Ήταν εκείνη την χρονιά το 1954.
Η Νεάπολη στο “πόδι” για το πανηγύρι του Αγίου Πνεύματος.
Ο πρόεδρος του χωριού, μαζεύει τους συγχωριανούς κι αποφασίζουν να γίνει και το παζάρι την Παρασκευή, για να ξεπουλήσουν οι πραματευταδες ότι έχουν, και να χουν κόσμο και τα μπακάλικα.
Όπως κάθε χρόνο, στήνονται οι σούβλες στην πλατεία του χωριού, έρχονται τα κλαρίνα και σε λίγο ξεκινάει και το πανηγύρι.
Ο καιρός λίγο “μουτρωμενος”.
Παρά τις συμβουλές των χωριανων, ο πρόεδρος δεν θέλησε να βάλουν ναυλον να το σκεπάσουν, γιατί δεν ήταν οικολογικό έλεγε,αλλά και γιατί είχε συμβουλευτεί τον “μάγο” του χωριού και του είπε ότι δεν θα χε βροχή.
Κόσμος πολύς μαζεύτηκε.
Άλλοι ψώνιζαν από τους πάγκους ότι θέλανε για την φαμελια τους.
Άλλοι βολταριζαν και κάναν καλαμπούρια με τους συγχωριανούς.
Οι μπακάληδες καλούσαν τον κόσμο και μάλιστα για να τους καλοπιάσουν κερνουσαν και φοντάν.
Έδιναν και κατιτίς, κανένα δωράκι (λίγο χαλβά παραπάνω στο ζύγι, καμιά ελιά κλπ).
Όσο περνούσε η ώρα, κόσμος μαζεύονταν στην πλατεία και κάθονταν στα τραπέζια για το γλέντι.
Οι άντρες του χωριού είχαν τα πόστα με τις σούβλες και τα ψητά.
Οι γυναίκες, μοίραζαν πίτες, γλυκά, στραγάλια με σταφίδες. Κέρασμα για το πανηγύρι.
Όλοι εκεί, εκτός από μία..
Την Βούλα ή αλλιώς Παρασκευή.
Ξένη, που μέναν με τον άντρα της στο χωριό λόγο επαγγέλματος.
Στρατιωτικός βλέπετε.
Όσο περνούσε η ώρα και το γλέντι φούντωνε, τόσο ο ουρανός μάζευε σύννεφα.
Κανένας όμως δεν έδινε σημασία.
Από τη μιά το κρασί, από την άλλη ο χορός και τα χωρατα…
Που καιρός για σκέψεις…
Και ξαφνικά, κι ενώ τα ψητά ήταν έτοιμα να βγουν, αρχίζουν τα μπουμπουνητα και μέσα σε λίγη ώρα…. αντάρα!!!
Άνοιξαν οι ουρανοί!
Η βροχή που έπεφτε πάνω στην φωτιά δημιουργούσε καπνό.
Παντού μαυρίλα…
Θες απ τους καπνούς απ την φωτιά, από τον ουρανό που έγινε μαύρος…
Ένας χαμός επικράτησε.
Τι να πρωτομαζέψουν και πως να φυλαχτουν….
Κι ενώ ο ένας έψαχνε τον άλλον για να φυλαχτουν, ο Στρατιωτικός που μέχρι τότε διασκέδαζε κι από το πολύ κρασί δεν είχε δώσει σημασία για το που ήταν η κυρά του, άρχισε να φωνάζει ότι την έχασε.
Αναστάτωση μεγάλη..
Τι να παθε η Βούλα ή Παρασκευή;
Που να χάθηκε;
Βούλα από δω, Παρασκευή από κει, όλοι ψάχνανε φωνάζοντας το όνομά της.
Ξαφνικά και μετά από κάποια ώρα, βγαίνει από έναν αχυρωνα, ξεμαλιασμενη, ξεκουμπωτη κι από πίσω ένας χωριανος φαντάρος τότε….
Καταλαβαίνετε τι ακολούθησε…
Για να μην τα πολυλέμε, το πανηγύρι τότε χάλασε.
Το άλλο το πρωί ο Στρατιωτικός πήρε την Παρασκευή και φύγαν από το χωριό.
Έκτοτε χαμένα τα ίχνη τους.
Επειδή λοιπόν ήταν μέρα Παρασκευή, ήταν και η μαύρη κάπνα που σκέπασε το πανηγύρι και για την Βούλα ή Παρασκευουλα που μαύρισε την υπόληψη του Στρατιωτικού, εκείνη την μέρα ο Δάσκαλος του χωριού που ήξερε κι Εγγλέζικα την ονόμασε Black Friday.
Μετά από πολλά χρόνια, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Νεάπολης, αποφάσισε τα μπλουζάκια του πανηγυριού του Αγίου Πνεύματος, να είναι πάντα μαύρα.
Γι αυτό και για άλλα που αυτοί γνωρίζουν.
Έτσι λοιπόν όταν στη Νεάπολη μας ρωτάνε αν είχαμε κι εμείς στο χωριό μας Black Friday, απαντάμε :
Αν είχαμε λέει;
Ποιο Black δεν γίνεται.
Έχουμε κι αποδείξεις!!!
“Νεάπολη εν οίδα ότι”
