολαία, θεωρείται κοινωνικά εγκληματική και τιμωρείται» (Μ. Γκόρκι, Άπαντα, τόμος 27).
Τη σφοδρή επίθεση εναντίον όλων αυτών ανέλαβε ο Γιάκοντα, στους «έχοντες μη παραδοσιακές ερωτικές σχέσεις», με συλλήψεις, ανακρίσεις και εξορίες στη Σιβηρία!
Είναι σεβαστή η προσωπική επιλογή του καθενός και αυτό να περιορίζεται στην αυστηρά προσωπική του ζωή. Ο νόμος περί «συμβίωσης» κάλυπτε αυτούς τους ανθρώπους. Τα υπόλοιπα που ακολούθησαν γιατί;
Μεγάλη ευθύνη η ελευθερία και όπως γράφει στο πρωτοσέλιδό του το «Sportime» «Δυστυχώς πνευματικά επτωχεύσαμεν…».
Για την ιστορία να πούμε αν όσα έγιναν, ποιών απόφαση ήταν; Μήπως κάποιοι άλλοι τα επέβαλλαν; Γιατί τόση εμμονή με το ΛΟΑΤΚΙ νομοσχέδιο, όταν γνώριζαν την αντίδραση στο εσωτερικό της κοινωνίας και της ΝΔ; Γιατί αυτό το ρίσκο στα καλά καθούμενα; Μήπως κάποιοι έχουν αποφασίσει να φύγουν από την πολιτική αναζητώντας μια «ηρωική έξοδο»; Είναι εκσυγχρονιστική επιλογή ο διχασμός στη γαλάζια παράταξη και την κοινωνία; Η ΝΔ δεν είναι κόμμα, αλλά παράταξη με αρχές και αξίες στο dna της. Δεν αλλάζεις έτσι το dna της παράταξης και ενός ολόκληρου λαού με φθηνά εργαλεία. Η δεδηλωμένη χάθηκε και ο καταλύτης των εξελίξεων έγινε από το βήμα της Βουλής, ο Αντώνης Σαμαράς. Μίλησε από καρδιάς στην καρδιά του Νεοδημοκράτη και της κοινωνίας. Ετοιμάζεται για νέο ρόλο; Μη υπάρχουσας άλλης σοβαρής αντιπολίτευσης ο Αντ. Σαμαράς ήταν η ουσιαστική αντιπολίτευση; Έχοντας πλήρη επίγνωση των συνεπειών και υποχρεώσεων, με 20 ψήφους «κατά» και 31 ψήφους «απέχοντες» – δεύτερη δύναμη κρούσης; – προχωρά! Είναι υπεραρκετοί.
Να όμως ένα μέρος από αυτά που έκρυψαν τα ΜΜΕ της διαπλοκής, από την ομιλία Σαμαρά «… ο γάμος των ομοφυλόφιλων ζευγαριών δεν αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα, δεν κατοχυρώνεται από το διεθνές δίκαιο, δεν συνιστά κομμάτι του ευρωπαϊκού κεκτημένου, δεν συνιστά διεθνή υποχρέωση της χώρας. Υπάρχουν μάλιστα αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων, ότι ο γάμος αυτός δεν είναι υποχρεωτικός. Αν μια χώρα θέλει το κάνει, αν δεν θέλει δεν το κάνει. Αλλά δεν είναι υποχρεωτικό να το κάνει, γιατί δεν συνιστά ανθρώπινο δικαίωμα. Έτσι όλη η επιχειρηματολογία υπέρ της θέσπισής του, έχει ξεκινήσει με ένα ψέμα. Ότι πρόκειται τάχα για κατοχύρωση ανθρώπινου δικαιώματος, πράγμα που δεν ισχύει…». Και έγινε η Ελλάδα η πρώτη Ορθόδοξη χώρα με αυτό το νόμο!
Σε αυτές τις στιγμές δεν ιδιωτεύεις, ούτε κρύβεσαι. Με διχασμό της κοινωνίας και «εθνικούς κινδύνους» παντού γύρω, βγαίνεις στο φως και πολεμάς.
Πού βρισκόμαστε, πού πάμε και πώς θα προχωρήσουμε; Έτσι που πάμε, δεν πάμε πουθενά. Όταν δεν ξέρεις πού πας, πέφτεις σε ξέρες και το πλοίο βουλιάζει!
Διαμαντής Θ. Βαχτσιαβάνος
Πηγή: Μανώλης Κοττάκης/ΕΣΤΙΑ 11 Φεβρ. 2024
Ο νόμος Στάλιν (Liberas.gr).
