“Υγεία”, ο μεγάλος ασθενής!

  Περιοδικά και εφημερίδες που σέβονται το αναγνωστικό τους κοινό, όταν ζητούν από κάποιον “επώνυμο” ανάλυση και τοποθέτηση σε κάποιο “ειδικό” θέμα, ζητούν παράλληλα  και την δήλωση “συγγένειας” αυτού με το θέμα που “αγγίζει!”

  Δεν μπορεί π.χ. κάποιος “επώνυμος” επιστήμονας στην βιομηχανία του φαρμάκου, όταν μάλιστα αυτός είναι στέλεχος συγκεκριμένης εταιρίας, να προβεί σε αντικειμενική κριτική υπέρ ή κατά συγκεκριμένων φαρμάκων. Θα προσπαθεί πάντα να προβάλει την “καταλληλότητα” φαρμάκων της εταιρείας υπέρ της οποίας εργάζεται και άρα, δεν θα είναι αντικειμενικός. Οι οικονομικές σχέσεις (συναλλαγές) είναι βασικός παράγοντας επηρεασμού ενεργειών, που ενίοτε είναι και βλαπτικές για το κοινωνικό σύνολο!

  Στο βιβλίο του Hans Weiss “Διεφθαρμένη Ιατρική”, θίγονται ανυπόληπτες πρακτικές κάποιων εταιριών στις πολιτικές επιβολής νέων φαρμάκων και σε ανήθικα πειράματα σε βάρος ασθενών!

  Είναι γεγονός πως ένας ικανός αριθμός γιατρών, εργάζεται παράλληλα  για συγκεκριμένη(ες) εταιρία(ες), είναι μέλος συμβουλευτικών επιτροπών, λαμβάνει αμοιβές συμβούλου, αμοιβές για διαλέξεις και προσωπικές αποζημιώσεις. Όταν αυτό συμβαίνει, τότε, πόσο πιστός μπορεί να είναι αυτός ο γιατρός στον όρκο του Ιπποκράτη;

Ο Παγκόσμιος Ιατρικός Σύλλογος “λέει” μέσα από την “Διακήρυξη του Ελσίνκι”: “H υγεία του ασθενούς μου πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητά μου. Ο γιατρός οφείλει κατά την εξάσκηση της ιατρικής του δραστηριότητας, να δρα αποκλειστικά και μόνον προς το συμφέρον του ασθενή του…”.

Πόσο όμως οι γιατροί τηρούν αυτούς τους κανόνες δεοντολογίας; Ο καθηγητής και πρόεδρος του Γερμανικού Ιατρικού Συλλόγου Wolt-Dieter, στο περιοδικό “Υγεία και Κοινωνία” (Ιουν.2007), λέει: “Οι φαρμακευτικές εταιρίες δεν είναι συνεργάτες και σύμμαχοι του Ιατρικού Συλλόγου. Ο κλάδος ακολουθεί και υπηρετεί εντελώς διαφορετικά συμφέροντα. Επιδιώκει δηλ. με τα προϊόντα του, να αποκομίσει κέρδη. Αντίθετα, εμείς οι γιατροί, οφείλουμε να κρίνουμε με ανεξάρτητο πνεύμα την αποτελεσματικότητα των φαρμάκων, τους κινδύνους που προκαλούνται από την χρήση τους, καθώς και τη σχέση Έξοδα-Ωφέλεια.

Είναι όμως βέβαιο, πως όλες οι πληροφορίες που χρειαζόμαστε, δεν θα μας τις δώσει η φαρμακευτική βιομηχανία… “.

Στο βιβλίο του Hans Weiss, αναφέρονται παράνομες και ανήθικες πρακτικές των πολυεθνικών του φαρμάκου, όπως και αποζημιώσεις για προβλήματα υγείας από την χρήση προβληματικών φαρμάκων. Όπως η εξαγορά και δωροδοκία γιατρών, για πλασάρισμα συγκεκριμένων φαρμάκων.

Εντύπωση προκαλεί (σελ.252): “…Η κατάσταση στην Ευρώπη αλλά και σε άλλες γωνιές του κόσμου δεν είναι καλύτερη, αλλά ακόμα χειρότερη. Μόνο  στις ΗΠΑ (εξαίρεση σε μικρό ποσοστό στη Γερμανία), υπάρχει η πολιτική και δικαστική βούληση να ασκηθεί πίεση στη φαρμακευτική βιομηχανία, αλλά και να τιμωρηθούν όσοι παραβιάζουν την ισχύουσα νομοθεσία… Στην Ε.Ε. οι φαρμακευτικές πολυεθνικές εταιρίες, μπορούν ακόμα να συμπεριφέρονται όπως τους αρέσει και τους εξυπηρετεί…”.

Πρώτα λοιπόν τα κέρδη των φαρμακευτικών πολυεθνικών, που με το χρήμα διαμορφώνουν το “κλίμα” φαρμάκου στην κοινή γνώμη; Όλα εξαγοράσιμα κυρίως στην Ε.Ε. και παρατηρείται ένα φάρμακο εκεί να κυκλοφορεί νόμιμα, ενώ στις ΗΠΑ δεν έχει υποβληθεί έγκριση, λόγω των αυστηρών κανόνων ελέγχου!

Όταν οι ιατρικές δαπάνες επιβαρύνουν τα ασφαλιστικά ταμεία, δεν πρέπει να ελεγχθεί η πορεία της συνταγογράφησης και οι τιμές των φαρμάκων (όχι όμως αυτό σε βάρος των ασφαλισμένων); Όταν τα ποσοστά κέρδους των πολυεθνικών είναι υπερβολικά, πρέπει αυτό να συνεχιστεί, ειδικά σε οικονομίες που καταρρέουν; Δεν πρέπει να προστατευθούν τα εθνικά συμφέροντα και να ληφθούν σοβαρά υπόψιν τα συμφέροντα των ασθενών και οι οικονομίες των χωρών; Δεν πρέπει όμως να δούμε και την ουσία των “γενόσημων” φαρμάκων από πλευράς όχι μόνον κόστους, αλλά εάν αυτά είναι κατάλληλα για τον ασθενή; (Εάν δηλ. γίνεται πρώτα έλεγχος “καταλληλότητας” αυτών και εάν παρασκευάζονται σε χώρες όπως Μπαγκλαντές-Ινδία κ.λπ., που σημαίνει “επικίνδυνα” φάρμακα για την δημόσια υγεία!).

Δεν πρέπει οι Ιατρικοί Σύλλογοι να εξετάσουν σοβαρά, εάν έχουν βάση οι “φήμες” για διαφθορά και διαπλοκή στην Ιατρική και τη φαρμακοβιομηχανία;

Δεν πρέπει να δούμε πόσο και εάν είναι αντικειμενικός ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.), όταν χρηματοδοτείται κυρίως από πολυεθνικές εταιρίες;

Δεν πρέπει να δούμε τις πρόσθετες αμοιβές γιατρών από συνέδρια, ταξίδια, συμβουλευτικές συνεδρίες, κ.λπ.; Την σχέση ανάμεσα στους μεγαλο-γιατρούς, τις πολυεθνικές και πως αυτοί διαμορφώνουν την κοινή γνώμη; Πόσο επηρεάζουν οι πολυεθνικές στην πολιτική (με ότι επακόλουθο), στην οικονομία, στην πορεία κρατών και ασθενών;

Γνωρίζουμε πως αμέσως μετά τον 2ο μεγάλο πόλεμο, τα κράτη έδωσαν προτεραιότητα κυρίως στην “κοινωνική προστασία” και στήριξαν την δημόσια υγεία και παιδεία!

Ειδικά στα ζητήματα αυτά δεν χωράει περισσότερος φιλελευθερισμός, διότι οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί. Σεβαστός ο κάθε έλεγχος για την εύρυθμη λειτουργία του συστήματος υγείας, αλλά το “βάρος” των δαπανών εντοπίζεται κυρίως στις προμήθειες και στα παιχνίδια των πολυεθνικών. Οι πλασιέ σε κάθε “κομμάτι” του κερδοφόρου “συστήματος υγείας,” ίσως γνωρίζουν περισσότερα!

 Έχει φυσικά μεγάλη αξία για την εθνική οικονομία η μαθηματική σχέση ΕΞΟΔΑ-ΩΦΕΛΕΙΑ, αλλά μέγιστη θεωρείται η αποτελεσματικότητα και η πρόσβαση στο φθηνό και σωστό φάρμακο. Με την εγγύηση του κράτους πάντα, να αποκλειστεί ο κίνδυνος χρήσης από  τον ασθενή ακατάλληλων φαρμάκων, στα οποία φυσικά και πρέπει να υπάρχει δυνατότητα ελέγχου της καταλληλότητάς τους. Απαραίτητη προϋπόθεση , η παροχή υγείας σε όλες τις βαθμίδες να είναι ΔΗΜΟΣΙΑ. Κάθε δεύτερη σκέψη ιδιωτικοποίησης της «υγείας» πρέπει να αποκλειστεί, διότι οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί,  όπως θα ήθελε το φιλελευθερωμένο μυαλό του κάθε τζογαδόρου τραπεζίτη!  

(Πηγή: “Διεφθαρμένη Ιατρική”- του Hans Weiss)

     Διαμαντής Θ. Βαχτσιαβάνος