Εικόνα εγκατάλειψης στα χωριά των Καμβουνίων, κάποια χρόνια πριν και κυρίως σήμερα, στα κεφαλοχώρια που έσφυζαν από ζωή κάποτε.
Σήμερα όμως, ερημιά παντού, οι πρώην πρωταγωνιστές της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτισμικής ζωής πέρασαν στο περιθώριο και τόσο μακρινά ακούγονται τα χειροκροτήματα από το παρελθόν.
Οι τοπικοί άρχοντες μάλλον δεν νοιάστηκαν για τα χωριά των Καμβουνίων, αδιαφορώντας για το παρόν και το μέλλον τους και προσπερνώντας κάθε δυνατότητα αξιοποίησης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της περιοχής, οδήγησαν στον μαρασμό και την απελπισία. Ο «Καλλικράτης» και οι συνεργάτες του δήμαρχοι διακήρυτταν και υπόσχονταν πως δια της ενώσεως θα πετύχουν την ισχύ και την ανάπτυξη του τόπου, όμως πολύ γρήγορα όλα αυτά αποδείχθηκαν όνειρα θερινής νυκτός. Φρούδες οι ελπίδες, τίποτα σχεδόν δεν έγινε για τον πρωτογενή τομέα, καμία αναπτυξιακή πρωτοβουλία, σε αντίθεση με τον «Καποδίστρια» που νοιάστηκε και για τα Καμβούνια, έφερε ζωή στα χωριά και σκόρπισε απλόχερα χαμόγελα στους κατοίκους.
Ήθελαν όμως οι τρανοί αυτοδιοικητικοί σχεδιαστές να δημιουργήσουν «μεγάλους δήμους» με «μεγάλους δημάρχους», που είχε ως αποτέλεσμα να απομονώσουν ολόκληρες περιοχές και να ερημοποιήσουν τόσα κεφαλοχώρια όπου άνθιζε κάποτε η κοινωνικο-οικονομική ζωή των κατοίκων.
Και όλα αυτά ήρθαν με την κατάργηση του δήμου Καμβουνίων και την συνένωσή του στον ενιαίο δήμο Σερβίων-Βελβεντού. Τα χωριά των Καμβουνίων πλέον πήραν το ρόλο του κομπάρσου στο θεατρικό έργο του αυτοδιοικητικού παραλογισμού.
Τότε, στο δήμο Καμβουνίων και επί δημαρχίας Αχ. Ντοβόλη, όλο και κάτι έργα κοινής ωφελείας γινόταν και η καθημερινότητα έγινε ανθρωπινότερη και όλα νοικοκυρεύονταν και ύστερα… ο νέος δήμαρχος Σερβίων-Βελβεντού κ. Κωνσταντόπουλος «γέμισε» το «απουσιολόγιο των Καμβουνίων», αφού πρώτα μερίμνησε να μεταφέρει όλον τον μηχανολογικό εξοπλισμό του πρώην δήμου Καμβουνίων εκεί στα Σέρβια για την κατασκευή των μεγάλων έργων που αυτός ονειρεύτηκε!
Έργα οδοποιίας, έτσι απλά και καθημερινά, μα τόσο ουσίας και περιεχομένου, για τα οποία υπήρχαν μελέτες και επικυρωμένες μάλιστα από την τότε περιφερειακή αρχή Δυτ. Μακεδονίας, επί δημαρχίας Ντοβόλη, δεν κατασκευάστηκαν-ασφαλτοστρώθηκαν ποτέ και οι μελέτες μάλλον καταχωνιάστηκαν στα χρονοντούλαπα της αυτοδιοικητικής τους ιστορίας και αυτό συνεχίστηκε και από την σημερινή δημοτική αρχή!
Ενδεικτική η αναφορά στις ασφαλτοστρώσεις των δρόμων «Παναγία Ζιδανιώτισσα-χωριά Καμβουνίων» (5 χιλιομέτρων) και «Τρανόβαλτο–Φρούριο» (7-8 χιλιομέτρων), οι μελέτες των οποίων πληρώθηκαν με πολλές χιλιάδες ευρώ.