Αναζητώντας πηγές για το θέμα, διαπιστώνεται εύκολα πως είναι ευρύτατο και χαρακτηρίζεται από διαφορετικές μεταξύ τους επιστημονικές θεωρίες.
Ήδη από τον ορισμό της λέξεως «παρακμή» ο επιθετικός της προσδιορισμός διαφοροποιεί εντελώς τη σημασία της. Έτσι αναφερόμαστε σε ηθική, κοινωνική, πολιτική, οικονομική παρακμή κ.α.
Κοινό χαρακτηριστικό όλων, αποτελεί η πτώση ή κατάπτωση, ο ξεπεσμός από μία προγενέστερη κατάσταση ακμής.
Σημαντικό είναι πως ό,τι όλες οι παρακμές, αποτελούν σύστημα συγκοινωνούντων δοχείων.
Ο δυτικός πολιτισμός αν κριθεί εκ του αποτελέσματος, είναι δικαίως ο πολιτισμός της παρακμής.
Ο σύγχρονος κόσμος απολαμβάνει τους καρπούς των έργων όλων εκείνων των επιστημόνων που με τις ιδέες τους θεμελίωσαν, την Αναγέννηση, την σύγχρονη φιλοσοφία, ψυχολογία και κοινωνιολογία, μαζί με όσους διατύπωσαν πολιτικές θεωρίες.
Όλη ετούτη η κοπριά του πνεύματος, έπεσε πάνω στο εύφορο χωράφι της αιρετικής πλάνης και της ευδαιμονίας και έδωσε δηλητηριώδη καρπό, την εκκοσμίκευση.
Η Ορθοδοξία στην Ελλάδα απέναντι στην πρόκληση της Νέας χιλιετίας, τα τελευταία 40 χρόνια, μπήκε στο στόχαστρο της λαίλαπας της εκκοσμίκευσης υπό τον πολιτικό όρο «χωρισμός εκκλησίας κράτους».
Υιοθετήθηκε από τους εκκλησιαστικούς μας ταγούς ο όρος ατομική θρησκευτικότητα και η πίστη, πήγε περίπατο. Ο ηθικός νόμος ξεχωρίστηκε από τους νόμους του κράτους και με αποτέλεσμα ολέθριες αποποινικοποιήσεις: των εκτρώσεων, της πορνείας, της ευθανασίας, της αλλαγής φύλλου ο κατάλογος είναι ατελείωτος.
Η εκκοσμικευμένη κοινωνία εξοστράκισε τον Χριστό, θεοποίησε τον άνθρωπο και η Εκκλησιαστική μας διοίκηση όχι απλά δεν αντέδρασε αλλά συνωμότησε στην προδοσία αυτή.
Αρχικά νομιμοποιήθηκαν οι θεολογικές σπουδές στα πανεπιστήμια της αιρέσεως στην Εσπερία, για τους μελλοντικούς Ορθοδόξους Αρχιερείς και στη συνέχεια μέχρι σήμερα η εκτροπή έγινε νόμος και προϋπόθεση ανέλιξης.
Ιδεολόγοι Αρχιερείς ως λειτουργοί του Υψίστου, περιφρονούν την δογματική αλήθεια, γυρίζουν την πλάτη στην μόνη οδό σωτηρίας και βρίσκουν νέους δρόμους, καθοδηγούμενοι από το παράδοξο GPS της αγαπητικής ιδεοληψίας τους.
Αδιαφόρησαν για το ποίμνιο και συντάχθηκαν με τον κόσμο. Το δαιμονικό πνεύμα αυτής της στάσης τους είναι το πνεύμα της παναιρέσεως του Οικουμενισμού.
Το μαύρο της παρακμής δίχως Χριστό, άσπρο δε γίνεται με τίποτα.
Ευλογημένα Χριστούγεννα
