Απών από τις συσκέψεις, χωρίς καμία πρόταση του επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης στο Δήμο Βοΐου, για τους χειμαζόμενους  και αποκλεισμένους από τον κορωνοϊό κατοίκους Δαμασκηνιάς και Δραγασιάς… Θέλει η δημαρχία αρετή, δουλειά και τόλμη… καθώς αυτή άνδρα δείκνυσι… Στον αντίποδα ο δήμαρχος Βοΐου που τουλάχιστον προσπαθεί και νοιάζεται…

Αν θέλεις να ασκήσεις μια όποια εξουσία, εν προκειμένω δημαρχία, θα πρέπει πρωτίστως να διαθέτεις ιδέες και ψυχή, να είσαι αποφασιστικός και αποτελεσματικός, να νοιάζεσαι και να προσπαθείς αγόγγυστα και αδιάλειπτα για το γενικότερο καλό των δημοτών σου, να ακούς περισσότερο και λιγότερο να απαντάς και έτσι στο τέλος θα «κάνεις ταμείο» και το αποτέλεσμα των έργων και εν γένει συμπεριφορών σου θα «μιλήσει εύγλωττα» και όλοι θα τείνουν ευήκοον ους και θα σε ανταμείψουν…

Δεν γνωρίζουμε αν αυτά (έστω επιγραμματικά), πλην όμως μεστά, που παραθέτουμε, τα υιοθετεί και ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης στο Δήμο Βοΐου Δημήτρης Κοσμίδης, ο οποίος στη δεύτερη Κυριακή των δημοτικών εκλογών βρέθηκε μια ανάσα από τη δημαρχία, την οποία τελικά κέρδισε ο Χρήστος Ζευκλής.

Σήμερα, που τα χωριά του Βοΐου Δαμασκηνιά και Δραγασιά δοκιμάζονται ανηλεώς και «κορωνοϊώς», οι κάτοικοι των οποίων είναι αποκομμένοι από όλους (και εύλογα βέβαια καθώς η καραντίνα σώζει και γιατρεύει το σύνολο από τους ύπουλους και φοβερούς ιούς), κατά που «αρμενίζουν» οι της αυτοδιοίκησης και της πολιτικής εξουσίας; Ας αφήσουν τη σκέψη τους λίγο να «τρέξει» και θα έρθουν πολύ εύκολα στη θέση των κατοίκων αυτών των χωριών. Καλά είναι τα λόγια της συμπόνιας και τα μηνύματα μα δε φτάνουν, απαιτούνται και έργα.

Ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης του Δήμου Βοΐου Δημήτρης Κοσμίδης, τουλάχιστον ομολογεί πως έδωσε τον αριθμό τηλεφώνου του στους προέδρους των δύο «περιχαρακωμένων» χωριών, οι οποίοι «μπορούν οποιαδήποτε ώρα να τον πάρουν τηλέφωνο και να του ζητήσουν τη βοήθειά του»! Κάτι είναι κι αυτό μα δε φτάνει, είναι πολύ λίγο, όταν λείπει μάλιστα το έργο και το συνεχές και έμπρακτο ενδιαφέρον του! Εκφράζει όμως ο κ. Κοσμίδης και την «τετριμμένη» και ξερή, όπως πια κατάντησε, ευχή «η επόμενη μέρα να βρει αυτούς (τους κατοίκους των δύο χωριών προφανώς) και όλο τον κόσμο νικητή από την επιδημία που χτύπησε τον τόπο μας»! Κάτι είναι κι αυτό… αλλά τα ευχολόγια τόσο πολύ περίσσεψαν!

Αναγνωρίζεται τουλάχιστον το ενδιαφέρον του δημάρχου Βοΐου Χρήστου Ζευκλή, που στέκεται στον αντίποδα των όσων προαναφέρονται και βρίσκεται ηθικά και έμπρακτα δίπλα στους κατοίκους των «υπό καραντίνα» δύο χωριών! Κι αυτό κι αν είναι κάτι που συγκινεί!

Η δημαρχία και όποια εξουσία αποτελεί τη «λυδία λίθο», όπου δοκιμάζεται ο χαρακτήρας του άρχοντος, οι ιδέες του, οι διαθέσεις και οι προθέσεις του, ειδάλλως δεν έχει κανένα νόημα η εξουσία, οι τίτλοι και οι επιδιωκόμενες τιμές… αποτελούν απλά μωροφιλοδοξίες κενές περιεχομένου και ουσίας!

Γράφοντας αυτές τις λίγες αράδες, ήρθαν στο νου μου χίλιες δυο σκέψεις, για τον εκλιπόντα και αείμνηστο φίλο πρώην δήμαρχο Σιάτιστας, τον Κώστα Κοσμίδη, ο οποίος με την ευπροσηγορία και προσήνειά του προς όλους τους συνανθρώπους του, την υπομονή του – και όχι μόνο προς τους πολίτες-δημότες του – την έγνοια και την αγάπη του για τη Σιάτιστα, ενέπνεε πάντα το σεβασμό και ποτέ δεν τον επέβαλλε… και γράφτηκε έτσι ανεξίτηλα στη μνήμη και τη συνείδηση όλων… Μα κάποιοι, σε αυτά τα χνάρια των χαρισμάτων του, γιατί δεν προσπάθησαν να βαδίσουν;!

Γ.Σ.